ช่วงที่ผ่านมาเราเจอแบบทดสอบแบบกึ่งๆ ไฟลท์บังคับ ผู้มีพระคุณป่วยหนัก เราอยู่ในจุดที่ดูแลได้มากกว่าคนอื่นๆ ก็เลยต้องทำไป ก็มีโทสะมากเหมือนกัน เพราะอะไรๆ ก็กดดัน หลายอย่างไม่ได้ดั่งใจ แถมยังพื้นเมตตาน้อย (พื้นดีอยู่บ้างแค่ไม่ชอบผูกใจเจ็บ ไม่ชอบแกล้งใคร แต่จะให้ไปให้อะไรใครมากๆ นั้นยากส์ ยกเว้นเราซาบซึ้งกับที่ได้รับมามากจริงๆ) ทั้งคนไข้และคนรอบข้างก็เจอกระแสโทสะเราไปเยอะ
ที่ผ่านมาได้ส่วนนึง ส่วนใหญ่ๆ เลยแหละ ก็ได้กำลังใจ คำแนะนำ และได้ระบายความรู้สึกกับเพื่อน ร้องไห้ไปอะไรไปหลายรอบ (ร้องคนเดียวอีกหลายรอบ -_-") แล้วก็ได้คำแนะนำและแรงใจจากที่คลับนี้ด้วย ถึงจะพอประคับประคองตัวเองผ่านมาได้แบบสะบักสะบอม 55+ อ้อ แล้วก็ได้ไปอยู่วัดตอนคนป่วยไปอยู่ที่อื่น ก็ช่วยเคลียร์จิตใจได้เหมือนกัน
ที่ผ่านมาก็คิดว่าเจริญเมตตาได้บ้างโดยเริ่มจากการฝืน ฝืนให้ ฝืนช่วยไปเลย (ก็มันไม่ค่อยมีพื้นเมตตานิ) แล้วค่อยๆ ใส่เจตจำนงเข้าไป บางทีเห็นผู้รับมีความสุข มันก็พอรู้สึกเลาๆ ว่า เออ เขามีความสุขเราก็พลอยรู้สึกถึงความสุขของเขาได้ ซึ่งมันก็วกกลับมาเป็นสุขในใจเราในฐานะที่เป็นคนให้ด้วย
แผ่เมตตาก็ลองทำ แต่ยังไม่รู้ชัดนักว่ามันทำให้เมตตาเราเจริญขึ้นรึเปล่า
อีกอย่างที่คิดว่าช่วยให้เจริญเมตตาได้จริงคือการได้ร่วมรับรู้ความทุกข์ของคนอื่น คือเห็นเลยว่าเขาเจ็บปวดจริง ทรมานจริง มันก็สงสารน่ะ บางทีหงุดหงิดอยู่ หายเลย เสียงอ่อนลงมาเลย เปลี่ยนเป็นอยากช่วยแทน
คิดว่าเรายังต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ต้องใช้เมตตาอีกเยอะค่ะ มาแชร์ประสบการณ์กันนะ อ้อ คำถามหมายรวมเรื่องความกรุณาด้วยนะคะ
เพื่อนๆ พี่ๆ เจริญเมตตากันยังไงคะ
ที่ผ่านมาได้ส่วนนึง ส่วนใหญ่ๆ เลยแหละ ก็ได้กำลังใจ คำแนะนำ และได้ระบายความรู้สึกกับเพื่อน ร้องไห้ไปอะไรไปหลายรอบ (ร้องคนเดียวอีกหลายรอบ -_-") แล้วก็ได้คำแนะนำและแรงใจจากที่คลับนี้ด้วย ถึงจะพอประคับประคองตัวเองผ่านมาได้แบบสะบักสะบอม 55+ อ้อ แล้วก็ได้ไปอยู่วัดตอนคนป่วยไปอยู่ที่อื่น ก็ช่วยเคลียร์จิตใจได้เหมือนกัน
ที่ผ่านมาก็คิดว่าเจริญเมตตาได้บ้างโดยเริ่มจากการฝืน ฝืนให้ ฝืนช่วยไปเลย (ก็มันไม่ค่อยมีพื้นเมตตานิ) แล้วค่อยๆ ใส่เจตจำนงเข้าไป บางทีเห็นผู้รับมีความสุข มันก็พอรู้สึกเลาๆ ว่า เออ เขามีความสุขเราก็พลอยรู้สึกถึงความสุขของเขาได้ ซึ่งมันก็วกกลับมาเป็นสุขในใจเราในฐานะที่เป็นคนให้ด้วย
แผ่เมตตาก็ลองทำ แต่ยังไม่รู้ชัดนักว่ามันทำให้เมตตาเราเจริญขึ้นรึเปล่า
อีกอย่างที่คิดว่าช่วยให้เจริญเมตตาได้จริงคือการได้ร่วมรับรู้ความทุกข์ของคนอื่น คือเห็นเลยว่าเขาเจ็บปวดจริง ทรมานจริง มันก็สงสารน่ะ บางทีหงุดหงิดอยู่ หายเลย เสียงอ่อนลงมาเลย เปลี่ยนเป็นอยากช่วยแทน
คิดว่าเรายังต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ต้องใช้เมตตาอีกเยอะค่ะ มาแชร์ประสบการณ์กันนะ อ้อ คำถามหมายรวมเรื่องความกรุณาด้วยนะคะ