เรื่องเล่าจากปากซอง Part 2 : ตาดนางนี ตาดน้ำพาก ตาดฟาง : ตามมาจะพาเข้าป่า
เมษายน 2561
Location: บ้านหนองหลวง ปากซอง แขวงจำปาสัก สปป ลาว
ติดตาม Part 1 :
https://pantip.com/topic/37614800
"กริ่นนำ"
หลังกลับจากปากซอง แขวงจำปาสัก สปป.ลาว ได้มีโอกาสได้นั่งคิด ถึงเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา สิ่งที่พบเจอระหว่างทาง เพื่อนร่วมทางที่น่าสนใจ ความประทับใจจากมิตรภาพ สร้างแรงบันดาลใจ จึงอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง จึงเป็นที่มาของ "เรื่องเล่าจากปากซอง"..
"เรื่องยาก ลำบาก หนักๆ ของเมือวาน...วันนี้ มันจะดูเล็กและเบา ลงทันที.."
"แข็งขา เหมือนไม่อยากทำงาน" ผมคอยๆ ลืมตา ขยับซ้ายที ขวาที บิดร่างกายให้เข้ารูป หลังจากเมือวานเจอศึกหนัก ทำเอาวันนี้ ยังอยากนอนอุ่นๆ ในถุงนอนต่ออีกสักพัก แต่เสียงนกพร้อมใจ ร้องประสานเสียง ปลุกจนหลับตา นอนต่อไม่ได้
จริงๆ แล้วอยากตื่น ออกไปสูดอากาศดีๆ นั่งโขดหิน เอาเท้าจุ่มน้ำแกว่งไปมาเย็นๆ ปล่อยความคิดไหลเรื่อย ตามกระแสน้ำโดยไม่หวนกลับมาคิดอีก โดยเฉพาะเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ปล่อยไป แล้วเริ่มต้นใหม่ กับเรื่องใหม่ เหมือนวันใหม่ วันนี้! ผมยิ้มให้กับตัวเอง
"ชีวิตที่ไม่ต้องวุ่นวาย เร่งรีบ แข่งขัน ปราศจากการแกร่งแย่งชิงดี" มันคงมีความสุข สงบ เหมือนที่เรากำลังเป็นอยู่ ตอนนี้ แค่นั่งลง ฟังเสียงนก เสียงน้ำไหลตก มันเหมือนเป็นพลังชีวิตแทรกผ่านเข้ามาในตัว นี้คงเป็นภูมิคุ้มกันชั้นดี เป็นแรงผลักดันชั้นเยียม และเป็นแรงบันดาลใจในการทำสิ่งใหม่
"ขาหายเจ็บหรือยัง วันนี้เดินไหวไหม" เกียรติ หนึ่งในคณะเดินทาง ยิงคำถามปลายปิด นึกถึงวันวานแล้วอาย ตัวผมเองขาเป็นตะคิวทั้ง 2 ข้าง จนต้องเดินสลับหยุดไปตลอดการเดินเมื่อวาน ไม่เป็นตะคิวมานานกว่า 4 ปีแล้วเห็นจะได้ แต่ยกเว้นครั้งนี้ มันโหดจริง!
"กาแฟอุ่นๆ เข้ากันดีกับอากาศเย็น มีละอองฝนปอยๆ เป็นฉากหลัง ขอเพิ่มอีกแก้วคะ" เข็ม น้องสาวสุดท้องของกลุ่ม นัษย์ตาเศร้า ขอกาแฟเพิ่ม เข็มยังเป็นนักศึกษา ตัวเล็ก ผอม แต่ใจใหญ่ แถมชอบเดินป่า อันนี้ผมเติมเอง! เธอบอก ทริปนี้ เป็นการเดินป่าครั้งแรกในชีวิต ไม่คิดว่าจะยากลำบาก โหด และเดินไกล ขนาดนี้ ไม่งั้นคงไม่หอบข้าวของมาเยอะแยะ ก่อนมาบอกแม่ ไปเทียวลาวกับเพื่อน แม่ยังทักห้าม ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาลำบาก กินอยู่ ในป่าทึบแบบนี้ เข็ม บ่นพรึ่มพรำ น้ำเสียงเปลียน ตาเริ่มแดง
"แต่เราได้ประสบการณ์ ได้ฝึกฝนตัวเอง เพราะได้เจอความลำบากของจริง ที่ไม่มีสอน ไม่มีรีวิวที่ไหน" วัตร พี่ใหญ่สุดในคณะ ตบไหล่ให้กำลังใจ "เราผ่านมันมาได้ เรื่องยากๆ ลำบาก หนักๆ ของเมือวาน..."..วันนี้ มันจะเล็กลงทันที ยิ่งเมือเวลาผ่านไปนานวัน กลับกลายเป็นเรื่องเล่าที่เราภูมิใจที่สุดเรื่องหนึ่ง" "..คะ" เข็ม ปาดน้ำตาที่อาบแก้ม
"กับข้าวเสร็จแล้ว" พิน ตะโกนทำลายความเงียบ พร้อมกับยื่นถ้วย "ข้าวต้มหมู เมนูพิเศษเช้านี้ให้เข็ม" พวกเรา ตีวงล้อม ข้าวต้มหมูเอาไว้ ราวกับว่า หมดแน่!
"ความสุข จะเกิดขึ้นเสมอ หากเราพอใจกับสิ่งนั้น" ข้าวต้มหมู หม้อนี้ก็เช่นกัน!
