เรื่องในซีรียส์เดียวกัน บ่มไวน์ใส่รัก
http://pantip.com/topic/30777946
บทก่อนหน้า
บทที่ ๑
http://pantip.com/topic/30935459
บทที่ ๒
http://pantip.com/topic/30940219
บทที่ ๓
http://pantip.com/topic/30942490
บทที่ ๔
http://pantip.com/topic/30944733
บทที่ ๕
http://pantip.com/topic/30948641
บทที่ ๖
http://pantip.com/topic/30951508
“ขอโทษด้วยนะลิซ่า แต่ผมต้องขอให้คุณกลับก่อน” มาร์โคกล่าวกับคนที่ยังนอนหอบอยู่บนเตียงใหญ่หลังจากที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นบทรักรุนแรงกับเขาไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ในขณะที่ตัวเขาเองหยิบเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาสวม ลิซ่ามองเขาด้วยสายตามีคำถาม ปกติหากเธอมาหาเขาก็จะค้างกับเขาตลอดนี่นา แต่ทำไมคราวนี้เขาถึงขอให้เธอกลับก่อน ทั้งๆที่เพิ่งจะมาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนด้วยซ้ำ
“ทำไมล่ะคะ”
“ผมต้องกลับไปคอร์เนลลี่” ชายหนุ่มตอบโดยไม่อธิบายอะไรอีก ลิซ่าลุกขึ้นแต่งตัวอย่างว่าง่าย และก่อนที่จะเดินออกจากประตูไป ก็หันหน้ามาถามคนที่กำลังนั่งสวมถุงเท้าอยู่ปลายเตียง
“เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่คะ ฉันยังไม่หายคิดถึงคุณเลย” คู่นอนคนสวยของมาร์โครู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป มาร์โคดูแตกต่างจากที่เคยเป็น ปกติแล้วเมื่อเธอและเขาได้พบกันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาจะแสดงออกถึงความสเน่หาที่มีต่อเธอ ตักตวงเอากับร่างกายของเธอราวกับไม่รู้จักอิ่มเอม แม้เขาจะไม่ต้องการมีความสัมพันธ์จริงจัง แต่เขาก็ไม่มีใครนอกจากเธอ และทุกสัมผัสจากเขา ก็บอกเธอว่า ร่างกายของเธอมีความหมายกับเขาเพียงใด หากแต่คราวนี้สัมผัสของเขาดูเปลี่ยนไป หลังจากหนึ่งเดือนที่ไม่ได้เจอกัน เธอควรจะรู้สึกถึงความโหยหาและความต้องการที่แทบจะท่วมท้นของเขา หากแต่ที่เธอได้รับกลับเป็นบทรักที่รุนแรงอย่างที่เขาและเธอชอบ หากแต่เหมือนกับเป็นการกระทำไปตามความต้องการของร่างกายเท่านั้น เหมือนเขาทำไปตามที่ควรจะทำเพราะไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเท่านั้น สิ่งที่ขาดหายไปคือความสเน่หาที่เขาเคยมีให้ ร่างกายเธอที่เคยทำให้เขาลุ่มหลงและใช้เวลาแทบจะทั้งวันบนเตียงนอนใหญ่กับเธอไม่สามารถทำอย่างนั้นได้อีกในคราวนี้
ทำไม..
