สวัสดีค่ะเราชื่อโซเป็นเด็กอายุ15คนนึงที่มีปัญหาครอบครัวบ่อยจนเราอยากไปพบจิตแพทย์วันนี้เราไม่รุ้จะกลับจากโรงเรียนยังไงเลยต้องเซ็นวินเขาเป็นป้าที่รู้จักเลยสามารถที่จะเซ็นได้ของเก่ายังไม่ได้จ่ายเลยเพราะเราไม่มีตังแม่ให้เงินเราวันละ50บาทข้าวกลางวันก้25บาทแล้วบางวันก็ต้องซื้ออุปกรณ์การเรียนหรือสิ่งต่างๆที่ต้องใช้ในการเรียนทำให้ตังไม่พอและเราต้องเหลือตัง20จ่ายค่าวินทุกวันบางวันก็ต้องเดินเพราะไม่กล้าไปสู้หน้าพวกลุงๆป้าๆที่วินเพราะเราไม่มีตังจะจ่ายที่ค้างไว้แต่เราจ่ายทุกรอบพวกเขาไม่ทิ้งรถให้ไม่สนใจว่าจะกลับยังไงวันนี้เดินสวนสนามด้วยเราเหนื่อยมากๆเลยเหนื่อยจนหุงข้าวเสร้จก้เผลอหลับไปคนเป้นพ่อเดินเข้ามากลับจากรัยแม่ถามว่าล้างจานรึยังเราไม่ตอบเพราะหลับอยุ่เขาเอาเท้ากระทืบลงบนหลังเราอย่างจังเราจุกมากยังไม่ทันได้พูดอะไรมือใหญ่ๆและหนักตบเข้าที่หน้าเราแรงๆ2-3ทีและพูดว่ากุบอกให้ไปล้างจานไงเราเจ็บจนพูดไม่ออกได้แต่ลุกอย่างปวดๆไปล้างจานให้พวกเขากินข้าวเราเจอแบบนี้บ่อยครั้งจนแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้วถึงตอนแรกๆในหัวจะมีแต่คำว่าทำไมทำแบบนี้นี้เรายังเป็นลูกอยู่รึป่าวเจ็บนะแม่ก็ไม่ได้มาสนใจอะไรกับเราเลยจะโดนทุบตียังไงก้ยินมองอย่างเฉยชาเราเหนื่อยกับชีวิตตัวเองเหลือเกินเราแค่อยากใช้ชีวิตอย่างปกติเหมือนเด็กทั่วไปเท่านั้นทุกคนต่างมองเราอย่างสมเพชจะอึดอัดจนอยากตายแค่ไหนจะเสียใจจนอยากกอดใครสักคนแล้วร้องไห้ออกมาดังๆแต่กลับไม่เหลือใครที่เป็นเซฟโซนให้เราได้เลยแม้แต่เพื่อนเรายังรู้สึกได้ว่าเขาเริ่มมีความรู้สึกเกลียดเราในใจเพราะเราวุ่นวายกับเขาเกินไปเพราะเราจนเพราะเรามีแต่ปีญหาในครอบครัวมันเด่นชัดจนหน้าอายทั้งที่เกลียดแค่ไหนก้ออกไปจากที่นี่ไม่ได้ไม่มีใครช่วยเราได้เลยกว่าเราจะสามารถออกจากที่นี้ไปได้คงตายด้วยฝีมือพวกเขาก่อนแน่ๆ(ปล.พ่อแม่แท้ๆ)
บ้านใครมีปัญหาครอบครัวแบบเรามั้งคะ