กลกาลสารทวสันต์
พร่ำรำพันว่าคิดถึง
เสียงฟ้าอึงคะนึง
รำพึงรักปักอุรา
เมฆครึ้มฝนซัดสาด
กัมปนาทจดชั้นฟ้า
ตกต้องพสุธา
ซึ้งวิญญาน่าอภิรมย์
แรงลมโหมหยดน้ำ
เอิ่มอิ่มอาบค่อยผสม
กลิ่นอวลชวนนิยม
เชยชื่นชมเนื้อนวลนาง
คืนครวญหวนพร่ำพรอด
จักเก็บกอดจวบรุ่งสาง
บทรักไม่จืดจาง
โฉมสอางค์มาแนบเนาว์
เรื่อเรืองตะวันฉาย
ไม่ห่างกายน้องนงเยาว์
ตระกองประคองเฝ้า
เสาวคนธ์จรกำจาย
โกสุมประทุมมาศ
หอมสะอาดกลีบขยาย
ชื่นชูไม่รู้วาย
กรุ่นกลิ่นอายรสรักเอย
ป.ล. ก็เรียกว่าบทอัศจรรย์ เวอร์ชั่นอะไรในห้องหอ ... พี่ไกรบอกไม่ให้พูด พี่ไม่ฟัง ไม่ฟังก็ไม่ฟัง แต่งเลย (เหอ ๆ หุ ๆ)
สายโลหิต (ร้อยกรอง) : บทรัก
พร่ำรำพันว่าคิดถึง
เสียงฟ้าอึงคะนึง
รำพึงรักปักอุรา
เมฆครึ้มฝนซัดสาด
กัมปนาทจดชั้นฟ้า
ตกต้องพสุธา
ซึ้งวิญญาน่าอภิรมย์
แรงลมโหมหยดน้ำ
เอิ่มอิ่มอาบค่อยผสม
กลิ่นอวลชวนนิยม
เชยชื่นชมเนื้อนวลนาง
คืนครวญหวนพร่ำพรอด
จักเก็บกอดจวบรุ่งสาง
บทรักไม่จืดจาง
โฉมสอางค์มาแนบเนาว์
เรื่อเรืองตะวันฉาย
ไม่ห่างกายน้องนงเยาว์
ตระกองประคองเฝ้า
เสาวคนธ์จรกำจาย
โกสุมประทุมมาศ
หอมสะอาดกลีบขยาย
ชื่นชูไม่รู้วาย
กรุ่นกลิ่นอายรสรักเอย
ป.ล. ก็เรียกว่าบทอัศจรรย์ เวอร์ชั่นอะไรในห้องหอ ... พี่ไกรบอกไม่ให้พูด พี่ไม่ฟัง ไม่ฟังก็ไม่ฟัง แต่งเลย (เหอ ๆ หุ ๆ)