"ความฝันของฉันอยู่บนกระดาษสีขาว"
การที่เราจะฝันจะมองไปในสิ่งที่จุดจะไขว้คว้ามันอาจไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
เพราะสิ่งเดียวที่มนุษย์นั้นเฝ้ารอมันอาจเป็นเพียงความฝันจากจุดลึกๆของจิตใจก็เป็นได้
แต่ถึงอย่างนั้นถ้ามนุษย์เลือกคิดและเลิกฝัน เราคงจะไม่มีสิ่งต่างๆเหมือนในวันนี้
มีซักกี่ครั้งแล้วที่ความฝันของมนุษย์ได้เป็นจริง ไม่ใช่ฝันหรือที่เคยว่าไว้ว่าซักวันหนึ่ง
จะได้บินบนฟ้าหรือซักวันหนึ่งจะได้ดำดิ่งลงไปลึกในมหาสมุทร ถ้าวันนั้นมันเป็นเพียงแค่ "ความเพ้อเจ่อ"
ของใครซักคนหนึ่งเราคงจะไม่มีเครื่องบินหรือเรือดำน้ำ และสิ่งต่างๆอีกมากมาย
ความฝันไม่ใช่สิ่งที่ผิดเพราะทุกคนย่อมมีฝัน มันต่างกันที่จะทำฝันนั้นให้เป็นจริงหรือไม่
หรือจะปล่อยไว้ให้มันเป็นเพียงภาพจินตนาในยามที่หนุนหมอนนอนหลับไป บางคนมุ่งมั่นในฝันหมดตัวและหมดใจ
บางคนทิ้งฝันไว้เพราะมันอาจเป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครที่ผิดเพราะความฝันมันไม่อาจจะเป็นจริงได้เพียงวันหรือสองวัน
เพราะว่ามันอาจเป็นสิ่งแรกที่เราจะคิดถึงแต่มันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราได้ทำ
สิ่งที่เรียกว่าความเป็นจริงของมนุษย์นั้นช่างโหดร้ายเพราะว่าจะต้องใช้ชีวิตวันๆหนึ่งหมดไปกับอะไรมากมาย
ที่บางครั้งเราอาจจะไม่ต้องการทำมันก็ได้แต่มันเป็นสิ่งที่ผูกมันเราไว้กับการที่เราจะต้องใช้ชีวิต แต่ในสิ่งที่ทำได้
เราอาจจะมีกระดาษสีขาวอยู่แผ่นหนึ่งที่จะได้วาดและเขียนฝันนั้นลงไปตามที่ใจเราต้องการ และเก็บรักษามันไว้
วันใดวันหนึ่งอยากจะมองเห็นมันก็จะหยิบมันขึ้นมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะและหยิบดินสอปากกาขึ้นมาเติมแต่งมันทีละเล็กทีละน้อย
เริ่มลบเส้นร่างและเริ่มระบายสี มันอาจจะเป็นเพียงจุดเล็กที่จะทำให้ฝันนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ฝันอีกต่อไป
ถ้าเริ่มนับหนึ่งแล้วมันก็จะมีสองสามสี่ตามมา มันอาจจะเดินช้า มันอาจจะไม่เสร็จภายในวันนี้ หรือไม่มีทางเป็นไปได้ตลอดไป
แต่คำว่าฝันนั้นอาจเป็นเพียงคำนิยามที่บอกถึงสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุขไปพร้อมกับมันก็ได้ มันอาจเป็นเส้นทางที่เราเดินไป
เรื่อยๆอย่างช้าๆ ที่เราจ้องมองจุดหมายสุดลูกหูลูกตา แต่ก็ไม่ได้เหนื่อยล้ากับเส้นทางแสนไกลเลย เพราะนั้นคือความฝัน
เพราะความฝันนั้น ไม่เคยทำร้ายใคร
นี่อาจเป็นเพียงนิยามหนึ่งของ "ความฝัน" ก็เป็นได้
เล่าเรื่องโดย FuxkMeLife
เพราะอันที่จริงแล้วชีวิตคนเราไม่มีHereอะไรเลย
