วันนี้ตอนค่ำๆ มีคนแปลกหน้าขับมอเตอร์ไซด์เข้ามาจอดที่หน้าร้านฉัน
แล้วเดินเข้ามาในร้าน...
แล้วถามฉันว่า รู้จักพี่โก้มั้ย พร้อมๆกับชี้ไปที่รถ>>>>>เนี่ยเจ้าของรถคันนี้
ฉันกำลังปรุงอาหารให้ลูกค้าท่านอื่นๆอยู่ ก็มอง งงๆ
แล้วถามเค้าว่า โก้ไหนหรอ
คนแปลกหน้า ตอบว่า พี่โก้ ที่อยู่โรงจักรอ่ะ
ฉันเลยถึงบางอ้อ เพราะ...ฉันรู้จักเค้าดีค่ะเมื่อหลายปีก่อน พี่โก้ของนายคนแปลกหน้า(ปกติฉันเรียก บ่าโก้)
เคยติดค้างค่าอาหารฉันไว้ รวมๆแล้วก็ครึ่งพันแล้วก็หายไปจากร้านฉันเลย
แล้ววันนี้ส่งลิ่วล้อมาแทน เหอะ เหอะ
ฉันตอบว่า รู้จัก
แล้วถามต่อว่า ทำไมหรอ...
คนแปลกหน้า ...พี่โก้เค้านั่งกินเบียร์อยู่ตรงโน้นเค้าบอกว่าให้มาร้านที่อยู่ท้ายสุด
เค้าให้มาเอากับแกล้ม เดี๋ยวเค้ามาจ่าย...(วันเดีอนปี ชั้นไม่เคยเห็นหน้าแก อยู่ๆจะเอาชื่อบ่าโก้มาอ้าง)
ฉันเลยตอบคนแปลกหน้าไปว่า ให้พี่โก้มาเอาเอง...
คนแปลกหน้าเมื่อได้ยินดังนั้น เค้าขี่มอไซด์ หายเงียบไปเลยค่ะ
ฉันพูดแรงไปมั้ยคะ ...
พักนี้ได้ยินข่าวที่รุนแรงเกี่ยวกับพ่อค้า แม่ค้าทะเลาะวิวาทกับลูกค้าบางรายถึงกับฆ่าแกงกัน
บอกตรงๆกลัวเหมือนกันค่ะ แล้วปัญหาแบบนี้มันใกล้ตัวคนค้าคนขายมากๆเพราะต้องเจอลูกค้าทุกวัน
นึกเสียวๆอยู่เหมือนกันค่ะ
อีกเรื่องที่เจอ ทำให้ฉันต้องเก็บมาคิด...
ลูกค้าวัยรุ่น เดินเข้ามาสั่งอาหาร
ในขณะที่มือฉันก็เป็นระวิง กำลังทำให้ลูกค้าท่านอื่น ที่เค้ามาก่อนลูกค้าวัยรุ่น
(อาหารตามสั่ง มันต้องทำทีละอย่างค่ะ แล้วทำคนเดียว(จ้างคนช่วยก็ไม่คุ้มค่ะเพราะมันจะยุ่งอยู่ช่วงเวลาเดียว)
จึงทำให้ช้าบ้าง ลูกค้าต้องเข้าใจแม่ค้าบ้างนะคะ
ลูกค้าวัยรุ่นสั่งเสร็จเอามือกดท้องแล้วบอกว่า ป้าเร็วๆหน่อยนะ หิว...
ฉันบอก ต้องรอคิวค่ะ(มีคนรออยู่ 3-4 คน)
พูดไปแล้วฉันก็เก็บเอามาคิดว่า ฉันไม่ควรพูดต่อเลย
ฉันน่าจะพูดว่า ค่า....คำเดียว แล้วก็นิ่งไว้
ฉันรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ พอถึงคิวที่เธอสั่งฉันจึงเพิ่มหมูแถมให้เพื่อเป็นการขอโทษ...
ต่อไปฉันคงต้องนิ่งให้มากกว่านี้...
การที่ฉันมาอยู่ตรงนี้ มาเป้นแม่ค้า มันทำให้ฉัน คิดได้ และ ได้คิด
ทำให้ฉันเป็นคนมีน้ำอดน้ำทนและนำมาประยุกต์ใช้กับคนใกล้ตัว...
แต่ก่อนฉันเป้นแม่บ้านอย่างเดียว
สามีให้เงินทีเป้นหมื่นฉันไม่รู้สึกอะไร แล้วถามเค้าว่า ทำไมให้แค่นี้
ยกมือสวัสดี ขอบคุณ แค่นั้น จบ...
แต่พอมาเป็นแม่ค้า ลูกค้า เดินเข้ามาสั่งข้าวฉัน จานละ 30 บาทฉันโค้งหัวขอบคุณลูกค้า ตัวแทบจะงอเป็นกุ้ง...
(บางทีเจอลูกค้าจู้จี้มากกกกก ฉันก็ต้องอดทนเพราะอยากได้เงินจากเค้า)
เดี๋ยวนี้พอสามีให้เงินฉัน นอกจากขอบคุณ(ฉันหอมแก้มด้วย ...ฮา)แล้วพูดดีๆว่า ขอบคุณนะคะพ่อ
กับคนอื่นเรายังพูดดีด้วยได้ แล้วกับคนใกล้ตัวที่เราต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน ทำไมเราจึงมองข้าม...
ยังมีอีกเยอะค่ะ สิ่งดีๆที่ฉันได้จากการมาเปิดร้านขายอาหารตามสั่ง...
