ประเด็น คือ ทางบ้านผมไม่รู้เรื่องที่ผมเอาเงินไปให้แฟนตัวเองใช้ และที่บ้านไม่รู้ด้วยครับว่าผมมีแฟน เพราะแฟนผมไม่ให้ผมบอกทางบ้าน
ตอนนี้ผมปวดหัว เครียดมากๆ ถ้าไม่จ่ายเงินอีกผมจะโดนไทร์แน่ๆ แล้ว ผมกับเธอเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ เธอเป็นดาวของคณะ หนุ่มๆ ติดตรึม ส่วนผมตอนที่คบเธอแรกๆ ผมดีใจมากและรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก แต่ตอนนี้เพิ่งมารู้ว่ามันไม่ใช่ กลับรู้สึกว่าตอนนี้หัวผมมันมีอะไรแข็งๆ งอกขึ้นมาอยู่บนหัวด้วย
ที่ผ่านมา ทางบ้านผมส่งเงินมาให้สำหรับค่าเทอมตลอด ซึ่งตรงนี้ผมรู้สึกสำนึกผิดมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ และคิดว่าเดี๋ยวหาเงินมาเป็นค่าเทอมเองโดยการไปทำงานพิเศษ ผมได้เป็นแฟนกับเธอแรกๆ ก็ ok แต่พอมาหลังๆ เธอขอเงินผมหนักขึ้นจนผมต้องยอมเอาเงินค่าเทอมของผมไปให้เธอใช้
เธอเอ่ยปากเรื่องขอเงินผม เธอบอกว่าจะเอาไปซื้อของโน่นนี่นั่นของผู้หญิง เพราะเธอแพ้คำว่า Sale. หึๆ ถ้าผมไม่ให้เธอก็จะงอลผม และสุดท้ายผมก็จะต้องง้อเธอด้วยการยอมให้เงินเธอไป Shopping ทุกที แต่สิ่งที่ผมนึกไม่ถึงคือ ในการ Shopping ของเธอแต่ละครั้งจะแพงมากๆ ตอนแรกๆ ก็แค่หลักพัน แต่พอมาตอนหลังๆ เธอ Shop เป็นหลักหมื่น ด้วยของที่เธอซื้อ เธอบอกว่าเธอต้องใช้แต่ของแบรนด์เนมเท่านั้น และของที่เธอซื้อมาก็ Sale และถูกแล้วผมมีผมก็เลยให้ไปไม่ได้คิดอะไร ว่าคงแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ระยะหลังๆ คำว่า Sale มันเยอะขึ้นจนผมก็ไม่มีเงินแล้ว ผมเลยเอาค่าหน่วยกิตผมไปให้เธอ แต่ครั้งนั้นผมก็ทำงานพิเศษจนหาเงินมาชำระค่าเทอมได้
แต่ครั้งหลังเรื่อยๆ เธอขอเงินหนักขึ้นเรื่อยๆ พอผมไม่ให้เราก็ทะเลาะกันบ่อยมากขึ้น ผมไม่อยากทะเลาะผมก็ไปทำงานพิเศษเพิ่มอีกเพื่อเอาเงินมาให้เธอ เราจะได้รักกันและไม่ทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่แค่ทำงานพิเศษเพิ่มเงินก็ไม่พอให้เธอ ผมจึงไปดึงเอาเงินหน่วยกิตมาใช้ให้เธอไปอีก เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ ที่ผมไม่ได้จ่าย จนมาถึงเทอมที่ผ่านมา
ที่บ้านผมก็ส่งค่าเทอมมาให้เป็นปกติอีก ผมก็คิดว่าครั้งนี้ผมจะไม่ให้เงินเธออีกแล้ว เพราะผมจะเอาไปลงเรียน แต่เกิดเหตุการณ์ขึ้นคือ เธอบอกว่าพ่อเธอป่วยมากเข้าโรงพยาบาลต้องใช้เงินเยอะมากๆ พ่อป่วยเป็นมะเร็งระยะท้ายๆ ครับ และเธอต้องหาเงินไปให้พ่อ และถ้าหาไม่ได้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปขายตัวหาเงินมาช่วยรักษาพ่อ เพราะเธอบอกว่าเครียดเรื่องนี้มาสักระยะแล้ว ได้ยินแล้วผมอึ้งครับ คือ เธอบอกว่าก็มีคนเสนอเงินให้เธอด้วย เธอร้องไห้หนักมากๆ ตาแดงบวมช้ำเลย ผมบอกว่าขอเวลาผมคิดก่อน เพราะนี่ก็คือเงินก้อนสุดท้ายสำหรับเรื่องเรียนของผมแล้วจริงๆ เหมือนกัน แต่พอเวลาผมเจอหน้าเธอทีไรเธอก็จะเอาแต่ร้องไห้กับผมอยู่ตลอดเวลา สุดท้ายหลังจากคิดไปคิดมา ผมก็ตัดสินใจยกค่าเทอมเทอมที่จำเป็นที่สุดสำหรับผมให้เธอไปเธอจะได้ไม่ต้องไปขายตัว
