อารมณ์เบื่อไปหมดกับสิ่งที่อยากทำ

กล่าวถึงตัวผมเองก่อนนะครับ ผมเป็นวิศวกร ทำงานอยุ่บริษัทแห่งหนึ่งในตัวเมือง
เดินทางไปกลับด้วย BTS ทำงานเสร็จกลับบ้าน พักผ่อน นอน ทำงาน ไม่ดื่ม ไม่ดูด ไม่เที่ยว
โสด ไม่คิดมีครอบครัว พ่อแม่เสียหมดแล้ว มีพี่ชาย 1 คน แยกกันอยู่
มีบ้านของตัวเองแต่พี่ชายอยู่  ผมมาเช่าอยู่กับคนรู้จักเพราะสะดวกเรื่องการเดินทางไปทำงาน

ผมได้เริ่มเรียนรู้ทางศาสนาพุทธมาน่าจะ 5-6 ปีได้ ฝึกสายหลวงพ่อฤาษี สกิณ ท่านอาจารย์โกเอ็นก้า (ไม่ค่อยเอาอ่าวซักสายครับ)
ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าผมใช้ชีวิตแบบไม่มีจุดหมาย เหมือนมีชีวิตให้หมดไปวันๆ + ปฏิบัติหน่อยๆค่อนไปทางน้อยในแต่ละวัน
เวลาไปทำงานก็จะเห็นวิถีของมนุษย์ที่ดิ้นรน แข่งขัน แก่งแย่ง ชิงดี การจราจร มันทำให้ผมรู้สึกเบื่อ เบื่อ และเบื่อ

ใจผมนั้นอยากไปอยู่วัด (ในสถานภาพของฆราวาส ผมเคยบวชแล้วครับแต่คงไม่บวชอีก)
เพื่ออยู่อุปฐากพระที่อยู่ในวัดที่ต่างจังหวัด อยากทำอะไรมี่ช่วยพัฒนาคนในย่านนั้น ตามที่ความรู้ความสามารถตนได้เรียนรู้มา
แต่อีกใจหนึ่งก็กลัว ถ้าอยุ่วัดจะดำรงชีพรอดได้มากน้อยเพียงใด กลัวว่าจะเป็นแค่อารมณ์ที่ชั่ววูบ ถ้าวันนึงเกิด เบื่อ ที่จะอยู่วัด
ถ้ากลับมาอยู่ทางโลกอีกจะใช้ชีวิตได้ลำบาก เพราะหน้าที่การงานผมต้องอาศัยประสบการณ์ แก่ตัวไปคงยากที่จะดำรงชีวิตได้ลำบาก

เพื่อนคนนึงก็แนะนำให้ทำงาน จ-ศ ส่วน ส อ ให้ไปอยู่วัด แต่ก็ค่อนข้างลำบาก เพราะเหนื่อยมากกับการเดินทาง
มาบ่นแค่นี้หละครับ หุหุ เพื่อนมีอะไรแนะนำคนมึนๆแบบผมใหมครับ