เมื่อไม่นานมานี้ ผมเองได้พบได้เจอเรื่องที่แปลกกับตัวเอง และ มันก็ทำให้ผมเอง เปลี่ยนมุมมอง และเปลี่ยนการเดินทางของชีวิต เพราะสิ่งที่ผมได้ประสพมานั้น มันก็แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละคน แต่ตัวผมเองนั้น รู้ ว่ามันเกิดขึ้นจริง
เมื่อกลางปี 2555 ผมเองเริ่มเจอเหตุการณ์แปลกกับตัวเอง หลายครั้งหลายหน เกิดขึ้นอยู่ประมาน 4 ครั้ง และครั้งที่ 5 ก็เป็นครั้งสุดท้าย
ครั้งแรก เกิดขึ้นในคืนหนึ่ง ผมสะดุ้งตื่นตอนกลางดึก และพบว่าตัวเองนั้นปากเบี้ยว ผมเองก็รู้สึกงงๆ แต่ไม่ได้ตกใจอะไร เลยค่อยๆเอามือมาจับที่ปากของต้วเอง แล้วบิดมันกลับมา สักพัก มันก็กลับมาเป็นปกติ ผมก็เลยนอนต่อ
ครั้งที่สอง ห่างจากครั้งแรกไม่นานนัก ผมนอนตื่นมาตอนเช้าก็ปกติเหมือนทุกวัน แต่พอลุกจะไปล้างหน้าก็พบว่า นิ้วโป้งข้างซ้าย มันไม่สามัคคีกับมือซะแล้ว ผมเลยมามองหาสาเหตุ ก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาเป็นเหตุ ที่นอนก็ไม่มีสันหรือแง่อะไร คิดอยู่พักใหญ่ ก็ไปหาหมอ สรุปว่า กระดูกนิ้วโป้งแตก ก็เลยงงใหญ่
ครั้งที่สามนี่แปลกหนัก ในช่วงตอนดึก กำลังจะปิดร้าน เหมือนที่ทำเป็นประจำ กำลังนั่งคุยกับภรรยา อยู่ๆก็รู้สึกว่ามีอะไรเปียกที่ตัว ตรงขากางเกง เลยลุกขึ้น ก็พบว่ามีเลือดสดๆเปียกเป็นวงใหญ่พอสมควร งง อยู่พักนึง เลยเข้าห้อง แล้วถอดเสื้อผ้าออก ให้ภรรยาช่วยดูรอบๆตัวว่ามีแผลที่ใหนบ้าง หายังไงก็ไม่เจอ ก็เลยรู้สึกแปลกๆในใจ
ครั้งที่สี่นี่ เกิดตามมาทันที หลังจากที่เปลี่ยนผ้าที่เปียกเลือดออกเรียบร้อย ก็กลับมาเก็บร้านต่อ ภรรยาผมก็ออกมานั่งดูตามปกติ พอเริ่มจะเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ เก็บเก้าอี้ คราวนี้เก้าอี้เกิดคึกอะไรไม่ทราบ เลื่อนเข้าเลือนออกเองซะงั้น ผมกับภรรยา เห็นเหตุการณ์ทั้งคู่ ถึงกับตะลึงกันอยู่พักใหญ่ แล้วเราก็สามัคคีกันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะภรรยาผมเป็นกลัวผีมาก
มาครั้งสุดท้ายนี่ เป็นครั้งที่เปลี่ยนชีวิตผมเลยก็ว่าได้ เพราะไม่นานจากเหตุการณ์ครั้งที่สี่ ผมก็ยังเป็นปกติดี แต่ในคืนวันนั้น ผมนอนหลับไปได้สักพัก ก็รู้สึกเหมือนคนจมน้ำ หายใจไม่ทัน สุดท้ายเหมือนคนที่จะพยายามหายใจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็รู้สึกคล้ายคนหน้ามืดวูปลง รู้สึกอีกที เหมือนตัวเรามันเบาหวิว ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ในตอนนั้นคิดแค่ว่า