เป็นผู้หญิงที่ชอบดูละคร และจะอยู่กับโลกนิยายส่วนใหญ่
แต่ก็ไม่ได้เพ้อเจ้อจนคิดไปเองว่า จะเจอพระเอก นางเอก หรือตัวละครใดๆ ในโลกละครหรอกนะ
แต่นรก เอ้ยย ฟ้าก็ได้ลงโทษ ให้ดันไปเจอคนแบบนั้นจริงๆ
คนแรกเลย ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอมนุษย์แบบ ผอ. ณ แรงเงา
คุณพระ !!! มีทั้งลูก มีทั้งเมียที่น่ารัก แต่ก็มาหากินกับเด็กในสังกัด แถมหม้อไม่เลือก เด็กแก่ไม่สน
ขอแค่หม้อได้ แล้วยอมพรีกายถวายตัวเท่านั้น ถ้าไม่ยอมล่ะก็ อย่าหวังเลยว่าจะก้าวหน้า หึหึ
(แต่ดิชั้นไม่เคยยุ่งนะ สะบัดบ๊อบ ชิงลาออกมาก่อน เพราะทนไม่ไหว มันฉาวโฉ่ไป)
คนที่สองนี่บังเอิญเจอ ตัวละครแบบคุณหญิง ผู้ดี ถือตัว ...แต่นางมานั่งรถตู้สาธารณะ เอิ่มม
คือ ประมาณว่า ดิชั้นนั่งรถตู้สายหนึ่งใน กทม. ที่นั่งช่วงตรงกลาง เบาะข้างๆ ดิชั้น เป็นคุณแม่ลูกอ่อนคนหนึ่ง
แบกสัมภาระพะรุงพะรัง พอดีรถจอดป้ายรับสตรีนางหนึ่ง แต่งกายแบบคุณนายทุกระเบียบนิ้ว
ใช้กระดาษทิชชู่สัมผัสประตูเพื่อเปิดขึ้นมานั่ง แล้วก็ใช้กระดาษที่คล้ายๆ ผสมแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อเช็ดเบาะนั่งก่อนนั่ง
(ซึ่งที่นั่ง แถวหน้าสุด ติดประตู) แต่นางไม่ยอมปิดประตู คนข้างหลังจึงเอามือดันปิดให้
ซักพักนึง คุณแม่ลูกอ่อนก็กำลังจะลงจากรถ ด้วยความที่ของเยอะจะเอื้อมไปเปิดประตูไม่ไหว จึงได้ขอรบกวนผู้หญิงคนนี้
เปิดประตูให้หน่อย ....แต่ก็เงียบ นางนั่งเฉย จนคนขับรถบอกว่า คุณครับ รบกวนเปิดประตูให้ผู้โดยสารลงหน่อยครับ
นางก็เชิดหน้า นั่งเฉย จนคุณแม่ทนไม่ไหว พูดตะโกนออกมาว่า "นี่คุณ แค่เอื้อมมือไปเปิดประตูเนี่ย มันไม่ตายหรอกนะ"
นางก็เลยพูดว่า "ขอโทษนะคะ เดี้ยนเป็นผู้โดยสาร ไม่ใช่คนเปิดประตูรถ"
ผู้ชายที่นั่งข้างนางทนไม่ไหว จึงเอื้อมมือผ่านหน้านางไปเปิดประตูให้
คุณแม่ลูกอ่อน เลยได้ลงจากรถอย่างปลอดภัย
(จริงๆ ดิชั้นว่า พี่ผู้ชายน่าจะเอามือกระแทกหน้านางซักที จะสะใจมาก 5555)
ส่วนบุคคลที่สามนี่ อาจไม่เชิงละคร แต่เห็นภาพในทีวีบ่อยๆ เป็นบุคคลประเภทป๋าๆ เสี่ยๆ ที่ไปล่อสาวๆ ตามมหาวิทยาลัย
ประมาณอยากเลี้ยงเด็กเอ๊าะๆ ดิชั้น(ซึ่งก็ไม่ใช่เด็กมหาวิทยาลัยแล้ว แต่คิดว่าคงหน้าเด็ก 555)
พอดีไปทำธุระที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
แล้วกำลังจะกลับออกจากคณะ ก็ดันไปเจอผู้ชายคนนี้ มาจอดรถดักหน้าแล้วก็ลงมาทำทีจะคุยด้วย
เหมือนจะรู้จักเรา บอกว่าจะไปส่งให้ หออยู่ไหนล่ะ
ดิชั้นก็ชักเริ่มคิดในใจ ใช่รุ่นพี่เราหรือเปล่า? หน้าตาคุ้นๆอยู่ ไม่แน่ใจ จำชื่อไม่ได้ ใครว๊าา??
เลยบอกเขาว่า ไม่เป็นไรค่ะ แถวนี้เอง
เขาก็ว่า "งั้นดีเลยเดี๋ยวไปส่ง พี่มีรถนะ ไม่เดือดร้อนอะไร ไม่อยากนั่งรถ เดี๋ยวเดินไปส่งก็ได้ อยากคุยด้วย"
มันแหม่งๆ เราก็เดินหนีทันที เขาก็เดินมาถามว่า "ชื่ออะไร เรียนปีไหนแล้ว จ่ายค่าเทอมหรือยัง พี่กระเป๋าหนักนะ"
นั่นไง ...ชัดเลย ไม่ใช่รุ่นพี่ นี่มันไอเสี่ยหน้าหม้อชัดๆ ตอนนั้นใจหายไปอยู่ตาตุ่มละค่ะ ....ความกลัวบังเกิดละ
แต่ก็ยังมีสติอยู่ ก็เลยตอบไป แล้วพยายามเดินไปในแหล่งชุมชน
ดิชั้นก็บอกว่า "ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ จบแล้ว ทำงานแล้ว มีสามีแล้วค่ะ" (อันหลังสตอม๊ากกก)
เขาก็ว่า "งั้นหรอ สนใจเป็นกิ๊กพี่มั้ยล่ะ ชอบเที่ยวต่างจังหวัดมั้ย ภูเขาทะเล พี่ล่ะชอบไป เปิดรีสอร์ทเป็นหลังๆ ไปฟรีทั้งทริปนะ
เอาเบอร์พี่ไปดีกว่า เผื่ออยากชวนเพื่อนมา"
ดิชั้นก็ว่า "ไม่ล่ะค่ะ ขอบคุณมาก แต่แค่ทำงานก็หมดเวลาหายใจแล้ว คงไม่คิดไปไหนกับคนไม่รู้จักหรอกค่ะ"
เขาก็ต่อ "ไม่เป็นไร นี่ไง เรารู้จักกันแล้ว พี่ชื่อ.... ถ้าน้องไม่สนไม่เป็นไร แต่เราพอจะมีเพื่อน หรือรุ่นน้องที่ชอบแนวๆ แบบนี้มั้ยล่ะ เอาเบอร์พี่ไปแนะนำให้รู้จักหน่อย พี่อ่ะเหงา อยากมีน้องข้างๆ ซักคน"
ดิชั้นก็เลยเริ่มเกิดความคิด รีบๆ สตอไป มันจะได้ไปซะที เพราะเราเดินมาถึงตลาดแล้ว ก็เลยบอกว่า "จริงๆ ก็พอมีนะคะ เดี๋ยวเอาเบอร์ให้พี่ไว้เลยก็ได้ โทรไปจีบกันเอาเองนะคะ" แล้วดิชั้นก็กดเบอร์เพื่อนฉิง ให้ไป เขาก็จากไป
แล้วคิดว่า เขาคงกลัว โดนแจ้งความ เลยไม่มีติดต่อกลับมาอีกเลย
จริงๆ เหตุการณ์วันนั้น น่ากลัวค่ะ เพราะมันโพล้เพล้ ใกล้มืดแล้ว แล้วเราออกจากคณะที่ไม่ค่อยมีคน
ไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้ในชีวิตจริงด้วย ถ้าเขาหื่นมากๆ ดิชั้นอาจจะไม่รอด กลัวจนถึงตอนนี้เลยค่ะ
แต่ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์อะไร ก็ขอให้มีสติเสมอค่ะ
แล้วเพื่อนชาวพันทิป เคยเจอคนแบบไหนที่คิดว่า ไม่น่าจะมีอยู่จริงบ้างมั้ยคะ?? ^__________^
#ขออนุญาตแท็ก ถึงสาวๆ ห้องแป้งด้วยค่ะ
ใครเคยเจอ "คนที่น่าจะมีแค่ในละคร แต่ดันมีตัวตนจริงๆ" มาแชร์ประสบการณ์กันค่ะ
แต่ก็ไม่ได้เพ้อเจ้อจนคิดไปเองว่า จะเจอพระเอก นางเอก หรือตัวละครใดๆ ในโลกละครหรอกนะ
แต่นรก เอ้ยย ฟ้าก็ได้ลงโทษ ให้ดันไปเจอคนแบบนั้นจริงๆ
