ขอเป็นเสียงหนึ่งที่สนับสนุนให้สร้างเขื่อนแม่วงก์

เมื่อปี 2534 เป็นครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสได้ไปที่บ้านเขาแดง  ตำบลห้วยน้ำหอม  อำเภอลาดยาว(ขณะนั้น)
อยู่ที่นั่นสักอาทิตย์เห็นจะได้ และได้มีโอกาสไปนอนบ้านเสี่ยวที่บ้านหนองกระโดน ที่อยู่ห่างออกไปอีกราว 3-4 กิโลเมตร
ซึ่งอยู่ในเขตที่จะได้รับผลกระทบจากการสร้างเขื่อน โดยตรง
บอกได้คำเดียวว่า  มันไม่ได้ต่างจากอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย  จังหวัดสารคามสักเท่าใด
หน้าแล้งนั้นมันก็คือ กลางทุ่งกุลา ดีๆ นี่เอง แล้งสุดลูกหูลูกตา พยับแดงกอดกันเป็นเกลียว
จะหาน้ำให้วัวควายสักบ่อก็แทบไม่มี  ผมต้องอาบน้ำจากโอ่งใหญ่ที่รองจากน้ำฝนไม่เกินวันละปี๊ป
(แถวนั้นแต่ละบ้านจะมีโอ่งน้ำขนาดใหญ่ท่วมหัวบ้านละหลายๆ ใบ  บ้างหลังมีเป็นสิบใบ)
ส่วนหน้าฝนมันก็คือทุ่งกุลาที่อยู่ติดริมชีนั่นเอง  น้ำท่วมเป็นเวิ้งสุดลูกหูลูกตาเหมือนกัน
ที่บริเวณนี้ผมเข้าใจว่ามีฝายกั้นน้ำอยู่แห่งหนึ่ง (ขณะนั้น)  ชาวบ้านเรียกว่า เขื่อน
มันเป็นแหล่งน้ำเดียวที่โอบอุ้มชีวิตคนแถบนั้นในหน้าแล้ง
ตอนนั้นผมยังเคยคิดว่า  ถ้ามีเขื่อนจริงๆ ให้ชาวบ้านแถวนั้นสักแห่งก็คงจะดี
ผ่านมายี่สิบกว่าปีแล้วญาติผม เสี่ยวผมที่อาศัยอยู่บริเวณนั้น
ก็ต้องเผชิญกับฝนแล้ง  น้ำท่วมอยู่อย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง
ผมเชื่อว่า  ถ้ามีเขื่อนที่พอประมาณจะทำให้การควบคุมน้ำในหน้าฝน และบริหารน้ำในหน้าแล้งได้ดีขึ้น
ชีวิตญาติผมและเสี่ยวผมน่าจะดีขึ้น   จึงขอสนับสนุนให้สร้างเขื่อนแม่วงก์โดยไวครับ

....ฝากถึงท่านเอ็นจีโอผู้ปราดเปรื่อง ผู้มีกินมีใช้ไม่ขาดมือทั้งหลาย  
ขอให้ถามคนในพื้นที่ที่เขาต้องทนทุกข์บ้างนะครับ....