สวัสดีค่า วันนี้ตาวกลับมาทำ Review อีกครั้งกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของตัวเอง(แล้ว) นั่นคือ การตัดสินใจไปทำคิ้ว 3D หรือ คิ้วสามมิติที่เราเรียกกัน
ใครที่ติดตามตาวจากกระทู้เก่าๆ ที่ตาวเคยไปเลเซอร์หน้าที่สถาบันความงามแห่งนึงแล้วแพ้กระจาย หลังจากนั้นตาวก็กลัวการทำอะไรกับใบหน้าตัวเองทุกอย่าง ครีมที่ใช้ก็ต้องระวังมากๆ เพราะหน้าบางจนแพ้แม้กระทั่งครีมตัวเดิมที่เคยใช้อยู่ โชคดีที่ตอนนี้เจอครีมที่ถูกหน้าตัวเองมากๆ แล้ว คงไม่เปลี่ยนใจไปไหนอีก
เอ้ยๆๆ เข้าเรื่อง!! เพราะฉะนั้นการไปสักคิ้วสามมิติเป็นอะไรที่กลัวมากกก แต่อยากทำมากกกก55555 เห็นคนอื่นมีคิ้วหนาๆ สวยๆ แล้วอิจฉา อยากลุคแบบเกาหลี บ๊องแบ๊วบ้างไรบ้าง เอิ้กกก แต่ตอนแรกก็หาที่ทำอยู่นานมากเพราะกลัวไปหมด มันมีตั้งแต่ราคาถูกๆ 1000-4000 บาท ไปจนถึงหลักหมื่น จะให้จ่ายกับค่าคิ้วหลักหมื่นเลยก็กระไรอยู่ ตอนแรกจะไปทำแบบร้านทั่วไปแล้ว แต่อีกใจนึงก็บอกตัวเองว่า มัน “สัก” นะ มันแก้ไม่ได้ แม้มันจะค่อยๆ หลุดก็ตามแต่มันต้องอยู่ไปกับเราอีกอย่างน้อย 1-2 ปี ถ้าหาช่างที่ไม่เก่ง คิ้วเบี้ยวๆ หรือ คิ้วทรงแก่ๆ ก็จะอยู่กับเราไปอีกนานเลย…. บวกกับกระแสตอนนั้นมีการออกมาแฉเรื่องร้านสักคิ้วบางร้านไม่สะอาด ใช้ใบมีดผสมกัน หรือ เอาใบมีดที่สักไปจุ่มในถังสีเลย มันก็เหมือนเอาเลือดคนอื่นมาผสมเลือดเรา เสี่ยงต่อการติดโรค โอ๊ยยย เห็นตอนนั้นแล้วเครียดเลย

สุดท้ายตาวเลยตัดสินใจว่าจะทำแล้วก็ทำให้มันดีเลยไป หาช่างแก่งๆ หาสถานที่ดีๆ ที่รับรองว่าเราจะปลอดภัย เพราะยอมจ่ายน้อยแต่ได้ความเสี่ยงกลับมาก็ไม่ไหวเหมือนกัน

ตอนนั้นมีหลายตัวเลือกเหมือนกันกับสถาบันที่ราคาหลักหมื่น…. แต่มาลงตัวที่ Smith & John ค่ะ เพราะโทรไปถามแล้วพี่เค้าคุยน่ารัก จบ 5555 เลยมาตกลงปลงใจที่นี่