นี่เราตายแล้วหรือนี่ ทำไมชีวิตเรามันสั้นนักนะ มันอธิบายได้ยากนะ ว่ารู้สึกอย่างไร รู้แค่ว่า รำพึงออกมาด้วยความรู้สึกเสียดาย ว่า เสียดายที่ยังมิได้สะสมบุญกุศลได้ตามที่ตั่งใจไว้ และก็ยังเป็นห่วงภรรยาและลูกชาย คิดว่าถ้ากลับไปมีชีวิตอีกครั้ง จะสร้างกุศลให้มากกว่านี้ และ จะนำพาครอบครัวและคนรู้จัก สร้างบุญกุศล พอคิดจบ ก็เอาอีกแล้ว เหมือนตัวเราโดนอะไรสักอย่าง เซไปเซมา แล้วก็เหมือนโดนจับเหวี่ยงลงจาที่สูงมันวูปใจหาย แล้วก็สำลักเหมือนคนที่ขาดอากาศหายใจอย่างแรง สำลักลุกขึ้นมานั่ง เหมือนคนเป็นหอบ ภรรยาก็ตกใจตื่นมาดู แล้วถามว่าเป็นอะไร ก็เลยตอบไม่เป็นไร แค่สำลัก ก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน เพราะก็ยัง งง อยู่ ว่าเรากลับมาได้ไงหว่า รู้สึกตัวจะชาๆ คอนโทล ตัวเองไม่ค่อยจะได้อยู่พักใหญ่ๆ เลยลุกขึ้นไปล้างหน้า แล้วกลับมานอนต่อเพราะตอนนั้นน่าจะประมาณตี่สี่
คิดดูแล้ว การที่ได้มีโอกาสกลับมานั้น อาจจะเป็นเพราะเจตนาในการที่จะสร้างบุญก็เป็นได้ อันนี้แล้วแต่ว่าใคร จะมองมุมไหน แต่สิ่งที่ผมได้ คือโอกาส ที่ผมจะได้ทำในสิ่งที่ผมได้กล่าวไว้
เรื่องนี้ผมเองก็ไม่ได้อยากให้ใครต้องเชื่อ อาจดูเป็นเรื่องเหลวไหลก็คงไม่ผิด เพราะมันเป็นเรื่องที่ตัวคนที่ประสพเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้ว ผมแค่เป็นอีกมุมมอง ที่ผมเองเจอมา
เล่าสู่กันฟัง
เมื่อกลางปี 2555 ผมเองเริ่มเจอเหตุการณ์แปลกกับตัวเอง หลายครั้งหลายหน เกิดขึ้นอยู่ประมาน 4 ครั้ง และครั้งที่ 5 ก็เป็นครั้งสุดท้าย
ครั้งแรก เกิดขึ้นในคืนหนึ่ง ผมสะดุ้งตื่นตอนกลางดึก และพบว่าตัวเองนั้นปากเบี้ยว ผมเองก็รู้สึกงงๆ แต่ไม่ได้ตกใจอะไร เลยค่อยๆเอามือมาจับที่ปากของต้วเอง แล้วบิดมันกลับมา สักพัก มันก็กลับมาเป็นปกติ ผมก็เลยนอนต่อ
ครั้งที่สอง ห่างจากครั้งแรกไม่นานนัก ผมนอนตื่นมาตอนเช้าก็ปกติเหมือนทุกวัน แต่พอลุกจะไปล้างหน้าก็พบว่า นิ้วโป้งข้างซ้าย มันไม่สามัคคีกับมือซะแล้ว ผมเลยมามองหาสาเหตุ ก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาเป็นเหตุ ที่นอนก็ไม่มีสันหรือแง่อะไร คิดอยู่พักใหญ่ ก็ไปหาหมอ สรุปว่า กระดูกนิ้วโป้งแตก ก็เลยงงใหญ่
ครั้งที่สามนี่แปลกหนัก ในช่วงตอนดึก กำลังจะปิดร้าน เหมือนที่ทำเป็นประจำ กำลังนั่งคุยกับภรรยา อยู่ๆก็รู้สึกว่ามีอะไรเปียกที่ตัว ตรงขากางเกง เลยลุกขึ้น ก็พบว่ามีเลือดสดๆเปียกเป็นวงใหญ่พอสมควร งง อยู่พักนึง เลยเข้าห้อง แล้วถอดเสื้อผ้าออก ให้ภรรยาช่วยดูรอบๆตัวว่ามีแผลที่ใหนบ้าง หายังไงก็ไม่เจอ ก็เลยรู้สึกแปลกๆในใจ
