สังคมไทย กับสองมาตรฐาน

เคยรู้สึกไหมครับว่าทำไม คำว่า ไพร่-อำมาตย์ มันถึงได้สะเทือนใจคนไทยได้จริงๆ

นั่นก็เพราะบ้านเมืองเรามันสองมาตรฐานจริงๆ
เริ่มจาก การบังคับใช้กฏหมาย ตำรวจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำรวจจราจร เวลาจับกุมผู้กระทำความผิด ถ้าจ่ายเงินด้วยการพับเป็นแบงค์เล็กๆ สอดเข้าไประหว่างใบสั่งกับมือคุณตำรวจ คุณก็จะโดนตักเตือนแล้วปล่อยผ่านไป แต่ถ้าไม่คุณก็จะต้องไปจ่ายเงินที่โรงพัก คนที่จ่ายก็ยินดีจ่าย เพราะถ้าไปจ่ายที่โรงพักก็เสียเวลา แถมโดนปรับมากกว่าที่จ่ายให้คุณตำรวจซะอีก

ถัดจากพวกคุณตำรวจ ก็ต้องพวกอัยการซึ่งเป็นผู้สั่งฟ้อง-ไม่ฟ้อง เอาแค่นี้พอ เพื่อนผมเป็นอัยการเยอะเดี๋ยวจะมีปัญหา

ถัดไปก็ข้าราชการ ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับเหตุผลทางธุรกิจที่ทำจำเป็นจะต้องจ่ายเงินเพื่อความสะดวกในการประสานงานกับทางราชการทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เพียงแค่ต้องการความรวดเร็ว ถ้าไม่จ่ายเงินหรือไม่รู้จักใครในหน่วยงานที่เข้าไปติดต่อ ก็ต้องรอนานหน่อย

ผมพูดถึงเฉพาะที่เกิดกับชีวิตประจำวันทั่วไปนะครับ ไม่เกี่ยวกับพวกทำผิดกฏหมายใหญ่โตอะไร เพียงแค่อยากสื่อให้รู้ว่า สองมาตรฐานกับประเทศไทย กลายเป็นของคู่กันไปซะแล้ว
คนมีเงิน มีอำนาจ ไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่คนจน ชาวบ้านธรรมดา รู้สึกนะครับ ความแตกต่างด้านฐานะ แต่จะรู้สึกแย่มากๆถ้ามีความแตกต่างในการบังคับใช้กฏหมาย

ทำอย่างไรประเทศไทยจึงจะหยุดคำว่าสองมาตรฐานได้ซะที บ้านนี้เมืองนี้ มันเหมาะกับคนรวยๆจริงๆ