วันจันทร์นี้ ทำข้าวหมูหวานไปแจกกันครับ

ก่อนอื่นผมต้องขอบอกว่ารู้สึกดีใจมากๆ  กับน้ำใจจำนวนมากในห้องก้นครัว  ในสังคมพันทิบ ที่อยากจะร่วมแบ่งปันอาหารให้กับคนเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งในกรุงเทพ  มีหลายคนที่หลังไมค์มาถามเส้นทาง  มีหลายคนที่อยากมาร่วมด้วย  มีหลายคนอยากแบ่งปันของที่ไม่ใช้แล้วอย่างเสื้อผ้า(ซึ่งผมคิดว่าสำคัญไม่แพ้อาหารเลยครับ)  และมีอีกหลายคนที่อยากบริจาคเงินเพื่อร่วมซื้ออาหาร  ซึ่งผมอยากจะขอชี้แจงครับ  ว่าผมขอไม่รับฝากเงินในทุกกรณีนะครับ  เราเห็นหลายๆตัวอย่างก่อนหน้านี้  ที่ถ้ามีเรื่องเกี่ยวกับเงินทองเข้ามาแล้ว มักจะจบไม่สวย  ผมก็กลัวว่าผมจะเป็นอย่างนั้นเข้าซักวัน  เพราะผมเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรเลย  มีโลภ โกรธ หลง ทั่วไปครับ

ผมสามารถรับฝากสิ่งของเหลือใช้  อาหาร  ขนม  ถ้าไม่มากเกินไปครับ  เพราะผมใช้มอเตอร์ไซด์เป็นหลัก  ทำให้ขนของไม่ได้มาก

วันนี้ผมทำข้าวหมูหวาน  อาหารง่ายๆ แต่อร่อยใช้ได้เลยนะครับ  รสชาติก็เค็มๆ หวานๆ  ใส่พริกไทเยอะๆครับ

เริ่มจากหุงข้าวก่อน  ผมใช้ข้าวเสาไห้เก่า5โล  ผสมกับข้าวหอมมะลิเก่า1โล  เวลาหุงก็ใส่น้ำเยอะหน่อย  ข้าวออกมาจะเป็นเม็ดสวยงาม  นุ่มเหนียวกำลังดี  และหุงขึ้นหม้อมากเลยครับ  หม้อหุงข้าวไฟฟ้าขนาด10ลิตรครับ


หม้อหุงข้าวขนาดใหญ่แบบนี้  ถ้าเป็นแบบแก๊ส  เวลาหุงให้คนข้าวบ้าง  จะทำให้ข้าวสุกทั่วถึง สวยงาม  แต่ถ้าเป็นหม้อไฟฟ้าเค้าห้ามคนข้าวนะครับ  เพราะข้าวจะเป็นน้ำ  ไม่สุก  แต่สวิทซ์หม้อหุงข้าวจะเด้งขึ้น  ถ้าฝืนกดสวิทซ์ต่อไป  ข้าวข้างล่างก็จะไหม้  อันนี้เล่าจากประสบการณ์จริงเลยครับ



หมูหมักครับ


เครื่องปรุงที่ใช้


ใส่กระเทียมและรากผักชีสับ  ลงเจียวในกะทะก่อน


แล้วก็ใส่หมูลงไปผัด  คลุกเคล้าให้ทั่ว  ให้มีเกรียมๆนิดหน่อย  จะได้หอมๆ  แล้วก็ใส่น้ำซุปกระดูกหมูลงไปให้พอท่วม  ปรุงรสด้วยเครื่องปรุงต่างๆ  ชิมพอให้ได้รสชาติ  เป็นอันเสร็จครับ  ง่ายมาก  ถ้าจะให้อร่อยต้องใส่พริกไทเยอะๆครับ







วันนี้ทำได้ประมาณ70กว่ากล่องครับ





เอาไปแจกกันครับ






วันนี้ขอนำเรื่องของลุงอ๊อดมาเล่าครับ  ผมขออนุญาตลุงถ่ายรูป  และนำเรื่องราวของลุงมาแบ่งปันให้คนในเวบได้อ่านกันครับ  (ลุงแกถามว่าเวบคืออะไร  ผมอึ้งไป10วิ  ไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ  ตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะอธิบายว่าเวบคืออะไรยังไง)

