เรื่องเแรกนะคะ เป็นเรื่องที่เด็กถูกลักพาตัว ลูกตัวเองเลยค่ะ
ดิฉันมีลูก 2 คน คนแรกผู้หญิง 7 ขวบ คนที่สองผู้ชาย 4 ขวบ

เรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับตัวเอง...T_T
..เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อ 23 พ.ค. 56 เมื่อแม่ของเด็กนักเรียนในห้องเดียวกับลูกเล่าให้ฟังว่า
"เจอน้องออย(ลูก) ที่ทางลงบันไดชั้นหนึ่งของโรงเรียน และได้ทักทายคุยกับน้องออย(เพราะลูกเค้าก้อชื่อน้องออยเช่นเดียวกัน)
เค้าเจอน้องออยมากับผู้หญิงคนหนึ่ง พอเค้าพูดคุยกับน้องออยสักพัก ผู้หญิงคนที่มากับน้องออยก้อผลักน้องออยออกจากตัวเอง
เค้าก้อเลยคิดว่าทำไมแม่ทำักับลูกแบบนี้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก้อเดินไปอย่างรวดเร็ว เหมือนน้องออยจะเดินตามไป จนไปถึงหน้าประตูทางออก ก้อมีคุณครูท่านนึงเจอเข้า เห็นน้องเดินอยู่คนเดียวก้อเลยพาน้องมาส่งที่ห้อง ณ ตอนนั้น ครูประจำชั้น(อ.2/6) ลา และ ครูพี่เลี้ยงไปกะรถตู้ส่งเด็ก ฝากน้องไว้กับคุณครูข้างห้อง(อ.2/7) "
คิดว่าคุณครูข้างห้อง(อ.2/7) คงไม่ทราบว่าใครเป็นพ่อแม่เด็ก จริงมั้ยคะ

...สมมุตินะคะว่าคุณครูไม่เจอเข้า หรือคุณแม่ของน้องอีกคนไม่เจอแล้วเด็กไปกะคนอื่นแบบนั้น
พอไปรับลูกก้อไม่เจอ ขอถามหน่อยนะคะ "โรงเรียนจะรับผิดชอบยังไง"
คิดถึงหัวอกคนที่เป็นแม่นะคะความรู้สึกจะเป็นยังไง..จะโทษเด็กก้อไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเด็กแค่ 4 ขวบ จะรู้เรื่องอะไรมากมาย
บอกตรงๆ พอรู้ความจริง น้ำตาไหลเลยค่ะ จนถึงตอนนี้ก้อยังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ค่ะ
"ป่านนี้น้องจะเป็นอย่างไรก้อไม่รู้ น้องจะกินยังไง อยู่ยังไง คิดแล้วก้อเศร้าค่ะ"

ทางโรงเรียนก้อทำเพียงไปต่อว่าครูประจำชั้น ซึ่งเค้าลาวันนั้น แล้วเรื่องก้อเงียบหายไป
จนวันนี้ มันมีเรื่องเกิดขึ้นอีก สดๆร้อนๆ เลยค่ะ

7 พ.ย. 56  ได้พาน้อง ป.1 ไปซื้อชุด นักเรียน พาลูกสาวไปนั่นแหละ
น้องเป็นผู้หญิงนะคะ ไปลองเสื้อกับกระโปรงชั้นสอง เสร็จแล้วก็มาจ่ายเงิน
ตอนลองเค้าก็ดูแค่ว่าใส่ได้มั้ย พอดีมั้ย แค่นั้น
มันก็เหตุการณ์ปกติค่ะ ซื้อเสร็จ ส่งร้านปักชื่อเลยวันนั้น แล้วยอกเค้าว่าไม่รีบ น้องใส่วันอังคาร(วันนี้) วันจันทร์จะมาเอา
ก็มาได้รับเสื้อเมื่อวาน วันนี้ตอนรีดและใส่ถึงรู้ว่ามันเป็นเสื้อผู้ชาย
เสื้อผู้หญิง ปกคอมันจะมนไม่แหลมและมีกระดุมใต้ปก เพื่อไว้ผู้โบว์ แต่เสื้อผู้ชายเป็นคอแหลมกว่านิดนึง ต้องสังเกตุดีๆ

วันนี้ก็ได้ไปที่ห้องธุรการโรงเรียน ได้คำตอบมา "ก็เอาไปให้ที่ร้านเย็บกระดุมเพื่อใส่โบว์ซิคุณแม่" นี่คือคำพูดของการรับผิดชอบของโรงเรียนนี้ใช่มั้ย
พูดตรงนั้นเลยว่า "ตกลงกูผิดเองใช่มั้ย"
ยอมรับว่าผิดใช่มั้ยที่กูไม่ได้ดูเสื้อตั้งแต่แรก แล้วจะตรัสรู้เองได้มั้ยว่าเสื้ออันไหนผู้หญิงหรือผู้ชาย ขนาดขายของมากี่ปียังไม่รู้ห่าอะไรเลย พูดๆได้แค่นี้ใช่มั้ย

คราวที่แล้วลูกกูก็เกือบถูกคนลักพาตัวไปทีนึงละ เพราะมีการดูแลๆ แบบเนี๊ย

ไม่เคยคิดจะรับผิดชอบห่าอะไรเลย ไม่ขอโทษหรืออะไรสักคำ
ผอ. นั่งอยู่ตรงนั้น ก้อนั่งดูเฉยๆ ไม่ทำห่า ไม่พูดอะไรเลย

แต่วิธีตอนนี้ คือแชร์ผ่านสื่อออนไลน์ เพื่อจะได้มีคนรับรู้เรื่องนี้มากขึ้น
ตอนแรกที่เด็กเกือบหายว่าจะไม่ลงแล้วแต่เจอเรื่องคำตอบแย่ๆ ของห้องธุรการ ทำให้ตัดสินใจง่ายขึ้น

อยากขอความคิดเห็นของทุกๆ คน ทั้งคนที่เป็นพ่อแม่และเป็นลูก
ว่าควรจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง