สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกคนค่ะ เรื่องราวของเราเกิดขึ้นที่ประเทศเยอรมันค่ะ เรามีคำถามเกิดขึ้นกับตัวเองเยอะมาก เลยอยากจะขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ทุกคนที่เคยมีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ หรือมีเรื่องราวต่างๆ ที่เคยเจอมาแชร์กันนะคะ..
เราเคยเดินทางมาที่เยอรมันครั้งแรกเมื่อ พ.ย. 2011 - ม.ค. 2012 เรามีแฟนเป็นชาวเยอรมันค่ะ ครั้งนั้นขอวีซ่าเเบบเยี่ยมเยียนเพื่อมาพบแฟน และท่องเที่ยวค่ะ เราสนุกมากกับการเจอสถานที่ใหม่ๆ สังคมอีกแบบ จำได้ว่าถ่ายรูปทุกวัน อัพเดทสถานะตนเองใน Facebook ตลอดเลย มันเหมือนกับว่าเราไม่ต้องคิดอะไร มาเที่ยว มาพักผ่อน มาใช้ชีวิตอีกแบบที่ไม่เคยเจอค่ะ เมืองที่อยู่เป็นเมืองเล็กๆ เพื่อนบ้านคุยกัน ทักทายกันตลอด จำได้ว่าในหมู่บ้านมีงาน พวกเราก็จะพากันเดินจากบ้านไปร่วมงาน เขาจะมีอาหารไว้ขาย เราก็ซื้อทาน พบปะ และก็คุยกัน เราคุยไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ อาศัยยิ้มให้คนอื่นแทน
แต่ ณ ตอนนี้เราอยู่เยอรมันมาได้ 3 เดือนกว่าแล้วค่ะ ทำวีซ่าแบบแต่งงานเพื่อมาแต่งงานที่นี่ และเริ่มเรียนภาษาเยอรมันมาได้ 2 เดือนกว่าแล้ว ต้องบอกก่อนว่าเมืองที่อยู่ตอนนี้คนละเมืองกับที่มาครั้งก่อนค่ะ เพราะเเฟนได้งานใหม่ เลยต้องย้ายมาที่นี่ ตอนนี้เราสึกว่าตัวเองไม่เห็นร่าเริงเหมือนตอนมาครั้งก่อนเลย ดูเคร่งเครียดกว่าเดิม และเราเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เราอึ้งมากค่ะ
เช่น วันหนึ่งเราเดินจากบ้านไปซื้อของ เจอคุณลุงกำลังวาดเศษใบไม้หน้าบ้าน เราเดินผ่านเลยทักไป Hallo เขามองมาที่เราแล้วกลับไปกวาดต่อ แป่ว!! ส่วนตัวสูงนะลุง
อีกกรณี เพื่อนที่ รร. เรายิ้มและทักทาย แต่เขามองเฉยทักกลับแค่ Hallo เออออ!! แม่หน้าบึ้ง
อย่างเพื่อนบางคนเราพยายมจะชวนคุย เราถามเขาโน่นนั่น เขาทำหน้าแบบรำคาญเราอ่ะ เราเลยรู้สึกงงอ่ะ หรือเราล่วงลำ้ความเป็นส่วนตัวของเขาเกินไป
และตอนพักเบรค เราลองนั่งเฉยๆ ไม่ทักใครก่อน ก็ไม่มีใครเข้ามาชวนเราคุยนะ สงสัยเราไม่น่าคุยด้วย?
5555
เวลาไปซื้อของกับแฟนก็จะถูกมองหัวจรดเท้า แต่คนที่มองส่วนใหญ่อายุเยอะแล้ว 50+ แฟนเราอายุ 30 เรา 26 คงไม่ใช่ความสงสัยเรื่องรักต่างวัยหรอก?
เราเลยมองกลับมาดูตัวเอง หรือเราไม่ค่อยยิ้ม เวลาเราทำหน้านิ่งมันจะดูหน้าดุ? เลยไม่มีใครอยากคุย เอ๊ะ! หรือเราดูเครียด แต่ตอนนี้เราก็รู้สึกกดดันนะ เพราะตอนนี้เรียนเอ1 อยู่พอจบก็เรียนเอ2 บี1 และบี2 แล้วค่อยหางานทำ หรือถ้าจะต่อโทก็เรียนถึงซี1 มันเป็นเรื่องเล็กๆนะคะ แต่ก็อดคิดไม่ได้ เราอาจจะเป็นคนคิดมากเกินไปอย่างแฟนเราบอกก็ได้ค่ะ เราไม่เข้าใจผู้คนเมืองนี้จริงๆ ค่ะ ขอวิธีการคิดในแง่บวกหน่อยได้ไหมคะ อยู่บ้านคนเดียวก็พยายามอ่านหนังสือ ทำกับข้าวแล้ว แต่จิตตกตลอดเลย... ขอบคุณทุกคำแนะนำล่วงหน้านะคะ
How to be happy in Germany?!