ลุงอ๊อดอายุหกสิบกว่าๆแล้วครับ  ไม่มีครอบครัว  ญาตพี่น้องก็ต่างคนต่างอยู่  ไม่ได้ติดต่อกันเป็นสิบปีแล้ว  ลุงแกหาเงินโดยการเก็บขวดเก็บกระดาษไปขาย  แต่ในทุกเช้า ประมาณตี5 ลุงแกต้องรีบตื่น  และเดินไปที่วัดขนาดใหญ่แห่งนึงแถวๆนั้น  เพื่อไปช่วยพระถือของบิณฑบาตร  ถ้าไปช้าจะโดนคนอื่นแย่งไป   ลุงแกจะได้เงินเล็กน้อย  และอาหารมากินเพื่อประทังชีวิต  จากนั้นก็จะเดินเก็บขวดแถวๆบ้านหม้อ  บางทีก็วิ่งซื้อของให้คนแถวนั้น  ได้เงินเล็กๆน้อยๆ  แกก็เก็บสะสมไว้ครับ  ผมถามว่าแล้วพวกน้ำดื่มจะหาจากไหน  แกบอกว่าบางส่วนก็ได้จากพระที่แกไปช่วยหิ้วย่าม  ถือของให้พระ  บางทีก็ไปในห้าง  แต่บางทีรปภ.ของห้างก็ไม่ให้เข้าครับ

วันนี้ผมมองหาซาเล้งของอาแปะที่ผมเล่าไปในกระทู้ที่แล้ว  แต่ไม่เจอ  มาเจอแกค่อยๆเข็นซาเล้ง  มีป้าที่แกดูแลนั่งมาด้วย  ก็ตอนที่ผมกำลังจะกลับ  แกจำผมได้  แต่ผมไม่มีข้าวเหลือแล้ว  และดูป้าแกไม่ค่อยดีเลย  เหมือนยังเป็นไข้อยู่  ผมเลยให้แกไปร้อยนึง  จริงๆตั้งใจว่าจะไม่ให้เงินเด็ดขาด  แต่ป้าแกไม่มียากินครับ  เลยให้ไปซื้อยา    แต่ต้องแอบๆให้  ไม่อยากให้ใครเห็น  กลัวแกโดนปล้น  ถ้าใครไปแจกอาหารแถวนั้น  ช่วยมองหาซาเล้งสีแดงด้วยนะครับ  ลองคุยกับแกก็ได้  แกชอบเล่าเรื่องเยอะแยะเลย  ศาลเจ้าที่ไหนมีงานอะไร  แกรู้หมดเลยครับ

วันนี้ตอนเดินแจกอยู่  มีคนขี้เมาเดินตามครับ  ผมถามว่าเอาข้าวมั๊ย  เค้าบอกว่า  ไม่เอา  จะเอาตัง   ผมตะคอกไปชุดใหญ่  จนเดินหนีไปเลย  ที่เล่าเรื่องนี้ เพื่อเตือนเพื่อนๆผู้หญิงที่จะไป  ว่าควรมีผู้ชายไปเป็นเพื่อน  และไปเป็นกลุ่มครับ  บริเวณนั้นมีทั้งคนดีและไม่ดี  พวกขี้เมาก็มีบ้าง  ต้องระวังตัวครับ  

วันนี้ขอจบเพียงเท่านี้นะ  พบกันใหม่วันจันทร์หน้าครับ

ปล.  เพียงแค่เพื่อนๆกดถูกใจให้  ผมก็ดีใจมากๆแล้ว  ไม่ต้องกดโหวตก็ได้ครับ  เพราะกระทู้ผมขึ้นแนะนำไปหลายกระทู้แล้ว  กลัวจะไปดันกระทู้ดีๆอันอื่นตกไปครับ  

ปล.2  ผมขอขอบคุณเพื่อนๆ  หลายๆท่านที่หลังไมค์มาถามว่าร้านกระเพาะปลาผมอยู่ที่ไหนนะครับ  แต่ผมกลัวจะเป็นการโฆษณาแฝง  และจะผิดกฎของเวบ  ผมเลยต้องขอโทษที่ผมไม่ได้บอกไปนะครับ