สวัสดีค่ะ เราก็พึ่งจะเริ่มเล่นพันทิปไม่นาน ช่วงแรกๆก็อ่านกระทู้ห้องนู้น ห้องนี้ไปเรื่อย
ทั้งกระทู้ความสวยความงาม สุขภาพ และกระทู้ความรัก
วันนี้เราเลยมีโอกาสที่อยากจะใช้พื้นที่ตรงนี้เป็นที่ระบาย ความรู้สึกของเรา
ความรู้สึกที่มันอัดอั้น กดดันเราอยู่ตอนนี้
ขอใช้คำแทนตัวเราเองว่า เรา นะค่ะ พอดีไม่อยากเอ่ยชื่อ
งั้นเริ่มเรื่องกันเลยนะค่ะ
เราและแฟนคบกันมา 4ปีค่ะ เรารู้จักกันตอนเรียนมัธยมต้น จนถึงตอนนี้เราก็ยังเรียนมหาลัยเดียวกัน
รักของเราก็จะลุ่มๆดอนๆ มาตลอดแต่ไม่ถึงกับรุนแรง จะเป็นประมาณว่าเราขี้น้อยใจและ
เค้าก็อาใจไม่ค่อยเก่ง แต่เรื่องเล็กน้อยพวกนี้เทียบไม่ได้เลยกับเหตุการณ์ที่เราเจอวันนั้น
คือเมื่ออาทิตย์ที่แล้วขณะที่กำลังจะไปมหาลัย เราไปด้วยกัน เขาเป็นคนขับและเราเป็นคนนั่ง ขณะที่นั่งรถไปเรื่อยๆ
เราก็เล่นโทรศัพท์แฟนปกติ เพราะเราเป็นคนชอบถ่ายรูปพอถ่ายเสร็จเราก็เปิดดูรูปเราไปเรื่อยๆ
จนมาถึงรูปๆนึง ที่มันทำให้เราหน้าชา ตัวชา มือเราสั่น และเหมือนหัวใจของเรามันจะหยุดเต้น
ไม่ได้หยุดเต้นเพราะตกหลุมรักนะค่ะ แต่มันหยุดเต้นเพราะว่าเหมือนหัวใจเราแตกสลายไป
รูปๆ นั้นคือรูปที่แฟนเราและผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเฟสทามกัน และเป็นการแคปหน้าจอเอาไว้
มันมีอยู่ประมาณ 7-8 รูป และแต่ละรูปทั้งเค้าและเธอต่างก็มีสีหน้ายิ้มแย้ม บ่งบอกได้ถึงความสุข
และคำถามแรกที่อยู่ในหัวเราคือ มันตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
เราเลยหันไปถามแฟนที่กำลังขับรถอยู่ว่า นี่รูปอะไร ทำไมคุยกัน แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่
เราทำน้ำเสียงที่ไม่จริงจัง ไม่ตะคอก หรือโวยวายนะค่ะ น้ำเสียง ออกแนวเล่นสะด้วยซ้ำ เพราะเราไม่อยากทะเลาะ
เราทำเหมือนว่าเราไม่เจ็บ เราไม่อยากร้องไห้ แต่หน้าของเราคงบอกได้ว่าความเจ็บที่อยู่ในใจมันมากมายแค่ไหน
พอแฟนเราหันมา เขาก็ทำหน้าตกใจ และรีบดึงโทรศัพท์กลับไปทำทีว่าจะลบ แต่ไม่ได้ลบนะค่ะ
และบอกเราว่าจะดูทำไมเรายอมรับเลยว่าตอนนั้น เราทำอะไรไม่ถูก เราเงียบเราไม่พูดอะไรทั้งนั้น
จนมาถึงมหาลัย เราเรียนคนละคณะเลยต่างคนต่างแยกกันไปเรียน
ตอนที่นั่งเรียนอยู่ก็มีบ้างที่เค้าจะทักไลน์มา "แถ" เรื่องของเค้าและเธอ
