BTS แทบจะเป็นบ้านหลังที่สองของพัดไปแล้วก็ว่าได้ ใช้บริการทุกวัน เรื่องเล่าเยอะมาก
วันนี้ก็เช่นกัน ขณะนั่ง BTS มุ่งหน้าไปหมอชิต ไอ้เราเองก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าจอมือถืออ่านอลิซอินวันเดอร์แลนด์แดนหรรษาที่เพิ่งโหลดมา
อ่านไปเพลินๆจนมารู้ตัวอีกทีก็ถึงสถานีสะพานควาย พัดนั่งอยู่ท้ายขบวนรถที่โดยบ่อยๆแล้วพอใกล้ถึงสถานีปลายทางรถจะโล่งมาก
พอประตูรถไฟฟ้าปิดพร้อมจะมุ่งหน้าไปสู่ปลายทาง ก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาจากไหนไม่รู้มานั่งข้างๆพัด เว้นระยะไว้หนึ่งที่นั่ง
ตอนนั้นคิดในใจแค่ว่า...แปลกนะ จะถึงอยู่แล้วเดินมานั่งทำไม...
พัดก็ก้มหน้าก้มตาอ่าน e-book ต่อไป แต่หางตายังเห็นแว้บๆว่าชายผู้นั้นมองมาทางพัด
สภาพของพัดหลังจากเลิกเรียนนั้น ถ้าให้ประเมินตนเองก็ไม่ต่างจากคุณป้าดาวอังคารของกระทู้ก่อนหน้า
ความคิดแรกที่ผุดมาจึงไม่อาจเอื้อมมโนไปไกลว่าเขาหลงไหลพึงพอใจในตัวดิฉัน
ห๊ะ หรือว่าเป็นเพราะฉันเองนั่งไขว่ห้างผิดองศา เซลลูไลท์เลยโผล่
ไวเท่าความคิด พัดรีบเปลี่ยนจากท่าไขว่ห้างเป็นท่านั่งปกติเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเห็นร่องรอยเซลลูไลท์ที่แอบแฝงอยู่ที่ต้นขา
แต่ถึงกระนั้นไซร้...เขายังคงมองมา!
พอถึงหมอชิต พัดเก็บมือถือเดินและลุกขึ้นออกจากขบวนรถไฟ โดยไม่ลืมที่จะหันมองเขาเล็กน้อย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เปล่า! อย่าเพิ่งคิดว่าฉันให้ท่า แค่หันไปมองแว้บๆว่าหน้าตาประมาณไหน เผื่อเป็นโรคจิตจะได้จดจำรูปพรรณสันฐานได้
ด้วยเซ้นส์ของความเป็นหญิงที่มี มันบ่งบอกว่าผู้ชายคนนี้กำลังเดินตามเรา (แน่ล่ะ ทุกคนต้องเดินลงบันได)
รู้สึกแปลกๆ แม้ว่าไม่อยากจะคิดมากไปว่าเขาเดินตาม แต่พัดก็เลือกที่จะเสียมารยาทแทรกคนอื่นเพื่อลงบันไดก่อน
ผู้ชายคนนั้นรีบเดินตามมาอย่างไว และทักเราด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ...
ชาย: โทษนะครับ
พัด : คะ? //หันไปแบบหน้าเหวอนิดๆ
ชาย: คุณน่ารักมากเลยครับ ขาวมาก //มองหัวจรดเท้า ไม่สิ หัวจรดน่องขามากกว่า
พัด : (คิดในใจ ตรูเนี่ยนะน่ารัก?!)
ชาย: อยากรู้จักมาก ชื่ออะไรครับ //แฮ่กๆๆๆๆๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เสียงหอบน่ะ
พัด: อ่อ ชื่อ
"สุรศักดิ์" ค่ะ
ชาย: ครับน้องสุร....อะไรนะครับ?!!
