สวัสดีครับ กลับมาพบกันอีกครั้งนะครับ พอดีมีเวลาเลยสามารถเขียนกระทู้ รวมทั้งทำรูปเล่าเรื่องยาวๆ ได้อีกครั้งครับ คราวนี้ หลักๆ จะเป็นการนำเสนอรายการอาหารบนเที่ยวบินไปและกลับกรุงเทพฯ - มอสโกของการบินไทย ซึ่งผมได้เดินทางในช่วงไม่นานมานี้พร้อมๆกับ ร้านอาหารง่ายๆในมอสโกอีก 3 แห่ง ถ้าพร้อมแล้วก็ไปกันเลยครับ
เริ่มต้นจากการเป็นผู้โดยสารชั้นธุรกิจหรือ Royal Silk ของการบินไทยจะมีจุดแยกตรวจสัมภาระต่างหากในแถว A วันนี้คนเยอะหน่อยแต่ผมก็สามารถขอที่นั่งข้างๆให้ว่างได้ ก่อนจะผ่านการตรวจความปลอดภัยและตรวจหนังสือเดินทาง หลังจากนี้ก็จะลงดอยสำหรับผู้ที่ติดดอยอย่างผมไปยังห้องรับรองของการบินไทย ซึ่งในเวลาเช้าเช่นนี้ มีไฟลท์นกยักษ์ A380 ไปทั้งฮ่องกงและนาริตะ ห้องรับรองที่กว้างๆ ก็ดูจะแคบถนัดใจ แต่ยังไม่ถึงขั้นนั่งพื้นเหมือนช่วงดึก ผมเหลือบมองไลน์บุฟเฟ่ต์เล็กน้อย ถอนหายใจสองสามที นี่ขนาดเป็นเลานจ์ในบ้านตัวเองแท้ๆ แต่อาหารน้อยมาก ผมจึงบอกลา royal silk lounge เพื่อไปยังจุดหมายจริงๆของผมในเช้านี้ รอยัลออร์คิด สปาครับ
เข้ามาก็จะมีพนักานมาสอบถามความประสงค์ ผู้โดยสารชั้นธุรกิจจะสามารถเลือกได้ว่าจะนวดคอและไหล่ หรือนวดเท้าอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งกินเวลา 30 นาที ขณะที่ผู้โดยสารชั้นหนึ่งจะมีรายการนวดแบบหนึ่งชั่วโมงให้เลือกครับ ผมตัดสินใจนวดคอและไหล่ พนักงานแจ้งว่าต้องรอประมาณยี่สิบนาที ระหว่างนี้ก็มีน้ำสมุนไพรและผ้าร้อนมาบริการ พร้อมกับที่ผมเดินไปหยิบกล้วยตากและสตรอเบอร์รี่อบแห้งมาทานคู่ครับ
นั่งรอยังไม่ทันห้านาทีดี พนักงานก็มาเชิญไปยังห้องนวด ผมรีบกระดกน้ำครั้งสุดท้ายก่อนเดินตามไปอย่างว่าง่าย วันนี้นวดคอและไหล่สามสิบนาที ถอดรองเท้าแล้วขึ้นนั่งบนอาร์มแชร์อย่างว่าง่าย พนักงานที่นวดสุภาพเหลือใจ แม้จะผมตื่นเต้นจนเหงื่อออกชุ่มทั้งฝ่ามือ และยอมรับว่าตอนนวดแอบเจ็บนิดหน่อย แต่นวดเสร็จนี่สบายหายเป็นปลิดทิ้ง คำอธิบายสำหรับสามสิบนาทีอันรวดเร็วนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่า "No Pain, No Gain" พิสูจน์จากสิบชั่วโมงถัดมาบนเส้นทางสายอากาศอันแสนสบายครับ
จบพิธีการนวด ทิปพนักงานท่านไปตามสมควรก็ออกมารับชาสมุนไพรร้อนๆหนึ่งแก้วพร้อมกรอกแบบประเมิน ดีทุกอย่างครับ แต่จะดีกว่านี้ถ้ามีอุปกรณ์ช่วยใส่รองเท้าครับ จะได้สะดวกตอนนวดเสร็จ
