๐๐๐๐๐ ประชานิยมสุดโต่ง เฟอะฟะ...ก็มีข้อดีนะ (ตอนที่ 1.) ๐๐๐๐๐

พยายามมองหาแง่บวก...เออ ก็พอมีอ่ะนะ

จากนโยบายประชานิยมหลัก 3 โครงการ
>> โครงการจำนำข้าว
>> โครงการรถคันแรก
>> โดรงการค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท ทั่วประเทศ

ลองเรียบเรียงเป็นข้อๆกันคะ
เริ่มที่โครงการหัวใจหลักก่อนเลยค่ะ..จำนำข้าวทุกเมล็ด

1.    เราทราบซึ้งกับคำพูด “ ผลงานและความสำเร็จในอดีต ไม่สามารถรับประกันผลงานในปัจจุบันและอนาคต”

เราได้เรียนรู้ว่า คำกล่าวนี้เชื่อได้นะ ห้ามลบหลู่

ผลดีคือ เราจะได้ไม่หลงกล หลงกับผลงานในอดีตเพราะคิดว่า ถ้าเคยทำได้ ก็น่าจะทำได้ตลอดไป

เฮ้อ...ต้องหัดคิดเองมั่งไรมั่งแล้วหละ

เรารู้แล้วว่าอย่าให้ ดร.สาขาอาชญาวิทยามาออกแบบโครงการด้านเศรษฐกิจเชียวนะ

อันตรายสุดๆ


2.    ถ้าโครงการจำนำข้าวทุกเมล็ดไม่พัง เราคงไม่รู้ว่า

ข้าวสารทุกเมล็ดที่เรากินกันน่ะถูกรมยากันมอด กันรา กันแมลงไรต่อไรมาก่อน และมีมาตรฐานกำหนดไว้ด้วย

เราคงไม่รู้ว่า ผู้ส่งออกข้าวไทยไปตลาดโลกเนี่ยะใช้ได้เลย เก่งอ่ะ
ทำตลาดจนไทยเป็นแชมป์ส่งออกมานานเลย  ข้าวขายดี หมุนเร็ว ไม่มีเน่า ไม่มีเสื่อม แบรนด์ดังแบรนด์ไทย

เราไม่รู้นะ จนรัฐบาลทำตัวเป็นพ่อค้าข้าวครบวงจรซเอง อุอุอุ
ข้าวขายไม่ออก เก็บไว้เป็นปีเต็มโกดังทั่วประเทศ
เก็บจนกลัวข้าวเสื่อมสภาพ ต้องรมยาแบบเข้ม จนเป็นเรื่องราวใหญ่โต

ไม่มีโครงการเฟะ..เอ๊ย โครงการจำนำข้าว เราคงโง่ไปอีกนาน หลงด่าผู้ส่งออกว่าเอาเปรียบ..เชอะ

เราคงไม่เห็นความกระตือรือล้นจาก อย. ถ้าเราไม่มีสมาคมคุ้มครองผู้บริโภค
ที่ตรวจสอบคุณภาพข้าวของแต่ละยี่ห้อแล้วนำความจริงมาบอกให้เรารู้..
เราไม่รู้เลยว่าประเทศอื่นๆเค้าใส่ใจเรื่องคุณภาพข้าว ตั้งมาตรฐานสูงกว่าเราเยอะเลย..โห ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณเพราะบัดนี้ทางการ “ตื่นแล้ว” หันมาใส่ใจ ที่จะตรวจเข้ม และยกมาตรฐานให้เทียมต่างประเทศแล้วค่ะ

เนี่ยะ..ถ้าข้าวไม่มีข่าวข้าวเน่า เราคงได้เจอของเน่าจริงนะ

ขอบคุณคุณเช็คด้วยละกันคะ


ขอเชิญสมาชิกช่วยกันให้ความเห็นเพิ่มเติมด้วยค่ะ มีข้อดีอีกมะ

จขกท.ใส่มาเพียงส่วนเดียวเอ๊งงง อิอิ