ผมอยากทราบว่า การที่ พระคึกฤทธิ์ ได้กล่าวว่า ห้ามฟังคำ สาวก ในการสั่งสอนพระพุทธศาสนานั้นถูกต้องหรือไม่ครับ
การที่พระพุทธเจ้าทรงมีพระบัญชาให้พระสาวกไปประกาศพระศาสนา ตามพุทธพจน์ที่ว่า
" ภิกษุทั้งหลาย ! เราได้พ้นแล้วจากบ่วงเครื่องรึงรัดทั้งปวง ทั้งที่เป็นของทิพย์ ทั้งที่เป็นของมนุษย์ แม้ท่านทั้งหลายก็เช่นกัน ท่านทั้งหลายจงเที่ยวไปในชนบท เพื่อประโยชน์และความสุขแก่ชนเป็นอันมาก ต่างรูปต่างไปแต่ละทิศทาง อย่าไปรวมกัน ๒ รูปในทางเดียวกัน จงแสดงธรรมประกาศพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง สัตว์ทั้งหลายที่มีกิเลสบังปัญญาดุจธุลีในจักษุน้อยมีอยู่ เพราะโทษที่ไม่ได้ฟังธรรมย่อมเสื่อมจากคุณที่จะพึงได้พึงถึง แล้วผู้ตรัสรู้ธรรมจักมีขึ้นตามโดยลำดับ แม้เราก็จักไปยังอุรุเวลาเสนานิคมเพื่อแสดงธรรมเช่นกัน "
หรือพระองค์ทรงให้พระอรหันต์เหล่านั้น ทรงจำคำสอนของพระองค์ไปประกาศเท่านั้น
หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ทำไมพระองค์ไม่มีพระบัญชาให้ประดิษฐ์อักษรร้อยเรียง หรือคัมภีร์ เพื่อจะให้เป็นหลักการอันเดียว ตรงตามพุทธวจนอย่างแท้จริง หากเมื่อมีการอภิปราย หรือ ข้อสงสัยในคำสอนของสาวกครับ
อีกอย่างครับ ผมสงสัยว่า การใช้พระไตรปิฎกในการอ้างพุทธพจน์นั้น ฝ่ายที่กล่าวอ้างว่าห้ามเชื่อคำสาวกนั้น กล่าวขัดกันเองหรือไม่ครับ
เพราะ ในเมื่อพระไตรปิฎก ได้ถูกทำการสังคายนาครั้งแรกหลังจากพระองค์ทรงปรินิพพานไปแล้ว ซึ่งพุทธพจน์ต่างๆ ได้ถูกถ่ายทอดมาจาก
ความทรงจำของพระอานนท์
" การทำสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ 1 จึงได้จัดขึ้นที่ถ้ำสัตบรรณคูหา เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ตามคำปรารภของพระมหากัสสปเถระ โดยมีพระเจ้าอชาตศัตรูเป็นองค์อุปถัมภ์ ใช้เวลาในการสังคายนารวบรวมพระธรรมวินัยอยู่ 7 เดือนจึงแล้วเสร็จ โดยในครั้งนั้น พระมหากัสสปเถระเป็นประธานทำสังคายนา พระอานนท์เป็นองค์วิสัชชนาแสดงพระธรรมวินัยในหมวดพระสุตตันตปิฎก (ธรรมเทศนา) และ พระอภิธรรมปิฎก (คำสอน) พระอุบาลีเถระ เป็นองค์วิสัชชนาพระวินัยปิฎก ซึ่งแนวการวางระเบียบพระธรรมวินัยในครั้งนั้นจัดเป็นรูปแบบที่เรียกว่า พระไตรปิฎก และยังคงมีการรักษาสิ่งที่ได้จัดรวบรวมในครั้งปฐมสังคายนาอยู่ในพระไตรปิฎกฉบับเถรวาทโดยไม่มีการปรับแก้มาจนปัจจุบัน"
แล้วเช่นนี้ทำไมยังเชื่อในความทรงจำของพระสาวกครับ
ผมสงสัยเพียงเท่านี้ครับ ขอเชิญท่านทั้งหลายร่วมอภิปรายด้วยครับ ขอบคุณครับ