เธอขอบคุณผมมากมาย ผมก็ดีใจนะที่ได้ช่วยคนที่ผมรักไว้ได้ไม่ให้ต้องถึงขนาดไปขายตัว แต่ตอนนี้ปัญหาหนักมันตกอยู่ที่ผมแล้วล่ะครับ ผมไม่มีเงินค่าเทอมตรงนี้ ครั้นจะให้โทรไปหาทางบ้านก็กลัวถูกด่า เพราะเงินที่เอามาก็เยอะอยู่ครับ ครั้นจะไปคุยกับมหาลัยผมก็ผลัดผ่อนมาหลายเทอมแล้ว
แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์ขึ้น วันนั้นผมไปเดินห้างกับเพื่อนเพื่อนชวนไปเดินเล่นๆ เพราะเห็นผมเครียดมาหลายวันแล้วก็ให้ผมไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ผมก็ไปเดิน เผื่อเดินไปมันจะคิดหาทางออกได้บ้าง แล้ววันนั้นผมก็บังเอิญเดินไปเจอเธอครับที่ห้าง ทั้งๆ มันเป็นวันที่เธอจะต้องไปเรียน ผมก็แปลกใจว่าทำไมเธอมาที่ห้าง ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาเธอ แต่ก็ต้องชะงักเพราะคนที่เธอมาด้วยเป็นผู้ชายหน้าตาดี เป็นเด็กมหาลัยเดียวกันนี่ล่ะ ผมเคยเห็นหน้าว่าอยู่คณะเดียวกับเธอเรียนด้วยกัน และที่สำคัญคือเห็นแล้วว่ามากันแค่ 2 คน ย้ำ 2 คนนะครับ เพราะผู้หญิงที่ผมรักเดินเกาะแขนผู้ชายคนนั้นแบบสนิทสนมมากๆ
ผมยืนอยู่ตรงนั้นห่างจากเธอประมาณนึงแต่เธอไม่เห็นเพราะเสามันบังตัวผมอยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้น ส่วนเพื่อนผมมันก็ยืนอยู่ข้างๆ เห็นก็เงียบไปไม่ได้พูดอะไรกัน ผมยิ่งเงียบหนักเข้าไปอีก จนเพื่อนก็ไม่กล้าทักอะไร
ตกเย็นผมไปหาเธอที่หอพัก เพื่อที่จะถามเธอว่าเหตุการณ์ที่ผมเห็นมันคืออะไร ผมรอเธอนานมากๆ จนดึก ประมาณตี 2 เธอก็กลับมาสภาพเมามาก ผมไม่เคยเห็นเธอเมาแบบหมดสภาพอย่างนี้มาก่อน ปกติระยะหลังๆ เธอก็กินดื่มไปเที่ยวบ่อยมากแต่ก็ไม่เคยเมามามากมายแบบนี้ และก็เป็นอย่างที่ผมเดาไว้ ผู้ชายที่ผมเห็นเมื่อตอนบ่ายคือคนเดียวกับที่ขับรถมาส่งเธอที่หน้าหอพัก และความอดทนของผมก็มาถึงจุดสิ้นสุดที่เห็น 2 คนจูบกัน
น้ำตาผมไหลลงตรงนั้นเลยแฟนที่ผมรักและทะนุถนอมคอยดูแลเป็นอย่างดี ทำอย่างนี้กับผม เห็นแล้วก็พูดไม่ออกเลยครับ เพราะหลังจากที่เค้าจูบกันตรงหน้าหอพักแบบไม่แคร์สายตาที่ผมยืนอยู่ตรงนั้น (แม้เค้าจะไม่เห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนั้นก็เถอะ) พอเค้าจูบล่ำลากันเสร็จ เธอเดินมาเพื่อจะขึ้นหอพักเธอถึงได้เห็นผม หน้าเธอตกใจมากๆ หน้าซีด แต่ก็แค่แป๊ปเดียว แล้วเธอก็ถามผมว่า มานานหรือยัง ?
