สวัสดีครับ นี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่ผมมาตั้งกระทู้อะไรถามแบบนี้
อันดับแรกผมขอเกริ่นนำสักหน่อยนะครับ ก่อนจะเข้าเรื่อง
คือว่า ผมรู้จักกับรุ่นน้องคนนึงครับ อายุห่างกันประมาณสามปี ซึ่งตอนนี้ผมกำลังอยู่ปีหนึ่งครับ
ตอนนี้น้องอยู่ม.4 น้องเค้าเป็นคนที่ขยันเรียน เรียนเก่ง นิสัยดี ตลก หน้าตาน่ารัก แล้วก็ยังเป็นนักร้องด้วยครับ
เป็นธรรมดาที่จะมีคนมาจีบมาสนใจ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ เริ่มแรกเดิมทีเราเจอกันที่เรียนพิเศษ
แล้วผมก็สนใจน้องเขาครับ เอาตรงๆผมเองก็เป็นคนที่ค่อนข้างจะหน้าตาดี(ไม่ได้ชมตัวเองนะครับ)และเจ้าชู้
ผมก็ขอเบอร์ น้องเค้ามา ในช่วงแรกๆเราก็คุยกันเรื่อยๆไม่มีอะไรมากครับ
ผมเองก็เกิดความสงสัย น้องเค้ามีคนมาจีบบ้างรึเปล่า ทีแรกเค้าก็บอกว่า ไม่มีหรอก จนผมถามบ่อยๆ
เค้าก็บอกว่ามี แ่ต่เค้าไม่สนใจ เค้าจะคุยเฉพาะกับคนที่เค้าสนใจเท่านั้น ผมก็ดีใจสิครับ
แปลว่า ที่น้องเค้าคุยกับผม น้องก็สนใจผมเหมือนกัน ห้าถึงหกเดือนผ่านไป เป็นช่วงที่ผมต้องสอบ ต้องแอดเข้ามหาลัย
เราก็ห่างๆกันไปครับ แต่ผมก็ไม่ทิ้งระยะห่างอะไรมากมาย จนผมหมดปัญหาเรื่องที่เรียน เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
เรื่องมันเริ่มตรงนี้แหละครับ เหมือนเดิมที่ไม่เหมือนเดิม และทำให้ผมไม่เข้าใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นเลย
ช่วงที่ผมเปิดเทอมใหม่ๆผมก็มีรับน้องปกติแต่ผมก็ยังโทรหา ยังไลน์ไปถามนั่นนี่ เรื่อยๆ
จนกระทั่งผมมีความรู้สึกว่า มันจะครบปีอยู่แล้ว ผมก็เลยอยากคบกับน้องเค้าจริงๆสักที
ผมก็เลยตัดสินใจขอน้องเค้าคบ ผมกลับมาที่บ้านซึ่งคือ มหาลัยที่ผมไปเรียนอยู่ กทม.นะครับ
แต่ส่วนตัวผมอยู่ โคราชครับ วันที่ผมกลับมา รร.น้องเค้าก็เปิดเทอมอยุ่ ผมไปซื้อดอกไม้หนึ่งช่อ
กะจะไปเซอร์ไพร์สน้องเค้าที่หน้ารร.ตอนเลิกเรียนครับ แล้วมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ
ไม่มีอะไรที่น่าสงสัยหรือแปลกไป แต่ผมก็ยังไม่ได้คำตอบจากน้องเ้ค้าว่า อยากคบกับผมมั๊ย
จนผมกลับ เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม จนเวลาผ่านไปมาถึงตอนนี้ เกือบเดือนที่ผมอยู่กับความสงสัย
และไม่เข้าใจอะไรเลยคือ จู่ๆน้องเค้าก็เงียบ หายและไม่มีการติดต่อผมกลับมาเลย ผมโทรหาน้องก็ไม่รับ
จนผมทนไม่ไหว ตัดสินใจกลับบ้าน และไปหารอเค้าที่หน้า รร.เหมือนเดิม แล้วผมก็เจอครับ
