เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นกับตัวผมเองจริง ๆ นะครับ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าความรักที่เราให้เธอคนนั้นมาตลอดมันเป็นเพียงแค่เพื่อนแก้เหงาของเธอ ในยามที่เธอไม่มีใคร ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าผู้หญิงก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคน เรื่องมันมีอยู่ว่าเรา 2 คนได้ตกลงกันจะสร้างทางรักไปด้วยกัน แต่พอเธอเข้ามหาวิทยาลัยได้พบปะผู้คนมากมาย เธอก็เปลี่ยนไปจากที่เรามีกันและกัน มันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปทุกที ผมก็ได้บอกตัวผมเองว่าเธอมีภาระกิจมากมาย ไหนจะต้องเป็นเฟรชชี่ปี 1 มีกิจกรรมมากมาย และเธอก็ได้เป็นเชียร์หลีดเดอร์ แรก ๆ เธอบอกผมว่าคิดถึงก็มาหาสิ พอเธอไปอยู่มหาวิทยาลัยได้แค่ 1 อาทิตย์ พอผมถามว่า เค้าไปหาตัวเองได้ไหม เธอบอกผมว่า "ไม่ได้" เพราะ ไฟแดงอยู่ ผมก็คิดในใจว่า ไหนตอนแรกให้เราไปได้ไงวะ ผมก็เครียดนะ ผมไม่รู้จะทำไงดี เรามีเวลาคุยน้อยลงมาก ผมเคยจับเวลาคุยกัน เชื่อไหมครับว่าผมคุยกับเธอสูงสุด 59 วินาทีเองครับ ผมเชื่อแล้วว่าเธอเปลี่ยนไปมาก ผมเลยแอบไปหาเธอที่มหาวิทยาลัย วันนั้นเป็นวันที่ฝนตกมาก ผมเดินตามหาเธอว่าเธอซ้อมหลีดเดอร์ที่ไหน จนตัวผมเปียกไปทั้งตัว แต่ผมเห็นแค่หลังของเธอ ผมก็สุขใจที่สุดแล้ว เพราะสิ่งที่ต้องการคือ อยากรู้ว่าเธอนั้นอยู่ดี มีความสุขไหม แค่นี้ก็พอใจแล้ว และอีกวันผมก็โทรไปหาเธอ พร้อมกับถามเธอว่า เรา 2 คนยังเป็นแฟนเหมือนเดิมไหม และยังเหมือนเดิมหรือป่าว ผมตอบเธอก่อนเลยว่า ผมยังเหมือนเดิม แต่เธอตอบผมว่า "ก็เหมือนเดิมนะ แต่น้อยลง" ฟังแค่นี้ผมก็อึ้งสุด ๆๆ แล้ว ที่อึ้งกว่าคือ ผมถามเธอว่า ตัวอยากคุยกับเค้าต่อไปไหม รู้ไหมครับเธอตอบผมว่า เค้าไม่อยากคุยกับใครนอกจาก พ่อ แม่ ผมฟังคำตอบนี้ ยิ่งกว่าอึ้งอีก ครับพี่น้อง ผมอยากรู้นะว่าคนที่รักกัน หรือมีใจให้กัน เค้าตอบกันแบบนี้ไหม จากแต่ก่อนคุยกันนานมาก ไม่เห็นรำคาญเลย นั้นแหละคร้าบ เธอเห็นเราเป็นเพี่ยงเพื่อนแก้เหงา มากกว่าคนรู้ใจ หรือคนรัก ที่เคยบอกผมตลอดเวลา
1 วัน มี 1440 นาที ผมขอแค่ 10 นาทีเธอยังให้ผมไม่ได้เลย แล้วแฟนของคุณหละเค้าให้คุณได้ไหม ใน 1 วัน เราสามารถแบ่งสรรปันส่วนของเวลาให้กับคนสำคัญของเราได้เสมอ ไม่ใช่ไม่มีเวลา หากแต่เพื่อนแก้เหงาคนนี้ไม่มีความสำคัญแล้ว นั้นเพราะเธอหาคนแก้เหงาคนใหม่ได้แล้วหรือเปล่า ทุกอย่างอยู่ที่อีกฝ่ายต่างหาก มันเป็นความจริง
