จขกท.มีลูกชาย 6 ขวบ กับลูกสาว 2 ขวบ ทุกวันอาทิตย์ ลูกชายมีเรียนศิลปะที่ห้าง เรียน 4-6 โมงเย็น
หลังจากลูกชาย เรียนศิลปะเสร็จ ( ชั้นบนสุด) เราก็เดินมารอลิฟท์ จะลงไปกินข้าวเย็นกันที่ชั้นล่างสุดกัน ( ห้างมี 5 ชั้น ที่จอดรถอีก2ชั้น รวมเป็น 7 ชั้น )
ลิฟท์มี 2 ตัวซ้ายขวา คนก็ออกันเต็มหน้าลิฟท์ และมาช้ามาก เราเห็นลิฟท์ตัวขวาใกล้มาถึง เลยมารอที่ริมขวาด้านหน้า
พอลิฟท์เปิด คนรอก็เบียดจะเข้าๆ คนในลิฟท์ก็จะออกๆ ในลิฟท์คนแน่นและมีรถเข็นขนของอีก ทีนี้ในลิฟท์ออกช้า และไม่มีใครกดเปิดค้างไว้เลย คนข้างนอกที่อยู่ใกล้ปุ่มเปิดก็ไม่มีใครกดเปิดค้างไว้ คนด้านในก็ไม่มีใครกดเปิดค้างไว้เช่นกัน พอคนหมด จังหวะนั้นประตูก็กำลังจะปิด ลูกชายรีบกระโดดเข้าไปเลย!!! ปะป๊าตะโกนไม่ทันสิ้นเสียงว่า วินเนอร์ ระวัง!!! และทันใดนั้น ประตูก็ปิดปั๊บทันที!!!!!!!!!!!!!!!!
ตายยยยยยยยยๆๆ ใจหายวาบเลย
จขกท. รีบกระโจนเบียดคนไปกดเปิด แต่!! ไม่ทันแล้วคร้าบบบ ลิฟท์ลงไปแล้ว เด็กผู้ชายวัย 6ขวบ อยู่ในลิฟท์คนเดียว ตายๆๆ
ป๊าอุ้มน้องรอหน้าลิฟท์ตัวนั้น หวังว่าลูกคงกลับขึ้นมา ส่วนเราวิ่งลงมาหาบันไดเลื่อนลงมาดักหน้าลิฟท์ทุกชั้น แล้วป๊าก็เข้าลิฟท์ลงมากดทุกชั้น ห้างมี 7 ชั้น แต่ไม่เจอเลย T....T แค่เสี้ยววินาที ทำลูกหายไป
ป๊าเลยเอาน้องมาให้แม่อุ้ม แม่ก็ลงไปดักน้องแถวลิฟท์ชั้นล่างสุด แล้วป๊าก็วิ่งไปแจ้ง รปภ. และออกวิ่งตามหาลูกในห้าง จขกท.รอหน้าลิฟท์อยู่พักนึง เปิดมากี่ทีๆ ก็ไม่มีเลย เลยวิ่งไปหาแผนกประชาสัมพันธ์
ยังเดินไปไม่ถึง มีเบอร์แปลกโทรเข้า บิงโก!! พี่ผู้ชายคนนึงโทรมาบอกว่าคุณแม่ น้องอยู่กับเค้า ตรงชั้นG ที่ประชาสัมพันธ์นะ กรี๊ดๆๆ ระร่ำระรักขอบคุณเค้ารัวๆ รีบบึ่งไปรับน้อง รีบโทรบอกป๊า เจอลูกแล้ว เสียงป๊าสั่นๆ จะร้องไห้ปนหอบ แต่ดีใจมากเหมือนกัน
พอไปถึง เห็นลูกแต่ไกล ลูกไม่ร้องลูกยังไม่เห็นเรา มีพี่ๆ รปภ. 2-3 คน รอบตัวน้อง แม่ถลาไปกอดเลย พอเจอหน้ากัน น้ำตาแตกทั้งคู่เลย โฮๆๆๆ
