พลอยขออนุญาติตั้งใหม่นะคะเพราะพลอยหากระทู้ตัวเองไม่เจอ เข้าใจว่าน่าจะแท็กผิดห้องแล้วพลอยแก้ไม่เป็น แห่ะ
สวัสดีค่ะ
แอบซุ่มอยู่ในพันทิพมานาน ตั้งใจว่าวันนึง เมื่อถึงเวลาเหมาะสม
ก็อยากจะมาแชร์เรื่องราวของตัวเองให้เพื่อนๆได้ลองอ่าน ตอนนี้มีโอกาสแล้ว พลอยเลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์ ฮอร์โมนความรัก
ในตัวของพลอย ซึ่งมีทั้งเรื่องที่แย่มากๆและดีมากๆ เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจพลอยเอง และเพื่อนๆหลายคนที่อาจจะมีเรื่องราวคล้ายๆเรื่อง
ของพลอยด้วย พลอยขอยืนยันนะคะ ว่าเรื่องต่อไปนี้ทั้งหมด เป็นเรื่องจริงของพลอยค่ะ เพียงแต่ชื่อตัวละครพลอยต้องขอปรับเปลี่ยนเพื่อความหมาะสมนะคะ
บทที่ 1 ความรักครั้งแรก
ความรักครั้งแรกของพลอย เกิดขึ้นตั้งแต่พลอยอยู่ ม.สามค่ะ แฟนคนแรกของพลอยชื่อต้า เรารู้จักกันเพราะเพื่อนของเพื่อนเราจีบกันอยู่ ไปๆมาไม่รู้ว่าเพราะความสนิทกัน คุ้นเคย เลยทำให้เราสองคนเป็นแฟนกัน บอกได้เลยว่าต้าไม่ใช่เด็กหนุ่มหน้าตี๋ในอุดมคติพลอยเลยสักนิดนะคะ ออกจะหน้าตาค่อนข้างแย่ด้วยซ้ำ แต่ข้อดีอย่างคือต้าเป็นคนคารมคมคายเยอะ เราคบกันมาเรื่อยๆค่ะจนถึงช่วง ม.ปลาย พลอยจะโดดเรียนไปหาต้าที่บ้านประจำ คือแต่งตัวมาแต่ไม่ไปโรงเรียนนั่นแหละค่ะ เราใช้เวลาทั้งวันด้วยกันไปกับการเล่นเกมส์ ฟังเพลง เที่ยว พอถึงเวลาเลิกเรียน พลอยก็จะกลับบ้านตามปกติเพื่อไม่ให้ที่บ้านสงสัย ทางบ้านพลอยเค้าก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะพลอยมีผลการเรียนค่อนข้างดีมาโดยตลอด แต่ถ้าวันไหนที่รถติดมาก (บ้านพลอยกับบ้านต้าอยู่ไกลกันมากค่ะ) ทำให้กลับบ้านผิดเวลา เดินเข้าบ้านก็จะใจเต้น ตึกๆ ไม่เป็นจังหวะ ต้องหาข้ออ้างกับที่บ้านว่าวันนี้เราไปทำรายงานบ้านเพื่อนคนไหนมา อ่อ ลืมบอกว่าที่บ้านพลอยไม่รู้นะคะ รู้ไม่ได้เลย แม่พลอยดุมากและค่อนข้างหัวโบราณกับเรื่องแบบนี้อยู่ค่ะ
ต้ากับพลอยคบกันมาเรื่อยๆจนถึงช่วงที่เราสองคนเข้ามหาวิทยาลัย พลอยชอบเรียนภาษา พลอยสอบติดคณะที่พลอยอยากเรียน เป็นมหาวิทยาลัยต้นๆของประเทศ ส่วนต้าสอบเอ็นทรานซ์ไม่ติด (จริงๆต้องเป็นแอดมิชชั่น รุ่นพลอยเป็นรุ่นแรกที่เปลี่ยนระบบค่ะ) ต้าชอบเรียนออกแบบภายใน จริงๆต้าเป็นคนมุ่งมั่นและมีความตั้งใจสูงมากค่ะ เค้าเลยค่อนข้างผิดหวังพอสมควร เลยสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ช่วงแรกของการเป็นเด็กปีหนึ่ง ชีวิตมีความสุขมากค่ะ พลอยอยู่หอในมหาวิทยาลัย ส่วนต้าไม่ได้อยู่หอ วันไหนที่ต้าเลิกเรียนเร็ว ต้าก็จะมาหาพลอยที่คณะ มากินข้าวเย็นกัน เดินตลาดนัด แล้วก็กลับบ้าน
