ได้คุยทุกคนครับคุยกันถูกคอซะด้วย ล่าสุดผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งเรื่องมันค่อยๆเกิดขึ้นครับคือชอบมองไปเจอสายตาเธอโดยบังเอิญ แต่พอดีมีพี่ผู้หญิงคนที่นั่งข้างๆหลังเธอแบบหันหลังเข้าหาเธอแต่หันหน้ามาหาผม บอกเธอว่าผมชอมมองเธอ ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่าเธอรู้ว่าผมมองเธอบ้างแล้ว
จนหลังจากนั้นเราก็มองกันอยู่เรื่อย แต่ผมไม่ค่อยแอบมองจะมองตรงๆมากกว่า บางครั้งเธอก็แอบมองผมก็เธอรู้แล้วว่าผมมองเธอ เป็นเวลาหลายเืดือนที่เรามองกันสบตากัน เพื่อนเธออีกคนก็รู้ว่าผมมองเธอ แต่ไม่ได้จ้องนะครับ แต่เธอก็ชอบมองมาหาผมด้วยตลอดเวลา 5 เดือนเรามองกันอยู่เรื่อยทั้งที่เธอรู้ว่าผมมองเธอ เพราะพี่คนที่รู้คนแรกเธอเป็นสวยครับ ที่แรกพี่คงเขาคงนึกว่าผมมองเธอแหละครับเลยเข้ามาหาเรื่องคุยแบบอยากเปลี่ยนเสื้อกีฬาสี ที่ำทำงานนะครับ เป็นเพราะสวยเลยมีชั้นเชิงการหยั่งใจชายมีการเข้าหาที่ดีแต่ผมก็คุยปรกติพี่เขาเลยรู้ว่าเราไม่ได้มองพี่เขา
พี่เขาเลยไปบอกคนนี้ครับ สรุปเธอรู้ตลอดมาแต่ผมอยากให้เธอรู้อยู่แล้วไม่ได้ปิดบังอะไร
จนวันที่ผมได้อยากได้เบอร์เธอลงมาจากที่ทำงาน ก็หลายครั้งแล้วที่ผมอยากจะได้เบอร์แต่พอดีไม่เคยคุยกับเธอเลยสักครั้งได้แต่มองกันไม่รู้ชื่อพอดีที่ทำงานคนเยอะครับก็ธนาคารสำนักงานใหญ่แห่งหนึ่ง บางที่ผมต้องเก็บงานเลยไม่ค่อยลงมาทันเธอเท่าไรครับ เพราะเราอยู่คนละส่วนงาน
คือกลับไม่ค่อยตรงกันเธอชอบขึ้นรถตู้กลับ และวันนั้นเองผมตั้งใจลงมาเร็วเพื่อมาดักรอหลังจากเสร็จงาน เจอเธอครับผมก็เป็นคนกล้าอยู่แล้วเตรียมการมาคือเอากระดาษรูปหัวใจที่ใส่ถุงเสื้อไว้พร้อมปากกาเตรียมรอเธอสรุปเจอเธอครับ ผมยิ้มให้เธอตอนแรกที่เธอมองมาเจอหน้าผมเธอเขินมากครับ ผมเลยถามชื่อเธอ และขอเบอร์เธอเธอก็เขียนใส่รูปหัวใจให้ครับ และถามว่าทำไม่ทำเป็นรูปหัวใจหละผมไม่ได้ตอบครับได้แต่ดีใจ
หลังจากนั้นเธอรีบขึ้นรถตู้ไปเธอบอกไปก่อนนะเพราะรีบ ผมไม่ได้โทรไปในวันแรก วันที่สองมารอที่เดิมมากับเพื่อนอีกคนเจอเธอก็คุยกันผมมาส่งที่ท่ารถตู้เธอได้ถามเรื่องที่ผมมาขอเบอร์เธอว่าที่ทำงานมีคนรู้เยอะหรือเปล่าเพราะตรงส่วนงานผมมีผู้ชายอยู่หลายคน ผมบอกว่าผมไ้ม่ได้บอกใคร เราก็คุยกับแบบเหมือนคนที่รู้จักกันมาก่อนแต่เพิ่งคุยได้แค่สองวันเอง ก็เป็นกันเองมากคือผมก็เป็นคนค่อนข้างที่จะรับมุกได้เร็ว แต่เธอพูดแบบยิ้มๆอยู่ตลอดที่คุยกันเขินตลอดที่คุย เธอก็เลยเล่าให้ผมฟังว่ามีคนบอกเธอแล้วตั้งนานว่าผมมองเธอ ผมถามว่ารู้กันก็คนเธอบอกมีพี่คนนั้นและก็เพื่อนเธออีกคน แต่ผมว่ารู้หลายคนแหละครับ เธอบอกผมแนวๆว่าทำไมถึงกล้าจังมาขอเบอร์ผมก็บอกธรรมดาคือกล้ากว่านี้มาแล้ว
