ตอนที่ 3
http://pantip.com/topic/31137225
ตอนที่ 4 “นั่งรถไฟหัวกระสุนไปกรำฝนชมถ้ำหลงเหมินที่เมืองลั่วหยาง”
วันนี้พวกเราออกจากที่พักแต่เช้า โดยเช็คเอ้าท์ออกไปก่อนแต่ฝากกระเป๋าไว้เพราะจะกลับมาพักที่นี่อีกครั้งในวันสุดท้ายก่อนกลับ
ค่าโดยสารรถไฟหัวกระสุน มี 3 ประเภท คือ G = ด่วนพิเศษ (175หยวน)ปลายทางปักกิ่ง แวะแค่ 2-3 สถานี ใช้เวลาจากซีอานถึงลั่วหยางประมาณชั่วโมงครึ่ง / D= ด่วนธรรมดา( 119 หยวน) แวะหลายสถานีมากพอควร ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง / K=แวะทุกสถานี ใช้เวลามากกว่า 3 ชั่วโมง (ไม่ทราบราคา แต่น่าจะถูกกว่า)
ขาไปเราเลือกชั้น G เพราะอยากสัมผัสว่ามันเร็วปานกระสุนจริงหรือ ก็พบว่ามันเร็วจนไม่ทันเห็นเสาไฟฟ้าข้างทาง นิ่ม และเบาชนิดแทบไม่รู้สึกว่ากำลังนั่งบนรถไฟ....ลองดูจากคลิปนะคะ
มาดูหน้าตาของเจ้าหัวกระสุนกันค่ะ
มาถึงสถานีลั่วหยาง เดินออกมาด้านนอกก็มีแท๊กซี่และรถตู้มารุมล้อมเสนอราคาพาไปส่งถึงถ้ำหลงเหมิน ยังไม่ทันตัดสินใจสายตาก็เผอิญมองเห็นรถบัส 2 ชั้น ด้านบนเปิดโล่งรอบทิศสีแดงแมนเชสเตอร์จอดรออยู่ เลยเข้าไปถามด้วยคิดว่าเป็นรถบัสบริการชมเมืองแต่ปรากฏว่าเป็นบริการใหม่ที่พาไปส่งถึงถ้ำหลงเหมินฟรี เพียงแค่ซื้อตั๋วชมถ้ำราคา 120 หยวนเท่ากับนั่งรถไปซื้อหน้างานเลย แถมมีบริการอาหารกลางวันด้วยถ้าสนใจจ่ายเพิ่ม พวกเราเลยได้เฮว่าไม่ต้องเสี่ยงถูกกดราคาจากรถเจ้าถิ่นแล้ว
ซื้อตั๋วเสร็จจะมีป้ายสีแดงประมาณ ID.Card ให้คล้องคอไว้ ไปถึงถ้ำก็มีน้องหมวยหน้าตาจิ้มลิ้มนำตั๋วจริงมาแลกเอาป้ายคล้องคอคืน พร้อมกับพาเข้าไปส่งที่ทางเข้า ใครไม่อยากเดินก็มีรถกอล์ฟพาไปคนละ 5 หยวน (ไม่แน่ใจ)
ฝนเริ่มตกปรอยๆ อากาศเริ่มหนาวเย็น พวกเราเข้าชมถ้ำได้เพียงไม่กี่จุด ฝนก็เทลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ จำใจต้องซื้อร่มคันละ 35 หยวน หรือเสื้อกันฝนบางจ๋อย ราคา 20 หยวน เพื่อนหลายคนยอมแพ้หลบฝนอยู่ตามที่นั่งพัก แต่เราไม่ยอม อุตส่าห์ถ่อสังขารมาถึงนี่แล้ว ต้องขึ้นไปเก็บรูปให้ได้ ก็พากันปีนฝ่าฝนขึ้นไปจนถึงองค์ที่เป็นไฮไลท์ คนหนึ่งกางร่ม อีกคนถ่ายรูป ห่วงแต่กล้องโดยไม่ห่วงตัวเองว่าจะเปียกโชกไปทั้งตัว จนได้รูปสมใจแล้วจึงยอมล่าถอยไต่ลงมา
หลบฝนอยู่จนเกือบค่ำฝนก็ไม่มีทีท่าจะหยุดเลยต้องยอมล่าถอยออกมา เพื่อนอยากนั่งเรือกลับไปที่ต้นทางที่เข้ามาตอนแรก ก็โอเค เห็นราคา 5 /10 /20 /สอบถามก็ไม่รู้เรื่องกันสักที เลยซื้อตั๋วราคา 5 หยวนละกัน... ที่ไหนได้พวกพาเรานั่งข้ามฝั่งไปที่ถ้ำอีกด้านแล้วไล่ลง กว่าจะสื่อสารด้วยภาษาใบ้กันรู้เรื่องว่าเราจะไปที่ประตูทางเข้าก็ต้องจ่ายเพิ่มอีกคนละ 15 หยวน
ขึ้นจากเรือแล้วเดินต่อมาอีกไกลเพื่อออกมารอรถเมล์สาย 71เข้าเมือง.. รอนานมาก ทั้งหนาว ทั้งเปียก ทั้งหิว รู้สึกสงสารตัวเองที่ตั้งใจมาแต่ไม่ได้ชื่นชมสมใจ...สงสัยต้องกลับไปขออนุญาตคุณ puk ka bee ขอแบ่งรูปถ้ำหลงเหมินวันแดดจัดมาบ้างละ ท่านที่สนใจประวัติศาสตร์ส่วนนี้รวมถึงภาพถ่ายแจ่มๆ ก็ติดตามได้จากรีวิวคุณเขานะคะ
เข้าที่พักที่ Luoyang Yijia international youth hostel ตามรีวิวของน้องๆห้องบลูฯ เป็น Hostel เล็กๆแต่งสไตล์ออกไปทางเนปาล พนักงานพูดอังกฤษได้ดี เลยขอให้ติดต่อเหมารถไปเที่ยววัดเส้าหลินในวันพรุ่งนี้ หลังจากเที่ยววัดเส้าหลินก็ให้ไปส่งพวกเราที่สถานีรถไฟความเร็วสูงเลย ได้มาที่ราคา 470 หยวน ก็โอเคไม่ลำบากยกขบวนทุลักทุเลขึ้นรถเมล์กันอีก
เข้าที่พักยังไม่ทันเข้าห้อง พรรคพวกเห็นมีสัญญาณ Wi Fi ต่างเข้าร่วมสังคมก้มหน้า รายงานสถานการณ์ให้คนทางบ้านกันอย่างไม่ต้องนัดหมาย ...ปล่อยให้หัวหน้าคณะ(จำเป็น)ยืนตัวเปียกหนาวสั่นติดต่อเรื่องห้องพักและเรื่องรถเช่าอยู่คนเดียว...คิดในใจ..คราวหน้าตรูจะคิดค่าตัวหัวหน้าทัวร์คนละพันเลย
...ไว้รอชมตอนที่ 5 ..วัดเส้าหลินและคลิปการแสดงของศิษย์เส้าหลินกันต่อนะคะ
ซีอาน 3 ฤดู ใน 6 วัน ตอนที่ 4 “นั่งรถไฟหัวกระสุนไปกรำฝนชมถ้ำหลงเหมินที่เมืองลั่วหยาง”
ตอนที่ 4 “นั่งรถไฟหัวกระสุนไปกรำฝนชมถ้ำหลงเหมินที่เมืองลั่วหยาง”
วันนี้พวกเราออกจากที่พักแต่เช้า โดยเช็คเอ้าท์ออกไปก่อนแต่ฝากกระเป๋าไว้เพราะจะกลับมาพักที่นี่อีกครั้งในวันสุดท้ายก่อนกลับ
ค่าโดยสารรถไฟหัวกระสุน มี 3 ประเภท คือ G = ด่วนพิเศษ (175หยวน)ปลายทางปักกิ่ง แวะแค่ 2-3 สถานี ใช้เวลาจากซีอานถึงลั่วหยางประมาณชั่วโมงครึ่ง / D= ด่วนธรรมดา( 119 หยวน) แวะหลายสถานีมากพอควร ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง / K=แวะทุกสถานี ใช้เวลามากกว่า 3 ชั่วโมง (ไม่ทราบราคา แต่น่าจะถูกกว่า)
ขาไปเราเลือกชั้น G เพราะอยากสัมผัสว่ามันเร็วปานกระสุนจริงหรือ ก็พบว่ามันเร็วจนไม่ทันเห็นเสาไฟฟ้าข้างทาง นิ่ม และเบาชนิดแทบไม่รู้สึกว่ากำลังนั่งบนรถไฟ....ลองดูจากคลิปนะคะ
มาดูหน้าตาของเจ้าหัวกระสุนกันค่ะ
มาถึงสถานีลั่วหยาง เดินออกมาด้านนอกก็มีแท๊กซี่และรถตู้มารุมล้อมเสนอราคาพาไปส่งถึงถ้ำหลงเหมิน ยังไม่ทันตัดสินใจสายตาก็เผอิญมองเห็นรถบัส 2 ชั้น ด้านบนเปิดโล่งรอบทิศสีแดงแมนเชสเตอร์จอดรออยู่ เลยเข้าไปถามด้วยคิดว่าเป็นรถบัสบริการชมเมืองแต่ปรากฏว่าเป็นบริการใหม่ที่พาไปส่งถึงถ้ำหลงเหมินฟรี เพียงแค่ซื้อตั๋วชมถ้ำราคา 120 หยวนเท่ากับนั่งรถไปซื้อหน้างานเลย แถมมีบริการอาหารกลางวันด้วยถ้าสนใจจ่ายเพิ่ม พวกเราเลยได้เฮว่าไม่ต้องเสี่ยงถูกกดราคาจากรถเจ้าถิ่นแล้ว
