ความทรงจำในลิ้นชัก

ก็คือตอนผมอ่านกากีคำกลอนแล้วมันมีฟองมันก็คือเริ่มบทกลอน ส่วน ฯ ที่อยู่ท้ายบทกลอนคือตัวที่บอกว่าบทนี้จบแล้วรึปล่าวครับ

ตัวที่ใช้แทนการบอกว่า “จบบทกวี”กับ“จบตอน”แต่ละอันใช้ตอนไหน ใช้อย่างไร และแตกต่างกันอย่างไร ตามหัวข้อเลยครับ

เวลา วารี ไหลไปมิย้อนกลับ ทางเดิน คนจริง มิเหลียวหลัง แรกรุ่น ก้าวข้ามฤดู มีพลัง มิรอรั้ง พุ่งไป เส้นชัยปอง ร้อนแดด ฝนหนาว หลายคราวผ่าน ล้วนถึงกาล งานเลิก ให้ลาถอย ผ่านชีวิต มากล้วน ทิ้งร่องรอย แดดอ่อ

อยู่ด้วยกัน สองคน จนคุ้นเคย ไม่คิดเลย การจากลา จะมาถึง ลมรำเพย รำพัน ฉันรำพึง ความคิดถึง เหมือนทำให้ ตายช้าๆ เปรียบเหมือนนก บินไป ใต้ฟ้าแดง ด้วยเรี่ยวแรง ที่เหลือ เพื่อไปหา อธิษฐาน ขอให้เจอ เธออีก

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

ขอชวนเพื่อนๆทุกคนมาอ่านบทกวีจีนแปลไทยที่แต่งโดยผมกันฟรีๆครับ เป็นบทกวีไร้ฉัทลักษณ์ที่ผมคัดสรรมาบอกเล่าเกี่ยวกับชีวิตในฐานะผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่เคยเจ็บปวดกับโรคนี้ จนสามารถเติบโตก้าวผ่านความทรมานไปได้ท