เค้าทำท่าเหมือนจะวิ่งหนีแต่โชคดีที่ผมเข้าไปคว้าแขนไว้ทัน แล้วผมก็ถามออกไป
"หลบหน้าพี่ทำไม พี่ทำอะไรผิด" น้องเงียบไม่มีคำตอบอะไรครับ
"เมลมีคนที่คบอยู่แล้วหรอ" ผมก็ยังคงถาม น้องส่ายหน้า ไม่บอกอะไรผม
"แล้วพี่ทำอะไรผิด ทำไมเมลหลบหน้าพี่ พี่โทรหาก็ไม่รับ" บอกตรงๆ ตอนนั้นน้ำตาผมคลอเลยครับ
"............." มันมีแต่ความเงียบ น้องไม่พูดไม่บอกอะไรผมสักคำ แล้วน้องก็สบัดแขนผม
แล้ววิ่งหนีไปเลย ผมก็ได้ยืนงงๆ คนก็เยอะใช่ว่า จะน้อย ผมกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกท้อใจ
กอดแม่ แล้วถามว่าผมทำอะไรผิด แม่ก็บอกว่า ใจเย็นๆทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีเหตุผลเสมอ
ผมก็รอครับ ผมเชื่อว่ามันมีเหตุผลอย่างที่แม่บอก วันต่อมาผมเลยไปรอน้องเค้าอีกเหมือนเดิม
พอเจอกันน้องเค้าก็ไม่ทำท่าจะหนีเหมือนเมื่อวันก่อนแล้วครับ ผมก็เลยเดินเข้าไปหา
"เมล มีเรียนพิเศษมั๊ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง" น้องเค้าก็ส่ายหน้า ตอนนั้นผมพยายามใจเย็นที่สุดเท่าที่ทำได้
"งั้นเราไปหาอะไรกินกันมั๊ย เสร็จแล้วพี่จะไปส่งเมลขึ้นรถ" น้องเค้าก็มองหน้าผมแล้วก็พยักหน้า
ในใจผมตอนนั้น ค่อยๆรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆ ระหว่างขับรถไป ผมก็ถามน้องเค้าอีก
"เมล พี่รักเมลนะ เมลคบกับพี่ได้มั๊ย" น้องเค้าเงียบไปสักพัก..แล้วก็ตอบ
"เมลรักพี่นะ รักมากด้วย" ได้ยินแบบนั้น สำหรับผมมันเหมือนคำตอบตกลงคบกัน
แต่สำหรับน้องมันคงไม่ใช่....หลังจากที่ผมพาน้องไปกินข้าว ผมก็ยืนรอส่งน้องขึ้นรถ
แล้วน้องเค้าก็กลับไป..แล้วมันก็กลับมาเหมือนเดิมครับ น้องเงียบ ผมโทรหาก็ไม่รับ พยายามโทรเท่าไหร่ก็ไม่รับ
ปิดเครื่องหนีผมอีกต่างหาก แล้วน้องก็รับสายครับ แล้วมันก็มีเหตุผลที่ผมฟังแล้วไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"เมล ทำไมไม่รับสายพี่เลย พี่ทำอะไรให้เมลไม่พอใจหรอครับ"
"เปล่า เมลขอโทษ เมลนี่ใจร้ายจังเลยนะ" ครับ เค้าคงรู้ตัวเองแหละนะ
"เมล พี่รักเมลนะ เมลอย่าหายไปแบบนี้ได้มั๊ย" ผมน้ำตาคลออีกแล้วครับ (ขี้แงชะมัด)
"ค่ะ เมลก็รักพี่นะ รักมากด้วย แต่เมลไม่รู้เหมือนกัน..ที่เมลไม่รับสาย
ไม่ใช่เมลไม่เห็น เมลเห็นแต่เมลพยายามไม่รับสาย เมลพยายามจะอยู่ใ้ห้ห่างๆพี่
เมลไม่อยากให้พี่ต้องมายุ่งกับเมล ต้องมาสนใจเมล ทำพี่เป็นห่วง ทำพี่ลำบากใจ เมลคิดถึงพี่นะ แต่เมลก็ต้องทน
ขอบคุณพี่พามมากนะค่ะ ที่ยังอยู่ตอนนี้ ทั้งๆที่เมลทำไม่ดีกับพี่เลย พี่พามเมลขอโทษ.."