หมดเวลาของห้องรับรองการบินไทยก็ได้เวลาไปลองใช้บริการห้องรับรองของสตาร์ อัลไลแอนซ์รายอื่นดูบ้าง ความจริงมีห้องรับรองของสายการบินอีวีเอ แอร์ตรงคองคอร์สอี แต่เปิดเก้าโมงสี่สิบและไกลกว่าทางออกขึ้นเครื่อง C7 ของผมมาก ผมเลยตัดสินใจไม่ไป แต่แวะมาที่นี่ Silver Kris Lounge ของสายการบินสิงคโปร์แอร์ไลนส์แทนครับ
ผมชอบเลานจ์นี้มาก แม้คนจะเยอะแต่ก็ไม่พลุกพล่าน ผมได้มุมหน้าต่างเป็นส่วนตัว อาหารการกินที่นี่ก็อุดมสมบูรณ์มาก การได้ทานอาหารเช้าเต็มรูปทั้งแฮชบราวน์ ถั่วอบในซอส และไส้กรอกอร่อยๆ แกล้มติ่มซำ(สุรพลฟู้ดส์) ทำให้ผมสดชื่นหลังนวดขึ้นไปอีก ความจริงที่ห้องรับรองนี้สามารถขอไข่ที่ปรุงตามสั่งได้อีก แต่ผมอิ่มเกินกว่าจะลอง เลยเดินไปหยิบไอศกรีมยี่ห้อดังรสวานิลาอย่างฮาเกนดาสมาทานปิดท้าย นั่งส่งอีเมล์อีกนิดแล้วก็ได้เวลาไปจุดหมายต่อไปครับ
ใช่แล้วครับ ผมแวะมาที่เลาจน์การบินไทยอีกรอบแต่เป็นบริเวณคองคอร์สซี อาหารยังน้อยเหมือนเดิม มีเพียงแซนด์วิชและผลไม้ ผมเลยนั่งอ่านหนังสือพิมพ์กับดูบรรดาผู้มีชื่อเสียงที่นั่งกันเต็ม ทั้งพิธีกรชื่อดัง และคุณชายพ่อเมืองกรุงเทพฯ ครับ เมื่อได้เวลาอันสมควรผมก็บอกลาสนามบินสุวรรณภูมิไปเตรียมขึ้นเครื่องครับ
[CR] Come Dine with me on TG 974 และ TG 975 ตลอดจนสามร้านชื่อดังในมอสโก รัสเซียครับ
เริ่มต้นจากการเป็นผู้โดยสารชั้นธุรกิจหรือ Royal Silk ของการบินไทยจะมีจุดแยกตรวจสัมภาระต่างหากในแถว A วันนี้คนเยอะหน่อยแต่ผมก็สามารถขอที่นั่งข้างๆให้ว่างได้ ก่อนจะผ่านการตรวจความปลอดภัยและตรวจหนังสือเดินทาง หลังจากนี้ก็จะลงดอยสำหรับผู้ที่ติดดอยอย่างผมไปยังห้องรับรองของการบินไทย ซึ่งในเวลาเช้าเช่นนี้ มีไฟลท์นกยักษ์ A380 ไปทั้งฮ่องกงและนาริตะ ห้องรับรองที่กว้างๆ ก็ดูจะแคบถนัดใจ แต่ยังไม่ถึงขั้นนั่งพื้นเหมือนช่วงดึก ผมเหลือบมองไลน์บุฟเฟ่ต์เล็กน้อย ถอนหายใจสองสามที นี่ขนาดเป็นเลานจ์ในบ้านตัวเองแท้ๆ แต่อาหารน้อยมาก ผมจึงบอกลา royal silk lounge เพื่อไปยังจุดหมายจริงๆของผมในเช้านี้ รอยัลออร์คิด สปาครับ