ว่า ไม่ได้เป็นแบบที่เห็นนะ ยังรักเราอยู่ ขอโทษ นู่นนี่สารพัด แต่ตอนนั้นใจเรามันย่ำแย่เกินกว่าจะฟังอะไร
ระหว่างนั่งเรียนเราก็เอาแต่คิดเรื่องของเธอคนนั้น เราจำได้ว่าเธอ เป็นเพื่อนกับแฟนเราตอนมัธยม และแฟนเราก็เคยแอบชอบเธอ
แต่ตอนนั้น เธอไม่ยอมคบ แต่ตอนนี้ผ่านมาแล้ว4ปีกว่าเธอกำลังจะเข้ามาทำลายความรักของเรา
พอถึงตอนเย็น เราก็กลับด้วยกันแต่เราเงียบ ไม่พูดอะไร อาจมีบ้างที่นั่งน้ำตาไหล เค้าก็บอกว่าขอโทษ กับผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพื่อนกัน
(คำว่า แค่เพื่อนกันนี่มันเป็นคำแก้ตัวที่คลาสสิคจริงๆ)
เราเลยไม่ตอบอะไร จนถึงบ้าน เราก็บอกแต่ว่าขับรถดีๆ รีบกลับบ้าน และเราก็ลงจากรถและเดินเข้าบ้านไป
แต่เรื่องเหมือนจะจบแต่ขอบอกว่ามันพึ่งจะเริ่มค่ะ เพราะหลังจากนั้นเรารู้ความจริงอะไรอีกเยอะแยะ
มันมากจนไม่คิดว่าเราจะรับมันไหว เราขอจบเรื่องราวไว้ตรงนี้ก่อนนะค่ะ เพราะมีธุระต้องออกไปข้างนอกก่อน
เดี๋ยวเราจะกลับมา เล่ามหากาพย์ต่อค่ะ แหะๆ
*** เราไม่หวังว่าใครจะมาอ่านหรือคอมเมนต์อะไร เราแค่อยากจะลดความอึดอัดที่มันอยู่ในใจ
ขอบคุณมากค่ะ
หัวใจคนเรามันจะรับได้ขนาดไหน ?
ทั้งกระทู้ความสวยความงาม สุขภาพ และกระทู้ความรัก
วันนี้เราเลยมีโอกาสที่อยากจะใช้พื้นที่ตรงนี้เป็นที่ระบาย ความรู้สึกของเรา
ความรู้สึกที่มันอัดอั้น กดดันเราอยู่ตอนนี้
ขอใช้คำแทนตัวเราเองว่า เรา นะค่ะ พอดีไม่อยากเอ่ยชื่อ
งั้นเริ่มเรื่องกันเลยนะค่ะ
เราและแฟนคบกันมา 4ปีค่ะ เรารู้จักกันตอนเรียนมัธยมต้น จนถึงตอนนี้เราก็ยังเรียนมหาลัยเดียวกัน
รักของเราก็จะลุ่มๆดอนๆ มาตลอดแต่ไม่ถึงกับรุนแรง จะเป็นประมาณว่าเราขี้น้อยใจและ
เค้าก็อาใจไม่ค่อยเก่ง แต่เรื่องเล็กน้อยพวกนี้เทียบไม่ได้เลยกับเหตุการณ์ที่เราเจอวันนั้น
คือเมื่ออาทิตย์ที่แล้วขณะที่กำลังจะไปมหาลัย เราไปด้วยกัน เขาเป็นคนขับและเราเป็นคนนั่ง ขณะที่นั่งรถไปเรื่อยๆ
เราก็เล่นโทรศัพท์แฟนปกติ เพราะเราเป็นคนชอบถ่ายรูปพอถ่ายเสร็จเราก็เปิดดูรูปเราไปเรื่อยๆ
จนมาถึงรูปๆนึง ที่มันทำให้เราหน้าชา ตัวชา มือเราสั่น และเหมือนหัวใจของเรามันจะหยุดเต้น
ไม่ได้หยุดเต้นเพราะตกหลุมรักนะค่ะ แต่มันหยุดเต้นเพราะว่าเหมือนหัวใจเราแตกสลายไป