ผมได้อึ้งกับคำพูดที่น้องเค้าพูด ผมไม่เคยบอกสักคำว่า ผมหนักใจ ผมไม่เคยพูดเลยว่า ผมรำคาญ ผมเหนื่อย
แล้วมันก็จบลงที่ค้างคาแบบนี้ พอน้องเค้าพูดจบ ผมพอจะรู้ว่า เค้าร้องไห้แล้วก็วางสาย ปิดเครื่องหนีผมไปอีก
จนตอนนี้ก็ยังไม่รับสาย แล้วก็หายไปอีก ผมไม่เข้าใจครับ มันคืออะไรกันแน่??
ผมงง สับสน และมีคำถามอยู่เต็มหัว ในใจมันมีแต่ความสงสัย
ถ้ารักผม รักผมมาก แล้วทำไม ต้องทำแบบนี้ เป็นแบบนี้ ผมทำอะไรผิดหรอครับ?
จริงๆผมเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่พอเจอน้องเค้าผมก็หยุด ก็พยายามทำให้เห็นว่า ผมรักและอยากดูแลน้องเค้าจริงๆ
ผมทำอะไรผิดอะครับ เพราะระยะห่าง เวลา หรืออะไร ผมไม่เข้าใจ
น้องเค้าไม่อยากคบกับผม หรือเพราะผมทำอะไรพลาดไปละครับ..ตอบผมที
ผมไม่เข้าใจอะไรเลยครับ ช่วยตอบผมที??
อันดับแรกผมขอเกริ่นนำสักหน่อยนะครับ ก่อนจะเข้าเรื่อง
คือว่า ผมรู้จักกับรุ่นน้องคนนึงครับ อายุห่างกันประมาณสามปี ซึ่งตอนนี้ผมกำลังอยู่ปีหนึ่งครับ
ตอนนี้น้องอยู่ม.4 น้องเค้าเป็นคนที่ขยันเรียน เรียนเก่ง นิสัยดี ตลก หน้าตาน่ารัก แล้วก็ยังเป็นนักร้องด้วยครับ
เป็นธรรมดาที่จะมีคนมาจีบมาสนใจ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ เริ่มแรกเดิมทีเราเจอกันที่เรียนพิเศษ
แล้วผมก็สนใจน้องเขาครับ เอาตรงๆผมเองก็เป็นคนที่ค่อนข้างจะหน้าตาดี(ไม่ได้ชมตัวเองนะครับ)และเจ้าชู้
ผมก็ขอเบอร์ น้องเค้ามา ในช่วงแรกๆเราก็คุยกันเรื่อยๆไม่มีอะไรมากครับ
ผมเองก็เกิดความสงสัย น้องเค้ามีคนมาจีบบ้างรึเปล่า ทีแรกเค้าก็บอกว่า ไม่มีหรอก จนผมถามบ่อยๆ
เค้าก็บอกว่ามี แ่ต่เค้าไม่สนใจ เค้าจะคุยเฉพาะกับคนที่เค้าสนใจเท่านั้น ผมก็ดีใจสิครับ
แปลว่า ที่น้องเค้าคุยกับผม น้องก็สนใจผมเหมือนกัน ห้าถึงหกเดือนผ่านไป เป็นช่วงที่ผมต้องสอบ ต้องแอดเข้ามหาลัย
เราก็ห่างๆกันไปครับ แต่ผมก็ไม่ทิ้งระยะห่างอะไรมากมาย จนผมหมดปัญหาเรื่องที่เรียน เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
เรื่องมันเริ่มตรงนี้แหละครับ เหมือนเดิมที่ไม่เหมือนเดิม และทำให้ผมไม่เข้าใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นเลย