เค้าเห็นเราเป็นเพื่อนแก้เหงาใช่ไหม
เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นกับตัวผมเองจริง ๆ นะครับ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าความรักที่เราให้เธอคนนั้นมาตลอดมันเป็นเพียงแค่เพื่อนแก้เหงาของเธอ ในยามที่เธอไม่มีใคร ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าผู้หญิงก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคน เรื่องมันมีอยู่ว่าเรา 2 คนได้ตกลงกันจะสร้างทางรักไปด้วยกัน แต่พอเธอเข้ามหาวิทยาลัยได้พบปะผู้คนมากมาย เธอก็เปลี่ยนไปจากที่เรามีกันและกัน มันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปทุกที ผมก็ได้บอกตัวผมเองว่าเธอมีภาระกิจมากมาย ไหนจะต้องเป็นเฟรชชี่ปี 1 มีกิจกรรมมากมาย และเธอก็ได้เป็นเชียร์หลีดเดอร์ แรก ๆ เธอบอกผมว่าคิดถึงก็มาหาสิ พอเธอไปอยู่มหาวิทยาลัยได้แค่ 1 อาทิตย์ พอผมถามว่า เค้าไปหาตัวเองได้ไหม เธอบอกผมว่า "ไม่ได้" เพราะ ไฟแดงอยู่ ผมก็คิดในใจว่า ไหนตอนแรกให้เราไปได้ไงวะ ผมก็เครียดนะ ผมไม่รู้จะทำไงดี เรามีเวลาคุยน้อยลงมาก ผมเคยจับเวลาคุยกัน เชื่อไหมครับว่าผมคุยกับเธอสูงสุด 59 วินาทีเองครับ ผมเชื่อแล้วว่าเธอเปลี่ยนไปมาก ผมเลยแอบไปหาเธอที่มหาวิทยาลัย วันนั้นเป็นวันที่ฝนตกมาก ผมเดินตามหาเธอว่าเธอซ้อมหลีดเดอร์ที่ไหน จนตัวผมเปียกไปทั้งตัว แต่ผมเห็นแค่หลังของเธอ ผมก็สุขใจที่สุดแล้ว เพราะสิ่งที่ต้องการคือ อยากรู้ว่าเธอนั้นอยู่ดี มีความสุขไหม แค่นี้ก็พอใจแล้ว และอีกวันผมก็โทรไปหาเธอ พร้อมกับถามเธอว่า เรา 2 คนยังเป็นแฟนเหมือนเดิมไหม และยังเหมือนเดิมหรือป่าว ผมตอบเธอก่อนเลยว่า ผมยังเหมือนเดิม แต่เธอตอบผมว่า "ก็เหมือนเดิมนะ แต่น้อยลง" ฟังแค่นี้ผมก็อึ้งสุด ๆๆ แล้ว ที่อึ้งกว่าคือ ผมถามเธอว่า ตัวอยากคุยกับเค้าต่อไปไหม รู้ไหมครับเธอตอบผมว่า เค้าไม่อยากคุยกับใครนอกจาก พ่อ แม่ ผมฟังคำตอบนี้ ยิ่งกว่าอึ้งอีก ครับพี่น้อง ผมอยากรู้นะว่าคนที่รักกัน หรือมีใจให้กัน เค้าตอบกันแบบนี้ไหม จากแต่ก่อนคุยกันนานมาก ไม่เห็นรำคาญเลย นั้นแหละคร้าบ เธอเห็นเราเป็นเพี่ยงเพื่อนแก้เหงา มากกว่าคนรู้ใจ หรือคนรัก ที่เคยบอกผมตลอดเวลา
1 วัน มี 1440 นาที ผมขอแค่ 10 นาทีเธอยังให้ผมไม่ได้เลย แล้วแฟนของคุณหละเค้าให้คุณได้ไหม ใน 1 วัน เราสามารถแบ่งสรรปันส่วนของเวลาให้กับคนสำคัญของเราได้เสมอ ไม่ใช่ไม่มีเวลา หากแต่เพื่อนแก้เหงาคนนี้ไม่มีความสำคัญแล้ว นั้นเพราะเธอหาคนแก้เหงาคนใหม่ได้แล้วหรือเปล่า ทุกอย่างอยู่ที่อีกฝ่ายต่างหาก มันเป็นความจริง