เรามาเรียนที่อเมริกาได้ ปีครึ่งแล้ว ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่างอย่างมากของระบบการศึกษาไทยกับของอเมริกา และที่เราเห็นว่าน่าสนใจและอยากให้ประเทศไทยนำมาปรับใช้ก็คือการเขียนเรียงความ หรือ essay การเขียนเรียงความของฝรั่งนั้น สอนให้เราต้องคิดเป็นระบบ แสดงความคิดเห็น ยกตัวอย่าง และหาข้อมูลที่น่าเชื่อถือได้มาอ้างอิงประกอบความคิดเห็น แล้วก็ให้เครดิตกับข้อมูล ในขณะที่บ้านเราแทบจะไม่มีการเขียนในหลักสูตรการเรียนการสอนเลย วันๆให้เด็กนักเรียนไปโรงเรียนฟังครูป้อนข้อมูล อ่านหนังสือสอบ เน้นการท่องจำซะส่วนใหญ่ทำให้เด็กนักเรียนไทยไม่ค่อยได้คิด ไม่ค่อยได้ใช้สมองอย่างเต็มที่ นอกจากนี้รายงานส่วนใหญ่ที่เด็กนักเรียนประเทศเราทำ จะเป็นการไปคัดลอกข้อมูลในอินเตอร์เนตแล้วมาส่งอาจารย์ซะส่วนใหญ่ นอกจากเด็กจะไม่ได้อะไรเลยจากการทำรายงานแล้วยังเป็นการปลูกฝังให้เด็กไทยขโมยความคิดของผู้อื่นทางอ้อมอีกด้วย การคัดลอกผลงานผู้อื่นอาจจะถือเป็นเรื่องธรรมดาที่ประเทศไทยแต่ที่อเมริกาเค้าถือว่าเป็นเรื่องร้ายแรงมาก ถ้าถูกจับได้คือพักการเรียนถึงไล่ออก
เราเรียนที่อเมริกามาทั้งหมดก็สามเทอมแล้ว ได้เขียนเปเปอร์ มาทั้งหมดเกือบจะยี่สิบชิ้นแล้ว ซึ่งมากกว่าที่จำนวนรายงานที่เขียนตอนที่เรียนอยู่ที่ประเทศไทยมาทั้งชีวิตเสียอีก เรายอมรับนะว่าเราไม่ชอบเขียนเอสเสหรอกออกจะเกลียดซะด้วยซ้ำ เพราะมันยากมากกว่าจะเขียนเสร็จแต่ละชิ้น ต้องเแก้แล้วแก้อีก แต่อีกมุมหนึ่ง เวลาเรามองย้อนกลับไป เรากลับรู้ได้ว่าการเขียนเอสเสมีประโยชน์อย่างมากกับเรา อย่างเช่น ข้อมูลที่เราใช้อ้างอิงในแต่ละงานเขียน เราได้อ่านและเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ ได้ฝึกความคิดตัวเองแล้วอธิบายเหตุผลประกอบ ได้เรียนรู้และค้นคว้าด้วยตัวเอง
การเขียนเอสเสยากสำหรับเรามากเลยนะตอนแรกๆ ตอนนี้ก็ยังยากอยู่ เพราะเราไม่เคยได้เขียนเลยตอนเรียนที่เมืองไทย แต่มันเป็นอะไรที่มีประโยชน์มาก เราลองคิดนะถ้าประเทศไทยใส่ระบบการเขียนเอสเสลงไปตั้งแต่แต่ชั้นประถม จนถึง มัธยม มหาลัย เด็กไทยจะได้รับการปลูกฝังให้รู้จักคิด จินตนาการ เรียนรู้ด้วยตนเอง และพัฒนาสมองตั้งแต่เด็ก เราเชื่อว่าเด็กไทยจะกลายเป็นเด็กที่มีคุณภาพมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
เราไม่แปลกใจเลยว่าทำไมประเทศอเมริกาหรือประเทศอื่นที่เค้าพัฒนาแล้ว เค้าถึงได้เจริญก้าวหน้าขนาดนี้ เพราะเขาปลูกฝังเด็กประเทศเค้าตั้งแต่เด็ก ให้รู้จักคิด รู้จักจินตนาการ แสดงความคิดเห็น และเรียนรู้ด้วยตัวเอง ไม่ใช้รู้แค่แต่ในห้องเรียน พอโตมาเด็กเหล่านั้นก็กลายเป็นบุคลากรที่มีคุณภาพ