ช่วงที่ผมเปิดเทอมใหม่ๆผมก็มีรับน้องปกติแต่ผมก็ยังโทรหา ยังไลน์ไปถามนั่นนี่ เรื่อยๆ
จนกระทั่งผมมีความรู้สึกว่า มันจะครบปีอยู่แล้ว ผมก็เลยอยากคบกับน้องเค้าจริงๆสักที
ผมก็เลยตัดสินใจขอน้องเค้าคบ ผมกลับมาที่บ้านซึ่งคือ มหาลัยที่ผมไปเรียนอยู่ กทม.นะครับ
แต่ส่วนตัวผมอยู่ โคราชครับ วันที่ผมกลับมา รร.น้องเค้าก็เปิดเทอมอยุ่ ผมไปซื้อดอกไม้หนึ่งช่อ
กะจะไปเซอร์ไพร์สน้องเค้าที่หน้ารร.ตอนเลิกเรียนครับ แล้วมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ
ไม่มีอะไรที่น่าสงสัยหรือแปลกไป แต่ผมก็ยังไม่ได้คำตอบจากน้องเ้ค้าว่า อยากคบกับผมมั๊ย
จนผมกลับ เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม จนเวลาผ่านไปมาถึงตอนนี้ เกือบเดือนที่ผมอยู่กับความสงสัย
และไม่เข้าใจอะไรเลยคือ จู่ๆน้องเค้าก็เงียบ หายและไม่มีการติดต่อผมกลับมาเลย ผมโทรหาน้องก็ไม่รับ
จนผมทนไม่ไหว ตัดสินใจกลับบ้าน และไปหารอเค้าที่หน้า รร.เหมือนเดิม แล้วผมก็เจอครับ
เค้าทำท่าเหมือนจะวิ่งหนีแต่โชคดีที่ผมเข้าไปคว้าแขนไว้ทัน แล้วผมก็ถามออกไป
"หลบหน้าพี่ทำไม พี่ทำอะไรผิด" น้องเงียบไม่มีคำตอบอะไรครับ
"เมลมีคนที่คบอยู่แล้วหรอ" ผมก็ยังคงถาม น้องส่ายหน้า ไม่บอกอะไรผม
"แล้วพี่ทำอะไรผิด ทำไมเมลหลบหน้าพี่ พี่โทรหาก็ไม่รับ" บอกตรงๆ ตอนนั้นน้ำตาผมคลอเลยครับ
"............." มันมีแต่ความเงียบ น้องไม่พูดไม่บอกอะไรผมสักคำ แล้วน้องก็สบัดแขนผม
แล้ววิ่งหนีไปเลย ผมก็ได้ยืนงงๆ คนก็เยอะใช่ว่า จะน้อย ผมกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกท้อใจ
กอดแม่ แล้วถามว่าผมทำอะไรผิด แม่ก็บอกว่า ใจเย็นๆทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีเหตุผลเสมอ
ผมก็รอครับ ผมเชื่อว่ามันมีเหตุผลอย่างที่แม่บอก วันต่อมาผมเลยไปรอน้องเค้าอีกเหมือนเดิม
พอเจอกันน้องเค้าก็ไม่ทำท่าจะหนีเหมือนเมื่อวันก่อนแล้วครับ ผมก็เลยเดินเข้าไปหา
"เมล มีเรียนพิเศษมั๊ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง" น้องเค้าก็ส่ายหน้า ตอนนั้นผมพยายามใจเย็นที่สุดเท่าที่ทำได้
"งั้นเราไปหาอะไรกินกันมั๊ย เสร็จแล้วพี่จะไปส่งเมลขึ้นรถ" น้องเค้าก็มองหน้าผมแล้วก็พยักหน้า