ผมทนไม่ไหวเลยบอกไปว่า วันนี้ผมเห็นอะไรมาบ้าง เธอได้แต่นิ่งไม่ว่าอะไร แต่หน้าเธอแบบไม่แคร์ไม่สนใจความรู้สึกผมมากๆ เธอเมาด้วยผมก็ไม่อยากคุยกับเธอเวลาแบบนี้สุดท้ายเธอแทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่ผมเลยจำใจพาเธอเดินไปส่งที่ห้องแล้วกลับออกมาแบบใจแตกสลาย
สุดท้ายผมมานั่งตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ตอนนี้ครับว่า นี่ผมมันคงโง่มากใช่ไหม ที่ยอมให้ผู้หญิงคนนึงหลอกได้ขนาดนี้ เพราะหลังวันนั้นไม่กี่วัน ผมก็ได้รู้ความจริงอีกว่า พ่อเธอสบายดีครับ ไม่ได้ป่วยไข้อะไร เพราะเพื่อนเธอหลุดปากมาว่า พ่อเธอมาเยี่ยมเธอที่หอพักไปพ่อเธอไปเที่ยวมาเลยแวะมาหา
เจ็บสุดๆ ครับ นอกจากเจ็บใจแล้ว และตอนนี้ผมก็กำลังจะโดนไทร์อย่างเป็นทางการ ผมควรทำไงดีครับ ทั้งกับเรื่องเรียนและเรื่องความรัก สุดท้ายผมก็อยากให้อภัยกับสิ่งที่เธอทำไป แต่ผมก็ไม่ไหวหากคบกับเธอต่อไป ผมก็คงต้องหมดอนาคตใช่ไหม ? อีกอย่างผมคงโง่มากใช่มั้ยครับที่ผมไม่เคยเคลมเธอเลย ถ้ารู้ว่าเธอจะง่ายกับคนอื่นได้ขนาดนี้ ...
“ผมโง่รึเปล่าครับ เอาค่าเทอมตัวเองไปให้แฟนใช้ Shopping”
ตอนนี้ผมปวดหัว เครียดมากๆ ถ้าไม่จ่ายเงินอีกผมจะโดนไทร์แน่ๆ แล้ว ผมกับเธอเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ เธอเป็นดาวของคณะ หนุ่มๆ ติดตรึม ส่วนผมตอนที่คบเธอแรกๆ ผมดีใจมากและรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก แต่ตอนนี้เพิ่งมารู้ว่ามันไม่ใช่ กลับรู้สึกว่าตอนนี้หัวผมมันมีอะไรแข็งๆ งอกขึ้นมาอยู่บนหัวด้วย
ที่ผ่านมา ทางบ้านผมส่งเงินมาให้สำหรับค่าเทอมตลอด ซึ่งตรงนี้ผมรู้สึกสำนึกผิดมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ และคิดว่าเดี๋ยวหาเงินมาเป็นค่าเทอมเองโดยการไปทำงานพิเศษ ผมได้เป็นแฟนกับเธอแรกๆ ก็ ok แต่พอมาหลังๆ เธอขอเงินผมหนักขึ้นจนผมต้องยอมเอาเงินค่าเทอมของผมไปให้เธอใช้
เธอเอ่ยปากเรื่องขอเงินผม เธอบอกว่าจะเอาไปซื้อของโน่นนี่นั่นของผู้หญิง เพราะเธอแพ้คำว่า Sale. หึๆ ถ้าผมไม่ให้เธอก็จะงอลผม และสุดท้ายผมก็จะต้องง้อเธอด้วยการยอมให้เงินเธอไป Shopping ทุกที แต่สิ่งที่ผมนึกไม่ถึงคือ ในการ Shopping ของเธอแต่ละครั้งจะแพงมากๆ ตอนแรกๆ ก็แค่หลักพัน แต่พอมาตอนหลังๆ เธอ Shop เป็นหลักหมื่น ด้วยของที่เธอซื้อ เธอบอกว่าเธอต้องใช้แต่ของแบรนด์เนมเท่านั้น และของที่เธอซื้อมาก็ Sale และถูกแล้วผมมีผมก็เลยให้ไปไม่ได้คิดอะไร ว่าคงแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ระยะหลังๆ คำว่า Sale มันเยอะขึ้นจนผมก็ไม่มีเงินแล้ว ผมเลยเอาค่าหน่วยกิตผมไปให้เธอ แต่ครั้งนั้นผมก็ทำงานพิเศษจนหาเงินมาชำระค่าเทอมได้
