แม่...ความรู้สึกแย่

อยากถามแม่ส่วนใหญว่าจะทำยังไงเมื่อลูกเปิดปากเล่าเรื่องแย่ๆที่พบเจอในชีวิตให้ฟัง จะสนใจเเค่ไหน จะตั้งคำถามอะไร หรือปลอบโยนด้วยถ้อยคำอุ่นๆให้รู้สึกชื่นใจมั๊ย?  หลายๆครั้งที่เปิดปากเล่าเรื่องแย่ๆที่เจอเช่นเรื่องเพื่อนที่ทำไม่ดีกับเรา เหมือนวันนี้ที่อุสากลับหอเพื่อมาหาแม่ที่บ้านหวังพึ่งไอเย็นและเล่าเรื่องแย่ๆให้แม่ฟัง คำถามแรกหลังเล่าเรื่องให้ฟังคร่าวๆเท่านั้นแม่ถามเราว่า"ตัวเองมีอคติกับเค้าหรือเปล่า?.." ไม่รู้นะว่าแม่คนอื่นจะถามเรื่องราวทั้งหมดให้จบหรือละเอียดก่อนมั๊ย และทำไมหลายๆครั้งแม่ชอบเริ่มคำถามว่าผิดที่เราหรือเปล่า  สำหรับความรู้สึกลูกคนหนึ่งอยากบอกแม่ว่าเมื่อเศร้ามาปลอบใจก่อนได้มั๊ย สนใจเรื่องที่เล่าและถามให้ละเอียดก่อนซิ และไม่รู้หรอว่าลูกตัวเองเป็นคนยังไงแย่หรือดี ใครผิดใครถูกค่อยพูดกัน หลายๆครั้งปรึกษาเพื่อนรู้สึกว่าเพื่อนถาม สนใจและฟังยิ่งกว่าแม่ซะอีก ส่วนดีแม่มีมากเหลือเกินเเค่เสียวเดียวเท่านั้นที่รู้สึกแบบนี้ แม่ที่รักมากไม่สนใจแย่กว่าตอนเพื่อนที่ทำไม่ดีด้วยซะ อีกออกแนวรักมากเจ็บมาก