มาร์โคมีใครที่ควีนส์แลนด์อย่างนั้นหรือ แม้เขากับเธอจะไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางการ แม้เขาจะย้ำเสมอว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอเป็นเพียงการตอบสนองความต้องการทางร่างกายของกันและกันเท่านั้น เขาและเธอไม่ได้เป็นคู่รัก ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆนอกจากเรื่องบนเตียง หากแต่เขาก็ไม่มีใครนอกจากเธอ เธอคิดว่าเขาคงจะเป็นเหมือนผู้ชายบางคนที่กลัวความสัมพันธ์ จนไม่กล้ายอมรับว่ากำลังมีความสัมพันธ์ที่จริงจังอยู่ หากแต่สิ่งที่เขาแสดงออก ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนที่เป็นคนรักกันเลย หญิงสาวเชื่อว่าวันหนึ่ง เมื่อเขาตระหนักว่าเขารักเธอ เมื่อนั้นเธอและเขาก็คงจะได้มีความสัมพันธ์แบบคู่รักธรรมดาทั่วไป เธอจึงไม่ให้ความสำคัญกับสถานะระหว่างเขาและเธอมากนัก ตราบใดที่เขายังอยู่กับเธอ ต้องการเธอ และมีเธอเพียงคนเดียวอย่างที่เขาทำมาเนิ่นนาน
หากแต่หลังจากหนึ่งเดือนที่เขาไปอยู่ควีนส์แลนด์เขาก็เปลี่ยนไป เขายังมีความต้องการ เรื่องนั้นเธอไม่สงสัยอยู่แล้ว เห็นได้จากเขาทำให้เธอแทบคลั่งในขณะที่ร่วมรักกับเธอ แต่เธอรู้สึกได้ว่าเขาเปลี่ยนไป สัมผัสของเขาที่ปราศจากความลุ่มหลงในร่างกายของเธอบอกเธอว่าเขาไม่เหมือนเดิม เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร และถ้าหากว่าเป็นเพราะใครบางคนที่ควีนส์แลนด์ บางที.. บางทีเธออาจจะต้องลองเดินทางไปฝั่งตะวันออกบ้างแล้วกระมัง ไร่นั่นชื่ออะไรนะ.. ดาร์ลิง ดาวน์ส.. ไร่องุ่น ดาร์ลิง ดาวน์ส ซึ่งคงไม่ยากนักที่จะตามหา
“แล้วผมจะโทรหา” มาร์โคเดินมาส่งหญิงสาวที่หน้าประตู เขากล่าวก่อนจะดึงเธอเข้าไปจูบอย่างไร้อารมณ์ และเปิดประตูให้หญิงสาวตรงหน้า คู่นอนของเขาก้าวออกไปตรงช่องประตู ก่อนจะหันกลับมาโบกมือให้ชายหนุ่ม เขาโบกมือตอบและปิดประตู เป็นการส่งเธอแต่เพียงเท่านั้น
มาร์โคเดินกลับมาทรุดตัวลงบนเตียงก่อนจะถอนหายใจยืดยาว นี่เขาเป็นอะไรไป เซ็กส์ร้อนแรงกับลิซ่าที่เคยทำให้เขารู้สึกพอใจ ทั้งร่างกายที่ได้ปลดปล่อยความต้องการตามธรรมชาติ และความพึงพอใจกับรสสวาทที่ลิซ่าปรนเปรอให้เขา บัดนี้กลับไม่สามารถตอบสนองความพอใจให้เขาได้ เขาตัวเบาที่ได้ปลดปล่อยหากแต่ภายในใจกลับหนักอึ้ง เขาเคยคิดว่าเขามีความสุขดีกับชีวิตแบบนี้ มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงสวยเฉพาะทางร่างกายแบบนี้ เขามีความสุขดี แล้วตอนนี้เขาเป็นอะไรไป ร่างกายเขาสมปรารถนา หากแต่หัวใจเขากลับต้องการบางสิ่งบางอย่าง บางอย่างที่แตกต่างไปจากที่เคย บางอย่างที่เขาไม่รู้ว่าคืออะไร ฉับพลันดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของใครบางคนก็ปรากฏขึ้นในหัว มาร์โคหลับตาพลางส่ายหัวอย่างจะพยายามกำจัดหน่วยตาคู่นั้นที่ดูเหมือนจะตามเขามาถึงที่นี่ ซึ่งไม่ว่าเขาจะส่ายหัวแรงแค่ไหน ก็ดูเหมือนจะกำจัดนัยน์ตาสีน้ำทะเลคู่นั้นไม่ได้เสียที