รูปๆ นั้นคือรูปที่แฟนเราและผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเฟสทามกัน และเป็นการแคปหน้าจอเอาไว้
มันมีอยู่ประมาณ 7-8 รูป และแต่ละรูปทั้งเค้าและเธอต่างก็มีสีหน้ายิ้มแย้ม บ่งบอกได้ถึงความสุข
และคำถามแรกที่อยู่ในหัวเราคือ มันตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
เราเลยหันไปถามแฟนที่กำลังขับรถอยู่ว่า นี่รูปอะไร ทำไมคุยกัน แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่
เราทำน้ำเสียงที่ไม่จริงจัง ไม่ตะคอก หรือโวยวายนะค่ะ น้ำเสียง ออกแนวเล่นสะด้วยซ้ำ เพราะเราไม่อยากทะเลาะ
เราทำเหมือนว่าเราไม่เจ็บ เราไม่อยากร้องไห้ แต่หน้าของเราคงบอกได้ว่าความเจ็บที่อยู่ในใจมันมากมายแค่ไหน
พอแฟนเราหันมา เขาก็ทำหน้าตกใจ และรีบดึงโทรศัพท์กลับไปทำทีว่าจะลบ แต่ไม่ได้ลบนะค่ะ
และบอกเราว่าจะดูทำไมเรายอมรับเลยว่าตอนนั้น เราทำอะไรไม่ถูก เราเงียบเราไม่พูดอะไรทั้งนั้น
จนมาถึงมหาลัย เราเรียนคนละคณะเลยต่างคนต่างแยกกันไปเรียน
ตอนที่นั่งเรียนอยู่ก็มีบ้างที่เค้าจะทักไลน์มา "แถ" เรื่องของเค้าและเธอ
ว่า ไม่ได้เป็นแบบที่เห็นนะ ยังรักเราอยู่ ขอโทษ นู่นนี่สารพัด แต่ตอนนั้นใจเรามันย่ำแย่เกินกว่าจะฟังอะไร
ระหว่างนั่งเรียนเราก็เอาแต่คิดเรื่องของเธอคนนั้น เราจำได้ว่าเธอ เป็นเพื่อนกับแฟนเราตอนมัธยม และแฟนเราก็เคยแอบชอบเธอ
แต่ตอนนั้น เธอไม่ยอมคบ แต่ตอนนี้ผ่านมาแล้ว4ปีกว่าเธอกำลังจะเข้ามาทำลายความรักของเรา
พอถึงตอนเย็น เราก็กลับด้วยกันแต่เราเงียบ ไม่พูดอะไร อาจมีบ้างที่นั่งน้ำตาไหล เค้าก็บอกว่าขอโทษ กับผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพื่อนกัน
(คำว่า แค่เพื่อนกันนี่มันเป็นคำแก้ตัวที่คลาสสิคจริงๆ)
เราเลยไม่ตอบอะไร จนถึงบ้าน เราก็บอกแต่ว่าขับรถดีๆ รีบกลับบ้าน และเราก็ลงจากรถและเดินเข้าบ้านไป
แต่เรื่องเหมือนจะจบแต่ขอบอกว่ามันพึ่งจะเริ่มค่ะ เพราะหลังจากนั้นเรารู้ความจริงอะไรอีกเยอะแยะ
มันมากจนไม่คิดว่าเราจะรับมันไหว เราขอจบเรื่องราวไว้ตรงนี้ก่อนนะค่ะ เพราะมีธุระต้องออกไปข้างนอกก่อน
เดี๋ยวเราจะกลับมา เล่ามหากาพย์ต่อค่ะ แหะๆ
*** เราไม่หวังว่าใครจะมาอ่านหรือคอมเมนต์อะไร เราแค่อยากจะลดความอึดอัดที่มันอยู่ในใจ
ขอบคุณมากค่ะ