เข้ามาก็จะมีพนักานมาสอบถามความประสงค์ ผู้โดยสารชั้นธุรกิจจะสามารถเลือกได้ว่าจะนวดคอและไหล่ หรือนวดเท้าอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งกินเวลา 30 นาที ขณะที่ผู้โดยสารชั้นหนึ่งจะมีรายการนวดแบบหนึ่งชั่วโมงให้เลือกครับ ผมตัดสินใจนวดคอและไหล่ พนักงานแจ้งว่าต้องรอประมาณยี่สิบนาที ระหว่างนี้ก็มีน้ำสมุนไพรและผ้าร้อนมาบริการ พร้อมกับที่ผมเดินไปหยิบกล้วยตากและสตรอเบอร์รี่อบแห้งมาทานคู่ครับ
นั่งรอยังไม่ทันห้านาทีดี พนักงานก็มาเชิญไปยังห้องนวด ผมรีบกระดกน้ำครั้งสุดท้ายก่อนเดินตามไปอย่างว่าง่าย วันนี้นวดคอและไหล่สามสิบนาที ถอดรองเท้าแล้วขึ้นนั่งบนอาร์มแชร์อย่างว่าง่าย พนักงานที่นวดสุภาพเหลือใจ แม้จะผมตื่นเต้นจนเหงื่อออกชุ่มทั้งฝ่ามือ และยอมรับว่าตอนนวดแอบเจ็บนิดหน่อย แต่นวดเสร็จนี่สบายหายเป็นปลิดทิ้ง คำอธิบายสำหรับสามสิบนาทีอันรวดเร็วนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่า "No Pain, No Gain" พิสูจน์จากสิบชั่วโมงถัดมาบนเส้นทางสายอากาศอันแสนสบายครับ
จบพิธีการนวด ทิปพนักงานท่านไปตามสมควรก็ออกมารับชาสมุนไพรร้อนๆหนึ่งแก้วพร้อมกรอกแบบประเมิน ดีทุกอย่างครับ แต่จะดีกว่านี้ถ้ามีอุปกรณ์ช่วยใส่รองเท้าครับ จะได้สะดวกตอนนวดเสร็จ
หมดเวลาของห้องรับรองการบินไทยก็ได้เวลาไปลองใช้บริการห้องรับรองของสตาร์ อัลไลแอนซ์รายอื่นดูบ้าง ความจริงมีห้องรับรองของสายการบินอีวีเอ แอร์ตรงคองคอร์สอี แต่เปิดเก้าโมงสี่สิบและไกลกว่าทางออกขึ้นเครื่อง C7 ของผมมาก ผมเลยตัดสินใจไม่ไป แต่แวะมาที่นี่ Silver Kris Lounge ของสายการบินสิงคโปร์แอร์ไลนส์แทนครับ
ผมชอบเลานจ์นี้มาก แม้คนจะเยอะแต่ก็ไม่พลุกพล่าน ผมได้มุมหน้าต่างเป็นส่วนตัว อาหารการกินที่นี่ก็อุดมสมบูรณ์มาก การได้ทานอาหารเช้าเต็มรูปทั้งแฮชบราวน์ ถั่วอบในซอส และไส้กรอกอร่อยๆ แกล้มติ่มซำ(สุรพลฟู้ดส์) ทำให้ผมสดชื่นหลังนวดขึ้นไปอีก ความจริงที่ห้องรับรองนี้สามารถขอไข่ที่ปรุงตามสั่งได้อีก แต่ผมอิ่มเกินกว่าจะลอง เลยเดินไปหยิบไอศกรีมยี่ห้อดังรสวานิลาอย่างฮาเกนดาสมาทานปิดท้าย นั่งส่งอีเมล์อีกนิดแล้วก็ได้เวลาไปจุดหมายต่อไปครับ
ใช่แล้วครับ ผมแวะมาที่เลาจน์การบินไทยอีกรอบแต่เป็นบริเวณคองคอร์สซี อาหารยังน้อยเหมือนเดิม มีเพียงแซนด์วิชและผลไม้ ผมเลยนั่งอ่านหนังสือพิมพ์กับดูบรรดาผู้มีชื่อเสียงที่นั่งกันเต็ม ทั้งพิธีกรชื่อดัง และคุณชายพ่อเมืองกรุงเทพฯ ครับ เมื่อได้เวลาอันสมควรผมก็บอกลาสนามบินสุวรรณภูมิไปเตรียมขึ้นเครื่องครับ