เรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากการไปรับน้อง
วัยประถม (ป.5)
โดยปกติ โรงเรียนจะจัดให้นักเรียนตั้งแต่ ป.1–ป.6 ทำเวรตอนเช้า เช่น กวาดโรงเรียน เก็บขยะในสถานที่ต่างๆ ล้างห้องน้ำครูและนักเรียน กวาดอาคาร แต่วันที่ผมไปรับ คงเป็นวันที่นักเรียนทำความสะอาดไม่ดีมั้ง ครูเลยประกาศเสียงตามสายให้นักเรียนทุกคนทำความสะอาดต่อในช่วง 4 โมง ซึ่งเป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว
เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าแค่ครึ่งชั่วโมงคงเสร็จมั้ง นักเรียนทั้งโรงเรียน หลังจากนั้นก็รอต่อไปอีกจนถึง 5 โมงครึ่ง เราก็เอะใจว่าทำไมน้องเราออกมาช้าจัง เลยเดินเข้าไปในโรงเรียน เห็นครูให้เด็กนั่งรอในลานหน้าเสาธง แล้วครูก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
เราเลยเดินเข้าไปถามว่า
“โรงเรียนจัดกิจกรรม หรือ อบรมอะไรนักเรียนครับ ทำไมวันนี้ปล่อยช้าจัง”
ครูผู้ชาย (ไม่แท้) ตอบกลับผมมาว่า
“ก็กักพวกมันน่ะสิ ทำความสะอาดไม่ดี”
(พร้อมจริตจะก้าน มองแบบจิกกัดผม)
ผมเลยถามไปอีกว่า
“ขอน้องผมกลับก่อนได้ไหมครับ ผมมีธุระ”
(จริงๆ ก็ไม่มีหรอก แค่รอนาน ขี้เกียจ)
ครูเลยตอบกลับมาว่า
“จะปล่อยตอน 6 โมง”
ผมเลยถามอีกว่า
“ทำไมกักนานจัง ทั้งที่นักเรียนก็ทำความสะอาดเสร็จแล้ว ให้นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร ทำไมถึงไม่ปล่อยกลับครับครู”
ครูตอบกลับมาว่า
“เป็นครู เป็นตลอด 24 ชั่วโมง”
(มันเกี่ยวกับที่ถามไหม? — คิดในใจ)
ผมเลยบอกจะขอน้องกลับอีกรอบ ครูบอกว่า
“ถ้าน้องผมจะกลับ ก็ต้องกลับทั้งหมด จะกลับคนเดียวไม่ได้”
(ก็ปล่อยกลับสิ จะกักไว้หาแสงอะไร ไม่ดูเวลาเลย — คิดในใจ)
ผมเลยคะยั้นคะยอจะเอาน้องกลับให้ได้ จนครูบอกว่าจะไปส่งน้องผมกลับเอง ผมเลยโอเค “ส่งก็ส่ง”
เรื่องก็มีแค่นี้แหละครับ ผมอึดอัดที่จะเก็บไว้ในใจเฉยๆ
---
คุณอยากให้ผมปรับให้เป็นภาษาทางการอ่านง่ายๆ (เล่าเป็นบทความ/เรียงความ) หรือเก็บสำนวนพูดแบบเล่าเรื่องจริงๆ เหมือนที่คุณเล่าไว้ครับ?