มาขอเองหลอ เพราะไอ้คนที่นั้งข้างเรามันก็มองเธอแบบจ้องจะกินเธอบอก ถ้ากินคงกินไปแล้ว ซึ่งผมก็รู้สายตาเพื่อนที่ทำงานคนนี้ผมรู้ว่านิสัยเขาเป็นไง และหลังจากนั้นเธอพูดยิ้มเหมือนเล่นๆว่าไม่ต้องมาส่งเธออีกแล้วนะ ผมก็มองเธอแล้วเธอบอกว่าล้อเล่น
ตอนกลางคืนลองโทรเบอร์ที่ให้มาเจอผู้หญิงรับเสียงผู้ใหญ่แล้วแหละครับ ผมถามว่ารู้จักคนชื่อนี้รึเปล่า เธอบอกไม่รู้ผมก็นึกว่าเป็นแม่ของเธอ อีกวันต่อจากวันที่เธอบอกไม่ต้องมาส่งเธออีกแล้วนะ ผมมาด้วยความสงสัย อยากถามให้รู้เรื่องด้วยความที่กล้าอยู่แล้ว วันนี้เธอมากับเพื่อนเธออีกสองคนซึ่งในนั้นเป็นคนที่เธอบอกรู้เรื่องของผมคนหนึ่งอีกคนไม่รู้เดินมาด้วยกัน มาเจอผม ผมยิ้มให้เธอวันนี้เธอยิ้มแบบธรรมดาเหมือนคนที่ยิ้มไปงั้นแหละ ซึ่งก่อนจะมาวันนี้ผมก็ทราบผลในใจแล้วว่าต้องไม่ล้อผมเล่นเรื่องเบอร์ก็มีแฟนแล้ว เพราะวันนั้นไม่ได้ถามเธอว่ามีแฟนแล้ว เธอเลยยืนคุยกับผมด้วยสายตาเศร้าบอกว่าไม่ต้องมาส่งเธออีกแล้วนะ ผมก็บอกว่าไหนบอกล้อเล่นไง เธอบอกเรามีแฟนแล้ว ผมบอกเบอร์ที่ให้มาหละ นั่นเป็นเบอร์แฟนเรา ผมได้ยินก็เดินกลับมาหาเพื่อนผมที่รออยู่ และกลับบ้านด้วยอาการชาชา
เซ็งครับตลอดทั้งปีเจอแต่สาวมีแฟนแล้ว ไม่รู้เป็นอะไร มาเล่าให้ฟังครับ
จนหลังจากนั้นเราก็มองกันอยู่เรื่อย แต่ผมไม่ค่อยแอบมองจะมองตรงๆมากกว่า บางครั้งเธอก็แอบมองผมก็เธอรู้แล้วว่าผมมองเธอ เป็นเวลาหลายเืดือนที่เรามองกันสบตากัน เพื่อนเธออีกคนก็รู้ว่าผมมองเธอ แต่ไม่ได้จ้องนะครับ แต่เธอก็ชอบมองมาหาผมด้วยตลอดเวลา 5 เดือนเรามองกันอยู่เรื่อยทั้งที่เธอรู้ว่าผมมองเธอ เพราะพี่คนที่รู้คนแรกเธอเป็นสวยครับ ที่แรกพี่คงเขาคงนึกว่าผมมองเธอแหละครับเลยเข้ามาหาเรื่องคุยแบบอยากเปลี่ยนเสื้อกีฬาสี ที่ำทำงานนะครับ เป็นเพราะสวยเลยมีชั้นเชิงการหยั่งใจชายมีการเข้าหาที่ดีแต่ผมก็คุยปรกติพี่เขาเลยรู้ว่าเราไม่ได้มองพี่เขา
พี่เขาเลยไปบอกคนนี้ครับ สรุปเธอรู้ตลอดมาแต่ผมอยากให้เธอรู้อยู่แล้วไม่ได้ปิดบังอะไร
จนวันที่ผมได้อยากได้เบอร์เธอลงมาจากที่ทำงาน ก็หลายครั้งแล้วที่ผมอยากจะได้เบอร์แต่พอดีไม่เคยคุยกับเธอเลยสักครั้งได้แต่มองกันไม่รู้ชื่อพอดีที่ทำงานคนเยอะครับก็ธนาคารสำนักงานใหญ่แห่งหนึ่ง บางที่ผมต้องเก็บงานเลยไม่ค่อยลงมาทันเธอเท่าไรครับ เพราะเราอยู่คนละส่วนงาน