ขวัญเอย..ขวัญมาลูกเอ๊ยย แม่เอ๊ยย รีบยกมือไหว้ขอบคุณรอบทิศทางเลย
จริงๆ อยากอธิบายให้พี่ๆเค้าฟังมากเลยในตอนนั้น ว่าเราไม่ได้ประมาทเผลอเรอ ทำลูกหายเลยนะ แต่มันเป็นเหตุการณ์เสี้ยววินาที ที่เอาไม่ทันเลยจริงๆ
แต่ตอนนั้นมัวแต่สะอึกสะอื้นกอดกันกลม ยิ่งปะป๊าตามมาสมทบ เฮ้อ!! กอดกันกลมไปเลย โล่งใจ ดีใจ จุกจนบรรยายไม่ถูกกันเลยทีเดียว
หลังจากอารมณ์สงบ สอบถามลูก ลูกบอก ตกใจมากๆที่ประตูปิด เพราะรอนานแล้วกลัวไม่ได้ไป เค้าก็อยู่ในนั้นคนเดียว ลิฟท์ลงมาชั้น 1u ตามที่มีคนข้างนอกกดไว้ แต่ไม่มีใครขึ้น ชั้นนี้เป็นที่จอดรถอย่างเดียว ไม่มีทางเข้าห้าง ลูกชะโงกหน้าไปไม่มีคน เลยเข้ามารอในลิฟท์จนลงมาชั้นG พอมีคน มีร้านค้าก็เลยออกมา เดินไปหาพี่ที่ใกล้ลิฟท์ บอกเค้าว่า "ผมหลงกับแม่ครับ" พี่เค้าก็เลยพาไปหา รปภ. จากนั้นพี่รปภ. ก็พาไปหาหัวหน้ารปภ. ซึ่งไกลจากลิฟท์ไปคนละทิศละทางเลย ในช่วงเวลาแป้บเดียว ที่เรามัวแต่ไปตามหาตามลิฟท์ ตามแถวลิฟท์ชั้นต่างๆ เพราะคิดว่าลูกคงไม่ทันไปไหนไกล จากนั้นพี่เค้าก็พาไปตรงจุดประชาสัมพันธ์ เตรียมประกาศหาผู้ปกครอง และลูกก็บอกพี่หัวหน้ารปภ.ว่า โทรหาแม่ให้หน่อยครับ
เฮ้อ!!! ขวัญเสียจริงๆค่ะ วินาทีนั้นไมเกรนขึ้น วิ้งไปหมดเลย จะตายเสียให้ได้ ลูกหายไปต่อหน้าต่อตา
เป็นบทเรียน เป็นอุทาหรณ์ของบ้านเรา จริงๆค่ะ ปกติเราไปไหน ก็จะเดินจับมือกันไปตลอด เพียงแต่ตอนรอลิฟท์นั้น มันรอนาน ก็เลยยืนกันเฉยๆ ไม่ได้จับมือกัน
โชคยังดีที่เค้าจำเบอร์โทรของแม่ได้ ให้เค้าท่องมานานแล้ว โชคดีจริงๆที่เค้ามีสติ บอกเบอร์แม่ถูก
และโชคยังดี ที่พี่ๆให้ความช่วยเหลือ ขอบคุณทุกท่านจากใจจริงค่ะ
เราเองก็สอนให้เค้าระวังแต่ภัยรอบด้าน ภัยจากคนแปลกหน้า ต่างๆ นานา แต่ไม่เคยสอนกรณีแบบนี้เลย เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ ปกติไปกับผู้ปกครองตลอดเวลา จากนี้เลยได้บทเรียนอีกมากมายเกี่ยวกับการใช้ลิฟท์ เกี่ยวกับกรณีฉุกเฉินต่างๆ กรณีเกิดการพลัดหลงกัน ที่ต้องสอนให้เค้าฟังค่ะ
