ใส่เป็นกระทู้คำถามเพราะยังตั้งกระทู้แบบอื่นๆไม่ได้ค่ะ
ขอเล่าประสบการณ์นี้ไว้เป็นเครื่องเตื่อนใจเพื่อนๆที่ใจอ่อนยอมให้เพื่อน พี่น้อง ญาติ คนรู้จัก ยืมของง่ายๆ โดนที่ของนั้นมีราคา
จขกท.เองป็นคนที่จะถูกยืมและเป็นคนยืมอยู่บ่อยๆ แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำเอาไม่กล้าให้ใครยืมของเลยค่ะ
ปล. ถ้าไม่สุภาพหรือพิมพ์ผิดพลาดต้องขออภัย
ของเล่าเป็นวันนะคะ ถ้าจะระบุวันที่เลยกลัวเจ้าตัวจะรู้ตัวแล้วชิ่งหนีไปเผื่อเค้าไปยืมใครแล้วจะชิ่งค่ะ
เช้าวันหยุด แท้น แทน แท้น มีสายเข้าจากพี่ในออฟฟิซ ปกติไม่ค่อยจะคุยกันเลย อยู่ๆก็โทรมา เรารับด้วยความงัวเงีย
เจ้ : “อินู๋ เจ้ขอยืมโน้ตบุ๊คหน่อยของเจ้เสีย เด๋วนี้เลยนะ!!! เด๋วเจ้ไปเอาใต้หอ ลงมาเลยๆๆๆ เด๋วเย็นนี้เจ้เอามาคืน” เราก็แบบอะไรนะๆๆ งัวเงียๆๆ หอเจ้กะหอนู๋ไม่ไกลกันนะมาซะไว
นู๋ : นู๋ยังไม่ตื่นเด๋วเจ้ค่อยมาซักครึ่งชั่วโมงได้ไม๊
เจ้ : “ไม่ได้ เนี่ยเจ้มารอข้างล่างแล้วเอาลงมาให้เลย เด๋วตอนเย็นมาคืน”
เราก็แบบเห็นเจ้ย้ำหนักย้ำหนา ให้ยืมก็ได้ฟระ ตอนเย็นก็เอามาคืนแล้ว ตกเย็นอิเจ้ก็แมสเสจมาในเฟส อินู๋เจ้ไปไม่ได้อ่ะ บ้านเจ่มีปัญหา เจ้จะโดนพ่ออย่างงั้นโง้นงี้ พรุ่งนี้นะ เด๋วเจ้เอาไปคืน เราก็แบบ วันเดียวอ่ะไม่เป็นไรหรอกมั้ง
วันที่ 2 : เราก็ลั่นลาอยู่ แต่เริ่มอยากสไกป์กะแฟน โทรคุยกันไม่พอ อยากเล่นเฟส มือถือจอนิดเดียวไม่สะดวก อยากเล่นเกมเศรษฐี ก็เลยโทรจิกนังเจ้ ตา นางไม่รับ พร้อมกับแมจเสจมาในเฟสบุ๊คมาว่า นางอยู่ไกลนะตอนนี้ นางรับโทรศัพท์ไม่ได้ ที่บ้านนางทะเลาะกันอยู่ เราก็แบบคิดในใจนายยืมของเรารับปากเราไปว่าจะเอามาคืน ไรฟระ แต่เราก็คุยแบบรับคำไปค่ะๆๆ แต่นางก็รับปากอีกว่า วันจันทร์มาทำงาน นางจะเอามาคืน เราก็ยังลันลาอยู่
วันที่ 3 เช้าวันทำงาน นางลาค่ะ เราก็แบบเดือดเนื้อร้องใจ โน้ตบุ๊คใหม่ของชั้น ใช้มาสองอาทิตย์เอง ผ่อนยังไม่หมดเลยยยย ทำไมยืมไปนานนนน ใจไม่ดี นางก็แมสเสจมาบอกอีก ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะอินู๋ เด๋วเจ้เอามาให้ตอนเย็น เราก็แบบเย็นก็เย็น พอตกเย็น นางมสเสจมาใหม่ นางมาไม่ได้ นางไปธุระ นางติดม็อบเราก็แบบ เจ้อยู่ตรงไหน จะนั่งรถเมล์ไปเอา กูเกิลพร้อมเซิร์จพร้อมไปทุกที่ แต่ๆๆๆ นางก็พิมพ์กลับมาว่า มาไม่ได้หรอก นางอยู่ต่างจังหวัด เราก็เอ้ออะไรอ่ะ ตอนยืมจะเอายิกๆ ตอนคืนนี่ลีลาจัง