เรื้องทั้งหมดมันเริ้มจากการไปรับน้อง
วัยปธม(ป.5) โดยปกติ รร. จะจัดให้นักเรียนตั้งแต่ ป.1-ป.6 ทำเวรตอนเช้า เช่น กวาด รร. เก็บขยะในสถานที่ต่างๆ ล้างห้องน้ำครูเเละนักเรียน กวาดอาคาร แต่วันที่ผมไปรับคงเป็นวันที่นักเรียนทำความสะอาดไม่ดีมั้งครูเลยประกาศเสียงตามสายให้นักเรียนทุกคนทำความสะอาดต่อในช่วง4โมงซึ้งเป็นเวลาเลิกเรียนแล้วเราก่อไม่ได้อะไรมากคิดว่าแค่ครึ้งชั้วโมงคงแล้วมั้งนักเรียนทั้งโรงเรียนหลังจากนั้นก่อรอต่อไปอีกจนถึง 5.30 โมง เราก่อเอะใจว่าทำไมน้องเราออกมาช้าจังเลยเดินเข้าไปใน รร. เห็นครูให้เด็กนั้งรอในลานหน้าเสาธงแล้วครูก่อไม่ได้สนใจอะไร้เลย เราเลยเดินเข้าไปถามว่า รร. จัดกิจกรรม หรือ อมรมอะไรนักเรียนครับทำไมวันนี้ปล่อยช้าจัง ครูผู้ช้าย(ไม่แท้) ตอบกลับผมมาว่าก่อกักพวกมันนะสิทำความสะอาดไม่ดี(จริดจะก้านครูจิกกัดผมด้วยการมอง) ผมเลยถามไปอีกว่าขอน้องผมกลับก่อนได้ไหมผมมีถุระ(จริงๆก่ไม่มีหรอกรอนานขี้เกียด) ครูเลยตอบกลับมาว่าจะปล่อยตอน 6.00 โมง ผมเลยถามอีกว่าทำไมกักนานจั้งทั้งที่นักเรียนกอทำความสะอาดเสรจแล้วให้นั่งอยู้เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรทำไมถึงไม่ปล่อยกลับครับครู ครูตอบกลับมาว่าเป็นครูเป็นตรอด24ชั่วโมง (มันเกี่ยวกับที่ถามไหม?คิดในใจ)ผมเลยบอกจะขอน้องกลับอีกรอบครูบอกท่าน้องผมกลับก้อต้องกลับทั้งหมดจะกลับคนเดียวไม่ได้(ก่อปล่อยกลับสิจะกักใว้หาแสงอะไรไม่ดูเวล้ำเวลาคิดในใจ)ผมเลยคะยั้นคะยอจะเอาน้องกลับให้ได้จนครูบอกจะไปส่งน้องผมกลับเองผมเลยokส่งก่อส่ง(เรื้องมีแค้นี้แหละครับผมอึดอัดที่จะเก็บใว้ในใจเฉยๆ)
อึดอัดจัง
วัยประถม (ป.5)
โดยปกติ โรงเรียนจะจัดให้นักเรียนตั้งแต่ ป.1–ป.6 ทำเวรตอนเช้า เช่น กวาดโรงเรียน เก็บขยะในสถานที่ต่างๆ ล้างห้องน้ำครูและนักเรียน กวาดอาคาร แต่วันที่ผมไปรับ คงเป็นวันที่นักเรียนทำความสะอาดไม่ดีมั้ง ครูเลยประกาศเสียงตามสายให้นักเรียนทุกคนทำความสะอาดต่อในช่วง 4 โมง ซึ่งเป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว
เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าแค่ครึ่งชั่วโมงคงเสร็จมั้ง นักเรียนทั้งโรงเรียน หลังจากนั้นก็รอต่อไปอีกจนถึง 5 โมงครึ่ง เราก็เอะใจว่าทำไมน้องเราออกมาช้าจัง เลยเดินเข้าไปในโรงเรียน เห็นครูให้เด็กนั่งรอในลานหน้าเสาธง แล้วครูก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
เราเลยเดินเข้าไปถามว่า
“โรงเรียนจัดกิจกรรม หรือ อบรมอะไรนักเรียนครับ ทำไมวันนี้ปล่อยช้าจัง”
ครูผู้ชาย (ไม่แท้) ตอบกลับผมมาว่า
“ก็กักพวกมันน่ะสิ ทำความสะอาดไม่ดี”
(พร้อมจริตจะก้าน มองแบบจิกกัดผม)
ผมเลยถามไปอีกว่า
“ขอน้องผมกลับก่อนได้ไหมครับ ผมมีธุระ”
(จริงๆ ก็ไม่มีหรอก แค่รอนาน ขี้เกียจ)
ครูเลยตอบกลับมาว่า
“จะปล่อยตอน 6 โมง”
ผมเลยถามอีกว่า
“ทำไมกักนานจัง ทั้งที่นักเรียนก็ทำความสะอาดเสร็จแล้ว ให้นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร ทำไมถึงไม่ปล่อยกลับครับครู”
ครูตอบกลับมาว่า
“เป็นครู เป็นตลอด 24 ชั่วโมง”
(มันเกี่ยวกับที่ถามไหม? — คิดในใจ)
ผมเลยบอกจะขอน้องกลับอีกรอบ ครูบอกว่า
“ถ้าน้องผมจะกลับ ก็ต้องกลับทั้งหมด จะกลับคนเดียวไม่ได้”
(ก็ปล่อยกลับสิ จะกักไว้หาแสงอะไร ไม่ดูเวลาเลย — คิดในใจ)
ผมเลยคะยั้นคะยอจะเอาน้องกลับให้ได้ จนครูบอกว่าจะไปส่งน้องผมกลับเอง ผมเลยโอเค “ส่งก็ส่ง”
เรื่องก็มีแค่นี้แหละครับ ผมอึดอัดที่จะเก็บไว้ในใจเฉยๆ
---
คุณอยากให้ผมปรับให้เป็นภาษาทางการอ่านง่ายๆ (เล่าเป็นบทความ/เรียงความ) หรือเก็บสำนวนพูดแบบเล่าเรื่องจริงๆ เหมือนที่คุณเล่าไว้ครับ?