จนมาถึงช่วงหนึ่ง ต้าบ่นๆว่าเทียวไปมาระหว่างบ้านกะที่มหาลัยไม่ไหว เค้าต้องทำโปรเจคถึงดึกทุกวัน ต้าเลยตัดสินใจมาเช่าหอแถวมหาลัยอยู่ วันไหนที่พลอยมเลิกเรียนเร็ว พลอยก็จะมาหาต้าที่หอ บางทีมาเก็บกวาดให้ ซักผ้าให้ บางทีก็มานอนค้างที่หอต้าด้วย เป็นแบบนี้อยู่สักพักค่ะ จนต้ารู้จักกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งในคณะเดียวกับเค้า เพื่อนกลุ่มนี้บอกตรงๆว่าพลอยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ คือเป็นกลุ่มลูกคนรวยหน่อย แต่พวกเค้าไม่ใช่เด็กเรียน แต่ละคนมีประวัติซิ่วบ้าง ย้ายคณะบ้าง ตกเย็นจะชวนต้ากินเหล้า พอเช้ามาก็ตื่นมาเรียนไม่ไหว ก็ขาดเรียน แรกๆพลอยเตือนต้าเค้าก็ฟังดี หลังๆด้วยเพราะอำนาจมืดในกลุ่มเพื่อนเค้า เพื่อนว่าไง ก็ว่าตามกัน แฟนหรอ ไม่ได้สนใจเลยค่ะ
เพราะเรื่องเตือนกันแล้วไม่ฟัง และพลอยมีนิสัยไม่ชอบง้อใคร ช่วงนั้นพลอยกับต้าก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย จนนานเข้า พลอยทนไม่ไหว โทรไปเค้าก็พูดจาไม่ปกติ คืนนั้นพลอยเลิกเรียนดึก เลยตัดสินใจว่าจะไปหาเค้าที่หอเพื่อปรับความเข้าใจกัน พลอยกลับมาที่หอพลอยเพื่อมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาก็ไม่มีรถแล้วเพราะดึกมากแล้ว (มหาลัยของพลอยอยู่นอกเมืองค่ะ หลังสี่ทุ่มจะไม่มีรถประจำทางแล้วเหมือนขาดการติดต่อกับข้างนอกไปเลย) พลอยไม่มีรถขับเองด้วย แต่โชคดีเพราะตอนนั้นมีรถเมล์ในมหาลัยที่เค้ากำลังจะกลับอู่พอดี พลอยเลยขอเค้าขึ้นรถไปด้วย คนขับรถเมล์จอดให้พลอยลง แต่ที่ลงนั้นมันไม่ใช่ป้ายรถเมล์ แต่มันเป็นเกาะกลางถนน คิดสภาพสิคะถนนแปดเลน แล้วพลอยจะข้ามไปฝั่งนั้นได้ยังไง แต่พลอยก็วิ่งข้ามไปได้ เสี่ยงตายมากค่ะ พี่ๆวินมอเตอร์ไซค์ ลุ้นกันทั้งวินว่าพลอยจะโดนรถชนตายหรือเปล่า