แล้วอีกวันก็ผ่านไป
วันที่ 4 นางลาไม่มาอีกแล้ว แล้วคอมชั้นละ ณ จุดนี้โทรไม่รับ แมจเสจเฟสไปไม่อ่านนน เราแบบ ไม่รู้จะทำไง
วันที่ 5 ทุกข์ใจอย่างหนัก ติดต่อนางไม่ได้ น้องเขียวลูกแม่มาได้10วันเอง ยังผ่อนไม่หมดเลย ไม่น่าเลยยยยย กลับมาอยู่กะแม่เถอะนะ ด้วยความทุกข์ใจ เลยเราให้เพื่อนสนิทในออฟฟิซฟัง เพื่อนๆก็กระซิบให้อกจะแตกเล่นโดนเอาไปจำนำแล้วแหละ แล้วก็บอกเราว่าดูรู้นะกพวกถอดแบท ดูlog ไรงี้
วันที่ 6 เพื่อนผู้น่ารักของเรา ดันเอาเรื่องไปปรึกษา กับพี่อีกคน พี่คนนั้นก็แบบทำหน้าตกใจมาก แล้ว เดินมาบอกเราด้วยน้ำเสียงอันตื่นเต้น ... “อินู๋ซวยละแก รู้ไม๊ นางเคยยืมเงินชั้นไป เป็นปีนะยะกว่าชั้นจะได้คืน” ตอนนั้นเราแบบ ฟูมฟาย ทำไมเหตุเกิดกะเรา ทำไม ทำไมคนที่ไว้ใจทำกันแบบนี้ น้องเขียววววว ยังผ่อนไม่หมดเลย เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ฮื้ออออ กระซิกๆๆๆ ปรากฏว่าตอนบ่ายนางมาทำงานค่ะ เราจิกเลย เจ้ น้องเขียวนู๋ละ เมื่อๆไรจะคืนนนนน ด้วยเสียงอันดัง ได้ยินกันทั่วทุกคน เจ้ก็ตอบแบบ เดี๋ยวตอนมืดๆนะ อยู่บนรถสามีอ่ะ เดี๋ยวเอาให้ เราก็แบบ เจ้ถ้าวันนี้นู๋ไม่ๆได้คืนนู๋จะไม่ออกห่างจากตัวเจ้ นู๋ต้องได้ของนู๋คืน เจ้ก็แบบ จ้าๆๆ ทำงานไปพอตกเย็น เราก็แว๊บไปเข้าห้องน้ำ แป๊บเดียวจริงๆ อีเจ้หายไป แมสเสจในเฟสอีกแล้ว ออกไปกินข้าวเดี๋ยวกลับเอามาให้พร้อมสามี ณ จุดนี้เราเลยโทรตามแฟนเรา ให้มาอยู่ด้วยกัน เผื่ออีเจ้ตุกติก จะตามถึงหอเลย จะประกาศให้ชาวโลกได้รับรู้ ประมาณสามทุ่ม อีเจ้ก็โทรมา บอกว่า เนี่ยอยู่ป้ายรถเมล์หน้าออฟฟิซออกมาเอาได้เลย เราก็เลยลงไปกะ แฟนเรา เราก็ไม่เจอสามีนางนะ นางก็แบบ ใจมากนะ แล้วขับรถออกไป พอถึงหอเราก็สำรวจน้องเขียวเผื่อบุบสลาย สิ่งที่เจอคือเปิดกระเป๋ามา น้องเขียวถูกถอดแบต แต่เปิดเครื่องอะไรได้ปกติ ในใจเรานี่ โดนเข้าแล้วไง เป็นแบบที่คิดชัวร์ๆ เลยเปิดlogดู ว่านางเอาเครื่องไปทำไม (วิธีดู system log ของ window8 ค่ะ :
http://www.computerperformance.co.uk/win8/windows8-system-event-log.htm ) ปรากฏว่า นางไม่เคยเปิดเครื่องเลยตั้งแต่นางเอาเครื่องไป เราก็แบบเราโดนเอาไปจำนำจริงๆแล้วแหละ เสียใจ จำไว้เลยนะนังเจ้ จากนี้เราขาดกัน แต่โชคดีที่เรายังได้น้องเขียวคืน และน้องเขียวไม่บุบสลาย
