อาชีพการทำงานของกระผม เริ่มมาจากช่าง
ลุยงานช่าง ลุยทุกอย่างมาตลอดยี่สิบปีแรกของการทำงาน
ลูกน้องเคยออกปาก อุปกรณ์ใหม่ๆไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่
กระผมจะไม่ลงมือต่อประกอบมัน จนกว่ากระผมจะอ่านคู่มือมันจนจบก่อน
ระบบเครื่องส่งวิทยุ ระบบตัดต่อโทรทัศน์
แม้กระทั่งระบบเครื่องเสียงที่กระผมคุ้นเคยที่สุด
อุปกรณ์ใหม่ตัวไหนมา ผมต้องอ่านคู่มือมันให้จบก่อนเสมอ
จากนั้นลงมือต่อประกอบกันไป
ช่วงเวลาที่เป็นช่าง ทุกอย่างละเอียดเป๊ะ บอกน้องๆมันให้ต่อประกอบกันไป
เรารู้อย่างไรเรื่องการปรับแต่งก็สอนลูกน้องไป
ผ่านมาจากเริ่มต้นเป็นช่าง
มาทำงานเป็นลูกจากระดับควบคุมดูแล ขว้างไขควงทิ้งไปเป็นสิบปี
ผมไม่สนใจรายละเอียดเรื่องเทคนิคอีกมากนัก
คนที่ดูแลเรื่องนี้ก็ดูแลไป
เวลามีปัญหา
น้องๆมันรายงาน อธิบายเทคนิคละเอียดยิบ
ก็ต้องบอกมัน ไม่เอารายละเอียด
ปัญหามาจากอะไร แก้ได้ที่ตรงไหน
ถ้าไม่รู้ผมก็เข้ารายละเอียดแล้วหาข้อสรุปให้
ถ้ายังแก้ไม่ได้ผมก็คงต้องลงมือเข้าไซ๊ท์งานดูกันจริง
ถ้าผมแก้ไม่ได้ ก็มีมือโปรแบ็คอัพมาจัดการให้
ตลอดมาตั้งแต่ต้น
ผมให้น้องๆมันตัดสินใจดูแลกันเอง มีปัญหาหนักๆถึงมือผม กระผมค่อยจัดการให้
ทำตามอย่างที่กระผมโตขึ้นมาด้านช่าง ไม่มีใครช่วยเหลือ
โตขึ้นมาด้านการขาย ไม่มีใครช่วยเหลือ
ขวนขวายลุยเองตลอด
แต่น้องๆ ตั้งแต่ต้นมา มันต้องการพี่เลี้ยง
ถามๆมา ก็บอกไป ก็ไม่รู้ว่าจะเข้าใจวิธีการกันยังไงรึเปล่า
ตั้งแต่ต้นแล้ว
ตอนขายกระผมต้องเป็นพี่เลี้ยงให้ไอ่น้องเซลมันปิดโปรเจค ไปคุยกับลูกค้า
ถามมันว่าไปเองไม่ได้เหรอ น้องมันบอกว่ามันไม่มั่นใจ
ชั่วโมงนี้ผม เออร์ลี่รีไทร์
เวลาทำงานก็ปล่อยอำนาจการตัดสินใจมันอิสระ
สมัยทำงานใหม่ๆ ผมตัดสินใจสั่งของเอามาเข้างานคอนเสิร์ท
เจ้านายเข้ามาถามเลย
" ขุน หม้อแปลงที่เอามางานนี่ ใครเป็นคนสั่ง "
" ผมสั่งเองพี่ "
" ถ้าขุนสั่ง ไม่บอกพี่ ขุนก็จ่ายค่าเช่าเองนะ "
" พี่ ถ้าผมไม่สั่งเดี๋ยวนั้น โชว์นี้ไม่ทันตอนนี้แน่ พี่ไม่อยู่ผมไม่รู้จะถามใคร พี่จะว่าไงก็แล้วแต่พี่อ่า "
เวลาผมทำงาน
ผมให้เกียร์ติ นับถือ เชื่อใจเพื่อนร่วมงานมากครับ
ผมเป็นหัวหน้า
แต่หัวหน้า ไม่ใช่คนที่จะคิดตัดสินใจทุกอย่างให้ลูกน้อง
ลูกน้องถ้าทำงานยืนได้ด้วยตัวเองก่อน ก็จะไปต่อในหน้าที่เจริญก้าวหน้า
ปรัชญาการทำงานของกระผม
ไม่มีขยันเท่าไหร่ แต่บทลุย กัดจนเจ้านายสะอึก
เวลาธรรมดา ไว้ใจน้องๆ เชื่อในความมุ่งมั่นของคนทำงาน
ถ้าน้องๆมันเห็นผมสบายๆ ไปตีกอล์ฟ ไปมาวกับชาวบ้าน
กระผมก็คงต้องมีอะไรอยู่บ้าง
ถ้าใครจะทำให้ได้อย่างกระผม ก็ต้องมีแบบกระผมน่ะ
มาเล่าให้ฟังครับ
......................................... ปรัชญาการทำงาน ......................................
