หลังจากที่ผมได้โพสเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่าผมกับรุ่นน้อง ผมได้โพสความในใจผ่านเฟสบุ๊ค แต่ถูกเธอปฎิเสธ เหตุผลผมก็ทราบดี (
http://pantip.com/topic/30780772) ลองไปอ่านครับจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด หลังจากที่ผมบอกเธอไป ผมบอกให้เธออยู่ห่างผมใว้ ผมไม่ต้องการให้เธอเข้ามาใกล้ผม มันจะทำให้ผมไม่เป็นตัวเอง เธอก็เข้าใจ เราเจอหน้ากันทุกวัน ทักทายกันแต่ไม่ได้คุยเล่นเหมือนเมื่อก่อน ได้แต่มองตากันเท่านั้น
จนเมื่อไม่นานมานี้มีการแข่งกีฬาที่เราเล่นเกิดขึ้น เธอลงแข่ง ส่วนผมเลือกที่จะเป็นคนดูแลน้องคนอื่นๆ เมื่อเธอแข่งเกิดเหตุไม่คาดฝันกับเธอ ข้อศอกแขนเธอหลุด ผมรีบวิ่งลงไปในสนาม ด้วยความที่พยาบาลในสนามไม่มีความรู้ จากที่ผมเคยแขนหักมาก่อนผมรู้ดีว่าต้องทำอะไรก่อน แต่พยาบาลจะเอาผ้าก็อทมาพันที่แขนเธอ ผมบอกว่าไม่ได้ต้องหาอะไรมาด้ามแขนเธอก่อน แล้วผมจึงพยุงตัวเธอขึ้นมา ได้นำตัวส่งรพ.ประจำจังหวัดโดยมีผมตามไปด้วย ผมพยายามเร่งคนในรพ. ให้ช่วยรีบดูอาการ แต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูด เมื่อ เอ็กซเรย์ ออกมาผมถึงกลับตกใจ ไม่เพียงแค่ ข้อศอกแขนหลุดอย่างเดียว กระดูกแขนทั้ง 2 ท่อนหัก ผมตกใจมาก ไม่รู้จะทำอย่างไง แต่เธอก็ไม่ร้องซักแอะทั้งที่กระดูกหัก เธอได้แต่บ่นว่าเจ็บ ผมเครียดมาก เป็นห่วง เธอถามผมว่า จะเล่นกีฬาได้อีกมั้ย ผมตอบว่าได้สิถ้าอยากเล่น เมื่อกลับมาที่ห้องฉุกเฉิน พยาบาลบอกว่าต้องรอผ่าตัด แต่คงจะไม่ใช่วันนี้เพราะไม่มีหมออยู่ เพราะวันนี้เป็นวันหยุด แล้วจะให้เธอนอนทรมานไปถึงพรุ้งนี้หรือไง จะพาไปหาหมอที่รพ.เอกชน ผมก็ไม่มีเงิน เชื่อว่าค่าใช้จ่ายสูงแน่นอน "ในตอนนั้นเอง โค๊ชที่สอนผม โทรมาหาผม" ว่าอาการเธอเป็นอย่างไงบ้าง เขาบอกว่ากำลังมาที่รพ. เมื่อโค๊ชมาเห็นเธอที่บ่นว่าเจ็บแขนที่หัก โค๊ชก็พูดกับผมว่า ไปรพ.เอกชนดีกว่า จะได้รักษาทันที่ ผมบอกว่าค่ารักษามันแพงนะ เขาตอบว่า "เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ" ผมเลยติดต่อทางรพ.เอกชนที่ใกล้ๆ เมื่อคุยกับหมอ หมอบอกว่าสามารถผ่าตัดได้ทันที ผมดีใจมาก เมื่อไปคุยถึงค่ารักษา อยู่ที่ 72,000 บาท ค่าผ่าตัดและค่า ห้องพักคืนนี้ ผมหันไปมองหน้าโค๊ช ท่านยิ้มแล้วบอกไม่เป็นไร เดียวผมจ่ายเอง โดยที่ท่านก็รู้ว่าเงินที่ท่านจ่ายไปคงไม่ได้คืนหรอก ครอบครัวของเธอกล่าวขอบคุณโค๊ชเป็นการใหญ่ ทั้งที่ไม่ใช่ญาติมิตร