ในใจผมตอนนั้น ค่อยๆรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆ ระหว่างขับรถไป ผมก็ถามน้องเค้าอีก
"เมล พี่รักเมลนะ เมลคบกับพี่ได้มั๊ย" น้องเค้าเงียบไปสักพัก..แล้วก็ตอบ
"เมลรักพี่นะ รักมากด้วย" ได้ยินแบบนั้น สำหรับผมมันเหมือนคำตอบตกลงคบกัน
แต่สำหรับน้องมันคงไม่ใช่....หลังจากที่ผมพาน้องไปกินข้าว ผมก็ยืนรอส่งน้องขึ้นรถ
แล้วน้องเค้าก็กลับไป..แล้วมันก็กลับมาเหมือนเดิมครับ น้องเงียบ ผมโทรหาก็ไม่รับ พยายามโทรเท่าไหร่ก็ไม่รับ
ปิดเครื่องหนีผมอีกต่างหาก แล้วน้องก็รับสายครับ แล้วมันก็มีเหตุผลที่ผมฟังแล้วไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"เมล ทำไมไม่รับสายพี่เลย พี่ทำอะไรให้เมลไม่พอใจหรอครับ"
"เปล่า เมลขอโทษ เมลนี่ใจร้ายจังเลยนะ" ครับ เค้าคงรู้ตัวเองแหละนะ
"เมล พี่รักเมลนะ เมลอย่าหายไปแบบนี้ได้มั๊ย" ผมน้ำตาคลออีกแล้วครับ (ขี้แงชะมัด)
"ค่ะ เมลก็รักพี่นะ รักมากด้วย แต่เมลไม่รู้เหมือนกัน..ที่เมลไม่รับสาย
ไม่ใช่เมลไม่เห็น เมลเห็นแต่เมลพยายามไม่รับสาย เมลพยายามจะอยู่ใ้ห้ห่างๆพี่
เมลไม่อยากให้พี่ต้องมายุ่งกับเมล ต้องมาสนใจเมล ทำพี่เป็นห่วง ทำพี่ลำบากใจ เมลคิดถึงพี่นะ แต่เมลก็ต้องทน
ขอบคุณพี่พามมากนะค่ะ ที่ยังอยู่ตอนนี้ ทั้งๆที่เมลทำไม่ดีกับพี่เลย พี่พามเมลขอโทษ.."
ผมได้อึ้งกับคำพูดที่น้องเค้าพูด ผมไม่เคยบอกสักคำว่า ผมหนักใจ ผมไม่เคยพูดเลยว่า ผมรำคาญ ผมเหนื่อย
แล้วมันก็จบลงที่ค้างคาแบบนี้ พอน้องเค้าพูดจบ ผมพอจะรู้ว่า เค้าร้องไห้แล้วก็วางสาย ปิดเครื่องหนีผมไปอีก
จนตอนนี้ก็ยังไม่รับสาย แล้วก็หายไปอีก ผมไม่เข้าใจครับ มันคืออะไรกันแน่??
ผมงง สับสน และมีคำถามอยู่เต็มหัว ในใจมันมีแต่ความสงสัย
ถ้ารักผม รักผมมาก แล้วทำไม ต้องทำแบบนี้ เป็นแบบนี้ ผมทำอะไรผิดหรอครับ?
จริงๆผมเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่พอเจอน้องเค้าผมก็หยุด ก็พยายามทำให้เห็นว่า ผมรักและอยากดูแลน้องเค้าจริงๆ
ผมทำอะไรผิดอะครับ เพราะระยะห่าง เวลา หรืออะไร ผมไม่เข้าใจ
น้องเค้าไม่อยากคบกับผม หรือเพราะผมทำอะไรพลาดไปละครับ..ตอบผมที