ความทรงจำในลิ้นชัก

๏ ผ่านคืนฝนลมแรงเคยแฝงหนาว ผ่านเรื่องราวขมขื่นฝืนใจสู้ แม้เส้นทางเคยหม่นปนมอดหมู ยังรับรู้ว่าฟ้ายังงามงด ๏ เคยร้องไห้ให้ฟังกับความเศร้า เคยเงียบเหงาแทบสิ้นแรงกำหนด แต่พรุ่งนี้ยังมีดาวพราวแสงจรด รอตกผ

คล้ายจันทรา ดารา คราอับแสงแลมืดมน อ่อนแรง แห่งสุกศรีกาลอาทิตย์ ลาฟ้า นานราตรีใครคนนี้ เหมือนไม่ อยากหายใจ โลกใบเดิม สดใส ไม่เหมือนเก่าฤดูกาล แปรเร้า เข้ายุคใหม่ไร้พรรษา ฟ้าคราม มาลย์งามวิไลขาดความรัก

แต่งกาพย์จากภาพค่ะ (กาพย์ฉบัง16) อาบไอดินจรดฟ้า.....................มวลม่านเมฆา อ้อมโอบนภาทั้งผืน ขอบปุยเรืองแสงกลางคืน.............ดวงดาวดาษดื่น ซุกซ่อนแทรกร่างประดับ ราวเม็ดมุกพราวระยับ.........

แผ่นกระดาษ ลอยมา จากฟากฟ้า เสียงแว่วมา เขียนได้ ตามใจฝัน จะเล่าความ ถามไถ่ ถึงใครกัน อยู่ไหนนั่น ฟ้าก็ส่ง ตรงถึงตัว แม้ตัวตน เขาจะหาย สลายสิ้น ถูกกลืนกิน ดินน้ำลม ผสมทั่ว อยู่โลกไหน ภพใด ไม่ต้องกลั

ผู้โดยสาร สามคน นั่งบนเครื่อง ต่างมีเรื่อง แสนสนุก มุกขำขัน คนญี่ปุ่น ขอผ้าห่ม พัลวัน ตัวหนาวสั่น เขานี้ มีเงิน "เย็น" หญิงด้านหลัง ร้องโอ๊ย โหยร่ำไห้ คือหญิงไทย สไบห่ม สวยสมเห็น เธอบอกแอร