“อ้าว มาร์โค มาเมื่อไหร่จ๊ะ” บาร์บาร่า แม่บ้านประจำคอร์เนลลี่เอสเตทเอ่ยถามเมื่อเห็นมาร์โคเดินเข้าไปในบ้านที่เคยอาศัยอยู่ด้วยกัน ก่อนที่เขาจะถูกส่งไปทำงานที่ควีนส์แลนด์ มาร์โคเดินเข้าไปกอดและหอมแก้มหญิงสูงวัยพลางตอบ
“มาได้สามวันแล้วครับบาร์บ ผมค้างบ้านพ่อกับแม่ แต่คืนนี้จะค้างที่นี่”
“ไปบ้านใหญ่หรือยังล่ะจ๊ะ”
“ยังเลยครับ ผมมาหาบาร์บก่อน คิดถึงจะตาย” ชายหนุ่มว่าอย่างประจบประแจง ทำให้แม่บ้านที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กอดหยิกให้คนปากหวานไม่ได้
“รู้จักพูดให้คนแก่เคลิ้มนะจ๊ะ”
“พูดจริงต่างหาก คิดถึงบาร์บมาก โดยเฉพาะอาหารฝีมือบาร์บ” ว่าพลางหลิ่วตาให้ ก่อนที่ความคิดจะกระหวัดไปถึงคนที่ทำอาหารเย็นให้กับเขาที่นู่น ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปไหนเลยจริงๆ
“เป็นอะไรจ๊ะ ถอนหายใจยืดยาวเชียว” บาร์บถาม และจ้องมองผู้จัดการไร่หนุ่มอย่างพิจารณา ไม่ใช่จะเห็นมาร์โคถอนหายใจบ่อยๆหรอกนะ
“เปล่า ก็ดีใจที่ได้กลับมากินข้าวเย็นฝีมือบาร์บไงครับ”
“แล้วนี่จะอยู่นานแค่ไหน” แม่บ้านถาม ชายหนุ่มนิ่งคิดสักครู่ ในตอนที่ราฟาเอลบอกว่าเขากับภรรยาจะไปซันไชน์โคสท์และอยู่ที่นั่นสักพัก มาร์โคได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่ต้องการ จะอยู่จนคุณราฟกลับมาก็ได้ ซึ่งตอนแรกเขาก็ตั้งใจไว้อย่างนั้น แต่หลังจากเวลาผ่านมาแค่สามวัน เขาก็อยากกลับไปที่ไร่ที่ซันไชน์โคสท์เสียแล้ว เขาอยากเห็นการเจริญเติบโตขององุ่นที่เขาลงไว้ก่อนที่จะกลับมาที่นี่น่ะ ชายหนุ่มให้เหตุผลกับตนเอง ก่อนจะตอบคำถามของคุณแม่บ้าน
“สักสามสี่วันครับ”
“อ้าว มาไวไปไวจัง”
“ผมคิดถึงองุ่นน่ะครับ” ตอบแล้วก็อดหลบตาหญิงสูงวัยไม่ได้ จนบาร์บาร่าถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่มรุ่นลูกตรงหน้า เธอเห็นมาร์โคมาตั้งแต่อายุไม่กี่ขวบ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติไปจากเดิม หากแต่เธอก็ไม่ถามให้เขาอึดอัด และเพราะแบบนี้นี่เอง บาร์บาร่าจึงเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้จักชีวิตอีกภาคของมาร์โค เธอจะทำไม่รู้ไม่ชี้เสมอเมื่อเขาหายไปจากบ้านในช่วงสุดสัปดาห์
“ขอบคุณนะครับ ผมรักบาร์บจัง” ชายหนุ่มว่า บาร์บาร่าส่งยิ้มละมุนให้ชายหนุ่ม ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“หากมีอะไร คุยกับป้าได้ตลอดนะมาร์โค”
“ครับ” ตอบสั้นๆ ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป โดยมีแม่บ้านสูงวัยเดิมตามเข้าไปด้วย
