เคยไหมครับ ... หลายครั้งที่ทำอะไรสักอย่างไป
ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิด มันไม่ควร ...
รู้ว่ามันเป็นการเอาเปรียบคนอื่นหรือสังคม
แต่ก็ยังทำ แล้วมานั่งปลอบใจตัวเองว่า
... " เอาน่า ... นิดหน่อยเอง " หรือ "ใครๆ เขาก็ทำกัน" ...
ผมว่าอันนี้เป็นเรื่องที่เราน่าจะเจอประจำในสังคมไทย ...
ที่ใช้ชีวิตแบบชิลล์ๆ ไม่รีบเร่ง เอาสะดวกตัว สบายใจเข้าว่า ...
แล้วในชีวิตประจำวันมีสถานการณ์ไหนบ้างครับ ที่คุณใช้ประโยคนั้นปลอบใจตัวเอง
ตัวอย่างเช่น
: นัดเพื่อนไว้ .. แล้วมาสายไปครึ่งชั่วโมง "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง"
: ขับรถในซอย / ถนนหมู่บ้าน แล้วอยากแวะซื้อของข้างทาง ... เปิดไฟกระพริบไว้ "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง" แล้วก็ปล่อยให้รถติดเป็นทางยาว
: ออกจากหมู่บ้านจะเติมน้ำมันที่ปั๊ม แต่ขี้เกียจยูเทิร์นไกลๆ เลยขับย้อนศรมานิดนึงก็ถึงปั๊มน้ำมันแล้ว ... "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง"
: ให้เพื่อนออกค่าอาหารไปก่อน .. พอเพื่อนทวง "เอาน่า ... นิดหน่อยเอง"
: โดนเพื่อนสนิทแย่งแฟน ... "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง" O_o''
"เอาน่า ... นิดหน่อยเอง"
เคยไหมครับ ... หลายครั้งที่ทำอะไรสักอย่างไป
ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิด มันไม่ควร ...
รู้ว่ามันเป็นการเอาเปรียบคนอื่นหรือสังคม
แต่ก็ยังทำ แล้วมานั่งปลอบใจตัวเองว่า
... " เอาน่า ... นิดหน่อยเอง " หรือ "ใครๆ เขาก็ทำกัน" ...
ผมว่าอันนี้เป็นเรื่องที่เราน่าจะเจอประจำในสังคมไทย ...
ที่ใช้ชีวิตแบบชิลล์ๆ ไม่รีบเร่ง เอาสะดวกตัว สบายใจเข้าว่า ...
แล้วในชีวิตประจำวันมีสถานการณ์ไหนบ้างครับ ที่คุณใช้ประโยคนั้นปลอบใจตัวเอง
ตัวอย่างเช่น
: นัดเพื่อนไว้ .. แล้วมาสายไปครึ่งชั่วโมง "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง"
: ขับรถในซอย / ถนนหมู่บ้าน แล้วอยากแวะซื้อของข้างทาง ... เปิดไฟกระพริบไว้ "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง" แล้วก็ปล่อยให้รถติดเป็นทางยาว
: ออกจากหมู่บ้านจะเติมน้ำมันที่ปั๊ม แต่ขี้เกียจยูเทิร์นไกลๆ เลยขับย้อนศรมานิดนึงก็ถึงปั๊มน้ำมันแล้ว ... "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง"
: ให้เพื่อนออกค่าอาหารไปก่อน .. พอเพื่อนทวง "เอาน่า ... นิดหน่อยเอง"
: โดนเพื่อนสนิทแย่งแฟน ... "เอาน่า .. นิดหน่อยเอง" O_o''