สุดท้าย พลอยก็มาถึงหอต้าจนได้ เรามาเจอกันเพื่อปรับความเข้าใจ เกือบจะสำเร็จแล้ว แต่ไม่ค่ะ โชคไม่เข้าข้างพลอย ต้าขอดูโทรศัพท์พลอย ไปเจอรูปผู้ชายคนนึงที่พลอยซ่อนไว้ (แต่ต้าก็ยังจะหาเจอเนอะ ><) ลืมบอกไปว่า ช่วงที่พลอยไม่ได้คุยกับต้า มีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตพลอย และผู้ชายคนนี้ ก็มีบทบาทกับพลอยอยู่จนถึงปัจจุบัน.. ต้าเสียใจมากค่ะ เพราะตลอดเกือบสามปีที่คบกันมาพลอยไม่เคยนอกใจต้าเลย พลอยเองก็เสียใจที่ทำแบบนั้น แต่แก้วที่มันแตก ถ้าจะประกอบให้เหมือนเดิม ได้รูปร่างเดิม แต่ก็ไม่ใช่แก้วใบเดิมอีกต่อไปใช่มั้ยคะ
ต้าให้พลอยกลับไปก่อน เพราะต้าไม่พร้อมที่จะคุย เราเคลียร์กันจนถึงตอนเช้าค่ะ วันนั้นทั้งวันพลอยร้องไห้ไปเรียนไม่ไหว พลอยโทรหาพีท (พีท คือผู้ชายที่เค้ามาในชีวิตพลอยช่วงที่พลอยห่างๆกับต้านั่นแหละค่ะ) ความตั้งใจของพลอยคือจะโทรไปบอกพีทว่าให้เราเลิกติดต่อกัน พลอยไม่เคยบอกพีทนะคะว่าพลอยมีแฟนแล้ว พลอยแค่บอกว่าห่างๆกัน เดี๋ยวก็เลิกกันแล้ว นั่นแหน่ะ !! ร้ายได้อีก !!
ตอนโทรหาพีท พลอยร้องไห้หนักค่ะ สารภาพว่าพลอยเองก็รู้สึกสงสารพีท ตอนพีทรู้ว่าพลอยโทรหา เสียงพีทดูดีใจมาก พลอยพูดไม่ออก เอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว พีทห่วงพลอยค่ะ ออกแนวจะห่วงเว่อร์ด้วยซ้ำ พีทถามว่าพลอยเป็นอะไรรู้ว่าพลอยร้องไห้จะรีบมาหาพลอยทันที ทั้งๆที่วันพรุ่งนี้พีทมีสอบ สรุปพลอยก็ไม่กล้าตัดสัมพันธ์กับพีท ไม่รู้เพราะอะไร อยู่ๆพลอยก็มีความรู้สึกรักพี่เสียดายน้องซะงั้น
หลังจากนั้น พลอยเริ่มคุยทั้งสองคนค่ะ ทั้งแฟนก็คือต้า และว่าที่กิ๊ก ซึ่งก็คือพีท กับต้า บางครั้งก็คุยบ้างไม่ได้คุยบ้าง บางทีต้าก็ไปสิงสถิตย์อยู่บ้านเพื่อน กินเหล้าเมายา จากคนที่มุ่งมั่น กลายเป็นคนไม่เอาไหน จากที่เคยโทรหาพลอยทุกวัน จะไปไหนก็บอกไม่เคยให้พลอยเป็นห่วง ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นไม่สนใจพลอย เมื่อก่อนพลอยกับต้าต้องออนเอ็มคุยกันประจำ แต่เดี๋ยวนี้เราสองคนก็ออนค่ะ แต่ไม่คุยกัน พลอยทักไป ต้าก็ไม่ตอบพลอย เป็นแบบนี้นานมาก เป็นเดือนเลยหล่ะคะ
และแล้ววันหนึ่ง พลอยก็ได้รู้ความจริงบางอย่าง เพราะรูปโปรไฟล์ในเอ็มเอสเอ็น เฟสบุค มันไม่ใช่รูปต้าอีกต่อไป แต่มันเป็นรูปต้า กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งพลอยเองก็รู้จักดีด้วย ความรู้สึกที่พลอยเป็นคือ ตัวชา ทำอะไม่ถูก รู้สึกว่าไม่เข้าใจ มันเบลอ มึน งง ไปหมด พลอยร้องไห้จะเป็นจะตาย ย้ำ ว่าจะเป็นจะตายจริงๆค่ะ มันเป็นสิ่งที่พลอยคิดว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้นกับชีวิตของพลอย พลอยโทรหาต้าทันที ในใจยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าอาจจะเป็นแค่เพื่อนกันมั้ง ต้ารับสายพลอย ต้าสารภาพว่าผู้หญิงในรูปคือแฟนใหม่ของต้า เค้ามีอะไรกันแล้ว และตอนนี้ก็อยู่ด้วยกัน ใจพลอยเหมือนจะหยุดเต้นเลยค่ะ เจ็บปวดมาก พลอยทำทุกๆอย่างเพื่อที่จะดึงต้ากลับมา แต่ก็ไม่มีทางค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับต้า พลอยยังเคยเจอเค้าด้วย ตอนนั้นเค้าเป็นแฟนกับเพื่อนของต้าอีกคนด้วยซ้ำ ทำไมอยู่ๆถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไมต้าคนที่พลอยรู้จัก หายไปไหน
พลอยใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเสียใจค่ะ พลอยร้องไห้ คร่ำครวญ อ้อนวอนให้ต้ากลับมาหาพลอยทุกวันก็ไม่เป็นผล จนเพื่อนๆพลอยเริ่มเป็นห่วง มีเพื่อนพลอยคนนึงที่คอยเตือนสติให้พลอยคิดได้ และพลอยยังใช้มาถึงทุกวันนี้ ว่า หยุดเสียใจ แล้วเดินไปข้างหน้า เมื่อเดินไปแล้วมองกลับมา จะรู้ว่าที่สิ่งที่เราเสียใจไปมากมาย มันโคตรไร้สาระเลย .. และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ เมื่อพลอยผ่านจุดนั้นมาได้แล้ว พลอยมานึกย้อนกลับไปดูเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างต้ากับพลอย พลอยอยากจะขำกร๊าก น้ำตาที่พลอยเสียไปมากมายในวันนั้น มันช่างไร้สาระสิ้นดีจริงๆด้วย.....
เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย
สวัสดีค่ะ
ก็อยากจะมาแชร์เรื่องราวของตัวเองให้เพื่อนๆได้ลองอ่าน ตอนนี้มีโอกาสแล้ว พลอยเลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์ ฮอร์โมนความรัก
ในตัวของพลอย ซึ่งมีทั้งเรื่องที่แย่มากๆและดีมากๆ เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจพลอยเอง และเพื่อนๆหลายคนที่อาจจะมีเรื่องราวคล้ายๆเรื่อง
ของพลอยด้วย พลอยขอยืนยันนะคะ ว่าเรื่องต่อไปนี้ทั้งหมด เป็นเรื่องจริงของพลอยค่ะ เพียงแต่ชื่อตัวละครพลอยต้องขอปรับเปลี่ยนเพื่อความหมาะสมนะคะ
บทที่ 1 ความรักครั้งแรก
ความรักครั้งแรกของพลอย เกิดขึ้นตั้งแต่พลอยอยู่ ม.สามค่ะ แฟนคนแรกของพลอยชื่อต้า เรารู้จักกันเพราะเพื่อนของเพื่อนเราจีบกันอยู่ ไปๆมาไม่รู้ว่าเพราะความสนิทกัน คุ้นเคย เลยทำให้เราสองคนเป็นแฟนกัน บอกได้เลยว่าต้าไม่ใช่เด็กหนุ่มหน้าตี๋ในอุดมคติพลอยเลยสักนิดนะคะ ออกจะหน้าตาค่อนข้างแย่ด้วยซ้ำ แต่ข้อดีอย่างคือต้าเป็นคนคารมคมคายเยอะ เราคบกันมาเรื่อยๆค่ะจนถึงช่วง ม.ปลาย พลอยจะโดดเรียนไปหาต้าที่บ้านประจำ คือแต่งตัวมาแต่ไม่ไปโรงเรียนนั่นแหละค่ะ เราใช้เวลาทั้งวันด้วยกันไปกับการเล่นเกมส์ ฟังเพลง เที่ยว พอถึงเวลาเลิกเรียน พลอยก็จะกลับบ้านตามปกติเพื่อไม่ให้ที่บ้านสงสัย ทางบ้านพลอยเค้าก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะพลอยมีผลการเรียนค่อนข้างดีมาโดยตลอด แต่ถ้าวันไหนที่รถติดมาก (บ้านพลอยกับบ้านต้าอยู่ไกลกันมากค่ะ) ทำให้กลับบ้านผิดเวลา เดินเข้าบ้านก็จะใจเต้น ตึกๆ ไม่เป็นจังหวะ ต้องหาข้ออ้างกับที่บ้านว่าวันนี้เราไปทำรายงานบ้านเพื่อนคนไหนมา อ่อ ลืมบอกว่าที่บ้านพลอยไม่รู้นะคะ รู้ไม่ได้เลย แม่พลอยดุมากและค่อนข้างหัวโบราณกับเรื่องแบบนี้อยู่ค่ะ
ต้ากับพลอยคบกันมาเรื่อยๆจนถึงช่วงที่เราสองคนเข้ามหาวิทยาลัย พลอยชอบเรียนภาษา พลอยสอบติดคณะที่พลอยอยากเรียน เป็นมหาวิทยาลัยต้นๆของประเทศ ส่วนต้าสอบเอ็นทรานซ์ไม่ติด (จริงๆต้องเป็นแอดมิชชั่น รุ่นพลอยเป็นรุ่นแรกที่เปลี่ยนระบบค่ะ) ต้าชอบเรียนออกแบบภายใน จริงๆต้าเป็นคนมุ่งมั่นและมีความตั้งใจสูงมากค่ะ เค้าเลยค่อนข้างผิดหวังพอสมควร เลยสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ช่วงแรกของการเป็นเด็กปีหนึ่ง ชีวิตมีความสุขมากค่ะ พลอยอยู่หอในมหาวิทยาลัย ส่วนต้าไม่ได้อยู่หอ วันไหนที่ต้าเลิกเรียนเร็ว ต้าก็จะมาหาพลอยที่คณะ มากินข้าวเย็นกัน เดินตลาดนัด แล้วก็กลับบ้าน
จนมาถึงช่วงหนึ่ง ต้าบ่นๆว่าเทียวไปมาระหว่างบ้านกะที่มหาลัยไม่ไหว เค้าต้องทำโปรเจคถึงดึกทุกวัน ต้าเลยตัดสินใจมาเช่าหอแถวมหาลัยอยู่ วันไหนที่พลอยมเลิกเรียนเร็ว พลอยก็จะมาหาต้าที่หอ บางทีมาเก็บกวาดให้ ซักผ้าให้ บางทีก็มานอนค้างที่หอต้าด้วย เป็นแบบนี้อยู่สักพักค่ะ จนต้ารู้จักกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งในคณะเดียวกับเค้า เพื่อนกลุ่มนี้บอกตรงๆว่าพลอยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ คือเป็นกลุ่มลูกคนรวยหน่อย แต่พวกเค้าไม่ใช่เด็กเรียน แต่ละคนมีประวัติซิ่วบ้าง ย้ายคณะบ้าง ตกเย็นจะชวนต้ากินเหล้า พอเช้ามาก็ตื่นมาเรียนไม่ไหว ก็ขาดเรียน แรกๆพลอยเตือนต้าเค้าก็ฟังดี หลังๆด้วยเพราะอำนาจมืดในกลุ่มเพื่อนเค้า เพื่อนว่าไง ก็ว่าตามกัน แฟนหรอ ไม่ได้สนใจเลยค่ะ
เพราะเรื่องเตือนกันแล้วไม่ฟัง และพลอยมีนิสัยไม่ชอบง้อใคร ช่วงนั้นพลอยกับต้าก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย จนนานเข้า พลอยทนไม่ไหว โทรไปเค้าก็พูดจาไม่ปกติ คืนนั้นพลอยเลิกเรียนดึก เลยตัดสินใจว่าจะไปหาเค้าที่หอเพื่อปรับความเข้าใจกัน พลอยกลับมาที่หอพลอยเพื่อมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาก็ไม่มีรถแล้วเพราะดึกมากแล้ว (มหาลัยของพลอยอยู่นอกเมืองค่ะ หลังสี่ทุ่มจะไม่มีรถประจำทางแล้วเหมือนขาดการติดต่อกับข้างนอกไปเลย) พลอยไม่มีรถขับเองด้วย แต่โชคดีเพราะตอนนั้นมีรถเมล์ในมหาลัยที่เค้ากำลังจะกลับอู่พอดี พลอยเลยขอเค้าขึ้นรถไปด้วย คนขับรถเมล์จอดให้พลอยลง แต่ที่ลงนั้นมันไม่ใช่ป้ายรถเมล์ แต่มันเป็นเกาะกลางถนน คิดสภาพสิคะถนนแปดเลน แล้วพลอยจะข้ามไปฝั่งนั้นได้ยังไง แต่พลอยก็วิ่งข้ามไปได้ เสี่ยงตายมากค่ะ พี่ๆวินมอเตอร์ไซค์ ลุ้นกันทั้งวินว่าพลอยจะโดนรถชนตายหรือเปล่า
สุดท้าย พลอยก็มาถึงหอต้าจนได้ เรามาเจอกันเพื่อปรับความเข้าใจ เกือบจะสำเร็จแล้ว แต่ไม่ค่ะ โชคไม่เข้าข้างพลอย ต้าขอดูโทรศัพท์พลอย ไปเจอรูปผู้ชายคนนึงที่พลอยซ่อนไว้ (แต่ต้าก็ยังจะหาเจอเนอะ ><) ลืมบอกไปว่า ช่วงที่พลอยไม่ได้คุยกับต้า มีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตพลอย และผู้ชายคนนี้ ก็มีบทบาทกับพลอยอยู่จนถึงปัจจุบัน.. ต้าเสียใจมากค่ะ เพราะตลอดเกือบสามปีที่คบกันมาพลอยไม่เคยนอกใจต้าเลย พลอยเองก็เสียใจที่ทำแบบนั้น แต่แก้วที่มันแตก ถ้าจะประกอบให้เหมือนเดิม ได้รูปร่างเดิม แต่ก็ไม่ใช่แก้วใบเดิมอีกต่อไปใช่มั้ยคะ
ต้าให้พลอยกลับไปก่อน เพราะต้าไม่พร้อมที่จะคุย เราเคลียร์กันจนถึงตอนเช้าค่ะ วันนั้นทั้งวันพลอยร้องไห้ไปเรียนไม่ไหว พลอยโทรหาพีท (พีท คือผู้ชายที่เค้ามาในชีวิตพลอยช่วงที่พลอยห่างๆกับต้านั่นแหละค่ะ) ความตั้งใจของพลอยคือจะโทรไปบอกพีทว่าให้เราเลิกติดต่อกัน พลอยไม่เคยบอกพีทนะคะว่าพลอยมีแฟนแล้ว พลอยแค่บอกว่าห่างๆกัน เดี๋ยวก็เลิกกันแล้ว นั่นแหน่ะ !! ร้ายได้อีก !!
ตอนโทรหาพีท พลอยร้องไห้หนักค่ะ สารภาพว่าพลอยเองก็รู้สึกสงสารพีท ตอนพีทรู้ว่าพลอยโทรหา เสียงพีทดูดีใจมาก พลอยพูดไม่ออก เอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว พีทห่วงพลอยค่ะ ออกแนวจะห่วงเว่อร์ด้วยซ้ำ พีทถามว่าพลอยเป็นอะไรรู้ว่าพลอยร้องไห้จะรีบมาหาพลอยทันที ทั้งๆที่วันพรุ่งนี้พีทมีสอบ สรุปพลอยก็ไม่กล้าตัดสัมพันธ์กับพีท ไม่รู้เพราะอะไร อยู่ๆพลอยก็มีความรู้สึกรักพี่เสียดายน้องซะงั้น
หลังจากนั้น พลอยเริ่มคุยทั้งสองคนค่ะ ทั้งแฟนก็คือต้า และว่าที่กิ๊ก ซึ่งก็คือพีท กับต้า บางครั้งก็คุยบ้างไม่ได้คุยบ้าง บางทีต้าก็ไปสิงสถิตย์อยู่บ้านเพื่อน กินเหล้าเมายา จากคนที่มุ่งมั่น กลายเป็นคนไม่เอาไหน จากที่เคยโทรหาพลอยทุกวัน จะไปไหนก็บอกไม่เคยให้พลอยเป็นห่วง ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นไม่สนใจพลอย เมื่อก่อนพลอยกับต้าต้องออนเอ็มคุยกันประจำ แต่เดี๋ยวนี้เราสองคนก็ออนค่ะ แต่ไม่คุยกัน พลอยทักไป ต้าก็ไม่ตอบพลอย เป็นแบบนี้นานมาก เป็นเดือนเลยหล่ะคะ
และแล้ววันหนึ่ง พลอยก็ได้รู้ความจริงบางอย่าง เพราะรูปโปรไฟล์ในเอ็มเอสเอ็น เฟสบุค มันไม่ใช่รูปต้าอีกต่อไป แต่มันเป็นรูปต้า กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งพลอยเองก็รู้จักดีด้วย ความรู้สึกที่พลอยเป็นคือ ตัวชา ทำอะไม่ถูก รู้สึกว่าไม่เข้าใจ มันเบลอ มึน งง ไปหมด พลอยร้องไห้จะเป็นจะตาย ย้ำ ว่าจะเป็นจะตายจริงๆค่ะ มันเป็นสิ่งที่พลอยคิดว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้นกับชีวิตของพลอย พลอยโทรหาต้าทันที ในใจยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าอาจจะเป็นแค่เพื่อนกันมั้ง ต้ารับสายพลอย ต้าสารภาพว่าผู้หญิงในรูปคือแฟนใหม่ของต้า เค้ามีอะไรกันแล้ว และตอนนี้ก็อยู่ด้วยกัน ใจพลอยเหมือนจะหยุดเต้นเลยค่ะ เจ็บปวดมาก พลอยทำทุกๆอย่างเพื่อที่จะดึงต้ากลับมา แต่ก็ไม่มีทางค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับต้า พลอยยังเคยเจอเค้าด้วย ตอนนั้นเค้าเป็นแฟนกับเพื่อนของต้าอีกคนด้วยซ้ำ ทำไมอยู่ๆถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไมต้าคนที่พลอยรู้จัก หายไปไหน
พลอยใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเสียใจค่ะ พลอยร้องไห้ คร่ำครวญ อ้อนวอนให้ต้ากลับมาหาพลอยทุกวันก็ไม่เป็นผล จนเพื่อนๆพลอยเริ่มเป็นห่วง มีเพื่อนพลอยคนนึงที่คอยเตือนสติให้พลอยคิดได้ และพลอยยังใช้มาถึงทุกวันนี้ ว่า หยุดเสียใจ แล้วเดินไปข้างหน้า เมื่อเดินไปแล้วมองกลับมา จะรู้ว่าที่สิ่งที่เราเสียใจไปมากมาย มันโคตรไร้สาระเลย .. และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ เมื่อพลอยผ่านจุดนั้นมาได้แล้ว พลอยมานึกย้อนกลับไปดูเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างต้ากับพลอย พลอยอยากจะขำกร๊าก น้ำตาที่พลอยเสียไปมากมายในวันนั้น มันช่างไร้สาระสิ้นดีจริงๆด้วย.....