ครั้งที่สี่นี่ เกิดตามมาทันที หลังจากที่เปลี่ยนผ้าที่เปียกเลือดออกเรียบร้อย ก็กลับมาเก็บร้านต่อ ภรรยาผมก็ออกมานั่งดูตามปกติ พอเริ่มจะเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ เก็บเก้าอี้ คราวนี้เก้าอี้เกิดคึกอะไรไม่ทราบ เลื่อนเข้าเลือนออกเองซะงั้น ผมกับภรรยา เห็นเหตุการณ์ทั้งคู่ ถึงกับตะลึงกันอยู่พักใหญ่ แล้วเราก็สามัคคีกันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะภรรยาผมเป็นกลัวผีมาก
มาครั้งสุดท้ายนี่ เป็นครั้งที่เปลี่ยนชีวิตผมเลยก็ว่าได้ เพราะไม่นานจากเหตุการณ์ครั้งที่สี่ ผมก็ยังเป็นปกติดี แต่ในคืนวันนั้น ผมนอนหลับไปได้สักพัก ก็รู้สึกเหมือนคนจมน้ำ หายใจไม่ทัน สุดท้ายเหมือนคนที่จะพยายามหายใจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็รู้สึกคล้ายคนหน้ามืดวูปลง รู้สึกอีกที เหมือนตัวเรามันเบาหวิว ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ในตอนนั้นคิดแค่ว่า นี่เราตายแล้วหรือนี่ ทำไมชีวิตเรามันสั้นนักนะ มันอธิบายได้ยากนะ ว่ารู้สึกอย่างไร รู้แค่ว่า รำพึงออกมาด้วยความรู้สึกเสียดาย ว่า เสียดายที่ยังมิได้สะสมบุญกุศลได้ตามที่ตั่งใจไว้ และก็ยังเป็นห่วงภรรยาและลูกชาย คิดว่าถ้ากลับไปมีชีวิตอีกครั้ง จะสร้างกุศลให้มากกว่านี้ และ จะนำพาครอบครัวและคนรู้จัก สร้างบุญกุศล พอคิดจบ ก็เอาอีกแล้ว เหมือนตัวเราโดนอะไรสักอย่าง เซไปเซมา แล้วก็เหมือนโดนจับเหวี่ยงลงจาที่สูงมันวูปใจหาย แล้วก็สำลักเหมือนคนที่ขาดอากาศหายใจอย่างแรง สำลักลุกขึ้นมานั่ง เหมือนคนเป็นหอบ ภรรยาก็ตกใจตื่นมาดู แล้วถามว่าเป็นอะไร ก็เลยตอบไม่เป็นไร แค่สำลัก ก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน เพราะก็ยัง งง อยู่ ว่าเรากลับมาได้ไงหว่า รู้สึกตัวจะชาๆ คอนโทล ตัวเองไม่ค่อยจะได้อยู่พักใหญ่ๆ เลยลุกขึ้นไปล้างหน้า แล้วกลับมานอนต่อเพราะตอนนั้นน่าจะประมาณตี่สี่
คิดดูแล้ว การที่ได้มีโอกาสกลับมานั้น อาจจะเป็นเพราะเจตนาในการที่จะสร้างบุญก็เป็นได้ อันนี้แล้วแต่ว่าใคร จะมองมุมไหน แต่สิ่งที่ผมได้ คือโอกาส ที่ผมจะได้ทำในสิ่งที่ผมได้กล่าวไว้
เรื่องนี้ผมเองก็ไม่ได้อยากให้ใครต้องเชื่อ อาจดูเป็นเรื่องเหลวไหลก็คงไม่ผิด เพราะมันเป็นเรื่องที่ตัวคนที่ประสพเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้ว ผมแค่เป็นอีกมุมมอง ที่ผมเองเจอมา