AEC: โอกาสหรือภัยคุกคาม (Opportunity or Threat?) : จาก fabebook ของท่าน รมต. ชัชชาติ

กระทู้สนทนา

การเปิด AEC ในปี 2015 นั้น นับเป็นโอกาสที่สำคัญของไทย เพราะเรามีความได้เปรียบด้านภูมิศาสตร์ เป็นศูนย์กลางของกลุ่มประเทศอาเซียน มีแนวพื้นที่พัฒนาเศรษฐกิจ (Economic Corridor) สำคัญที่เชื่อมเพื่อนบ้านหลายเส้น เช่น

R1: แนวพื้นที่พัฒนาเศรษฐกิจตอนใต้ (Southern Economic Corridor) เชื่อม กรุงเทพ พนมเปญ โฮจิมินห์ ซิตี้ และ ท่าเรือวังเตา อนาคตสามารถเชื่อมต่อกับท่าเรือน้ำลึกทวายในเมียนมาร์ได้

R2: แนวพื้นที่พัฒนาเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก (East-West Economic Corridor) เชื่อม เมาะละแหม่ง ตาก สุโขทัย พิษณุโลก เพชรบูรณ์ ขอนแก่น กาฬสินธุ์ มุกดาหาร สะหวันนะเขต (สปป.ลาว) ลาวบาว (เวียดนาม) เมืองเว้ ท่าเรือดานัง หรือ ขึ้นทางเหนือผ่านฮานอย เข้าสู่มณฑลกว่างสี และ เมืองนานหนิงของจีน

R3: แนวพื้นที่พัฒนาเศรษฐกิจเหนือ-ใต้ (North-South Economic Corridor) เชื่อม คุนหมิง มณฑลยูนานของจีนตอนใต้ มีสองแนวคือแนว R3A ผ่าน สปป.ลาว ที่ห้วยทราย โดยเข้าไทยที่ สะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่สี่ ที่เชียงของ จ.เชียงราย (สะพานจะเปิดปลายปีนี้) และ แนว R3B ผ่านเมียนมาร์ที่ท่าขี้เหล็ก เข้าไทยที่แม่สาย จ.เชียงราย

การเปิด AEC หมายถึงการเคลื่อนย้ายอย่างอิสระของ สินค้า บริการ เงินทุน เงินลงทุน และ แรงงานมีฝีมือ ระหว่างประเทศในกลุ่มอาเซียน ความเป็นศูนย์กลางเป็นโอกาส (Opportunity) ที่เราจะเป็นฐานการผลิตกระจายสู่ภูมิภาค แต่ในขณะเดียวกัน AEC ก็อาจเป็นภัยคุกคาม (Threat) เพราะธุรกิจ อุตสาหกรรมต่างๆ ก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ในประเทศไทยก็ได้ อาจจะตั้งอยู่ในประเทศเพื่อนบ้านและส่งสินค้าเข้ามาในไทย หรือ ผ่านไทยไปยังประเทศอื่นได้ ถ้าเพื่อนบ้านเราเขามีความพร้อมกว่าเรา มีต้นทุนในการดำเนินการที่ถูกกว่าเราในส่วนของคมนาคม เราคงมองในด้านความพร้อมของโครงสร้างพื้นฐาน ต้นทุนโลจิสติกส์ และ ความสามารถในการเชื่อมโยง เป็นหัวใจสำคัญของการใช้โอกาส จากการเปิด AEC ครับ