ความฝันของฉันอยู่บนกระดาษสีขาว
การที่เราจะฝันจะมองไปในสิ่งที่จุดจะไขว้คว้ามันอาจไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
เพราะสิ่งเดียวที่มนุษย์นั้นเฝ้ารอมันอาจเป็นเพียงความฝันจากจุดลึกๆของจิตใจก็เป็นได้
แต่ถึงอย่างนั้นถ้ามนุษย์เลือกคิดและเลิกฝัน เราคงจะไม่มีสิ่งต่างๆเหมือนในวันนี้
มีซักกี่ครั้งแล้วที่ความฝันของมนุษย์ได้เป็นจริง ไม่ใช่ฝันหรือที่เคยว่าไว้ว่าซักวันหนึ่ง
จะได้บินบนฟ้าหรือซักวันหนึ่งจะได้ดำดิ่งลงไปลึกในมหาสมุทร ถ้าวันนั้นมันเป็นเพียงแค่ "ความเพ้อเจ่อ"
ของใครซักคนหนึ่งเราคงจะไม่มีเครื่องบินหรือเรือดำน้ำ และสิ่งต่างๆอีกมากมาย
ความฝันไม่ใช่สิ่งที่ผิดเพราะทุกคนย่อมมีฝัน มันต่างกันที่จะทำฝันนั้นให้เป็นจริงหรือไม่
หรือจะปล่อยไว้ให้มันเป็นเพียงภาพจินตนาในยามที่หนุนหมอนนอนหลับไป บางคนมุ่งมั่นในฝันหมดตัวและหมดใจ
บางคนทิ้งฝันไว้เพราะมันอาจเป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครที่ผิดเพราะความฝันมันไม่อาจจะเป็นจริงได้เพียงวันหรือสองวัน
เพราะว่ามันอาจเป็นสิ่งแรกที่เราจะคิดถึงแต่มันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราได้ทำ
สิ่งที่เรียกว่าความเป็นจริงของมนุษย์นั้นช่างโหดร้ายเพราะว่าจะต้องใช้ชีวิตวันๆหนึ่งหมดไปกับอะไรมากมาย
ที่บางครั้งเราอาจจะไม่ต้องการทำมันก็ได้แต่มันเป็นสิ่งที่ผูกมันเราไว้กับการที่เราจะต้องใช้ชีวิต แต่ในสิ่งที่ทำได้
เราอาจจะมีกระดาษสีขาวอยู่แผ่นหนึ่งที่จะได้วาดและเขียนฝันนั้นลงไปตามที่ใจเราต้องการ และเก็บรักษามันไว้
วันใดวันหนึ่งอยากจะมองเห็นมันก็จะหยิบมันขึ้นมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะและหยิบดินสอปากกาขึ้นมาเติมแต่งมันทีละเล็กทีละน้อย
เริ่มลบเส้นร่างและเริ่มระบายสี มันอาจจะเป็นเพียงจุดเล็กที่จะทำให้ฝันนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ฝันอีกต่อไป
ถ้าเริ่มนับหนึ่งแล้วมันก็จะมีสองสามสี่ตามมา มันอาจจะเดินช้า มันอาจจะไม่เสร็จภายในวันนี้ หรือไม่มีทางเป็นไปได้ตลอดไป
แต่คำว่าฝันนั้นอาจเป็นเพียงคำนิยามที่บอกถึงสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุขไปพร้อมกับมันก็ได้ มันอาจเป็นเส้นทางที่เราเดินไป
เรื่อยๆอย่างช้าๆ ที่เราจ้องมองจุดหมายสุดลูกหูลูกตา แต่ก็ไม่ได้เหนื่อยล้ากับเส้นทางแสนไกลเลย เพราะนั้นคือความฝัน
เพราะความฝันนั้น ไม่เคยทำร้ายใคร
นี่อาจเป็นเพียงนิยามหนึ่งของ "ความฝัน" ก็เป็นได้
เล่าเรื่องโดย FuxkMeLife
เพราะอันที่จริงแล้วชีวิตคนเราไม่มีHereอะไรเลย