เราเคยเดินทางมาที่เยอรมันครั้งแรกเมื่อ พ.ย. 2011 - ม.ค. 2012 เรามีแฟนเป็นชาวเยอรมันค่ะ ครั้งนั้นขอวีซ่าเเบบเยี่ยมเยียนเพื่อมาพบแฟน และท่องเที่ยวค่ะ เราสนุกมากกับการเจอสถานที่ใหม่ๆ สังคมอีกแบบ จำได้ว่าถ่ายรูปทุกวัน อัพเดทสถานะตนเองใน Facebook ตลอดเลย มันเหมือนกับว่าเราไม่ต้องคิดอะไร มาเที่ยว มาพักผ่อน มาใช้ชีวิตอีกแบบที่ไม่เคยเจอค่ะ เมืองที่อยู่เป็นเมืองเล็กๆ เพื่อนบ้านคุยกัน ทักทายกันตลอด จำได้ว่าในหมู่บ้านมีงาน พวกเราก็จะพากันเดินจากบ้านไปร่วมงาน เขาจะมีอาหารไว้ขาย เราก็ซื้อทาน พบปะ และก็คุยกัน เราคุยไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ อาศัยยิ้มให้คนอื่นแทน
แต่ ณ ตอนนี้เราอยู่เยอรมันมาได้ 3 เดือนกว่าแล้วค่ะ ทำวีซ่าแบบแต่งงานเพื่อมาแต่งงานที่นี่ และเริ่มเรียนภาษาเยอรมันมาได้ 2 เดือนกว่าแล้ว ต้องบอกก่อนว่าเมืองที่อยู่ตอนนี้คนละเมืองกับที่มาครั้งก่อนค่ะ เพราะเเฟนได้งานใหม่ เลยต้องย้ายมาที่นี่ ตอนนี้เราสึกว่าตัวเองไม่เห็นร่าเริงเหมือนตอนมาครั้งก่อนเลย ดูเคร่งเครียดกว่าเดิม และเราเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เราอึ้งมากค่ะ
เช่น วันหนึ่งเราเดินจากบ้านไปซื้อของ เจอคุณลุงกำลังวาดเศษใบไม้หน้าบ้าน เราเดินผ่านเลยทักไป Hallo เขามองมาที่เราแล้วกลับไปกวาดต่อ แป่ว!! ส่วนตัวสูงนะลุง
อีกกรณี เพื่อนที่ รร. เรายิ้มและทักทาย แต่เขามองเฉยทักกลับแค่ Hallo เออออ!! แม่หน้าบึ้ง
อย่างเพื่อนบางคนเราพยายมจะชวนคุย เราถามเขาโน่นนั่น เขาทำหน้าแบบรำคาญเราอ่ะ เราเลยรู้สึกงงอ่ะ หรือเราล่วงลำ้ความเป็นส่วนตัวของเขาเกินไป
และตอนพักเบรค เราลองนั่งเฉยๆ ไม่ทักใครก่อน ก็ไม่มีใครเข้ามาชวนเราคุยนะ สงสัยเราไม่น่าคุยด้วย?
เวลาไปซื้อของกับแฟนก็จะถูกมองหัวจรดเท้า แต่คนที่มองส่วนใหญ่อายุเยอะแล้ว 50+ แฟนเราอายุ 30 เรา 26 คงไม่ใช่ความสงสัยเรื่องรักต่างวัยหรอก?
เราเลยมองกลับมาดูตัวเอง หรือเราไม่ค่อยยิ้ม เวลาเราทำหน้านิ่งมันจะดูหน้าดุ? เลยไม่มีใครอยากคุย เอ๊ะ! หรือเราดูเครียด แต่ตอนนี้เราก็รู้สึกกดดันนะ เพราะตอนนี้เรียนเอ1 อยู่พอจบก็เรียนเอ2 บี1 และบี2 แล้วค่อยหางานทำ หรือถ้าจะต่อโทก็เรียนถึงซี1 มันเป็นเรื่องเล็กๆนะคะ แต่ก็อดคิดไม่ได้ เราอาจจะเป็นคนคิดมากเกินไปอย่างแฟนเราบอกก็ได้ค่ะ เราไม่เข้าใจผู้คนเมืองนี้จริงๆ ค่ะ ขอวิธีการคิดในแง่บวกหน่อยได้ไหมคะ อยู่บ้านคนเดียวก็พยายามอ่านหนังสือ ทำกับข้าวแล้ว แต่จิตตกตลอดเลย... ขอบคุณทุกคำแนะนำล่วงหน้านะคะ