เมื่อปีที่แล้ว ก่อนลูกเค้าเรียนอนุบาล1
เราเคยบิ้วลูกให้ไปสอบที่โรงเรียนสาธิตแห่งหนึ่ง
โดยเราก็สอนให้เค้า ท่อง เหมือนที่เด็กๆที่สอบโรงเรียนนั้นต้องตอบ เวลาไปสอบเข้าอนุบาล
โดยเราบอกว่า ถ้าลูกตอบไม่ได้ สอบไม่ผ่าน ไม่ได้ไปเรียนที่นั่นนะ
เราลืมไปว่า ต่อให้ลูกสอบได้ บางทีก็อาจจะไม่ได้เรียน
พอถึงวันไปสอบ ลูกเราก็ตอบ ครูที่สัมภาษณ์ และทำตามที่ครูบอกได้ครบ
แต่ลูกไม่ผ่านการคัดเลือก
เราก็บอกลูกไปตามความจริง ว่าเค้าสอบไม่ผ่าน ไม่ได้เรียนที่นั่นนะ เราจะพาไปดูโรงเรียนอื่น
ลูกเราร้องไห้ เสียใจมากๆ และบอกว่าเค้าสอบได้ เค้าทำตามที่ครูสั่งได้ทุกอย่าง เค้าสอบได้ ทำไมเค้าไม่ได้ไปเรียนและร้องไห้ไปพูดไป
เราเสียใจมาก ที่ลูกเป็นแบบนั้น
เราเลยเปลี่ยนคำพูดใหม่บอกว่า ลูกสอบได้ แต่ห้องเรียนเด็กมันเยอะ เด็กเต็มแล้ว ลูกเราเลยไม่ได้เรียน แกก็เหมือนจะเข้าใจมากขึ้น
และเลิกพูดเรื่องนี้กันไปแล้ว และเราก็สั่งให้ทุกคนเลิกพูดชื่อโรงเรียนนั้น
แล้วประมาณ 1 สัปดาห์ ที่ผ่านมา ลูกก็พูดเรื่องโรงเรียน นั้นขึ้นมาอีก บอกว่าจะไปเรียนที่นั่น ให้เราพาไปดูมันนานแล้ว เด็กคงไม่เต็มห้องแล้ว
เราก็อึ้งพูดไม่ออกสงสารลูก ก็บอกเค้าไปว่า ลูกต้องเรียนที่โรงเรียนนี้ก่อน อีก 3 ปี ให้ล้างก้นตัวเองเป็นก่อน ที่นั่นไม่มีคนล้างก้นให้(ปล.เค้าไม่กล้าล้างก้นตัวเอง)
เค้าก็เงียบไป บอกต่อไปจะล้างเอง แล้วก็พูดเรื่องโรงเรียนนี้ทุกๆวัน จนเราเครียด เรากลัวอีก 3 ปี ถ้าเค้าสอบไม่ได้อีก เค้าจะไม่เข้าใจ
เพราะโรงเรียนนั้น มันไม่ใช่แค่การสอบ มันมีเงินมาเกี่ยวด้วย และเราคงไม่จ่ายเงินเพื่อให้ลูกได้เรียนที่นั่น
เราไม่รู้จะพูดแบบไหน ให้เค้าเลิกคิดถึงโรงเรียนนั้นอีก เพราะเค้าพูดบ่อยเหลือเกิน บอกเบื่อโรงเรียนที่เรียนอยู่ อยากไปเรียนที่โรงเรียนนั้น
เรื่องทั้งหมดเราผิดเอง ที่ไปบิ้วให้เค้าอยากไปเรียนที่นั่น โดยไม่คิดว่าเค้าจะจริงจังขนาดนี้ วันนี้ไปส่งที่โรงเรียน ก็ซึมๆ พอเราจะกลับก็ร้องไห้
แต่ไม่โวยวาย ร้องแบบน้ำตาไหลเฉยๆ ทั้งที่ผ่านมา ไม่เคยร้อง เค้าเผ็นเด็กชอบไปโรงเรียน ขนาดไม่สบายให้อยู่บ้าน ก็ร้องไห้ขอไป กลัวครูเช็คขาด แต่เราก็ไม่ให้ไป ปกติเวลาร้องให้ เค้าจะร้องโวยวายตลอด
พอเห็นลูกเป็นแบบนี้เราเครียดมาก นอนไม่หลับ หาคำพูดไปบอกลูกไม่ถูกเลย
ถ้าเพื่อนๆมีคำแนะนำดีๆ รบกวนด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ถ้าลูก พูดในสิ่งที่เราเคยปลูกฝังเค้า แต่เราเลิกไปแล้ว แต่ลูกไม่เลิก พ่อ-แม่ จะทำยังไงกันบ้างคะ(ยาวนะคะ)
เราเคยบิ้วลูกให้ไปสอบที่โรงเรียนสาธิตแห่งหนึ่ง
โดยเราก็สอนให้เค้า ท่อง เหมือนที่เด็กๆที่สอบโรงเรียนนั้นต้องตอบ เวลาไปสอบเข้าอนุบาล
โดยเราบอกว่า ถ้าลูกตอบไม่ได้ สอบไม่ผ่าน ไม่ได้ไปเรียนที่นั่นนะ
เราลืมไปว่า ต่อให้ลูกสอบได้ บางทีก็อาจจะไม่ได้เรียน
พอถึงวันไปสอบ ลูกเราก็ตอบ ครูที่สัมภาษณ์ และทำตามที่ครูบอกได้ครบ
แต่ลูกไม่ผ่านการคัดเลือก
เราก็บอกลูกไปตามความจริง ว่าเค้าสอบไม่ผ่าน ไม่ได้เรียนที่นั่นนะ เราจะพาไปดูโรงเรียนอื่น
ลูกเราร้องไห้ เสียใจมากๆ และบอกว่าเค้าสอบได้ เค้าทำตามที่ครูสั่งได้ทุกอย่าง เค้าสอบได้ ทำไมเค้าไม่ได้ไปเรียนและร้องไห้ไปพูดไป
เราเสียใจมาก ที่ลูกเป็นแบบนั้น
เราเลยเปลี่ยนคำพูดใหม่บอกว่า ลูกสอบได้ แต่ห้องเรียนเด็กมันเยอะ เด็กเต็มแล้ว ลูกเราเลยไม่ได้เรียน แกก็เหมือนจะเข้าใจมากขึ้น
และเลิกพูดเรื่องนี้กันไปแล้ว และเราก็สั่งให้ทุกคนเลิกพูดชื่อโรงเรียนนั้น
แล้วประมาณ 1 สัปดาห์ ที่ผ่านมา ลูกก็พูดเรื่องโรงเรียน นั้นขึ้นมาอีก บอกว่าจะไปเรียนที่นั่น ให้เราพาไปดูมันนานแล้ว เด็กคงไม่เต็มห้องแล้ว
เราก็อึ้งพูดไม่ออกสงสารลูก ก็บอกเค้าไปว่า ลูกต้องเรียนที่โรงเรียนนี้ก่อน อีก 3 ปี ให้ล้างก้นตัวเองเป็นก่อน ที่นั่นไม่มีคนล้างก้นให้(ปล.เค้าไม่กล้าล้างก้นตัวเอง)
เค้าก็เงียบไป บอกต่อไปจะล้างเอง แล้วก็พูดเรื่องโรงเรียนนี้ทุกๆวัน จนเราเครียด เรากลัวอีก 3 ปี ถ้าเค้าสอบไม่ได้อีก เค้าจะไม่เข้าใจ
เพราะโรงเรียนนั้น มันไม่ใช่แค่การสอบ มันมีเงินมาเกี่ยวด้วย และเราคงไม่จ่ายเงินเพื่อให้ลูกได้เรียนที่นั่น
เราไม่รู้จะพูดแบบไหน ให้เค้าเลิกคิดถึงโรงเรียนนั้นอีก เพราะเค้าพูดบ่อยเหลือเกิน บอกเบื่อโรงเรียนที่เรียนอยู่ อยากไปเรียนที่โรงเรียนนั้น
เรื่องทั้งหมดเราผิดเอง ที่ไปบิ้วให้เค้าอยากไปเรียนที่นั่น โดยไม่คิดว่าเค้าจะจริงจังขนาดนี้ วันนี้ไปส่งที่โรงเรียน ก็ซึมๆ พอเราจะกลับก็ร้องไห้
แต่ไม่โวยวาย ร้องแบบน้ำตาไหลเฉยๆ ทั้งที่ผ่านมา ไม่เคยร้อง เค้าเผ็นเด็กชอบไปโรงเรียน ขนาดไม่สบายให้อยู่บ้าน ก็ร้องไห้ขอไป กลัวครูเช็คขาด แต่เราก็ไม่ให้ไป ปกติเวลาร้องให้ เค้าจะร้องโวยวายตลอด
พอเห็นลูกเป็นแบบนี้เราเครียดมาก นอนไม่หลับ หาคำพูดไปบอกลูกไม่ถูกเลย
ถ้าเพื่อนๆมีคำแนะนำดีๆ รบกวนด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