“วิทตอเรียอยู่หรือเปล่าครับ” ถามเมื่อนึกได้
“ไปอังกฤษ” หญิงแม่บ้านตอบสั้นๆก่อนจะกลอกตา อันเป็นที่เข้าใจกันว่า ลูกสาวคนเดียวของคอร์เนลลี่ไปชอปปิ้งที่ต่างประเทศอีกแล้ว
“ประจำ” มาร์โคตอบก่อนจะส่ายหัว หากแต่ก็ยิ้มน้อยๆ สายตาฉายแววรักใคร่ซึ่งเขามีไว้สำหรับน้องสาวตัวร้ายของราฟาเอลคนเดียวเท่านั้น
อุ่นไอรัก บทที่ ๗
บทก่อนหน้า
บทที่ ๑ http://pantip.com/topic/30935459
บทที่ ๒ http://pantip.com/topic/30940219
บทที่ ๓ http://pantip.com/topic/30942490
บทที่ ๔ http://pantip.com/topic/30944733
บทที่ ๕ http://pantip.com/topic/30948641
บทที่ ๖ http://pantip.com/topic/30951508
“ขอโทษด้วยนะลิซ่า แต่ผมต้องขอให้คุณกลับก่อน” มาร์โคกล่าวกับคนที่ยังนอนหอบอยู่บนเตียงใหญ่หลังจากที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นบทรักรุนแรงกับเขาไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ในขณะที่ตัวเขาเองหยิบเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาสวม ลิซ่ามองเขาด้วยสายตามีคำถาม ปกติหากเธอมาหาเขาก็จะค้างกับเขาตลอดนี่นา แต่ทำไมคราวนี้เขาถึงขอให้เธอกลับก่อน ทั้งๆที่เพิ่งจะมาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนด้วยซ้ำ
“ทำไมล่ะคะ”
“ผมต้องกลับไปคอร์เนลลี่” ชายหนุ่มตอบโดยไม่อธิบายอะไรอีก ลิซ่าลุกขึ้นแต่งตัวอย่างว่าง่าย และก่อนที่จะเดินออกจากประตูไป ก็หันหน้ามาถามคนที่กำลังนั่งสวมถุงเท้าอยู่ปลายเตียง
“เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่คะ ฉันยังไม่หายคิดถึงคุณเลย” คู่นอนคนสวยของมาร์โครู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป มาร์โคดูแตกต่างจากที่เคยเป็น ปกติแล้วเมื่อเธอและเขาได้พบกันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาจะแสดงออกถึงความสเน่หาที่มีต่อเธอ ตักตวงเอากับร่างกายของเธอราวกับไม่รู้จักอิ่มเอม แม้เขาจะไม่ต้องการมีความสัมพันธ์จริงจัง แต่เขาก็ไม่มีใครนอกจากเธอ และทุกสัมผัสจากเขา ก็บอกเธอว่า ร่างกายของเธอมีความหมายกับเขาเพียงใด หากแต่คราวนี้สัมผัสของเขาดูเปลี่ยนไป หลังจากหนึ่งเดือนที่ไม่ได้เจอกัน เธอควรจะรู้สึกถึงความโหยหาและความต้องการที่แทบจะท่วมท้นของเขา หากแต่ที่เธอได้รับกลับเป็นบทรักที่รุนแรงอย่างที่เขาและเธอชอบ หากแต่เหมือนกับเป็นการกระทำไปตามความต้องการของร่างกายเท่านั้น เหมือนเขาทำไปตามที่ควรจะทำเพราะไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเท่านั้น สิ่งที่ขาดหายไปคือความสเน่หาที่เขาเคยมีให้ ร่างกายเธอที่เคยทำให้เขาลุ่มหลงและใช้เวลาแทบจะทั้งวันบนเตียงนอนใหญ่กับเธอไม่สามารถทำอย่างนั้นได้อีกในคราวนี้
ทำไม..