ขณะที่เธอกำลังทำการผ่าตัดอยู้นั้นหมอก็บอกให้มารอบนห้อง ส่วนตัวผมเองก็อยู่คุยกับครอบครัวของเธอ ปู่กับย่าของเธอ เธอเรียกว่าพ่อกับแม่ เพราะพ่อแม่เธอแยกทางกันตั้งแต่เธอยังเด็ก ย่าของเธอเล่าเรื่องของเธอขณะที่เธอกำลังผ่าตัด ความเป็นจริงผมไม่ได้สนใจเท่าไร แต่ย่าแกก็พูด (มาก) เหลือเกิน เรื่องที่เธอไม่เคยทำอะไรเลย จานยังไม่เคยล้าง ด้วยซ้ำ ย่าแกบอกว่าจะมีผู้ชายที่ไหนมาแต่งงานด้วย ปู่แกก็พูดขึ้นว่า ให้ฟรีจะมีคนเอาหรื่อป่าว แต่เธอเป็นคนที่ครอบครัวรัก หลังจากนั้นคนที่บ้านเธอมาเยียม ร่วมทั้งพ่อของเธอด้วย เมื่อผมเจอพ่อของเธอผมกลัวเล็กน้อยดูท่าแล้วพ่อเธอน่าจะเป็นนักเลงมาก่อน ผมกลัวว่าพ่อเธอจะต่อยผมเรื่องที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แขนเธอหัก (เรื่องต่อยตีผมก็ไม่เคยแพ้ใครเหมือนกัน) เมื่อญาติเธอมาเยอะขึ้นผมเริ่มปวดหัว เด็ก 2 คนวิ่งเล่นในห้อง เหมือนกุมารทองวิ่งเล่น แต่ย่าของเธอก็ยังคงเล่าวีรกรรมของเธอ ตัวผมก็ไม่รู้จะฟังไปทำไม เมื่อเราเป็นได้แค่พี่น้อง ผมพยายามไม่ใส่ใจเรื่องส่วนตัวของเธอ ที่ผมดูแลเธอเพราะมันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำ ส่วนนึงที่เธอเจ็บผมก็คิดว่ามันเป็นเพราะผม ผมได้แต่โทษตัวเอง ที่ทำอะไรไม่ได้
หลังจากเหตุการณ์นี้เธอจะเห็นความสำคัญของผมมั้ย ผมว่ามันก็อีกเรื่องนึง ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ผมพยายามทำให้ดีที่สุด หากถามผมว่า ถ้าเป็นน้องคนอื่นผมจะทำขนาดนี้มั้ย ผมก็จะทำ หากถามผมว่าจะให้ผมจีบเธอมั้ย ผมตอบได้เลยว่าไม่ ผมจะทำตัวของตัวเองให้ดีที่สุด สิ่งที่ผมทำนั้น คือการทำหน้าที่ส่วนร่วมไม่ใชเรื่องส่วนตัว ขอบคุณนะที่อ่านโพสผม ผมอาจจะเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดในโลกก็ได้ ที่เลือกที่จะดูแลเธอโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แทนที่จะดูแลเธอด้วยความรักที่มี
ยิ่งห่างไกลยิ่งใกล้กัน
จนเมื่อไม่นานมานี้มีการแข่งกีฬาที่เราเล่นเกิดขึ้น เธอลงแข่ง ส่วนผมเลือกที่จะเป็นคนดูแลน้องคนอื่นๆ เมื่อเธอแข่งเกิดเหตุไม่คาดฝันกับเธอ ข้อศอกแขนเธอหลุด ผมรีบวิ่งลงไปในสนาม ด้วยความที่พยาบาลในสนามไม่มีความรู้ จากที่ผมเคยแขนหักมาก่อนผมรู้ดีว่าต้องทำอะไรก่อน แต่พยาบาลจะเอาผ้าก็อทมาพันที่แขนเธอ ผมบอกว่าไม่ได้ต้องหาอะไรมาด้ามแขนเธอก่อน แล้วผมจึงพยุงตัวเธอขึ้นมา ได้นำตัวส่งรพ.ประจำจังหวัดโดยมีผมตามไปด้วย ผมพยายามเร่งคนในรพ. ให้ช่วยรีบดูอาการ แต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูด เมื่อ เอ็กซเรย์ ออกมาผมถึงกลับตกใจ ไม่เพียงแค่ ข้อศอกแขนหลุดอย่างเดียว กระดูกแขนทั้ง 2 ท่อนหัก ผมตกใจมาก ไม่รู้จะทำอย่างไง แต่เธอก็ไม่ร้องซักแอะทั้งที่กระดูกหัก เธอได้แต่บ่นว่าเจ็บ ผมเครียดมาก เป็นห่วง เธอถามผมว่า จะเล่นกีฬาได้อีกมั้ย ผมตอบว่าได้สิถ้าอยากเล่น เมื่อกลับมาที่ห้องฉุกเฉิน พยาบาลบอกว่าต้องรอผ่าตัด แต่คงจะไม่ใช่วันนี้เพราะไม่มีหมออยู่ เพราะวันนี้เป็นวันหยุด แล้วจะให้เธอนอนทรมานไปถึงพรุ้งนี้หรือไง จะพาไปหาหมอที่รพ.