+++เราเยอะไปมั้ยคะ +++

เพื่อนๆคิดว่าเราเยอะไปมั้ยคะ
คือเราเพิ่งคลอดลูกคนที่ 2
ประกอบกับสามีเริ่มทำธุรกิจส่วนตัวควบคู่กับงานประจำไปด้วย

พอเลิกงานมาสามีก็ดิ่งไปร้านเลย กว่าจะเลิกก็ประมาณเที่ยงคืน ถึงตี 2
กว่าเค้าจะกลับมาเราและลูกๆก็หลับไปแล้ว  พอเช้าเค้าก็ไปทำงานประจำแต่เช้าเลย
เสา อาทิตย์ก็ไม่หยุด
เราน้อยใจสามีมาก เพราะเราแทบไม่ได้เจอหน้ากันเลย  สามีก็แทบไม่สนใจเราและลูกเลย

เราขอร้อง แล้วก็ร้องไห้ด้วยว่า เลิกทำงานนี้เถอะ ทำอย่างอื่นเถอะ เพราะเราไม่มีเวลาให้กันเลย
แต่สามีไม่ยอมบอกว่าลงทุนไปแล้วยังไงก็จะทำไปเรื่อยๆ
สามีโมโหเราทุกที ที่เราขอร้อง บอกว่าเราเยอะ

ทุกวันนี้เรานั่งมองนาฬิการอสามีกลับบ้านทุกวัน ร้องไห้ทุกคืน คิดถึงสามีมาก
ลูกก็ตั้ง 2 คน ผลัดกันตื่นตลอด เราทั้งเหนื่อยทั้งท้อ ไม่มีกำลังใจเลย

เรารุ้ว่าเราไม่ทำงาน แต่เราเคยบอกสามีแล้วว่าถ้าลูกคนที่ 2 ได้ 6 เดือน เราจะออกหางานช่วยอีกแรง
เราอยุ่บ้านเราเหงามาก ร้องไห้ตลอด
เมื่อก่อนตอนยังไม่คลอดคนที่ 2  พอสามีเลิกจากงานประจำ เราจะมีกิจกรรมในครอบครัวร่วมกันตลอด
พาลูกคนโตไปเที่ยวสนามเด็กเล่นบ้าง  พาลูกไปเดินเล่นบ้าง
เดี่ยวนี้เราต้องอยุ่กันตามลำพัง 3 แม่ลูก

ลูกคนโตก็อ้อนเรามาก แถมดื้อด้วย แกงอแงตลอด เพราะแกเคยออกไปเล่นของเล่นทุกเย็น แต่เดี่ยวนี้พ่อแกไม่อยุ่แล้ว ไม่สนใจแกเลย
เราก็พาไปไมได้ เพราะคนเล็กยังเล็กมาก คงขี่มอไซด์ไปกัน 3 คนคงลำบาก แผลก็ยังเจ็บอยุ่  รถยนต์เราก็ขี่ไม่เป็น
แกก็อายุ 2 ขวบกว่าแล้ว อิจฉาน้องมากๆด้วย ต้องคอยดูตลอด เราแทบไปไหนไมได้เลย เผลอทีไร เอาของเล่นเคาะหัวน้อง จิ้มตาน้องตลอด
เราแทบปลีกตัวไปไหนจากลูกๆไมได้เลย

เราเยอะไปมั้ยคะ