มาร์โคมีใครที่ควีนส์แลนด์อย่างนั้นหรือ แม้เขากับเธอจะไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางการ แม้เขาจะย้ำเสมอว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอเป็นเพียงการตอบสนองความต้องการทางร่างกายของกันและกันเท่านั้น เขาและเธอไม่ได้เป็นคู่รัก ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆนอกจากเรื่องบนเตียง หากแต่เขาก็ไม่มีใครนอกจากเธอ เธอคิดว่าเขาคงจะเป็นเหมือนผู้ชายบางคนที่กลัวความสัมพันธ์ จนไม่กล้ายอมรับว่ากำลังมีความสัมพันธ์ที่จริงจังอยู่ หากแต่สิ่งที่เขาแสดงออก ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนที่เป็นคนรักกันเลย หญิงสาวเชื่อว่าวันหนึ่ง เมื่อเขาตระหนักว่าเขารักเธอ เมื่อนั้นเธอและเขาก็คงจะได้มีความสัมพันธ์แบบคู่รักธรรมดาทั่วไป เธอจึงไม่ให้ความสำคัญกับสถานะระหว่างเขาและเธอมากนัก ตราบใดที่เขายังอยู่กับเธอ ต้องการเธอ และมีเธอเพียงคนเดียวอย่างที่เขาทำมาเนิ่นนาน
หากแต่หลังจากหนึ่งเดือนที่เขาไปอยู่ควีนส์แลนด์เขาก็เปลี่ยนไป เขายังมีความต้องการ เรื่องนั้นเธอไม่สงสัยอยู่แล้ว เห็นได้จากเขาทำให้เธอแทบคลั่งในขณะที่ร่วมรักกับเธอ แต่เธอรู้สึกได้ว่าเขาเปลี่ยนไป สัมผัสของเขาที่ปราศจากความลุ่มหลงในร่างกายของเธอบอกเธอว่าเขาไม่เหมือนเดิม เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร และถ้าหากว่าเป็นเพราะใครบางคนที่ควีนส์แลนด์ บางที.. บางทีเธออาจจะต้องลองเดินทางไปฝั่งตะวันออกบ้างแล้วกระมัง ไร่นั่นชื่ออะไรนะ.. ดาร์ลิง ดาวน์ส.. ไร่องุ่น ดาร์ลิง ดาวน์ส ซึ่งคงไม่ยากนักที่จะตามหา
“แล้วผมจะโทรหา” มาร์โคเดินมาส่งหญิงสาวที่หน้าประตู เขากล่าวก่อนจะดึงเธอเข้าไปจูบอย่างไร้อารมณ์ และเปิดประตูให้หญิงสาวตรงหน้า คู่นอนของเขาก้าวออกไปตรงช่องประตู ก่อนจะหันกลับมาโบกมือให้ชายหนุ่ม เขาโบกมือตอบและปิดประตู เป็นการส่งเธอแต่เพียงเท่านั้น
มาร์โคเดินกลับมาทรุดตัวลงบนเตียงก่อนจะถอนหายใจยืดยาว นี่เขาเป็นอะไรไป เซ็กส์ร้อนแรงกับลิซ่าที่เคยทำให้เขารู้สึกพอใจ ทั้งร่างกายที่ได้ปลดปล่อยความต้องการตามธรรมชาติ และความพึงพอใจกับรสสวาทที่ลิซ่าปรนเปรอให้เขา บัดนี้กลับไม่สามารถตอบสนองความพอใจให้เขาได้ เขาตัวเบาที่ได้ปลดปล่อยหากแต่ภายในใจกลับหนักอึ้ง เขาเคยคิดว่าเขามีความสุขดีกับชีวิตแบบนี้ มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงสวยเฉพาะทางร่างกายแบบนี้ เขามีความสุขดี แล้วตอนนี้เขาเป็นอะไรไป ร่างกายเขาสมปรารถนา หากแต่หัวใจเขากลับต้องการบางสิ่งบางอย่าง บางอย่างที่แตกต่างไปจากที่เคย บางอย่างที่เขาไม่รู้ว่าคืออะไร ฉับพลันดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของใครบางคนก็ปรากฏขึ้นในหัว มาร์โคหลับตาพลางส่ายหัวอย่างจะพยายามกำจัดหน่วยตาคู่นั้นที่ดูเหมือนจะตามเขามาถึงที่นี่ ซึ่งไม่ว่าเขาจะส่ายหัวแรงแค่ไหน ก็ดูเหมือนจะกำจัดนัยน์ตาสีน้ำทะเลคู่นั้นไม่ได้เสียที