คือกลับไม่ค่อยตรงกันเธอชอบขึ้นรถตู้กลับ และวันนั้นเองผมตั้งใจลงมาเร็วเพื่อมาดักรอหลังจากเสร็จงาน เจอเธอครับผมก็เป็นคนกล้าอยู่แล้วเตรียมการมาคือเอากระดาษรูปหัวใจที่ใส่ถุงเสื้อไว้พร้อมปากกาเตรียมรอเธอสรุปเจอเธอครับ ผมยิ้มให้เธอตอนแรกที่เธอมองมาเจอหน้าผมเธอเขินมากครับ ผมเลยถามชื่อเธอ และขอเบอร์เธอเธอก็เขียนใส่รูปหัวใจให้ครับ และถามว่าทำไม่ทำเป็นรูปหัวใจหละผมไม่ได้ตอบครับได้แต่ดีใจ
หลังจากนั้นเธอรีบขึ้นรถตู้ไปเธอบอกไปก่อนนะเพราะรีบ ผมไม่ได้โทรไปในวันแรก วันที่สองมารอที่เดิมมากับเพื่อนอีกคนเจอเธอก็คุยกันผมมาส่งที่ท่ารถตู้เธอได้ถามเรื่องที่ผมมาขอเบอร์เธอว่าที่ทำงานมีคนรู้เยอะหรือเปล่าเพราะตรงส่วนงานผมมีผู้ชายอยู่หลายคน ผมบอกว่าผมไ้ม่ได้บอกใคร เราก็คุยกับแบบเหมือนคนที่รู้จักกันมาก่อนแต่เพิ่งคุยได้แค่สองวันเอง ก็เป็นกันเองมากคือผมก็เป็นคนค่อนข้างที่จะรับมุกได้เร็ว แต่เธอพูดแบบยิ้มๆอยู่ตลอดที่คุยกันเขินตลอดที่คุย เธอก็เลยเล่าให้ผมฟังว่ามีคนบอกเธอแล้วตั้งนานว่าผมมองเธอ ผมถามว่ารู้กันก็คนเธอบอกมีพี่คนนั้นและก็เพื่อนเธออีกคน แต่ผมว่ารู้หลายคนแหละครับ เธอบอกผมแนวๆว่าทำไมถึงกล้าจังมาขอเบอร์ผมก็บอกธรรมดาคือกล้ากว่านี้มาแล้ว
มาขอเองหลอ เพราะไอ้คนที่นั้งข้างเรามันก็มองเธอแบบจ้องจะกินเธอบอก ถ้ากินคงกินไปแล้ว ซึ่งผมก็รู้สายตาเพื่อนที่ทำงานคนนี้ผมรู้ว่านิสัยเขาเป็นไง และหลังจากนั้นเธอพูดยิ้มเหมือนเล่นๆว่าไม่ต้องมาส่งเธออีกแล้วนะ ผมก็มองเธอแล้วเธอบอกว่าล้อเล่น
ตอนกลางคืนลองโทรเบอร์ที่ให้มาเจอผู้หญิงรับเสียงผู้ใหญ่แล้วแหละครับ ผมถามว่ารู้จักคนชื่อนี้รึเปล่า เธอบอกไม่รู้ผมก็นึกว่าเป็นแม่ของเธอ อีกวันต่อจากวันที่เธอบอกไม่ต้องมาส่งเธออีกแล้วนะ ผมมาด้วยความสงสัย อยากถามให้รู้เรื่องด้วยความที่กล้าอยู่แล้ว วันนี้เธอมากับเพื่อนเธออีกสองคนซึ่งในนั้นเป็นคนที่เธอบอกรู้เรื่องของผมคนหนึ่งอีกคนไม่รู้เดินมาด้วยกัน มาเจอผม ผมยิ้มให้เธอวันนี้เธอยิ้มแบบธรรมดาเหมือนคนที่ยิ้มไปงั้นแหละ ซึ่งก่อนจะมาวันนี้ผมก็ทราบผลในใจแล้วว่าต้องไม่ล้อผมเล่นเรื่องเบอร์ก็มีแฟนแล้ว เพราะวันนั้นไม่ได้ถามเธอว่ามีแฟนแล้ว เธอเลยยืนคุยกับผมด้วยสายตาเศร้าบอกว่าไม่ต้องมาส่งเธออีกแล้วนะ ผมก็บอกว่าไหนบอกล้อเล่นไง เธอบอกเรามีแฟนแล้ว ผมบอกเบอร์ที่ให้มาหละ นั่นเป็นเบอร์แฟนเรา ผมได้ยินก็เดินกลับมาหาเพื่อนผมที่รออยู่ และกลับบ้านด้วยอาการชาชา