หลังจากนั้นเรื่องก็แดงอีกมากมายว่านางไปยืมกระเป๋า มือถือ นาฬิกา และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อีกมากมายของคนโน้น คนนี้คนนั้น เป็นอาทิตย์บ้าง เป็นเดือนบ้าง แต่ที่ทราบมาถ้าใครตามจิกมากๆ จะได้คืนทุกคน ทุกวันนี้นางยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ แม้ว่าจะไม่มีใครอยากคบหาสมาคมด้วยแล้วก็ตาม นางยังคงไม่รู้ว่าชาวบ้านในออฟฟิซรู้เรื่องนางกันหมดแล้ว อาเมนนน
สุดท้ายแล้ว ขอเตือนเพื่อนๆ พี่น้องทุกคน จะให้ใครหยิบยืมอะไร ก็คิดดีดี สืบประวัติบ้าง เครสด่วนถ้าไม่สนิทมากก แบบไปตามที่บ้านได้ ก็อย่าให้ไป ยิ่งของมีราคาแล้วอย่าให้ยืมเลยดีกว่า คนเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ เห็นขับรถหรู มีโทรศัพท์รุ่นใหม่ๆใช้ ไม่ได้แปรว่า ไม่มีปัญหาด้านการเงินนะคะ
มาถึงต้องนี้แล้วขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบ ขอให้เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเกิดกับใครอีกนะคะ
เตือนภัย คนใจดีค่ะ
ขอเล่าประสบการณ์นี้ไว้เป็นเครื่องเตื่อนใจเพื่อนๆที่ใจอ่อนยอมให้เพื่อน พี่น้อง ญาติ คนรู้จัก ยืมของง่ายๆ โดนที่ของนั้นมีราคา
จขกท.เองป็นคนที่จะถูกยืมและเป็นคนยืมอยู่บ่อยๆ แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำเอาไม่กล้าให้ใครยืมของเลยค่ะ
ปล. ถ้าไม่สุภาพหรือพิมพ์ผิดพลาดต้องขออภัย
ของเล่าเป็นวันนะคะ ถ้าจะระบุวันที่เลยกลัวเจ้าตัวจะรู้ตัวแล้วชิ่งหนีไปเผื่อเค้าไปยืมใครแล้วจะชิ่งค่ะ
เช้าวันหยุด แท้น แทน แท้น มีสายเข้าจากพี่ในออฟฟิซ ปกติไม่ค่อยจะคุยกันเลย อยู่ๆก็โทรมา เรารับด้วยความงัวเงีย
เจ้ : “อินู๋ เจ้ขอยืมโน้ตบุ๊คหน่อยของเจ้เสีย เด๋วนี้เลยนะ!!! เด๋วเจ้ไปเอาใต้หอ ลงมาเลยๆๆๆ เด๋วเย็นนี้เจ้เอามาคืน” เราก็แบบอะไรนะๆๆ งัวเงียๆๆ หอเจ้กะหอนู๋ไม่ไกลกันนะมาซะไว
นู๋ : นู๋ยังไม่ตื่นเด๋วเจ้ค่อยมาซักครึ่งชั่วโมงได้ไม๊
เจ้ : “ไม่ได้ เนี่ยเจ้มารอข้างล่างแล้วเอาลงมาให้เลย เด๋วตอนเย็นมาคืน”
