วันนี้เป็นวันหลังจากวันออกพรรษามาหนึ่งวัน เป็นวันตักบาตรเทโว และเป็นวันแรกเป็นเทศกาลกฐิน เป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนนับถัดจากวันออกพรรษา ซึ่งเป็นเทศกาลที่ถือได้ว่าสามารถสร้างบุญและบารมีให้กับพุทธศาสนิกชนได้ผลยิ่ง
และเพื่อให้สอดคล้องกับเทศกาลนี้ (อาจจะไม่ก็ได้) ผมอยากหยิบยกเรื่องของ "ผู้ประทุษร้ายในทรัพย์ของผู้อื่น และ ผู้ที่คอยป้องกันการประทุษร้ายในทรัพย์ของผู้อื่น" มากล่าวถึง ดังนี้
จากภาพที่ทำมา จะเห็นได้ว่า ผู้ประทุษร้ายในทรัพย์ ในบางครั้งเรียกว่า โจร หรือ โจรกรรม ซึ่งมีความหมายครอบคลุมตั้งแต่ ลักเล็กขโมยน้อย ไปจนถึง การฉ้อโกง ซึ่งกล่าวโดยรวมคือ การได้มาซึ่งทรัพย์ที่ตนไม่สมควรจะได้รับ
เมื่อถามว่าอะไรเกิดก่อนอะไรระหว่าง "โจร" กับ "ผู้คอยป้องกัน" ตามความเห็นของผมเห็นว่า น่าจะเป็น "โจร" เกิดก่อน แล้วจึงค่อยมีผู้พิทักษ์ทรัพย์เกิดตามมา โดยสาเหตุคะเนว่าเกิดจากความ "โลภ อยากได้ทรัพย์ของผู้อื่นมาเป็นของตน"
และเมื่อมี "ผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน" เกิดขึ้นช่วยทำอะไรให้ดีขึ้น? สิ่งที่ช่วยได้แน่นอนก็คือ ช่วยทำให้ "คนโลภ" เกิดความกังวลว่าจะมีผู้ที่คอยจับกุมและลงโทษ แต่ไม่สามารถแก้ไขความโลภของคนได้ นอกเสียจากคนเหล่านั้นจะเข้าถึงธรรมะที่ศาสดาของศาสนาตนสั่งสอน ซึ่งก็คงจะเป็นเรื่องที่ยากซักนิดสำหรับมนุษย์บางท่าน ที่มีกิเลสพอกพูน
แล้วจำเป็นต้องมี "ผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน" ไหม? ผมเห็นว่าจำเป็นอย่างยิ่ง การมีอยู่ไม่ได้หมายว่าจะขจัดโจรได้ทั้งหมด แต่สามารถทำให้ปัญหาทุเลาเบาบางลงไปได้
อะไรสำคัญระหว่าง "การทำให้มนุษย์ลดความโลภ" กับ "ประสิทธิภาพของผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน"
ผมเห็นว่าสำคัญมากพอ ๆ กัน ซึ่งการทำให้มนุษย์ลดความโลภลงนั้นเป็นเรื่องทางธรรม ส่วนการเพิ่มประสิทธิภาพของผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน เป็นเรื่องทางโลก ซึ่งสามารถเข้าถึงได้ง่ายและรวดเร็วกว่า
โดยความเห็นดังกล่าว ผมจึงเห็นว่า ควรจะต้องปรับปรุงกระบวนการ วิธีการ และเพิ่มประสิทธิภาพ เพื่อยังให้เกิดประสิทธิผลกับองค์กรหรือหน่วยงาน ที่อยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่า "ผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน" โดย ณ ที่นี้ อยากจะกล่าวแบบเฉพาะเจาะจงก็คือ ปปช. คตส. ผู้ตรวจการแผ่นดิน และ ปปง.