เอาไว้เป็นอุทาหรณ์ คอยระวัง คอยสอนเด็กๆกันนะคะ ขอบคุณค่ะ
-ขวัญเสียทั้งบ้าน-เมื่อลูกเข้าไปในลิฟท์คนเดียว-บทเรียนสำคัญ-เอาไว้ระวังกันนะคะ
หลังจากลูกชาย เรียนศิลปะเสร็จ ( ชั้นบนสุด) เราก็เดินมารอลิฟท์ จะลงไปกินข้าวเย็นกันที่ชั้นล่างสุดกัน ( ห้างมี 5 ชั้น ที่จอดรถอีก2ชั้น รวมเป็น 7 ชั้น )
ลิฟท์มี 2 ตัวซ้ายขวา คนก็ออกันเต็มหน้าลิฟท์ และมาช้ามาก เราเห็นลิฟท์ตัวขวาใกล้มาถึง เลยมารอที่ริมขวาด้านหน้า
พอลิฟท์เปิด คนรอก็เบียดจะเข้าๆ คนในลิฟท์ก็จะออกๆ ในลิฟท์คนแน่นและมีรถเข็นขนของอีก ทีนี้ในลิฟท์ออกช้า และไม่มีใครกดเปิดค้างไว้เลย คนข้างนอกที่อยู่ใกล้ปุ่มเปิดก็ไม่มีใครกดเปิดค้างไว้ คนด้านในก็ไม่มีใครกดเปิดค้างไว้เช่นกัน พอคนหมด จังหวะนั้นประตูก็กำลังจะปิด ลูกชายรีบกระโดดเข้าไปเลย!!! ปะป๊าตะโกนไม่ทันสิ้นเสียงว่า วินเนอร์ ระวัง!!! และทันใดนั้น ประตูก็ปิดปั๊บทันที!!!!!!!!!!!!!!!!
ตายยยยยยยยยๆๆ ใจหายวาบเลย
จขกท. รีบกระโจนเบียดคนไปกดเปิด แต่!! ไม่ทันแล้วคร้าบบบ ลิฟท์ลงไปแล้ว เด็กผู้ชายวัย 6ขวบ อยู่ในลิฟท์คนเดียว ตายๆๆ
ป๊าอุ้มน้องรอหน้าลิฟท์ตัวนั้น หวังว่าลูกคงกลับขึ้นมา ส่วนเราวิ่งลงมาหาบันไดเลื่อนลงมาดักหน้าลิฟท์ทุกชั้น แล้วป๊าก็เข้าลิฟท์ลงมากดทุกชั้น ห้างมี 7 ชั้น แต่ไม่เจอเลย T....T แค่เสี้ยววินาที ทำลูกหายไป
ป๊าเลยเอาน้องมาให้แม่อุ้ม แม่ก็ลงไปดักน้องแถวลิฟท์ชั้นล่างสุด แล้วป๊าก็วิ่งไปแจ้ง รปภ. และออกวิ่งตามหาลูกในห้าง จขกท.รอหน้าลิฟท์อยู่พักนึง เปิดมากี่ทีๆ ก็ไม่มีเลย เลยวิ่งไปหาแผนกประชาสัมพันธ์
ยังเดินไปไม่ถึง มีเบอร์แปลกโทรเข้า บิงโก!! พี่ผู้ชายคนนึงโทรมาบอกว่าคุณแม่ น้องอยู่กับเค้า ตรงชั้นG ที่ประชาสัมพันธ์นะ กรี๊ดๆๆ ระร่ำระรักขอบคุณเค้ารัวๆ รีบบึ่งไปรับน้อง รีบโทรบอกป๊า เจอลูกแล้ว เสียงป๊าสั่นๆ จะร้องไห้ปนหอบ แต่ดีใจมากเหมือนกัน
พอไปถึง เห็นลูกแต่ไกล ลูกไม่ร้องลูกยังไม่เห็นเรา มีพี่ๆ รปภ. 2-3 คน รอบตัวน้อง แม่ถลาไปกอดเลย พอเจอหน้ากัน น้ำตาแตกทั้งคู่เลย โฮๆๆๆ