เราก็แบบเห็นเจ้ย้ำหนักย้ำหนา ให้ยืมก็ได้ฟระ ตอนเย็นก็เอามาคืนแล้ว ตกเย็นอิเจ้ก็แมสเสจมาในเฟส อินู๋เจ้ไปไม่ได้อ่ะ บ้านเจ่มีปัญหา เจ้จะโดนพ่ออย่างงั้นโง้นงี้ พรุ่งนี้นะ เด๋วเจ้เอาไปคืน เราก็แบบ วันเดียวอ่ะไม่เป็นไรหรอกมั้ง
วันที่ 2 : เราก็ลั่นลาอยู่ แต่เริ่มอยากสไกป์กะแฟน โทรคุยกันไม่พอ อยากเล่นเฟส มือถือจอนิดเดียวไม่สะดวก อยากเล่นเกมเศรษฐี ก็เลยโทรจิกนังเจ้ ตา นางไม่รับ พร้อมกับแมจเสจมาในเฟสบุ๊คมาว่า นางอยู่ไกลนะตอนนี้ นางรับโทรศัพท์ไม่ได้ ที่บ้านนางทะเลาะกันอยู่ เราก็แบบคิดในใจนายยืมของเรารับปากเราไปว่าจะเอามาคืน ไรฟระ แต่เราก็คุยแบบรับคำไปค่ะๆๆ แต่นางก็รับปากอีกว่า วันจันทร์มาทำงาน นางจะเอามาคืน เราก็ยังลันลาอยู่
วันที่ 3 เช้าวันทำงาน นางลาค่ะ เราก็แบบเดือดเนื้อร้องใจ โน้ตบุ๊คใหม่ของชั้น ใช้มาสองอาทิตย์เอง ผ่อนยังไม่หมดเลยยยย ทำไมยืมไปนานนนน ใจไม่ดี นางก็แมสเสจมาบอกอีก ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะอินู๋ เด๋วเจ้เอามาให้ตอนเย็น เราก็แบบเย็นก็เย็น พอตกเย็น นางมสเสจมาใหม่ นางมาไม่ได้ นางไปธุระ นางติดม็อบเราก็แบบ เจ้อยู่ตรงไหน จะนั่งรถเมล์ไปเอา กูเกิลพร้อมเซิร์จพร้อมไปทุกที่ แต่ๆๆๆ นางก็พิมพ์กลับมาว่า มาไม่ได้หรอก นางอยู่ต่างจังหวัด เราก็เอ้ออะไรอ่ะ ตอนยืมจะเอายิกๆ ตอนคืนนี่ลีลาจัง
แล้วอีกวันก็ผ่านไป
วันที่ 4 นางลาไม่มาอีกแล้ว แล้วคอมชั้นละ ณ จุดนี้โทรไม่รับ แมจเสจเฟสไปไม่อ่านนน เราแบบ ไม่รู้จะทำไง
วันที่ 5 ทุกข์ใจอย่างหนัก ติดต่อนางไม่ได้ น้องเขียวลูกแม่มาได้10วันเอง ยังผ่อนไม่หมดเลย ไม่น่าเลยยยยย กลับมาอยู่กะแม่เถอะนะ ด้วยความทุกข์ใจ เลยเราให้เพื่อนสนิทในออฟฟิซฟัง เพื่อนๆก็กระซิบให้อกจะแตกเล่นโดนเอาไปจำนำแล้วแหละ แล้วก็บอกเราว่าดูรู้นะกพวกถอดแบท ดูlog ไรงี้
วันที่ 6 เพื่อนผู้น่ารักของเรา ดันเอาเรื่องไปปรึกษา กับพี่อีกคน พี่คนนั้นก็แบบทำหน้าตกใจมาก แล้ว เดินมาบอกเราด้วยน้ำเสียงอันตื่นเต้น ... “อินู๋ซวยละแก รู้ไม๊ นางเคยยืมเงินชั้นไป เป็นปีนะยะกว่าชั้นจะได้คืน” ตอนนั้นเราแบบ ฟูมฟาย ทำไมเหตุเกิดกะเรา ทำไม ทำไมคนที่ไว้ใจทำกันแบบนี้ น้องเขียววววว ยังผ่อนไม่หมดเลย เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ฮื้ออออ กระซิกๆๆๆ ปรากฏว่าตอนบ่ายนางมาทำงานค่ะ เราจิกเลย เจ้ น้องเขียวนู๋ละ เมื่อๆไรจะคืนนนนน ด้วยเสียงอันดัง ได้ยินกันทั่วทุกคน