มีเรื่องสงสัย 6 ข้อกับการอพยพ ผดส. ออกจากเครื่องบิน (อย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ)

ผมในฐานะลูกเรือขออนุญาตตอบอีกความเห็นหนึ่งนะครับ
1.ใบเล็กๆ อยู่ที่ตัวอยู่แล้วก็เอามาลงมาด้วยได้ครับ ที่ไม่ควรนำใบอื่นลงมาด้วยเพราะคุณต้องใช้ทั้งสองมือในการช่วยชีวิตตัวเองอย่างเต็มที่
2.ไม่มีเรียงลำดับว่าคนไหนสำคัญก่อนหรือหลัง สำคัญที่ออกมาให้หมดทุกคนโดยใช้เวลาน้อยที่สุด แต่คนที่จะนั่งประตูฉุกเฉินจะต้องเข้าใจด้วยว่าตัวเองอาจจะต้องเป็นคนเปิดประตู (ในกรณีลูกเรือหมดสติ) และควรจะต้องลงไปช่วยคนที่จะลงตามมาด้วย เพราะฉะนั้นจะมีบุคคลบางจำพวกที่ห้ามนั่งประตูฉุกเฉินครับ (คนที่นั่งตรงนี้ก็อย่าเอาของมาวางเกะกะประตูเลยครับ คุณมีส่วนร่วมรับผิดชอบคนอีกร่วมร้อยชีวิต)
3.สไลด์ออกแบบมาให้มีตัวเบรคด้านล่าง พอคนลื่นลงมาแล้วจะหยุดและติดแหง็ก จะต้องให้คนที่ลงไปก่อน เช่น คนที่นั่งติดประตูฉุกเฉิน หรือลูกเรือที่ลงไปก่อน เป็นผู้ช่วยดึงออกมาให้เร็วที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้คนถัดไปลื่นลงมากระแทกหลัง แต่ในความเป็นจริง ทุกการอพยพจะไม่สามารถลุกขึ้นทันได้ทุกคนเนื่องด้วยสภาพร่างกายที่แตกต่างกัน แต่ถ้าไม่มีตัวเบรค ผู้โดยสารที่ลื่นลงมาจะลอย Airborne ออกไปซึ่งอันตรายกว่าครับ
4.ส้นสูงต้องถอดเพราะจะจิ้มสไลด์แตก เพราะฉะนั้นควรแก้ปัญหาด้วยการไม่สวมรองเท้าส้นสูงขึ้นเครื่องบิน จะได้ไม่เป็นภาระของคนอื่น ไม่ทำให้ชีวิตผู้อื่นตกอยู่ในความเสี่ยงจากสไลด์เสียหาย และไม่เมื่อยด้วย
5.ตามตัวหนังสือ หลักการที่ปลอดภัยที่สุดคือไปให้ห่างจากตัวเครื่อง 200 เมตรในทิศทางเหนือลมครับ แต่เวลาจริงไปทางไหนก็ได้ครับให้ตัวคุณเองรอด พอรอดแล้วช่วยดูแลคนอื่นๆ ด้วยจะดีมากครับ อาจจะช่วยรวมกลุ่มเพื่อเวลาลูกเรือเรียกจะได้มารวมตัวกันง่ายขึ้น
6.ชุดของการบินไทยออกแบบมาให้เคลื่อนไหวในกรณีฉุกเฉินได้ครับ การออกแบบคำนึงถึงเรื่องอื่นด้วย เช่น เนื้อผ้าไม่ติดไฟ ผ้าพันคอเอาไว้ปฐมพยาบาล เสื้อคลุมเอาไว้กันหนาว เข็มขัดไว้เป็นเึครื่องมือขึงสไลด์กับอุปกรณ์ฉุกเฉินอื่นได้ ตรงนี้เราได้รับการฝึกมาแล้วครับ อีกประการหนึ่งคือเวลาแอร์อยู่บนเครื่องตั้งแต่ขึ้นเครื่องจนลงจากเครื่องจะมีรองเท้าส้นเตี้ยอีกคู่ใช้ตลอดเวลาดังกล่าวเพื่อการนี้แหละครับ บางคนอาจจะใช้แบบไม่มีส้นเลยด้วยเพื่อความปลอดภัยสูงสุด แล้วพอลงมาเดินในสนามบินก็เปลี่ยนเป็นส้นสูงเพื่อเสริมบุคลิกครับ ขึ้นเครื่องบินครั้งหน้าลองสังเกตดู