แต่ครั้งหลังเรื่อยๆ เธอขอเงินหนักขึ้นเรื่อยๆ พอผมไม่ให้เราก็ทะเลาะกันบ่อยมากขึ้น ผมไม่อยากทะเลาะผมก็ไปทำงานพิเศษเพิ่มอีกเพื่อเอาเงินมาให้เธอ เราจะได้รักกันและไม่ทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่แค่ทำงานพิเศษเพิ่มเงินก็ไม่พอให้เธอ ผมจึงไปดึงเอาเงินหน่วยกิตมาใช้ให้เธอไปอีก เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ ที่ผมไม่ได้จ่าย จนมาถึงเทอมที่ผ่านมา
ที่บ้านผมก็ส่งค่าเทอมมาให้เป็นปกติอีก ผมก็คิดว่าครั้งนี้ผมจะไม่ให้เงินเธออีกแล้ว เพราะผมจะเอาไปลงเรียน แต่เกิดเหตุการณ์ขึ้นคือ เธอบอกว่าพ่อเธอป่วยมากเข้าโรงพยาบาลต้องใช้เงินเยอะมากๆ พ่อป่วยเป็นมะเร็งระยะท้ายๆ ครับ และเธอต้องหาเงินไปให้พ่อ และถ้าหาไม่ได้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปขายตัวหาเงินมาช่วยรักษาพ่อ เพราะเธอบอกว่าเครียดเรื่องนี้มาสักระยะแล้ว ได้ยินแล้วผมอึ้งครับ คือ เธอบอกว่าก็มีคนเสนอเงินให้เธอด้วย เธอร้องไห้หนักมากๆ ตาแดงบวมช้ำเลย ผมบอกว่าขอเวลาผมคิดก่อน เพราะนี่ก็คือเงินก้อนสุดท้ายสำหรับเรื่องเรียนของผมแล้วจริงๆ เหมือนกัน แต่พอเวลาผมเจอหน้าเธอทีไรเธอก็จะเอาแต่ร้องไห้กับผมอยู่ตลอดเวลา สุดท้ายหลังจากคิดไปคิดมา ผมก็ตัดสินใจยกค่าเทอมเทอมที่จำเป็นที่สุดสำหรับผมให้เธอไปเธอจะได้ไม่ต้องไปขายตัว
เธอขอบคุณผมมากมาย ผมก็ดีใจนะที่ได้ช่วยคนที่ผมรักไว้ได้ไม่ให้ต้องถึงขนาดไปขายตัว แต่ตอนนี้ปัญหาหนักมันตกอยู่ที่ผมแล้วล่ะครับ ผมไม่มีเงินค่าเทอมตรงนี้ ครั้นจะให้โทรไปหาทางบ้านก็กลัวถูกด่า เพราะเงินที่เอามาก็เยอะอยู่ครับ ครั้นจะไปคุยกับมหาลัยผมก็ผลัดผ่อนมาหลายเทอมแล้ว
แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์ขึ้น วันนั้นผมไปเดินห้างกับเพื่อนเพื่อนชวนไปเดินเล่นๆ เพราะเห็นผมเครียดมาหลายวันแล้วก็ให้ผมไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ผมก็ไปเดิน เผื่อเดินไปมันจะคิดหาทางออกได้บ้าง แล้ววันนั้นผมก็บังเอิญเดินไปเจอเธอครับที่ห้าง ทั้งๆ มันเป็นวันที่เธอจะต้องไปเรียน ผมก็แปลกใจว่าทำไมเธอมาที่ห้าง ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาเธอ แต่ก็ต้องชะงักเพราะคนที่เธอมาด้วยเป็นผู้ชายหน้าตาดี เป็นเด็กมหาลัยเดียวกันนี่ล่ะ ผมเคยเห็นหน้าว่าอยู่คณะเดียวกับเธอเรียนด้วยกัน และที่สำคัญคือเห็นแล้วว่ามากันแค่ 2 คน ย้ำ 2 คนนะครับ เพราะผู้หญิงที่ผมรักเดินเกาะแขนผู้ชายคนนั้นแบบสนิทสนมมากๆ