เจ้ก็ตอบแบบ เดี๋ยวตอนมืดๆนะ อยู่บนรถสามีอ่ะ เดี๋ยวเอาให้ เราก็แบบ เจ้ถ้าวันนี้นู๋ไม่ๆได้คืนนู๋จะไม่ออกห่างจากตัวเจ้ นู๋ต้องได้ของนู๋คืน เจ้ก็แบบ จ้าๆๆ ทำงานไปพอตกเย็น เราก็แว๊บไปเข้าห้องน้ำ แป๊บเดียวจริงๆ อีเจ้หายไป แมสเสจในเฟสอีกแล้ว ออกไปกินข้าวเดี๋ยวกลับเอามาให้พร้อมสามี ณ จุดนี้เราเลยโทรตามแฟนเรา ให้มาอยู่ด้วยกัน เผื่ออีเจ้ตุกติก จะตามถึงหอเลย จะประกาศให้ชาวโลกได้รับรู้ ประมาณสามทุ่ม อีเจ้ก็โทรมา บอกว่า เนี่ยอยู่ป้ายรถเมล์หน้าออฟฟิซออกมาเอาได้เลย เราก็เลยลงไปกะ แฟนเรา เราก็ไม่เจอสามีนางนะ นางก็แบบ ใจมากนะ แล้วขับรถออกไป พอถึงหอเราก็สำรวจน้องเขียวเผื่อบุบสลาย สิ่งที่เจอคือเปิดกระเป๋ามา น้องเขียวถูกถอดแบต แต่เปิดเครื่องอะไรได้ปกติ ในใจเรานี่ โดนเข้าแล้วไง เป็นแบบที่คิดชัวร์ๆ เลยเปิดlogดู ว่านางเอาเครื่องไปทำไม (วิธีดู system log ของ window8 ค่ะ : http://www.computerperformance.co.uk/win8/windows8-system-event-log.htm ) ปรากฏว่า นางไม่เคยเปิดเครื่องเลยตั้งแต่นางเอาเครื่องไป เราก็แบบเราโดนเอาไปจำนำจริงๆแล้วแหละ เสียใจ จำไว้เลยนะนังเจ้ จากนี้เราขาดกัน แต่โชคดีที่เรายังได้น้องเขียวคืน และน้องเขียวไม่บุบสลาย
หลังจากนั้นเรื่องก็แดงอีกมากมายว่านางไปยืมกระเป๋า มือถือ นาฬิกา และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อีกมากมายของคนโน้น คนนี้คนนั้น เป็นอาทิตย์บ้าง เป็นเดือนบ้าง แต่ที่ทราบมาถ้าใครตามจิกมากๆ จะได้คืนทุกคน ทุกวันนี้นางยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ แม้ว่าจะไม่มีใครอยากคบหาสมาคมด้วยแล้วก็ตาม นางยังคงไม่รู้ว่าชาวบ้านในออฟฟิซรู้เรื่องนางกันหมดแล้ว อาเมนนน
สุดท้ายแล้ว ขอเตือนเพื่อนๆ พี่น้องทุกคน จะให้ใครหยิบยืมอะไร ก็คิดดีดี สืบประวัติบ้าง เครสด่วนถ้าไม่สนิทมากก แบบไปตามที่บ้านได้ ก็อย่าให้ไป ยิ่งของมีราคาแล้วอย่าให้ยืมเลยดีกว่า คนเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ เห็นขับรถหรู มีโทรศัพท์รุ่นใหม่ๆใช้ ไม่ได้แปรว่า ไม่มีปัญหาด้านการเงินนะคะ
มาถึงต้องนี้แล้วขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบ ขอให้เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเกิดกับใครอีกนะคะ