ศาสตรา....มหาเวทย์ ตอนที่ 3

          ขณะที่ น้อยกำลังถูกใบพัด ตัดเข้าที่ใบหน้า  น้อยยกตัวขึ้นถีบ ที่แกนกลางพัดลม จนพัดลมหมุน
เปลี่ยนทิศ ฟันไปที่เพดานจนเป็นประกายไฟน้อยยกตัวสูงขึ้น  จนเปลี่ยนตัวเองมาอยู่ ด้านหลังของ
ปีศาจร้ายในร่างเด็กหญิง น้อยดึงร่างเธอลงมา หลบใบพัดที่ย้อนกลับมาฟันใบหน้าของเด็กหญิง
อย่างหวุดหวิด น้อยระบายลมออก ก่อนจะตกใจอีกครั้ง  เพราะแกนพัดลม กำลังจะหล่นลงมา
กระแทกร่างของทั้งคู่ น้อยกลิ้งตัวพร้อมกับเด็กหญิง  พัดลมกระแทกพื้น จนกระเบื้องแตกกระจาย
ประกายไฟเกิดขึ้นที่ตัวพัดลมจนสว่างวาบ  ทำให้เห็นว่าในผนังแต่ละด้านมีเด็กหญิงหันหลัง ลอยอยู่
ดั่งกับว่า เป็นตุ๊กตาที่ถูกแขวนไว้ เพื่อรอจำหน่ายออก...พัดลมยังคงหมุน เหมือนลูกข่าง  น้อยใช้
ไฟฉายส่องที่พัดลมที่หมุน มันไม่มีสายไฟ เพราะสายไฟ ถูกถอดออกไปตั้งแต่ต้น... ที่มันหมุนได้นั้น  
เป็นเพราะพลังจิตของปีศาจนั่นเอง  ทันใดนั้น!!.. เด็กหญิงที่หันหลังชิดกำแพง สี่คนหันตัวกลับมา ดวงตา
ที่มองด้านหลังของน้อย สีแดงสด เหมือนเด็กหญิงทั้งสี่ เป็นโรคตาแดงขั้นรุนแรง  ทั้งสี่ลอยตัวพร้อม
กางมือออก เล็บที่ยาวถูกตะไบจนแหลมคม พร้อมจะฉีกร่างของน้อยออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อถึงระยะจู่โจม
ในขณะที่น้อยกำลัง ยื่นมือไปหยิบกระจกแปดเหลี่ยมเพื่อมาใช้  เด็กหญิงที่น้อยช่วยไว้ บิดศีรษะกลับมา
แสยะยิ้ม แล้วใช้มือข้างซ้ายคว้าจับข้อมือของน้อย เพื่อไม่ให้ไปหยิบกระจกแปดเหลี่ยมที่ตกพื้น  
เด็กหญิงทั้งสี่ พุ่งเข้าหาน้อย  ด้วยความไวเท่าความคิด น้อยใช้ไฟฉายส่องไปที่กระจกแปดเหลี่ยมที่
หงายขึ้น  จนเป็นแสงไฟวาบ เด็กหญิงทั้งห้า  ต่างกระเด็นตามแสง  เพราะเป็นแสงแห่งมนตรา


ณีรนุชค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเสือเหี้ยมต่อ  แล้วเธอก็พบข้อมูลที่ทำให้เธอแปลกใจ  เพราะในวันนั้น
นอกจากเสือเหี้ยมแล้วยังมีคนตายอีกสองคน เป็นน้องทั้งสอง ของเสือเหี้ยมที่เสียชีวิตไล่เลี่ยกัน
เพราะนอกจากเสือเหี้ยม ที่โดนวิสามัญ ยังมีเสือผาดอายุ 36 ปี  และน้องสาวคนสุดท้องชื่อฝน อายุ
24 ปี  ก็ถูกวิสามัญ แทบจะเวลาเดียว  ที่น่าแปลกก็คือ  ทั้งสามเกิดวันเดียว เดือนเดียว ปีเดียวกัน....
ทันใด เสียงร้องของอาจารย์ก็ดังขึ้น

"แย่แล้ว!!!!...กำยานโดนทำให้ดับ!!!...."

ภาพที่เห็นเป็นเด็กหญิงวรรณ  ยืนอยู่หลังเสา เธอสาดน้ำมาดับกำยานที่ถูกเผาในย่าม จนควันค่อยๆ
มอดดับ รอยยิ้มของ วรรณนั้น ยะเยือกเย็นแต่ดวงตาของเธอ มีแววตาอำมหิต  ลุงดำที่กำลังเขียนยันต์
ให้กับ เหล่านักเรียน เพิ่งเขียนไปได้เพียงครึ่ง  ตกใจกับเหตุการณ์กลับตาลปัตร  ที่สำคัญตอนนี้น้อย  
คนที่พอจะต่อกรกับปีศาจได้  เขาก็ไม่อยู่ วรรณเดินออกมา  พร้อมเสียงหัวเราะต่ำๆ  แต่เป็นเสียงหัวเราะ
ของผู้หญิงวัยสาว


เด็กหญิงที่นอนคว่ำหน้า คว้าข้อมือของลุงดำ ยามที่โชคร้าย  ซึ่งกำลังจะวิ่งเข้าวงล้อมเวทย์
เด็กหญิงบิดใบหน้ากลับมาพร้อมรอยยิ้มที่ชั่วร้าย  เอ่ยออกมา

"จะหนีไปไหน ...หรือ...คะ!...ลุง...หึ..ๆ ..ๆ..."

ลุงดำใช้นิ้วที่มีดินสอพอง เขียนที่หน้าผากของเด็กหญิง แต่วรรณซึ่งจ้องอยู่ สะบัดมือ จนเกิดกำลัง
พัดลุงดำ  ปลิวไปกระแทกผนังห้อง ตลับดินสอพองกระเด็นไปไกล ร่างของลุงดำค่อยๆ ไหลมากอง
บนพื้น เพียงครู่เดียวสายสิญจน์ที่ข้อมือลุงดำก็ไหม้จนหลุดจากมือ เพราะอาคมของ ปีศาจที่สิงร่าง
วรรณนั้น แก่กล้า สามารถเผาได้ แม้กระทั่งสายสิญจน์ลงอาคม  ข้อสำคัญเป็นดวงวิญญาณของปีศาจ
อีกตน.....  ลุงดำลืมตาขึ้น  ดวงตาแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงสด  ลุกขึ้นยืน พร้อมกับนักเรียนอีก  เกือบ 200
คน  เสียงหัวเราะต่ำๆ ดังไปทั่ว บริเวณ...ห้องประชุม....
................................

             น้อยถูก จู่โจมอย่างต่อเนื่อง  น้อยหยิบกระจกแปดเหลี่ยมขึ้นมา พร้อมส่องไฟฉายสะท้อน
ไปยังร่างของเด็กนักเรียน ที่ผลัดกันเข้ามาอย่างกับคลื่นที่ถาโถมชายหาด  ในตอนนี้ น้อยถอยร่น มาที่
มุมท้ายห้อง   ทันใดนั้น เด็กหญิงผมยาวปิดหน้า หยิบเอาขาเก้าอี้ไม้ ที่อยู่ข้างหน้าเธอ  มาหักออก
ราวกับว่า นั้นคือซังข้าวโพด ที่แสนเปราะบาง ไม้ขาเก้าอี้ แตกเป็นปากฉลาม เธอหยิบมันไว้ในมือ  แล้ว
ลอยตัวเข้าหาน้อย ดูเหมือน มันไม่กลัวมนต์แห่งแสง เพราะมันท่องคาถาป้องกันตัวไปด้วย.... น้อย
ทำเป็นไม่สังเกตเห็นอันตรายที่คืบคลาน  น้อยก็รอจังหวะจู่โจมเช่นกัน.....  เลห์เหลี่ยมของน้อยนั้น
แทบไม่แตกต่างจาก เสือเหี้ยม  ทั้งคู่ต่างอดทนรอจังหวะจู่โจมอย่างจดจ่อ   ทันใดเสียงลุงดำวิทยุเข้ามา

"ไอ้หนูช่วยด้วย!!!...พวกเราโดนโจมตี!!!...."

