หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
ยิ้มเจ้าเอย
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
ยิ้มเอยยิ้มสวย
หวังร่ำรวยด้วยรอยยิ้ม
ยามพบหน้าแสนเอิบอิ่ม
เมื่อเธอยิ้มส่งมา
แล้วฉันจึงยิ้มตอบ
เราพร่ำพรอดกลางแสงจันทรา
คืนเดือนหงายแตะต้องใบหน้า
สุขอุรานางฟ้าบนดิน
ยิ้มหวานฉันส่งไป
จงอย่าผลักไสให้ไกลสิ้น
รู้บ้างไหมเหมือนทำลายชีวิน
เพราะรอยยิ้มคือหน้าต่างของดวงใจ
ยิ้มกันสักวันละนิด
ยิ้มผูกมิตรช่วยส่งยิ้มให้
ถามคนดีช่วยตอบทีจะได้ไหม
ว่าวันนี้เธอนั้นไซร้...ยิ้มแล้วหรือยัง
< TASAKO >
แก้ไขข้อความเมื่อ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 5: กลิ่นของความเงียบ
ตอนที่ 5: กลิ่นของความเงียบ เช้าวันถัดมา อิงฟ้าตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ฝันร้ายเมื่อคืนยังฝังอยู่ในหัว เสียงที่พูดด้วยเสียงของเธอเอง… ยังหลอกหลอนเธอแม้ในยามตื่น เธอเดินลงมาชั้
สมาชิกหมายเลข 6657443
{คู่กรรม} : "แรงรักรอยชัง"
แรงรัก แรงใดฤาจะหนักเท่าแรงรัก ที่แน่นหนักภักดิ์มั่นไม่หนีหาย ดังความเปรียบใจรักของพ่อพลาย ผู้มุ่งหมายนางพิมพิลาไลย แต่ละบทแต่ละวรรคที่ถ่ายถอด คิดถึงคำพร่ำพรอดเกิดหวามไหว นึกถึงแขนหนุนนอนป้องคุ้มภัย
วรินทร์รตา
ooo ยิ้มน้อย เจื่อนเจื่อนเกลื่อนน้ำตา ooo
o เดียวดายโดดเดี่ยวเปลี่ยวอ้างว้าง ท่ามกลางมืดมิดจิตสับสน หวิวหวั่นสั่นไหวอ่อนใจตน ปลอบกมลเพียงหมอนนอนข้างกาย o ดึกดื่นคืนเหงากราวเสียงฝน วกวนครุ่นคะนึงรำพึงหมาย แปลงคำพร่ำกานท์เขียนบรรยาย เรียงร่ายใ
nana นะคะ
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบในรอยเงา ตอนที่ 4: เสียงเคาะในเงามืด
ตอนที่ 4: เสียงเคาะในเงามืด คืนวันนั้น มืดสนิทเกินกว่าปกติ ท้องฟ้าไร้แสงดาว เมฆหนาทึบปิดบังแม้กระทั่งแสงจันทร์ เสียงลมพัดผ่านใบไม้ดังกราวราวกระซิบ อิงฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องที่เงียบงัน มีเพียงแส
สมาชิกหมายเลข 6657443
**** ไยต้องกลาย ****
ครั้นวสันตฤดูฝนพรูพร่ำเธอเคยจำรักฉันไหมเธอจ๋าฉันจำได้รักเธอเสมอมาคำสัญญาเราสองไยต้องกลาย ?"จรดเหมันต์ฉันเหงาเศร้าหม่นหมางเคยเคียงข้างสุขสมชมเดือนหงายเธอหนุนตักฉันท่ามกลางหมอกพรายตะวันบ่ายคล้อยคลา
เฒ่ายาจก
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 8: ทางแยกของหัวใจ 🌇🛤️
ตอนที่ 8: ทางแยกของหัวใจ 🌇🛤️ เช้าวันพฤหัสฯ มีนาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบ กับกางเกงผ้าสีเบจ ดูเรียบร้อยแต่ก็ยังเป็นตัวเอง เธอยืนอยู่หน้าตึก J-One Media ด้วยความรู้สึกประหลาด—ไม่ตื่นเต้นเท่าที่คิด
สมาชิกหมายเลข 6657443
พลัดพราก...หรือจากจริง
เราไม่ได้ลืมกัน แค่ใจฉันยังคงคิด เธอเดินหายจากชีวิต แต่ความรักยังคงอยู่ สายลมพัดใจบาง หรือเธอวางใจฉันก่อน รอยยิ้มยังซ่อนซ้อน แต่แววตาไม่เหมือนเดิม เธอบอกเป็นเพียงห่าง แค่ช่วงทางที่หม่นมัว แต่คำลาในว
สมาชิกหมายเลข 1485319
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 10: “ความหมายของคำว่าอยู่ด้วยกัน” ☀️🌿🫶🏻
ตอนที่ 10: “ความหมายของคำว่าอยู่ด้วยกัน” ☀️🌿🫶🏻 สายลมฤดูร้อนพัดแผ่วในสวนสาธารณะกลางเมือง มีนาเดินเคียงข้างธันวาไปช้า ๆ พร้อมเครื่องดื่มในมือสองแก้ว วันนี้เขาไม่ได้ใส่ผ้ากันเปื้อนเหมือนเคย แ
สมาชิกหมายเลข 6657443
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 6: คืนแห่งการสารภาพ 🌙
ตอนที่ 6: คืนแห่งการสารภาพ 🌙 เสียงฝนโปรยปรายลงมาเบา ๆ ในยามค่ำ หลังร้านคาเฟ่เล็ก ๆ แห่งนั้น มีนาเดินออกมาหลังจากล้างจานเสร็จ เธอเงยหน้ามองฟ้า... ลมเย็นแบบที่ไม่บ่อยนักในกรุงเทพฯ “ทำไมออกมายืนตา
สมาชิกหมายเลข 6657443
### เคยรักเธอหรือเปล่า ###
https://www.youtube.com/watch?v=PYNLJmqu-Fo Cr. Youtube เคยรักเธอ หรือเปล่า ใจเฝ้าถาม เมื่อมองตาม ยามจาก ไร้คำเอ่ย ทิ้งฉันไว้ เดียวดาย จนชินเคย น้ำตาหยุด หลั่งเลย กลับตั้งใจตน ทำชีวิตให้ เหมือ
ส่องแสงตะวันฉาย
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
ยิ้มเจ้าเอย
หวังร่ำรวยด้วยรอยยิ้ม
ยามพบหน้าแสนเอิบอิ่ม
เมื่อเธอยิ้มส่งมา
แล้วฉันจึงยิ้มตอบ
เราพร่ำพรอดกลางแสงจันทรา
คืนเดือนหงายแตะต้องใบหน้า
สุขอุรานางฟ้าบนดิน
ยิ้มหวานฉันส่งไป
จงอย่าผลักไสให้ไกลสิ้น
รู้บ้างไหมเหมือนทำลายชีวิน
เพราะรอยยิ้มคือหน้าต่างของดวงใจ
ยิ้มกันสักวันละนิด
ยิ้มผูกมิตรช่วยส่งยิ้มให้
ถามคนดีช่วยตอบทีจะได้ไหม
ว่าวันนี้เธอนั้นไซร้...ยิ้มแล้วหรือยัง
< TASAKO >