จริงๆ อยากอธิบายให้พี่ๆเค้าฟังมากเลยในตอนนั้น ว่าเราไม่ได้ประมาทเผลอเรอ ทำลูกหายเลยนะ แต่มันเป็นเหตุการณ์เสี้ยววินาที ที่เอาไม่ทันเลยจริงๆ
แต่ตอนนั้นมัวแต่สะอึกสะอื้นกอดกันกลม ยิ่งปะป๊าตามมาสมทบ เฮ้อ!! กอดกันกลมไปเลย โล่งใจ ดีใจ จุกจนบรรยายไม่ถูกกันเลยทีเดียว
หลังจากอารมณ์สงบ สอบถามลูก ลูกบอก ตกใจมากๆที่ประตูปิด เพราะรอนานแล้วกลัวไม่ได้ไป เค้าก็อยู่ในนั้นคนเดียว ลิฟท์ลงมาชั้น 1u ตามที่มีคนข้างนอกกดไว้ แต่ไม่มีใครขึ้น ชั้นนี้เป็นที่จอดรถอย่างเดียว ไม่มีทางเข้าห้าง ลูกชะโงกหน้าไปไม่มีคน เลยเข้ามารอในลิฟท์จนลงมาชั้นG พอมีคน มีร้านค้าก็เลยออกมา เดินไปหาพี่ที่ใกล้ลิฟท์ บอกเค้าว่า "ผมหลงกับแม่ครับ" พี่เค้าก็เลยพาไปหา รปภ. จากนั้นพี่รปภ. ก็พาไปหาหัวหน้ารปภ. ซึ่งไกลจากลิฟท์ไปคนละทิศละทางเลย ในช่วงเวลาแป้บเดียว ที่เรามัวแต่ไปตามหาตามลิฟท์ ตามแถวลิฟท์ชั้นต่างๆ เพราะคิดว่าลูกคงไม่ทันไปไหนไกล จากนั้นพี่เค้าก็พาไปตรงจุดประชาสัมพันธ์ เตรียมประกาศหาผู้ปกครอง และลูกก็บอกพี่หัวหน้ารปภ.ว่า โทรหาแม่ให้หน่อยครับ
เฮ้อ!!! ขวัญเสียจริงๆค่ะ วินาทีนั้นไมเกรนขึ้น วิ้งไปหมดเลย จะตายเสียให้ได้ ลูกหายไปต่อหน้าต่อตา
เป็นบทเรียน เป็นอุทาหรณ์ของบ้านเรา จริงๆค่ะ ปกติเราไปไหน ก็จะเดินจับมือกันไปตลอด เพียงแต่ตอนรอลิฟท์นั้น มันรอนาน ก็เลยยืนกันเฉยๆ ไม่ได้จับมือกัน
โชคยังดีที่เค้าจำเบอร์โทรของแม่ได้ ให้เค้าท่องมานานแล้ว โชคดีจริงๆที่เค้ามีสติ บอกเบอร์แม่ถูก
และโชคยังดี ที่พี่ๆให้ความช่วยเหลือ ขอบคุณทุกท่านจากใจจริงค่ะ
เราเองก็สอนให้เค้าระวังแต่ภัยรอบด้าน ภัยจากคนแปลกหน้า ต่างๆ นานา แต่ไม่เคยสอนกรณีแบบนี้เลย เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ ปกติไปกับผู้ปกครองตลอดเวลา จากนี้เลยได้บทเรียนอีกมากมายเกี่ยวกับการใช้ลิฟท์ เกี่ยวกับกรณีฉุกเฉินต่างๆ กรณีเกิดการพลัดหลงกัน ที่ต้องสอนให้เค้าฟังค่ะ
เอาไว้เป็นอุทาหรณ์ คอยระวัง คอยสอนเด็กๆกันนะคะ ขอบคุณค่ะ