ลืมคนเก่าไม่ได้ค่ะ T^T ยิ่งนานยิ่งคิดถึง

เหมือนเขาคือคนที่ใช่ทุกอย่างตรงใจเราค่ะ ใครๆก็รักคนนี้มากๆ ดีมากๆ ยังรักกันทั้งคู่ เจอหน้ากันทุกวัน ทำงานด้วยกัน เฮ้ออออ

พยายามไม่มองไม่สบตา แต่ลับหลังเราก็แอบสนใจอยู่ดี และมีท่าทีว่าจะมากขึ้นเรื่อยๆด้วยค่ะ ไม่ไหวจริงๆ ว่าจะตัดใจเด็ดขาดวันเข้าพรรษาแต่ก็ทำไม่ได้เลย กำลังตาบอดได้ที่เลยค่ะตอนนี้เนี่ย

เป็นทุกข์มากๆเลยค่ะ เวลาอาจช่วยได้จริง แต่ของเราครั้งนี้คิดว่าเวลามันอาจทำให้ทั้งคู่ได้คิดไตร่ตรองชั่งใจดู แต่เขาก็กำลังจะไปเรียนต่อนอกน่ะค่ะ คือเหตุผลใหญ่พอควรที่ทำให้เขาเลือกที่จะเลิกคุยกับเราก่อนที่เราจะต้องจากกันเพราะความห่างไกลแต่ตอนนั้นมันผูกพันธ์กันมากๆแล้ว เข้าใจไหมคะ

เขาเห็นว่าเราแกร่งพอที่จะอยู่คนเดียวได้ (คิดว่าเราหลายใจด้วยค่ะ) และเพื่ออนาคตของเขา แต่เราเสียใจที่เขาไม่เคยถามเราสักนิดเลยว่าอยากเลิกไหม? ทรมารกันทั้งหมดเนี่ยแหละค่ะ

ไม่รู้จะทำไงดีแล้ว