เรื้องทั้งหมดมันเริ้มจากการไปรับน้อง
วัยปธม(ป.5) โดยปกติ รร. จะจัดให้นักเรียนตั้งแต่ ป.1-ป.6 ทำเวรตอนเช้า เช่น กวาด รร. เก็บขยะในสถานที่ต่างๆ ล้างห้องน้ำครูเเละนักเรียน กวาดอาคาร แต่วันที่ผมไปรับคงเป็นวันที่นักเรียนทำความสะอาดไม่ดีมั้งครูเลยประกาศเสียงตามสายให้นักเรียนทุกคนทำความสะอาดต่อในช่วง4โมงซึ้งเป็นเวลาเลิกเรียนแล้วเราก่อไม่ได้อะไรมากคิดว่าแค่ครึ้งชั้วโมงคงแล้วมั้งนักเรียนทั้งโรงเรียนหลังจากนั้นก่อรอต่อไปอีกจนถึง 5.30 โมง เราก่อเอะใจว่าทำไมน้องเราออกมาช้าจังเลยเดินเข้าไปใน รร. เห็นครูให้เด็กนั้งรอในลานหน้าเสาธงแล้วครูก่อไม่ได้สนใจอะไร้เลย เราเลยเดินเข้าไปถามว่า รร. จัดกิจกรรม หรือ อมรมอะไรนักเรียนครับทำไมวันนี้ปล่อยช้าจัง ครูผู้ช้าย(ไม่แท้) ตอบกลับผมมาว่าก่อกักพวกมันนะสิทำความสะอาดไม่ดี(จริดจะก้านครูจิกกัดผมด้วยการมอง) ผมเลยถามไปอีกว่าขอน้องผมกลับก่อนได้ไหมผมมีถุระ(จริงๆก่ไม่มีหรอกรอนานขี้เกียด) ครูเลยตอบกลับมาว่าจะปล่อยตอน 6.00 โมง ผมเลยถามอีกว่าทำไมกักนานจั้งทั้งที่นักเรียนกอทำความสะอาดเสรจแล้วให้นั่งอยู้เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรทำไมถึงไม่ปล่อยกลับครับครู ครูตอบกลับมาว่าเป็นครูเป็นตรอด24ชั่วโมง (มันเกี่ยวกับที่ถามไหม?คิดในใจ)ผมเลยบอกจะขอน้องกลับอีกรอบครูบอกท่าน้องผมกลับก้อต้องกลับทั้งหมดจะกลับคนเดียวไม่ได้(ก่อปล่อยกลับสิจะกักใว้หาแสงอะไรไม่ดูเวล้ำเวลาคิดในใจ)ผมเลยคะยั้นคะยอจะเอาน้องกลับให้ได้จนครูบอกจะไปส่งน้องผมกลับเองผมเลยokส่งก่อส่ง(เรื้องมีแค้นี้แหละครับผมอึดอัดที่จะเก็บใว้ในใจเฉยๆ)