ลุยงานช่าง ลุยทุกอย่างมาตลอดยี่สิบปีแรกของการทำงาน
ลูกน้องเคยออกปาก อุปกรณ์ใหม่ๆไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่
กระผมจะไม่ลงมือต่อประกอบมัน จนกว่ากระผมจะอ่านคู่มือมันจนจบก่อน
ระบบเครื่องส่งวิทยุ ระบบตัดต่อโทรทัศน์
แม้กระทั่งระบบเครื่องเสียงที่กระผมคุ้นเคยที่สุด
อุปกรณ์ใหม่ตัวไหนมา ผมต้องอ่านคู่มือมันให้จบก่อนเสมอ
จากนั้นลงมือต่อประกอบกันไป
ช่วงเวลาที่เป็นช่าง ทุกอย่างละเอียดเป๊ะ บอกน้องๆมันให้ต่อประกอบกันไป
เรารู้อย่างไรเรื่องการปรับแต่งก็สอนลูกน้องไป
ผ่านมาจากเริ่มต้นเป็นช่าง
มาทำงานเป็นลูกจากระดับควบคุมดูแล ขว้างไขควงทิ้งไปเป็นสิบปี
ผมไม่สนใจรายละเอียดเรื่องเทคนิคอีกมากนัก
คนที่ดูแลเรื่องนี้ก็ดูแลไป
เวลามีปัญหา
น้องๆมันรายงาน อธิบายเทคนิคละเอียดยิบ
ก็ต้องบอกมัน ไม่เอารายละเอียด
ปัญหามาจากอะไร แก้ได้ที่ตรงไหน
ถ้าไม่รู้ผมก็เข้ารายละเอียดแล้วหาข้อสรุปให้
ถ้ายังแก้ไม่ได้ผมก็คงต้องลงมือเข้าไซ๊ท์งานดูกันจริง
ถ้าผมแก้ไม่ได้ ก็มีมือโปรแบ็คอัพมาจัดการให้
ตลอดมาตั้งแต่ต้น
ผมให้น้องๆมันตัดสินใจดูแลกันเอง มีปัญหาหนักๆถึงมือผม กระผมค่อยจัดการให้
ทำตามอย่างที่กระผมโตขึ้นมาด้านช่าง ไม่มีใครช่วยเหลือ
โตขึ้นมาด้านการขาย ไม่มีใครช่วยเหลือ
ขวนขวายลุยเองตลอด
แต่น้องๆ ตั้งแต่ต้นมา มันต้องการพี่เลี้ยง
ถามๆมา ก็บอกไป ก็ไม่รู้ว่าจะเข้าใจวิธีการกันยังไงรึเปล่า
ตั้งแต่ต้นแล้ว
ตอนขายกระผมต้องเป็นพี่เลี้ยงให้ไอ่น้องเซลมันปิดโปรเจค ไปคุยกับลูกค้า
ถามมันว่าไปเองไม่ได้เหรอ น้องมันบอกว่ามันไม่มั่นใจ
ชั่วโมงนี้ผม เออร์ลี่รีไทร์
เวลาทำงานก็ปล่อยอำนาจการตัดสินใจมันอิสระ
สมัยทำงานใหม่ๆ ผมตัดสินใจสั่งของเอามาเข้างานคอนเสิร์ท
เจ้านายเข้ามาถามเลย
" ขุน หม้อแปลงที่เอามางานนี่ ใครเป็นคนสั่ง "
" ผมสั่งเองพี่ "
" ถ้าขุนสั่ง ไม่บอกพี่ ขุนก็จ่ายค่าเช่าเองนะ "
" พี่ ถ้าผมไม่สั่งเดี๋ยวนั้น โชว์นี้ไม่ทันตอนนี้แน่ พี่ไม่อยู่ผมไม่รู้จะถามใคร พี่จะว่าไงก็แล้วแต่พี่อ่า "
เวลาผมทำงาน
ผมให้เกียร์ติ นับถือ เชื่อใจเพื่อนร่วมงานมากครับ
ผมเป็นหัวหน้า
แต่หัวหน้า ไม่ใช่คนที่จะคิดตัดสินใจทุกอย่างให้ลูกน้อง
ลูกน้องถ้าทำงานยืนได้ด้วยตัวเองก่อน ก็จะไปต่อในหน้าที่เจริญก้าวหน้า
ปรัชญาการทำงานของกระผม
ไม่มีขยันเท่าไหร่ แต่บทลุย กัดจนเจ้านายสะอึก
เวลาธรรมดา ไว้ใจน้องๆ เชื่อในความมุ่งมั่นของคนทำงาน
ถ้าน้องๆมันเห็นผมสบายๆ ไปตีกอล์ฟ ไปมาวกับชาวบ้าน
กระผมก็คงต้องมีอะไรอยู่บ้าง
ถ้าใครจะทำให้ได้อย่างกระผม ก็ต้องมีแบบกระผมน่ะ
มาเล่าให้ฟังครับ