ซื้อตั๋วเสร็จจะมีป้ายสีแดงประมาณ ID.Card ให้คล้องคอไว้ ไปถึงถ้ำก็มีน้องหมวยหน้าตาจิ้มลิ้มนำตั๋วจริงมาแลกเอาป้ายคล้องคอคืน พร้อมกับพาเข้าไปส่งที่ทางเข้า ใครไม่อยากเดินก็มีรถกอล์ฟพาไปคนละ 5 หยวน (ไม่แน่ใจ)
ฝนเริ่มตกปรอยๆ อากาศเริ่มหนาวเย็น พวกเราเข้าชมถ้ำได้เพียงไม่กี่จุด ฝนก็เทลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ จำใจต้องซื้อร่มคันละ 35 หยวน หรือเสื้อกันฝนบางจ๋อย ราคา 20 หยวน เพื่อนหลายคนยอมแพ้หลบฝนอยู่ตามที่นั่งพัก แต่เราไม่ยอม อุตส่าห์ถ่อสังขารมาถึงนี่แล้ว ต้องขึ้นไปเก็บรูปให้ได้ ก็พากันปีนฝ่าฝนขึ้นไปจนถึงองค์ที่เป็นไฮไลท์ คนหนึ่งกางร่ม อีกคนถ่ายรูป ห่วงแต่กล้องโดยไม่ห่วงตัวเองว่าจะเปียกโชกไปทั้งตัว จนได้รูปสมใจแล้วจึงยอมล่าถอยไต่ลงมา
หลบฝนอยู่จนเกือบค่ำฝนก็ไม่มีทีท่าจะหยุดเลยต้องยอมล่าถอยออกมา เพื่อนอยากนั่งเรือกลับไปที่ต้นทางที่เข้ามาตอนแรก ก็โอเค เห็นราคา 5 /10 /20 /สอบถามก็ไม่รู้เรื่องกันสักที เลยซื้อตั๋วราคา 5 หยวนละกัน... ที่ไหนได้พวกพาเรานั่งข้ามฝั่งไปที่ถ้ำอีกด้านแล้วไล่ลง กว่าจะสื่อสารด้วยภาษาใบ้กันรู้เรื่องว่าเราจะไปที่ประตูทางเข้าก็ต้องจ่ายเพิ่มอีกคนละ 15 หยวน
ขึ้นจากเรือแล้วเดินต่อมาอีกไกลเพื่อออกมารอรถเมล์สาย 71เข้าเมือง.. รอนานมาก ทั้งหนาว ทั้งเปียก ทั้งหิว รู้สึกสงสารตัวเองที่ตั้งใจมาแต่ไม่ได้ชื่นชมสมใจ...สงสัยต้องกลับไปขออนุญาตคุณ puk ka bee ขอแบ่งรูปถ้ำหลงเหมินวันแดดจัดมาบ้างละ ท่านที่สนใจประวัติศาสตร์ส่วนนี้รวมถึงภาพถ่ายแจ่มๆ ก็ติดตามได้จากรีวิวคุณเขานะคะ
เข้าที่พักที่ Luoyang Yijia international youth hostel ตามรีวิวของน้องๆห้องบลูฯ เป็น Hostel เล็กๆแต่งสไตล์ออกไปทางเนปาล พนักงานพูดอังกฤษได้ดี เลยขอให้ติดต่อเหมารถไปเที่ยววัดเส้าหลินในวันพรุ่งนี้ หลังจากเที่ยววัดเส้าหลินก็ให้ไปส่งพวกเราที่สถานีรถไฟความเร็วสูงเลย ได้มาที่ราคา 470 หยวน ก็โอเคไม่ลำบากยกขบวนทุลักทุเลขึ้นรถเมล์กันอีก
เข้าที่พักยังไม่ทันเข้าห้อง พรรคพวกเห็นมีสัญญาณ Wi Fi ต่างเข้าร่วมสังคมก้มหน้า รายงานสถานการณ์ให้คนทางบ้านกันอย่างไม่ต้องนัดหมาย ...ปล่อยให้หัวหน้าคณะ(จำเป็น)ยืนตัวเปียกหนาวสั่นติดต่อเรื่องห้องพักและเรื่องรถเช่าอยู่คนเดียว...คิดในใจ..คราวหน้าตรูจะคิดค่าตัวหัวหน้าทัวร์คนละพันเลย
...ไว้รอชมตอนที่ 5 ..วัดเส้าหลินและคลิปการแสดงของศิษย์เส้าหลินกันต่อนะคะ