คนแรกเลย ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอมนุษย์แบบ ผอ. ณ แรงเงา
คุณพระ !!! มีทั้งลูก มีทั้งเมียที่น่ารัก แต่ก็มาหากินกับเด็กในสังกัด แถมหม้อไม่เลือก เด็กแก่ไม่สน
ขอแค่หม้อได้ แล้วยอมพรีกายถวายตัวเท่านั้น ถ้าไม่ยอมล่ะก็ อย่าหวังเลยว่าจะก้าวหน้า หึหึ
(แต่ดิชั้นไม่เคยยุ่งนะ สะบัดบ๊อบ ชิงลาออกมาก่อน เพราะทนไม่ไหว มันฉาวโฉ่ไป)
คนที่สองนี่บังเอิญเจอ ตัวละครแบบคุณหญิง ผู้ดี ถือตัว ...แต่นางมานั่งรถตู้สาธารณะ เอิ่มม
คือ ประมาณว่า ดิชั้นนั่งรถตู้สายหนึ่งใน กทม. ที่นั่งช่วงตรงกลาง เบาะข้างๆ ดิชั้น เป็นคุณแม่ลูกอ่อนคนหนึ่ง
แบกสัมภาระพะรุงพะรัง พอดีรถจอดป้ายรับสตรีนางหนึ่ง แต่งกายแบบคุณนายทุกระเบียบนิ้ว
ใช้กระดาษทิชชู่สัมผัสประตูเพื่อเปิดขึ้นมานั่ง แล้วก็ใช้กระดาษที่คล้ายๆ ผสมแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อเช็ดเบาะนั่งก่อนนั่ง
(ซึ่งที่นั่ง แถวหน้าสุด ติดประตู) แต่นางไม่ยอมปิดประตู คนข้างหลังจึงเอามือดันปิดให้
ซักพักนึง คุณแม่ลูกอ่อนก็กำลังจะลงจากรถ ด้วยความที่ของเยอะจะเอื้อมไปเปิดประตูไม่ไหว จึงได้ขอรบกวนผู้หญิงคนนี้
เปิดประตูให้หน่อย ....แต่ก็เงียบ นางนั่งเฉย จนคนขับรถบอกว่า คุณครับ รบกวนเปิดประตูให้ผู้โดยสารลงหน่อยครับ
นางก็เชิดหน้า นั่งเฉย จนคุณแม่ทนไม่ไหว พูดตะโกนออกมาว่า "นี่คุณ แค่เอื้อมมือไปเปิดประตูเนี่ย มันไม่ตายหรอกนะ"
นางก็เลยพูดว่า "ขอโทษนะคะ เดี้ยนเป็นผู้โดยสาร ไม่ใช่คนเปิดประตูรถ"
ผู้ชายที่นั่งข้างนางทนไม่ไหว จึงเอื้อมมือผ่านหน้านางไปเปิดประตูให้
คุณแม่ลูกอ่อน เลยได้ลงจากรถอย่างปลอดภัย
(จริงๆ ดิชั้นว่า พี่ผู้ชายน่าจะเอามือกระแทกหน้านางซักที จะสะใจมาก 5555)
ส่วนบุคคลที่สามนี่ อาจไม่เชิงละคร แต่เห็นภาพในทีวีบ่อยๆ เป็นบุคคลประเภทป๋าๆ เสี่ยๆ ที่ไปล่อสาวๆ ตามมหาวิทยาลัย
ประมาณอยากเลี้ยงเด็กเอ๊าะๆ ดิชั้น(ซึ่งก็ไม่ใช่เด็กมหาวิทยาลัยแล้ว แต่คิดว่าคงหน้าเด็ก 555)
พอดีไปทำธุระที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
แล้วกำลังจะกลับออกจากคณะ ก็ดันไปเจอผู้ชายคนนี้ มาจอดรถดักหน้าแล้วก็ลงมาทำทีจะคุยด้วย
เหมือนจะรู้จักเรา บอกว่าจะไปส่งให้ หออยู่ไหนล่ะ
ดิชั้นก็ชักเริ่มคิดในใจ ใช่รุ่นพี่เราหรือเปล่า? หน้าตาคุ้นๆอยู่ ไม่แน่ใจ จำชื่อไม่ได้ ใครว๊าา??