มีข้อสงสัยครับ ด้วยตรรกะที่ว่าห้ามฟังคำสั่งสอนของพระสาวก
การที่พระพุทธเจ้าทรงมีพระบัญชาให้พระสาวกไปประกาศพระศาสนา ตามพุทธพจน์ที่ว่า
" ภิกษุทั้งหลาย ! เราได้พ้นแล้วจากบ่วงเครื่องรึงรัดทั้งปวง ทั้งที่เป็นของทิพย์ ทั้งที่เป็นของมนุษย์ แม้ท่านทั้งหลายก็เช่นกัน ท่านทั้งหลายจงเที่ยวไปในชนบท เพื่อประโยชน์และความสุขแก่ชนเป็นอันมาก ต่างรูปต่างไปแต่ละทิศทาง อย่าไปรวมกัน ๒ รูปในทางเดียวกัน จงแสดงธรรมประกาศพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง สัตว์ทั้งหลายที่มีกิเลสบังปัญญาดุจธุลีในจักษุน้อยมีอยู่ เพราะโทษที่ไม่ได้ฟังธรรมย่อมเสื่อมจากคุณที่จะพึงได้พึงถึง แล้วผู้ตรัสรู้ธรรมจักมีขึ้นตามโดยลำดับ แม้เราก็จักไปยังอุรุเวลาเสนานิคมเพื่อแสดงธรรมเช่นกัน "
หรือพระองค์ทรงให้พระอรหันต์เหล่านั้น ทรงจำคำสอนของพระองค์ไปประกาศเท่านั้น
หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ทำไมพระองค์ไม่มีพระบัญชาให้ประดิษฐ์อักษรร้อยเรียง หรือคัมภีร์ เพื่อจะให้เป็นหลักการอันเดียว ตรงตามพุทธวจนอย่างแท้จริง หากเมื่อมีการอภิปราย หรือ ข้อสงสัยในคำสอนของสาวกครับ
อีกอย่างครับ ผมสงสัยว่า การใช้พระไตรปิฎกในการอ้างพุทธพจน์นั้น ฝ่ายที่กล่าวอ้างว่าห้ามเชื่อคำสาวกนั้น กล่าวขัดกันเองหรือไม่ครับ
เพราะ ในเมื่อพระไตรปิฎก ได้ถูกทำการสังคายนาครั้งแรกหลังจากพระองค์ทรงปรินิพพานไปแล้ว ซึ่งพุทธพจน์ต่างๆ ได้ถูกถ่ายทอดมาจาก
ความทรงจำของพระอานนท์
" การทำสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ 1 จึงได้จัดขึ้นที่ถ้ำสัตบรรณคูหา เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ตามคำปรารภของพระมหากัสสปเถระ โดยมีพระเจ้าอชาตศัตรูเป็นองค์อุปถัมภ์ ใช้เวลาในการสังคายนารวบรวมพระธรรมวินัยอยู่ 7 เดือนจึงแล้วเสร็จ โดยในครั้งนั้น พระมหากัสสปเถระเป็นประธานทำสังคายนา พระอานนท์เป็นองค์วิสัชชนาแสดงพระธรรมวินัยในหมวดพระสุตตันตปิฎก (ธรรมเทศนา) และ พระอภิธรรมปิฎก (คำสอน) พระอุบาลีเถระ เป็นองค์วิสัชชนาพระวินัยปิฎก ซึ่งแนวการวางระเบียบพระธรรมวินัยในครั้งนั้นจัดเป็นรูปแบบที่เรียกว่า พระไตรปิฎก และยังคงมีการรักษาสิ่งที่ได้จัดรวบรวมในครั้งปฐมสังคายนาอยู่ในพระไตรปิฎกฉบับเถรวาทโดยไม่มีการปรับแก้มาจนปัจจุบัน"
แล้วเช่นนี้ทำไมยังเชื่อในความทรงจำของพระสาวกครับ
ผมสงสัยเพียงเท่านี้ครับ ขอเชิญท่านทั้งหลายร่วมอภิปรายด้วยครับ ขอบคุณครับ