ัสดีครับพี่ๆเพื่อนๆ ผมมีเรื่องป่วยจิตจิตตกอยู่ครับช่วงนี้ เลยอยากจะลองบอกปัญหาดูเพื่อพี่ๆเพื่อนๆจะมีใครนะนำอะไรบ้าง
เริ่ม ด้วยผมขอแนะนำตัวเองคล้าวๆว่า ผมลูกคนเดียว พ่อแม่จะค่อนข้าง
ตามใจ แต่ก็ต้องทำตามคำท่าน ด้านการเรียนการกีฬา แต่ผมก็ไม่เคยทำให้ท่านผิดหวัง ผมจบ ปวช เทคนิคการผลิต ปวส เทคการผลิตแม่พิมพ์โลหะ ป.ตรี วศ.บ เครื่องมือ มจธ. จบมาก็ได้ทำงานที่ บ.ผลิตpartรถยนตร์ยักษ์ใหญ่ แถวบางโฉลง ซึ่ง
ทุกอย่างผมว่า โอเค งานตรงสาย เงินโอเค เพื่อนร่วมงานดีมาก มีความสุขในการทำงานมากๆ ผมดีใจมาก ที่บ้านก็ว่าดี แต่ก่อนหน้านั้นผมได้สอบเข้ารัฐวิสหกิจแห่งหนึ่งแล้วพึ่งมาเรียกตัวผม
เข้าไปทำงานในตำแหน่งช่าง ซึ่งทางบ้านดีใจมากถึงมากที่สุด แต่ท่านไม่เคยถามผมนะว่าคิดยังไงให้ผมลาออกอย่างเดียวเลย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกแค่ ต้องผ่อนรถตก9000+ต่อเดือน ซึ่งแน่นอนว่า
มันเหลือน้อยเคยคุยกับที่บ้านแล้วนะครับแต่ผมยังไงก็ต้องไปทำรัฐวิสหกิจ มันใกล้บ้านด้วย ผมก็เซงมาก งานนี้เป็นงานช่างเกี่ยวกับซ้อมบำรุงกับการเชื่อม ไฟฟ้า แต่ผมก็ไม่ค่อยถนัดด้านนี้ เครียดครับบอกตรงๆทักษะช่างผมก็มี เขียนอ่านแบบ กลึง กัด ไส เจาะ ซึ่งก็พอประมาณ แต่มาเชื่อมกะไฟฟ้านี้ผมไม่ค่อนถนัดออกไปทางไม่ชอบเลยหรือไม่เป็นเลย งานก็ไม่ใช่สายงานผม ผมทำมาได้อาทิตย์แล้ว ผมนั่งคิดทุกวันว่าตรงนี้มันใช่ที่ๆเราควรอยู่เหรอ สมองกับร่างกายผมยอมได้คิดบวกๆแต่ใจลึกๆผมต่อต้านอยู่เสมอ ผมมีเป้าหมายนะที่จะทำงานเก็บเงินไว้หุ้นกับเพื่อนสนิทๆเปิดโรงงานด้วยนะครับ ส่วนแม่ก็พูดทุกวันว่าสบายตอนแก่ อนาคตสบาย แต่ผมมองว่าอนาคตไม่แน่นอน ผมทำของผมอาจจะดีกว่าก็ได้ ซึ่งถ้าสบายตอนแก่ หมายความว่าชีวิตวัยรุ่นผมหายไปแล้วใช้ไหมตอน พูดแล้วก็..... เครียดนะไม่รู้จะผ่านโปร3เดือนไหม ขอความคิดเห็น คำแนะนำดีๆจากพี่ๆเพื่อนๆหน่อยครับ จิตตก
ปรึกษาสุขภาพจิตหน่อยครับ
เริ่ม ด้วยผมขอแนะนำตัวเองคล้าวๆว่า ผมลูกคนเดียว พ่อแม่จะค่อนข้าง
ตามใจ แต่ก็ต้องทำตามคำท่าน ด้านการเรียนการกีฬา แต่ผมก็ไม่เคยทำให้ท่านผิดหวัง ผมจบ ปวช เทคนิคการผลิต ปวส เทคการผลิตแม่พิมพ์โลหะ ป.ตรี วศ.บ เครื่องมือ มจธ. จบมาก็ได้ทำงานที่ บ.ผลิตpartรถยนตร์ยักษ์ใหญ่ แถวบางโฉลง ซึ่ง
ทุกอย่างผมว่า โอเค งานตรงสาย เงินโอเค เพื่อนร่วมงานดีมาก มีความสุขในการทำงานมากๆ ผมดีใจมาก ที่บ้านก็ว่าดี แต่ก่อนหน้านั้นผมได้สอบเข้ารัฐวิสหกิจแห่งหนึ่งแล้วพึ่งมาเรียกตัวผม
เข้าไปทำงานในตำแหน่งช่าง ซึ่งทางบ้านดีใจมากถึงมากที่สุด แต่ท่านไม่เคยถามผมนะว่าคิดยังไงให้ผมลาออกอย่างเดียวเลย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกแค่ ต้องผ่อนรถตก9000+ต่อเดือน ซึ่งแน่นอนว่า
มันเหลือน้อยเคยคุยกับที่บ้านแล้วนะครับแต่ผมยังไงก็ต้องไปทำรัฐวิสหกิจ มันใกล้บ้านด้วย ผมก็เซงมาก งานนี้เป็นงานช่างเกี่ยวกับซ้อมบำรุงกับการเชื่อม ไฟฟ้า แต่ผมก็ไม่ค่อยถนัดด้านนี้ เครียดครับบอกตรงๆทักษะช่างผมก็มี เขียนอ่านแบบ กลึง กัด ไส เจาะ ซึ่งก็พอประมาณ แต่มาเชื่อมกะไฟฟ้านี้ผมไม่ค่อนถนัดออกไปทางไม่ชอบเลยหรือไม่เป็นเลย งานก็ไม่ใช่สายงานผม ผมทำมาได้อาทิตย์แล้ว ผมนั่งคิดทุกวันว่าตรงนี้มันใช่ที่ๆเราควรอยู่เหรอ สมองกับร่างกายผมยอมได้คิดบวกๆแต่ใจลึกๆผมต่อต้านอยู่เสมอ ผมมีเป้าหมายนะที่จะทำงานเก็บเงินไว้หุ้นกับเพื่อนสนิทๆเปิดโรงงานด้วยนะครับ ส่วนแม่ก็พูดทุกวันว่าสบายตอนแก่ อนาคตสบาย แต่ผมมองว่าอนาคตไม่แน่นอน ผมทำของผมอาจจะดีกว่าก็ได้ ซึ่งถ้าสบายตอนแก่ หมายความว่าชีวิตวัยรุ่นผมหายไปแล้วใช้ไหมตอน พูดแล้วก็..... เครียดนะไม่รู้จะผ่านโปร3เดือนไหม ขอความคิดเห็น คำแนะนำดีๆจากพี่ๆเพื่อนๆหน่อยครับ จิตตก