เอกชน ผมก็ไม่มีเงิน เชื่อว่าค่าใช้จ่ายสูงแน่นอน "ในตอนนั้นเอง โค๊ชที่สอนผม โทรมาหาผม" ว่าอาการเธอเป็นอย่างไงบ้าง เขาบอกว่ากำลังมาที่รพ. เมื่อโค๊ชมาเห็นเธอที่บ่นว่าเจ็บแขนที่หัก โค๊ชก็พูดกับผมว่า ไปรพ.เอกชนดีกว่า จะได้รักษาทันที่ ผมบอกว่าค่ารักษามันแพงนะ เขาตอบว่า "เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ" ผมเลยติดต่อทางรพ.เอกชนที่ใกล้ๆ เมื่อคุยกับหมอ หมอบอกว่าสามารถผ่าตัดได้ทันที ผมดีใจมาก เมื่อไปคุยถึงค่ารักษา อยู่ที่ 72,000 บาท ค่าผ่าตัดและค่า ห้องพักคืนนี้ ผมหันไปมองหน้าโค๊ช ท่านยิ้มแล้วบอกไม่เป็นไร เดียวผมจ่ายเอง โดยที่ท่านก็รู้ว่าเงินที่ท่านจ่ายไปคงไม่ได้คืนหรอก ครอบครัวของเธอกล่าวขอบคุณโค๊ชเป็นการใหญ่ ทั้งที่ไม่ใช่ญาติมิตร
ขณะที่เธอกำลังทำการผ่าตัดอยู้นั้นหมอก็บอกให้มารอบนห้อง ส่วนตัวผมเองก็อยู่คุยกับครอบครัวของเธอ ปู่กับย่าของเธอ เธอเรียกว่าพ่อกับแม่ เพราะพ่อแม่เธอแยกทางกันตั้งแต่เธอยังเด็ก ย่าของเธอเล่าเรื่องของเธอขณะที่เธอกำลังผ่าตัด ความเป็นจริงผมไม่ได้สนใจเท่าไร แต่ย่าแกก็พูด (มาก) เหลือเกิน เรื่องที่เธอไม่เคยทำอะไรเลย จานยังไม่เคยล้าง ด้วยซ้ำ ย่าแกบอกว่าจะมีผู้ชายที่ไหนมาแต่งงานด้วย ปู่แกก็พูดขึ้นว่า ให้ฟรีจะมีคนเอาหรื่อป่าว แต่เธอเป็นคนที่ครอบครัวรัก หลังจากนั้นคนที่บ้านเธอมาเยียม ร่วมทั้งพ่อของเธอด้วย เมื่อผมเจอพ่อของเธอผมกลัวเล็กน้อยดูท่าแล้วพ่อเธอน่าจะเป็นนักเลงมาก่อน ผมกลัวว่าพ่อเธอจะต่อยผมเรื่องที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แขนเธอหัก (เรื่องต่อยตีผมก็ไม่เคยแพ้ใครเหมือนกัน) เมื่อญาติเธอมาเยอะขึ้นผมเริ่มปวดหัว เด็ก 2 คนวิ่งเล่นในห้อง เหมือนกุมารทองวิ่งเล่น แต่ย่าของเธอก็ยังคงเล่าวีรกรรมของเธอ ตัวผมก็ไม่รู้จะฟังไปทำไม เมื่อเราเป็นได้แค่พี่น้อง ผมพยายามไม่ใส่ใจเรื่องส่วนตัวของเธอ ที่ผมดูแลเธอเพราะมันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำ ส่วนนึงที่เธอเจ็บผมก็คิดว่ามันเป็นเพราะผม ผมได้แต่โทษตัวเอง ที่ทำอะไรไม่ได้
หลังจากเหตุการณ์นี้เธอจะเห็นความสำคัญของผมมั้ย ผมว่ามันก็อีกเรื่องนึง ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ผมพยายามทำให้ดีที่สุด หากถามผมว่า ถ้าเป็นน้องคนอื่นผมจะทำขนาดนี้มั้ย ผมก็จะทำ หากถามผมว่าจะให้ผมจีบเธอมั้ย ผมตอบได้เลยว่าไม่ ผมจะทำตัวของตัวเองให้ดีที่สุด สิ่งที่ผมทำนั้น คือการทำหน้าที่ส่วนร่วมไม่ใชเรื่องส่วนตัว ขอบคุณนะที่อ่านโพสผม ผมอาจจะเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดในโลกก็ได้ ที่เลือกที่จะดูแลเธอโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แทนที่จะดูแลเธอด้วยความรักที่มี