อ๊อฟ พงษ์พัฒน์ คุณกะจะฆ่าคนดูให้ตายคาหน้าจอเลยใช่ไหม?

ไม่รู้จะพูดอะไร มันจุกที่คอตีบตันไปหมดกับซีนนี้  แถมบทขับเสภาในเรื่องก็ขนลุกชวนให้สะเทือนใจมาก T_T




เณรถอดจีวรมาห่อตัวแม่ด้วยความสงสารที่ผ้าถุงหลุดลุ่ยเพื่อกันอุจาด



ชาวบ้านที่ไม่รู้ก็ด่าทอกันไปต่างๆนานา




เณรไหว้อ้อนวอนขอให้หมอรับรักษาแม่ด้วย






ยายแลทุบตีตัวเองเพราะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เรื่องเลวร้ายนี้เกิดขึ้นมา



เป็นครั้งแรกที่วันกับแม่หยอกล้อกันอย่างมีความสุข T_T




ยายแลนั่งเงียบๆในความมืดเฝ้าครุ่นคิดเรื่องที่จะฆ่าลำยองและเรื่องราวที่ผ่านมาในอดีตทั้งคืนจนสว่างคาตา








ยายแลจะฆ่าลูกทั้งๆที่เวทนาลำยอง สุดท้ายก็ตัดใจไม่ทำ ลำยองเองก็ดูเหมือจะรู้ตัว น้ำตาไหลออกมาตลอดเวลา


คนที่รับผลไป จึงตกมาที่ตาปอ พ่อที่ป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์



ลำดวนร้องไห้เสียใจเพราะคิดว่าตนคือสาเหตุที่ทำให้พ่อตายเพราะยาเบื่อหนู


ความเสียใจของยายแลและคนในครอบครัว



วันเฉลิมปฏิบัติดูแลแม่ที่ป่วยหนักทั้งเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้โดยไม่รังเกียจแม้แต่นิดเดียว



ลำยองมองเงาตนเองในขันน้ำพร้อมกับคิดถึงตัวเองในอดีต ตอนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในชุมชน



ลำยองในสภาพที่ไม่ต่างจากศพเดินได้ ค่อยๆเดินกระโผลกกระเผลกไปยังโรงลิเกร้างที่ๆเสมือนเป็นสถานที่แห่งความทรงจำอันแสนสุขของลำยอง






ลำยองในวาระสุดท้ายของชีวิต ช่วงที่ดวงจิตกำลังจะหลุดออกจากร่าง




คุณอ๊อฟและทีมนักแสดงทุกท่าน คุณรู้ไหมว่าพวกคุณทำให้คนดูน้ำตาไหลพรากตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ T_T