เราไม่เคยปลื้มระบบการศึกษาไทยเลย ตั้งแต่อยู่มัธยมต้นแล้ว เรารู้สึกว่าเราไม่ค่อยได้อะไรจากการไปโรงเรียนในแต่ละวัน ไปนั่งฟังๆ จำๆ สอบๆ ลืมๆ ปีแล้วปีเล่า แต่เราก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ได้มีอำนาจมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้ แต่ก็หวังว่าสักกวันจะมีคนหลายๆที่ตระหนักและเห็นความสำคัญของการปลูกฝังให้เด็กไทยได้รู้จักใช้ความคิดมากกว่านี้ มีพลังมากพอและกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาไทย
ขออณุญาตแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ "ระบบการศึกษาไทย" สักนิดหนึ่งนะค่ะ
เราเรียนที่อเมริกามาทั้งหมดก็สามเทอมแล้ว ได้เขียนเปเปอร์ มาทั้งหมดเกือบจะยี่สิบชิ้นแล้ว ซึ่งมากกว่าที่จำนวนรายงานที่เขียนตอนที่เรียนอยู่ที่ประเทศไทยมาทั้งชีวิตเสียอีก เรายอมรับนะว่าเราไม่ชอบเขียนเอสเสหรอกออกจะเกลียดซะด้วยซ้ำ เพราะมันยากมากกว่าจะเขียนเสร็จแต่ละชิ้น ต้องเแก้แล้วแก้อีก แต่อีกมุมหนึ่ง เวลาเรามองย้อนกลับไป เรากลับรู้ได้ว่าการเขียนเอสเสมีประโยชน์อย่างมากกับเรา อย่างเช่น ข้อมูลที่เราใช้อ้างอิงในแต่ละงานเขียน เราได้อ่านและเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ ได้ฝึกความคิดตัวเองแล้วอธิบายเหตุผลประกอบ ได้เรียนรู้และค้นคว้าด้วยตัวเอง
การเขียนเอสเสยากสำหรับเรามากเลยนะตอนแรกๆ ตอนนี้ก็ยังยากอยู่ เพราะเราไม่เคยได้เขียนเลยตอนเรียนที่เมืองไทย แต่มันเป็นอะไรที่มีประโยชน์มาก เราลองคิดนะถ้าประเทศไทยใส่ระบบการเขียนเอสเสลงไปตั้งแต่แต่ชั้นประถม จนถึง มัธยม มหาลัย เด็กไทยจะได้รับการปลูกฝังให้รู้จักคิด จินตนาการ เรียนรู้ด้วยตนเอง และพัฒนาสมองตั้งแต่เด็ก เราเชื่อว่าเด็กไทยจะกลายเป็นเด็กที่มีคุณภาพมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
เราไม่แปลกใจเลยว่าทำไมประเทศอเมริกาหรือประเทศอื่นที่เค้าพัฒนาแล้ว เค้าถึงได้เจริญก้าวหน้าขนาดนี้ เพราะเขาปลูกฝังเด็กประเทศเค้าตั้งแต่เด็ก ให้รู้จักคิด รู้จักจินตนาการ แสดงความคิดเห็น และเรียนรู้ด้วยตัวเอง ไม่ใช้รู้แค่แต่ในห้องเรียน พอโตมาเด็กเหล่านั้นก็กลายเป็นบุคลากรที่มีคุณภาพ
เราไม่เคยปลื้มระบบการศึกษาไทยเลย ตั้งแต่อยู่มัธยมต้นแล้ว เรารู้สึกว่าเราไม่ค่อยได้อะไรจากการไปโรงเรียนในแต่ละวัน ไปนั่งฟังๆ จำๆ สอบๆ ลืมๆ ปีแล้วปีเล่า แต่เราก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ได้มีอำนาจมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้ แต่ก็หวังว่าสักกวันจะมีคนหลายๆที่ตระหนักและเห็นความสำคัญของการปลูกฝังให้เด็กไทยได้รู้จักใช้ความคิดมากกว่านี้ มีพลังมากพอและกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาไทย