เงียบจังเลย

ไปปฏิบัติที่วัดประจำแถวบ้าน ชอบที่นี่เพราะมีหลักการสอนที่ดี เงียบสงบ และโยคีทุกคนปิดวาจา มีระเบียบมาก พระอาจารย์สอนฝึกสมาธิโดยให้กำหนดภาวนา "ยุบหนอ พองหนอ" แต่ในใจจะนึกแต่คำ "พุทโธ"

ผมอยากขอความคิดเห็นจากท่านผู้รู้และผู้ปฏิบัติจริงจังหน่อยครับ ช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมพยายามปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ แนวทางที่ผมเคยใช้ 1. การกำหนดลมหายใจเข้าออก มีทั้งบริกรรมว่า พุท-โธ /กำหนดว่า เข้าออ

อยากจะขอเตือนนักปฏิบัติทั้งหลาย ทั้ง สติปัฏฐาน พองหนอ ยุบหนอ ก็ดี หรือ อานาปานสติ ก็ดี ว่าการที่เราปฏิบัติพระกรรมฐานนั้น ทำให้อารมณ์เราสงบ มีความร่มเย็น อยู่กับปัจจุบัน ส่วนตัวผมนั้น ปฏิบัติ พองยุบ ขอ

ยุบหนอ พองหน่อ นั่งหนอ ถูกหนอ กับวันนี้ไปวัดธรรมยุตแห่งหนึ่ง กำหนดจิตว่า พุทธโธ ผมอยากถามว่าท่องแบบไหนที่ดีกว่ากันมันสับสน เดี๋ยวยุบหนอ พองหนอ กับ พุทธโธ ครับ

เมื่อวันมึนกับมันส์มาหลายรอบละ วันนี้เล่นต่อ เล็งแล้ว ท่องไว้ ยุบหนอ พองหนอ

เรียนถาม เพื่อนสมาชิกว่า ขณะที่เห็นอาการต้นพอง –กลางพอง – สุดพอง – พร้อมกับบริกรรมว่า “พองหนอ” ขณะเห็นอาการ ต้นยุบ – กลางยุบ –สุดยุบ – พร้อมกับบริกรรมว่

แบบแรกคือ กำหนดลมหายใจเข้า-ออกที่ปลายจมูก ภาวนาพุทโธ ผลคือ - มันสงบยากจังเลย และนั่งได้แปปเดียวก็ทนไม่ไหว พอเลิกนั่งแล้วรู้สึกหัวมันตื้อๆยังไงไม่ทราบครับ อีกแบบคือ กำหนดที่หน้าท้อง ภาวนายุบหนอ พองหนอ