เรื่องเล่าจากปากซอง Part 2 : ตามมาจะพาเข้าป่า "ตาดนางนี ตาดน้ำพาก ตาดฟาง"
เมษายน 2561
Location: บ้านหนองหลวง ปากซอง แขวงจำปาสัก สปป ลาว
ติดตาม Part 1 : https://pantip.com/topic/37614800
"กริ่นนำ"
หลังกลับจากปากซอง แขวงจำปาสัก สปป.ลาว ได้มีโอกาสได้นั่งคิด ถึงเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา สิ่งที่พบเจอระหว่างทาง เพื่อนร่วมทางที่น่าสนใจ ความประทับใจจากมิตรภาพ สร้างแรงบันดาลใจ จึงอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง จึงเป็นที่มาของ "เรื่องเล่าจากปากซอง"..
"เรื่องยาก ลำบาก หนักๆ ของเมือวาน...วันนี้ มันจะดูเล็กและเบา ลงทันที.."
"แข็งขา เหมือนไม่อยากทำงาน" ผมคอยๆ ลืมตา ขยับซ้ายที ขวาที บิดร่างกายให้เข้ารูป หลังจากเมือวานเจอศึกหนัก ทำเอาวันนี้ ยังอยากนอนอุ่นๆ ในถุงนอนต่ออีกสักพัก แต่เสียงนกพร้อมใจ ร้องประสานเสียง ปลุกจนหลับตา นอนต่อไม่ได้
จริงๆ แล้วอยากตื่น ออกไปสูดอากาศดีๆ นั่งโขดหิน เอาเท้าจุ่มน้ำแกว่งไปมาเย็นๆ ปล่อยความคิดไหลเรื่อย ตามกระแสน้ำโดยไม่หวนกลับมาคิดอีก โดยเฉพาะเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ปล่อยไป แล้วเริ่มต้นใหม่ กับเรื่องใหม่ เหมือนวันใหม่ วันนี้! ผมยิ้มให้กับตัวเอง
"ชีวิตที่ไม่ต้องวุ่นวาย เร่งรีบ แข่งขัน ปราศจากการแกร่งแย่งชิงดี" มันคงมีความสุข สงบ เหมือนที่เรากำลังเป็นอยู่ ตอนนี้ แค่นั่งลง ฟังเสียงนก เสียงน้ำไหลตก มันเหมือนเป็นพลังชีวิตแทรกผ่านเข้ามาในตัว นี้คงเป็นภูมิคุ้มกันชั้นดี เป็นแรงผลักดันชั้นเยียม และเป็นแรงบันดาลใจในการทำสิ่งใหม่
"ขาหายเจ็บหรือยัง วันนี้เดินไหวไหม" เกียรติ หนึ่งในคณะเดินทาง ยิงคำถามปลายปิด นึกถึงวันวานแล้วอาย ตัวผมเองขาเป็นตะคิวทั้ง 2 ข้าง จนต้องเดินสลับหยุดไปตลอดการเดินเมื่อวาน ไม่เป็นตะคิวมานานกว่า 4 ปีแล้วเห็นจะได้ แต่ยกเว้นครั้งนี้ มันโหดจริง!
"กาแฟอุ่นๆ เข้ากันดีกับอากาศเย็น มีละอองฝนปอยๆ เป็นฉากหลัง ขอเพิ่มอีกแก้วคะ" เข็ม น้องสาวสุดท้องของกลุ่ม นัษย์ตาเศร้า ขอกาแฟเพิ่ม เข็มยังเป็นนักศึกษา ตัวเล็ก ผอม แต่ใจใหญ่ แถมชอบเดินป่า อันนี้ผมเติมเอง! เธอบอก ทริปนี้ เป็นการเดินป่าครั้งแรกในชีวิต ไม่คิดว่าจะยากลำบาก โหด และเดินไกล ขนาดนี้ ไม่งั้นคงไม่หอบข้าวของมาเยอะแยะ ก่อนมาบอกแม่ ไปเทียวลาวกับเพื่อน แม่ยังทักห้าม ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาลำบาก กินอยู่ ในป่าทึบแบบนี้ เข็ม บ่นพรึ่มพรำ น้ำเสียงเปลียน ตาเริ่มแดง
"แต่เราได้ประสบการณ์ ได้ฝึกฝนตัวเอง เพราะได้เจอความลำบากของจริง ที่ไม่มีสอน ไม่มีรีวิวที่ไหน" วัตร พี่ใหญ่สุดในคณะ ตบไหล่ให้กำลังใจ "เราผ่านมันมาได้ เรื่องยากๆ ลำบาก หนักๆ ของเมือวาน..."..วันนี้ มันจะเล็กลงทันที ยิ่งเมือเวลาผ่านไปนานวัน กลับกลายเป็นเรื่องเล่าที่เราภูมิใจที่สุดเรื่องหนึ่ง" "..คะ" เข็ม ปาดน้ำตาที่อาบแก้ม
"กับข้าวเสร็จแล้ว" พิน ตะโกนทำลายความเงียบ พร้อมกับยื่นถ้วย "ข้าวต้มหมู เมนูพิเศษเช้านี้ให้เข็ม" พวกเรา ตีวงล้อม ข้าวต้มหมูเอาไว้ ราวกับว่า หมดแน่!
"ความสุข จะเกิดขึ้นเสมอ หากเราพอใจกับสิ่งนั้น" ข้าวต้มหมู หม้อนี้ก็เช่นกัน!