ผมยืนอยู่ตรงนั้นห่างจากเธอประมาณนึงแต่เธอไม่เห็นเพราะเสามันบังตัวผมอยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้น ส่วนเพื่อนผมมันก็ยืนอยู่ข้างๆ เห็นก็เงียบไปไม่ได้พูดอะไรกัน ผมยิ่งเงียบหนักเข้าไปอีก จนเพื่อนก็ไม่กล้าทักอะไร
ตกเย็นผมไปหาเธอที่หอพัก เพื่อที่จะถามเธอว่าเหตุการณ์ที่ผมเห็นมันคืออะไร ผมรอเธอนานมากๆ จนดึก ประมาณตี 2 เธอก็กลับมาสภาพเมามาก ผมไม่เคยเห็นเธอเมาแบบหมดสภาพอย่างนี้มาก่อน ปกติระยะหลังๆ เธอก็กินดื่มไปเที่ยวบ่อยมากแต่ก็ไม่เคยเมามามากมายแบบนี้ และก็เป็นอย่างที่ผมเดาไว้ ผู้ชายที่ผมเห็นเมื่อตอนบ่ายคือคนเดียวกับที่ขับรถมาส่งเธอที่หน้าหอพัก และความอดทนของผมก็มาถึงจุดสิ้นสุดที่เห็น 2 คนจูบกัน
น้ำตาผมไหลลงตรงนั้นเลยแฟนที่ผมรักและทะนุถนอมคอยดูแลเป็นอย่างดี ทำอย่างนี้กับผม เห็นแล้วก็พูดไม่ออกเลยครับ เพราะหลังจากที่เค้าจูบกันตรงหน้าหอพักแบบไม่แคร์สายตาที่ผมยืนอยู่ตรงนั้น (แม้เค้าจะไม่เห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนั้นก็เถอะ) พอเค้าจูบล่ำลากันเสร็จ เธอเดินมาเพื่อจะขึ้นหอพักเธอถึงได้เห็นผม หน้าเธอตกใจมากๆ หน้าซีด แต่ก็แค่แป๊ปเดียว แล้วเธอก็ถามผมว่า มานานหรือยัง ?
ผมทนไม่ไหวเลยบอกไปว่า วันนี้ผมเห็นอะไรมาบ้าง เธอได้แต่นิ่งไม่ว่าอะไร แต่หน้าเธอแบบไม่แคร์ไม่สนใจความรู้สึกผมมากๆ เธอเมาด้วยผมก็ไม่อยากคุยกับเธอเวลาแบบนี้สุดท้ายเธอแทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่ผมเลยจำใจพาเธอเดินไปส่งที่ห้องแล้วกลับออกมาแบบใจแตกสลาย
สุดท้ายผมมานั่งตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ตอนนี้ครับว่า นี่ผมมันคงโง่มากใช่ไหม ที่ยอมให้ผู้หญิงคนนึงหลอกได้ขนาดนี้ เพราะหลังวันนั้นไม่กี่วัน ผมก็ได้รู้ความจริงอีกว่า พ่อเธอสบายดีครับ ไม่ได้ป่วยไข้อะไร เพราะเพื่อนเธอหลุดปากมาว่า พ่อเธอมาเยี่ยมเธอที่หอพักไปพ่อเธอไปเที่ยวมาเลยแวะมาหา
เจ็บสุดๆ ครับ นอกจากเจ็บใจแล้ว และตอนนี้ผมก็กำลังจะโดนไทร์อย่างเป็นทางการ ผมควรทำไงดีครับ ทั้งกับเรื่องเรียนและเรื่องความรัก สุดท้ายผมก็อยากให้อภัยกับสิ่งที่เธอทำไป แต่ผมก็ไม่ไหวหากคบกับเธอต่อไป ผมก็คงต้องหมดอนาคตใช่ไหม ? อีกอย่างผมคงโง่มากใช่มั้ยครับที่ผมไม่เคยเคลมเธอเลย ถ้ารู้ว่าเธอจะง่ายกับคนอื่นได้ขนาดนี้ ...