เลยบอกเขาว่า ไม่เป็นไรค่ะ แถวนี้เอง
เขาก็ว่า "งั้นดีเลยเดี๋ยวไปส่ง พี่มีรถนะ ไม่เดือดร้อนอะไร ไม่อยากนั่งรถ เดี๋ยวเดินไปส่งก็ได้ อยากคุยด้วย"
มันแหม่งๆ เราก็เดินหนีทันที เขาก็เดินมาถามว่า "ชื่ออะไร เรียนปีไหนแล้ว จ่ายค่าเทอมหรือยัง พี่กระเป๋าหนักนะ"
นั่นไง ...ชัดเลย ไม่ใช่รุ่นพี่ นี่มันไอเสี่ยหน้าหม้อชัดๆ ตอนนั้นใจหายไปอยู่ตาตุ่มละค่ะ ....ความกลัวบังเกิดละ
แต่ก็ยังมีสติอยู่ ก็เลยตอบไป แล้วพยายามเดินไปในแหล่งชุมชน
ดิชั้นก็บอกว่า "ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ จบแล้ว ทำงานแล้ว มีสามีแล้วค่ะ" (อันหลังสตอม๊ากกก)
เขาก็ว่า "งั้นหรอ สนใจเป็นกิ๊กพี่มั้ยล่ะ ชอบเที่ยวต่างจังหวัดมั้ย ภูเขาทะเล พี่ล่ะชอบไป เปิดรีสอร์ทเป็นหลังๆ ไปฟรีทั้งทริปนะ
เอาเบอร์พี่ไปดีกว่า เผื่ออยากชวนเพื่อนมา"
ดิชั้นก็ว่า "ไม่ล่ะค่ะ ขอบคุณมาก แต่แค่ทำงานก็หมดเวลาหายใจแล้ว คงไม่คิดไปไหนกับคนไม่รู้จักหรอกค่ะ"
เขาก็ต่อ "ไม่เป็นไร นี่ไง เรารู้จักกันแล้ว พี่ชื่อ.... ถ้าน้องไม่สนไม่เป็นไร แต่เราพอจะมีเพื่อน หรือรุ่นน้องที่ชอบแนวๆ แบบนี้มั้ยล่ะ เอาเบอร์พี่ไปแนะนำให้รู้จักหน่อย พี่อ่ะเหงา อยากมีน้องข้างๆ ซักคน"
ดิชั้นก็เลยเริ่มเกิดความคิด รีบๆ สตอไป มันจะได้ไปซะที เพราะเราเดินมาถึงตลาดแล้ว ก็เลยบอกว่า "จริงๆ ก็พอมีนะคะ เดี๋ยวเอาเบอร์ให้พี่ไว้เลยก็ได้ โทรไปจีบกันเอาเองนะคะ" แล้วดิชั้นก็กดเบอร์เพื่อนฉิง ให้ไป เขาก็จากไป
แล้วคิดว่า เขาคงกลัว โดนแจ้งความ เลยไม่มีติดต่อกลับมาอีกเลย
จริงๆ เหตุการณ์วันนั้น น่ากลัวค่ะ เพราะมันโพล้เพล้ ใกล้มืดแล้ว แล้วเราออกจากคณะที่ไม่ค่อยมีคน
ไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้ในชีวิตจริงด้วย ถ้าเขาหื่นมากๆ ดิชั้นอาจจะไม่รอด กลัวจนถึงตอนนี้เลยค่ะ
แต่ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์อะไร ก็ขอให้มีสติเสมอค่ะ
แล้วเพื่อนชาวพันทิป เคยเจอคนแบบไหนที่คิดว่า ไม่น่าจะมีอยู่จริงบ้างมั้ยคะ?? ^__________^
#ขออนุญาตแท็ก ถึงสาวๆ ห้องแป้งด้วยค่ะ