ฉันหันไปยิ้มเบาๆ ส่งสายตาแสดงความเสียใจให้กับเขาที่กำลังหน้าเหวอยิ่งกว่าฉันในตอนแรก
แล้วพัดก็รีบเดินออกจากสถาทีด้วยใจเต้นระทึกคือตกใจมากตัวเองพูดอะไรออกไป ขึ้นรถปุ๊ปรีบโทรเล่าให้แม่ฟัง แม่ฮาแตกเลย 5555555
พอเจอเหตุการณ์แบบนี้ ทำให้นึกถึงกระทู้เมื่อไม่กี่วันมานี้มีคนตั้งประมาณว่า "ถ้าชอบใครก็เข้าไปบอกเขาเลย"
รู้สึกขัดแย้งกับความเห็นนั้นมาก อยากจะบอกว่าผู้หญิงก็ไม่ได้ชอบวิธีจู่โจมแบบนี้เสมอไป
คือไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตา ไม่ว่าใครอยู่ๆเดินมาถามชื่อขอไลน์เลย พัดคนนึงล่ะที่จะไม่ให้
บางทีชวนคุยเป็นเพื่อนเนียนๆไปมันทำให้สบายใจกว่านะ
พัดชา เก็บตังไปผ่าลูกกระเดือก
เหตุเกิดบน BTS
วันนี้ก็เช่นกัน ขณะนั่ง BTS มุ่งหน้าไปหมอชิต ไอ้เราเองก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าจอมือถืออ่านอลิซอินวันเดอร์แลนด์แดนหรรษาที่เพิ่งโหลดมา
อ่านไปเพลินๆจนมารู้ตัวอีกทีก็ถึงสถานีสะพานควาย พัดนั่งอยู่ท้ายขบวนรถที่โดยบ่อยๆแล้วพอใกล้ถึงสถานีปลายทางรถจะโล่งมาก
พอประตูรถไฟฟ้าปิดพร้อมจะมุ่งหน้าไปสู่ปลายทาง ก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาจากไหนไม่รู้มานั่งข้างๆพัด เว้นระยะไว้หนึ่งที่นั่ง
ตอนนั้นคิดในใจแค่ว่า...แปลกนะ จะถึงอยู่แล้วเดินมานั่งทำไม...
พัดก็ก้มหน้าก้มตาอ่าน e-book ต่อไป แต่หางตายังเห็นแว้บๆว่าชายผู้นั้นมองมาทางพัด
สภาพของพัดหลังจากเลิกเรียนนั้น ถ้าให้ประเมินตนเองก็ไม่ต่างจากคุณป้าดาวอังคารของกระทู้ก่อนหน้า
ความคิดแรกที่ผุดมาจึงไม่อาจเอื้อมมโนไปไกลว่าเขาหลงไหลพึงพอใจในตัวดิฉัน
ห๊ะ หรือว่าเป็นเพราะฉันเองนั่งไขว่ห้างผิดองศา เซลลูไลท์เลยโผล่
ไวเท่าความคิด พัดรีบเปลี่ยนจากท่าไขว่ห้างเป็นท่านั่งปกติเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเห็นร่องรอยเซลลูไลท์ที่แอบแฝงอยู่ที่ต้นขา
แต่ถึงกระนั้นไซร้...เขายังคงมองมา!
พอถึงหมอชิต พัดเก็บมือถือเดินและลุกขึ้นออกจากขบวนรถไฟ โดยไม่ลืมที่จะหันมองเขาเล็กน้อย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ด้วยเซ้นส์ของความเป็นหญิงที่มี มันบ่งบอกว่าผู้ชายคนนี้กำลังเดินตามเรา (แน่ล่ะ ทุกคนต้องเดินลงบันได)
รู้สึกแปลกๆ แม้ว่าไม่อยากจะคิดมากไปว่าเขาเดินตาม แต่พัดก็เลือกที่จะเสียมารยาทแทรกคนอื่นเพื่อลงบันไดก่อน
ผู้ชายคนนั้นรีบเดินตามมาอย่างไว และทักเราด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ...
ชาย: โทษนะครับ
พัด : คะ? //หันไปแบบหน้าเหวอนิดๆ
ชาย: คุณน่ารักมากเลยครับ ขาวมาก //มองหัวจรดเท้า ไม่สิ หัวจรดน่องขามากกว่า
พัด : (คิดในใจ ตรูเนี่ยนะน่ารัก?!)
ชาย: อยากรู้จักมาก ชื่ออะไรครับ //แฮ่กๆๆๆๆๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พัด: อ่อ ชื่อ "สุรศักดิ์" ค่ะ
ชาย: ครับน้องสุร....อะไรนะครับ?!!
ฉันหันไปยิ้มเบาๆ ส่งสายตาแสดงความเสียใจให้กับเขาที่กำลังหน้าเหวอยิ่งกว่าฉันในตอนแรก
แล้วพัดก็รีบเดินออกจากสถาทีด้วยใจเต้นระทึกคือตกใจมากตัวเองพูดอะไรออกไป ขึ้นรถปุ๊ปรีบโทรเล่าให้แม่ฟัง แม่ฮาแตกเลย 5555555
พอเจอเหตุการณ์แบบนี้ ทำให้นึกถึงกระทู้เมื่อไม่กี่วันมานี้มีคนตั้งประมาณว่า "ถ้าชอบใครก็เข้าไปบอกเขาเลย"
รู้สึกขัดแย้งกับความเห็นนั้นมาก อยากจะบอกว่าผู้หญิงก็ไม่ได้ชอบวิธีจู่โจมแบบนี้เสมอไป
คือไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตา ไม่ว่าใครอยู่ๆเดินมาถามชื่อขอไลน์เลย พัดคนนึงล่ะที่จะไม่ให้
บางทีชวนคุยเป็นเพื่อนเนียนๆไปมันทำให้สบายใจกว่านะ
พัดชา เก็บตังไปผ่าลูกกระเดือก