รู้จักพี่โก้มั้ย...เนี่ยเจ้าของรถคันนี้...(ร้านอาหารตามสั่ง)
แล้วเดินเข้ามาในร้าน...
แล้วถามฉันว่า รู้จักพี่โก้มั้ย พร้อมๆกับชี้ไปที่รถ>>>>>เนี่ยเจ้าของรถคันนี้
ฉันกำลังปรุงอาหารให้ลูกค้าท่านอื่นๆอยู่ ก็มอง งงๆ
แล้วถามเค้าว่า โก้ไหนหรอ
คนแปลกหน้า ตอบว่า พี่โก้ ที่อยู่โรงจักรอ่ะ
ฉันเลยถึงบางอ้อ เพราะ...ฉันรู้จักเค้าดีค่ะเมื่อหลายปีก่อน พี่โก้ของนายคนแปลกหน้า(ปกติฉันเรียก บ่าโก้)
เคยติดค้างค่าอาหารฉันไว้ รวมๆแล้วก็ครึ่งพันแล้วก็หายไปจากร้านฉันเลย
แล้ววันนี้ส่งลิ่วล้อมาแทน เหอะ เหอะ
ฉันตอบว่า รู้จัก
แล้วถามต่อว่า ทำไมหรอ...
คนแปลกหน้า ...พี่โก้เค้านั่งกินเบียร์อยู่ตรงโน้นเค้าบอกว่าให้มาร้านที่อยู่ท้ายสุด
เค้าให้มาเอากับแกล้ม เดี๋ยวเค้ามาจ่าย...(วันเดีอนปี ชั้นไม่เคยเห็นหน้าแก อยู่ๆจะเอาชื่อบ่าโก้มาอ้าง)
ฉันเลยตอบคนแปลกหน้าไปว่า ให้พี่โก้มาเอาเอง...
คนแปลกหน้าเมื่อได้ยินดังนั้น เค้าขี่มอไซด์ หายเงียบไปเลยค่ะ
ฉันพูดแรงไปมั้ยคะ ...
พักนี้ได้ยินข่าวที่รุนแรงเกี่ยวกับพ่อค้า แม่ค้าทะเลาะวิวาทกับลูกค้าบางรายถึงกับฆ่าแกงกัน
บอกตรงๆกลัวเหมือนกันค่ะ แล้วปัญหาแบบนี้มันใกล้ตัวคนค้าคนขายมากๆเพราะต้องเจอลูกค้าทุกวัน
นึกเสียวๆอยู่เหมือนกันค่ะ
อีกเรื่องที่เจอ ทำให้ฉันต้องเก็บมาคิด...
ลูกค้าวัยรุ่น เดินเข้ามาสั่งอาหาร
ในขณะที่มือฉันก็เป็นระวิง กำลังทำให้ลูกค้าท่านอื่น ที่เค้ามาก่อนลูกค้าวัยรุ่น
(อาหารตามสั่ง มันต้องทำทีละอย่างค่ะ แล้วทำคนเดียว(จ้างคนช่วยก็ไม่คุ้มค่ะเพราะมันจะยุ่งอยู่ช่วงเวลาเดียว)
จึงทำให้ช้าบ้าง ลูกค้าต้องเข้าใจแม่ค้าบ้างนะคะ
ลูกค้าวัยรุ่นสั่งเสร็จเอามือกดท้องแล้วบอกว่า ป้าเร็วๆหน่อยนะ หิว...
ฉันบอก ต้องรอคิวค่ะ(มีคนรออยู่ 3-4 คน)
พูดไปแล้วฉันก็เก็บเอามาคิดว่า ฉันไม่ควรพูดต่อเลย
ฉันน่าจะพูดว่า ค่า....คำเดียว แล้วก็นิ่งไว้
ฉันรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ พอถึงคิวที่เธอสั่งฉันจึงเพิ่มหมูแถมให้เพื่อเป็นการขอโทษ...
ต่อไปฉันคงต้องนิ่งให้มากกว่านี้...
การที่ฉันมาอยู่ตรงนี้ มาเป้นแม่ค้า มันทำให้ฉัน คิดได้ และ ได้คิด
ทำให้ฉันเป็นคนมีน้ำอดน้ำทนและนำมาประยุกต์ใช้กับคนใกล้ตัว...
แต่ก่อนฉันเป้นแม่บ้านอย่างเดียว
สามีให้เงินทีเป้นหมื่นฉันไม่รู้สึกอะไร แล้วถามเค้าว่า ทำไมให้แค่นี้
ยกมือสวัสดี ขอบคุณ แค่นั้น จบ...
แต่พอมาเป็นแม่ค้า ลูกค้า เดินเข้ามาสั่งข้าวฉัน จานละ 30 บาทฉันโค้งหัวขอบคุณลูกค้า ตัวแทบจะงอเป็นกุ้ง...
(บางทีเจอลูกค้าจู้จี้มากกกกก ฉันก็ต้องอดทนเพราะอยากได้เงินจากเค้า)
เดี๋ยวนี้พอสามีให้เงินฉัน นอกจากขอบคุณ(ฉันหอมแก้มด้วย ...ฮา)แล้วพูดดีๆว่า ขอบคุณนะคะพ่อ
กับคนอื่นเรายังพูดดีด้วยได้ แล้วกับคนใกล้ตัวที่เราต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน ทำไมเราจึงมองข้าม...
ยังมีอีกเยอะค่ะ สิ่งดีๆที่ฉันได้จากการมาเปิดร้านขายอาหารตามสั่ง...