มันเป็นการทำให้สมาธิของน้อยถูกแบ่งแยก  ปีศาจไม่รอเวลาต่อไป มันพุ่งเป็นลูกอุกาบาตที่รุนแรง
ไม้ปากฉลามในมือ พุ่งเข้าศีรษะของน้อย  น้อยสะบัดข้อมือปล่อยกระจกแปดเหลี่ยมเข้ามาปีศาจร้าย
มันจึงใช้ไม้ขาโต๊ะตีเอากระจกตกบนพื้น กระจกแปดเหลี่ยมแตกร้าว ปีศาจลอยตัวลงมายืนหัวเราะ

"ดูสิว่า!!!...ไอ้กระจกของแกที่แตกไปแล้ว  จะทำอะไรข้าได้ เหอๆๆๆ..."

กล่าวจบปีศาจร้ายในร่างเด็กหญิง ก็ยกเท้าขึ้นเหยียบกระจก แต่กลายเป็นเมื่อขาของเด็กหญิงสัมผัสกับ
แผ่นกระจก  ปีศาจร้ายเงยหน้ามอง  น้อยด้วยความตื่นตระหนก

"นี่แกทำอะไรข้า ไอ้เด็กนรก!!...."
น้อย ยิ้มออกมา ก่อนจะเฉลยให้ปีศาจรับรู้

"ผมไม่ได้ทำอะไรนะ!!...แต่ที่ลุงเหยียบลงไป...ความจริงมันเป็นกระจกดูดวิญญาณ
มันจะเป็นแค่กระจกไล่ปีศาจธรรมดา แต่เมื่อใด   ที่กระจกแตก แล้วมีปีศาจมาเหยียบ ปีศาจตนนั้น
ก็จะถูกดูดลงไปในกระจกในนั้นจนกว่า  เจ้าของจะกล่าวคาถา  ปลดปล่อย..."

ปีศาจในร่างเด็กหญิง จะวิ่งหนีแต่เหมือนมีแรงดูดมหาศาล ปีศาจตระโกนร้องอย่างโหยหวน ทั้งร้องด่า
คำหยาบคาย ออกมามากมาย แล้วเด็กหญิง ก็ล้มลง เด็กหญิงที่ลอยอยู่ต่างล้มลงพร้อมกัน  ไฟภายใน
ห้องก็เปิดขึ้น รวมทั้งไฟบนตึก ทั้งหมดก็เปิดขึ้น  น้อยเดินไปหยิบกระจกแปดเหลี่ยม ขึ้นมา กระจกที่
แตกค่อยๆสมานตัว เป็นกระจกเงาปกติ มันมีเงาของชายผมยาว ดวงตาเหลือกโปนฟันสีดำ เพราะเคี้ยว
หมาก ผิวสีดำแดงมีหนวดเคราเต็มใบหน้า เขาพยายามทุบกระจกให้แตก  เพียงแวบเดียวก็หายไป
น้อยเก็บเอากระจกใส่ถุง  น้อยยิ้มแล้วกล่าวออกมา

"ลุงอยู่ในนี้สงบจิต สงบใจ กลับเนื้อกลับตัว  แล้วผมจะปลดปล่อยเพื่อไปผุดไปเกิดนะลุงนะ!!..."

น้อยเดินไปหาเด็กหญิงที่ผมยาวปิดหน้า  เพื่อจะดูให้รู้แน่ว่า  เป็นวรรณหรือเปล่า  เมื่อน้อยเปิดเส้นผม
เด็กหญิงที่นอนอยู่ตรงนี้  เป็นเด็กหญิงที่ชื่อ พลอยศรี เป็นเพื่อนสนิทของ วรรณ  น้อยจึงวิทยุกลับ เพื่อ
สอบถามสถานะการณ์ของที่นั่น  ตอนนี้มีแต่คลื่นรบกวนเต็มไปหมด แล้วเรื่องที่น้อยไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้น
พลอยศรีลืมตาขึ้นอย่างฉับพลัน เส้นเลือดสีแดงเข้ม ปูดขึ้นบนใบหน้า ตัดกับผิวที่ซีดขาวเหมือนซากศพ
น้อยรับรู้ถึงพลังที่อยู่ข้างหลัง เมื่อหันหน้า พลอยศรีใช้มือที่ซีดขาวจับที่ใบหน้าของน้อยเล็บจิกลง
ยกร่างของน้อยลอยเหนือพื้น ร่างของน้อยถูกดันไปกระแทกผนังปูนหลังห้องจนปูนแตกร้าวเป็นรูปร่าง
ของน้อย  เสียงของพลอยศรี แปรเปลี่ยนเป็นเสียงอีกเสียง