เคยน้อยใจลูกน้องของตัวเองกันบ้างไหม

เคยไหมที่ลูกน้องนัดกันไปกินข้าว หรือเลี้ยงวันเกิด โดยที่ไม่ชวนหัวหน้าอย่างเราไปร่วมด้วยเลยและเราจะมารู้ทีหลังเสมอ ทั้งๆที่ในที่ทำงานก็ค่อนข้างราบรื่น ตัวเราเองก็เป็นคนมีเหตุผล ยุติธรรม ไม่ใช่คนดุและไม่เคยพูดจาไม่ดีหรือตะคอกใส่ลูกน้องเลย ค่อนข้างออกไปทางใจดีด้วยซ้ำ แต่รู้สึกเสียใจที่แม้ว่าเราจะดีอย่างไร ลูกน้องก็ไม่ได้ให้ความสำคัญ ทั้งๆที่เมื่อพวกเขามีเรื่องเดือดร้อนเราก็ช่วยไกล่เกลี่ยและให้คำปรึกษา แต่เหมือนไม่ได้ให้เกียรติกันเลย น่าจะบอกเป็นมารยาทเสียหน่อยเพราะทำงานร่วมกันอยู่ในแผนกเดียวกัน บางทีก็มีอารมณ์อยากจะลาออกเหมือนกัน มีใครเคยเจอแบบนี้หรือเหตุการณ์ใกล้เคียงกัน ก็แชร์มาได้เลย ขอกำลังใจด้วยนะคะ