“อ้าว มาร์โค มาเมื่อไหร่จ๊ะ” บาร์บาร่า แม่บ้านประจำคอร์เนลลี่เอสเตทเอ่ยถามเมื่อเห็นมาร์โคเดินเข้าไปในบ้านที่เคยอาศัยอยู่ด้วยกัน ก่อนที่เขาจะถูกส่งไปทำงานที่ควีนส์แลนด์ มาร์โคเดินเข้าไปกอดและหอมแก้มหญิงสูงวัยพลางตอบ
“มาได้สามวันแล้วครับบาร์บ ผมค้างบ้านพ่อกับแม่ แต่คืนนี้จะค้างที่นี่”
“ไปบ้านใหญ่หรือยังล่ะจ๊ะ”
“ยังเลยครับ ผมมาหาบาร์บก่อน คิดถึงจะตาย” ชายหนุ่มว่าอย่างประจบประแจง ทำให้แม่บ้านที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กอดหยิกให้คนปากหวานไม่ได้
“รู้จักพูดให้คนแก่เคลิ้มนะจ๊ะ”
“พูดจริงต่างหาก คิดถึงบาร์บมาก โดยเฉพาะอาหารฝีมือบาร์บ” ว่าพลางหลิ่วตาให้ ก่อนที่ความคิดจะกระหวัดไปถึงคนที่ทำอาหารเย็นให้กับเขาที่นู่น ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปไหนเลยจริงๆ
“เป็นอะไรจ๊ะ ถอนหายใจยืดยาวเชียว” บาร์บถาม และจ้องมองผู้จัดการไร่หนุ่มอย่างพิจารณา ไม่ใช่จะเห็นมาร์โคถอนหายใจบ่อยๆหรอกนะ
“เปล่า ก็ดีใจที่ได้กลับมากินข้าวเย็นฝีมือบาร์บไงครับ”
“แล้วนี่จะอยู่นานแค่ไหน” แม่บ้านถาม ชายหนุ่มนิ่งคิดสักครู่ ในตอนที่ราฟาเอลบอกว่าเขากับภรรยาจะไปซันไชน์โคสท์และอยู่ที่นั่นสักพัก มาร์โคได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่ต้องการ จะอยู่จนคุณราฟกลับมาก็ได้ ซึ่งตอนแรกเขาก็ตั้งใจไว้อย่างนั้น แต่หลังจากเวลาผ่านมาแค่สามวัน เขาก็อยากกลับไปที่ไร่ที่ซันไชน์โคสท์เสียแล้ว เขาอยากเห็นการเจริญเติบโตขององุ่นที่เขาลงไว้ก่อนที่จะกลับมาที่นี่น่ะ ชายหนุ่มให้เหตุผลกับตนเอง ก่อนจะตอบคำถามของคุณแม่บ้าน
“สักสามสี่วันครับ”
“อ้าว มาไวไปไวจัง”
“ผมคิดถึงองุ่นน่ะครับ” ตอบแล้วก็อดหลบตาหญิงสูงวัยไม่ได้ จนบาร์บาร่าถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่มรุ่นลูกตรงหน้า เธอเห็นมาร์โคมาตั้งแต่อายุไม่กี่ขวบ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติไปจากเดิม หากแต่เธอก็ไม่ถามให้เขาอึดอัด และเพราะแบบนี้นี่เอง บาร์บาร่าจึงเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้จักชีวิตอีกภาคของมาร์โค เธอจะทำไม่รู้ไม่ชี้เสมอเมื่อเขาหายไปจากบ้านในช่วงสุดสัปดาห์
“ขอบคุณนะครับ ผมรักบาร์บจัง” ชายหนุ่มว่า บาร์บาร่าส่งยิ้มละมุนให้ชายหนุ่ม ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“หากมีอะไร คุยกับป้าได้ตลอดนะมาร์โค”
“ครับ” ตอบสั้นๆ ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป โดยมีแม่บ้านสูงวัยเดิมตามเข้าไปด้วย
“วิทตอเรียอยู่หรือเปล่าครับ” ถามเมื่อนึกได้
“ไปอังกฤษ” หญิงแม่บ้านตอบสั้นๆก่อนจะกลอกตา อันเป็นที่เข้าใจกันว่า ลูกสาวคนเดียวของคอร์เนลลี่ไปชอปปิ้งที่ต่างประเทศอีกแล้ว
“ประจำ” มาร์โคตอบก่อนจะส่ายหัว หากแต่ก็ยิ้มน้อยๆ สายตาฉายแววรักใคร่ซึ่งเขามีไว้สำหรับน้องสาวตัวร้ายของราฟาเอลคนเดียวเท่านั้น