ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ
เราและสามีนั่งกินข้าวกันอยู่
เรา: วันนี้กลับมืดนะ พาเพื่อนไปหาหมอ
สามี: รู้ได้ไงว่าไปหาหมอ โทรหาหรือไง
เรา: ทำไมต้องโทรหา ก็พาไปหาหมอมาครั้งก่อน
สามี: ถามว่ารู้ได้ไง โทรหาหรอ (ขึ้นเสียง)
เรา: ไม่ได้โทร คุยเฟส
สามี: เออก็บอกว่าว่าไม่ได้โทร คุยเฟส ทำไมต้องตอบกวนทีนด้วย ปัญญาอ่อน
หลังจากนั้นก็เถียงกันไปมา เขาลุกขึ้นเตะโต๊กินข้าวแตกกระจัดกระจาย พร้อมพูดว่า สรุปว่ากูผิดใช่ไหมที่ถาม
เรา: ต้องเก็บเศษอาหารเศษแก้วที่แตก
สามี: ยืนสงบอารมย์สักพัก เดินเข้ามาหาเราพร้อมพูดว่า เคลียให้จบ ทำให้กูไม่ได้กินข้าว ถ้าพรุ่งนี้กูทำข้อสอบไม่ได้เป็นเพราะ ชี้หน้าว่าเราท่าทางเหมือนอยากจะฆ่าเราให้ตาย
เรา: ขอโทษที่ตอบไปแบบนั้น (แต่ความรู้สึกไม่ได้รู้สึกผิดเลย ที่พูดออกไปเพราะกลัวมันทำร้าย) สรุปว่าเราผิดหรือ???? สามีเป็นคนโมโหร้ายเป็นข้อเสียที่เราเอือมละอามาก คิดอยากจะเลิกหลายครั้ง ติดอยู่ที่ลูก สักวันเราคงถูกมันฆ่าตายใช่ไหม??
แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง
เราและสามีนั่งกินข้าวกันอยู่
เรา: วันนี้กลับมืดนะ พาเพื่อนไปหาหมอ
สามี: รู้ได้ไงว่าไปหาหมอ โทรหาหรือไง
เรา: ทำไมต้องโทรหา ก็พาไปหาหมอมาครั้งก่อน
สามี: ถามว่ารู้ได้ไง โทรหาหรอ (ขึ้นเสียง)
เรา: ไม่ได้โทร คุยเฟส
สามี: เออก็บอกว่าว่าไม่ได้โทร คุยเฟส ทำไมต้องตอบกวนทีนด้วย ปัญญาอ่อน
หลังจากนั้นก็เถียงกันไปมา เขาลุกขึ้นเตะโต๊กินข้าวแตกกระจัดกระจาย พร้อมพูดว่า สรุปว่ากูผิดใช่ไหมที่ถาม
เรา: ต้องเก็บเศษอาหารเศษแก้วที่แตก
สามี: ยืนสงบอารมย์สักพัก เดินเข้ามาหาเราพร้อมพูดว่า เคลียให้จบ ทำให้กูไม่ได้กินข้าว ถ้าพรุ่งนี้กูทำข้อสอบไม่ได้เป็นเพราะ ชี้หน้าว่าเราท่าทางเหมือนอยากจะฆ่าเราให้ตาย
เรา: ขอโทษที่ตอบไปแบบนั้น (แต่ความรู้สึกไม่ได้รู้สึกผิดเลย ที่พูดออกไปเพราะกลัวมันทำร้าย) สรุปว่าเราผิดหรือ???? สามีเป็นคนโมโหร้ายเป็นข้อเสียที่เราเอือมละอามาก คิดอยากจะเลิกหลายครั้ง ติดอยู่ที่ลูก สักวันเราคงถูกมันฆ่าตายใช่ไหม??