สิ่งที่อยากเห็นก็คือ ความก้าวหน้า และความรวดเร็ว ในการทำงานขององค์กรเหล่านั้น รวมถึงการป้องกันมิให้บุคลากรในองค์กรเหล่านั้นเป็น "ไถยกรรม" ซะเอง ก็จะทำให้ "คนโลภ" ทั้งหลายเกิดความเกรงกลัว และจะสามารถลดการฉ้อโกงได้อย่างมีนัยสำคัญ
ซักวันหนึ่งเราคงจะได้เห็นสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ดีขึ้นทัดเทียมกับอารยะประเทศ ไม่ช้าก็เร็ว
ผู้ประทุษร้ายในทรัพย์ และ ผู้ป้องกันการประทุษร้ายในทรัพย์
และเพื่อให้สอดคล้องกับเทศกาลนี้ (อาจจะไม่ก็ได้) ผมอยากหยิบยกเรื่องของ "ผู้ประทุษร้ายในทรัพย์ของผู้อื่น และ ผู้ที่คอยป้องกันการประทุษร้ายในทรัพย์ของผู้อื่น" มากล่าวถึง ดังนี้
จากภาพที่ทำมา จะเห็นได้ว่า ผู้ประทุษร้ายในทรัพย์ ในบางครั้งเรียกว่า โจร หรือ โจรกรรม ซึ่งมีความหมายครอบคลุมตั้งแต่ ลักเล็กขโมยน้อย ไปจนถึง การฉ้อโกง ซึ่งกล่าวโดยรวมคือ การได้มาซึ่งทรัพย์ที่ตนไม่สมควรจะได้รับ
เมื่อถามว่าอะไรเกิดก่อนอะไรระหว่าง "โจร" กับ "ผู้คอยป้องกัน" ตามความเห็นของผมเห็นว่า น่าจะเป็น "โจร" เกิดก่อน แล้วจึงค่อยมีผู้พิทักษ์ทรัพย์เกิดตามมา โดยสาเหตุคะเนว่าเกิดจากความ "โลภ อยากได้ทรัพย์ของผู้อื่นมาเป็นของตน"
และเมื่อมี "ผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน" เกิดขึ้นช่วยทำอะไรให้ดีขึ้น? สิ่งที่ช่วยได้แน่นอนก็คือ ช่วยทำให้ "คนโลภ" เกิดความกังวลว่าจะมีผู้ที่คอยจับกุมและลงโทษ แต่ไม่สามารถแก้ไขความโลภของคนได้ นอกเสียจากคนเหล่านั้นจะเข้าถึงธรรมะที่ศาสดาของศาสนาตนสั่งสอน ซึ่งก็คงจะเป็นเรื่องที่ยากซักนิดสำหรับมนุษย์บางท่าน ที่มีกิเลสพอกพูน
แล้วจำเป็นต้องมี "ผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน" ไหม? ผมเห็นว่าจำเป็นอย่างยิ่ง การมีอยู่ไม่ได้หมายว่าจะขจัดโจรได้ทั้งหมด แต่สามารถทำให้ปัญหาทุเลาเบาบางลงไปได้
อะไรสำคัญระหว่าง "การทำให้มนุษย์ลดความโลภ" กับ "ประสิทธิภาพของผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน"
ผมเห็นว่าสำคัญมากพอ ๆ กัน ซึ่งการทำให้มนุษย์ลดความโลภลงนั้นเป็นเรื่องทางธรรม ส่วนการเพิ่มประสิทธิภาพของผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน เป็นเรื่องทางโลก ซึ่งสามารถเข้าถึงได้ง่ายและรวดเร็วกว่า
โดยความเห็นดังกล่าว ผมจึงเห็นว่า ควรจะต้องปรับปรุงกระบวนการ วิธีการ และเพิ่มประสิทธิภาพ เพื่อยังให้เกิดประสิทธิผลกับองค์กรหรือหน่วยงาน ที่อยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่า "ผู้พิทักษ์ทรัพย์ / ผู้คอยป้องกัน" โดย ณ ที่นี้ อยากจะกล่าวแบบเฉพาะเจาะจงก็คือ ปปช. คตส. ผู้ตรวจการแผ่นดิน และ ปปง.
สิ่งที่อยากเห็นก็คือ ความก้าวหน้า และความรวดเร็ว ในการทำงานขององค์กรเหล่านั้น รวมถึงการป้องกันมิให้บุคลากรในองค์กรเหล่านั้นเป็น "ไถยกรรม" ซะเอง ก็จะทำให้ "คนโลภ" ทั้งหลายเกิดความเกรงกลัว และจะสามารถลดการฉ้อโกงได้อย่างมีนัยสำคัญ
ซักวันหนึ่งเราคงจะได้เห็นสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ดีขึ้นทัดเทียมกับอารยะประเทศ ไม่ช้าก็เร็ว