รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่รักแล้ว เค้ามีคนอื่นแล้ว แต่ใจยังโหยหาเค้า รักเค้าแม้ว่าเค้าจะทำให้เสียใจแค่ไหนก็ตาม บางทีก็แอบคิดนะว่าใจคนเราทำไมมันถึงได้เปลี่ยนง่ายดายแบบนี้ วันเวลาที่เคยใช้ร่วมกันมันไม่มีความหมายเลยหรอ แต่ก็เข้าใจนะว่าคนมันจะไป รั้งให้ตายเค้าก็หาทางดิ้นรนจากเราไปจนได้นั่นแหล่ะ เวลามาทำงานก็คิดถึงตอนที่แชตคุยกัน กลับบ้านก็เห็นแต่สิ่งที่ทำด้วยกัน ตอนกลางคืนพอถึงเวลาที่ต้องโทรหากันน้ำตามันก็ไหล ตอนนี้ก็พยายามเอาเวลาช่วงนั้นไปสวดมนต์แทน..มีวิธีไหนที่มันดีกว่านี้ไหมคะที่จะทำให้เราทำใจ ตัดใจได้เร็วๆ มันทรมานมากกว่าจะหลับตานอนให้มันพ้นๆไปแต่ละคืน...
ต้องใช้เวลานานแค่ไหนคะ กว่าจะทำใจได้?